Uitspraken

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat feit 1 op grond van de bewijsmiddelen in het dossier wettig en overtuigend kan worden bewezen. Verdachte heeft op zitting bekend dat hij op 22 november 2019 samen met anderen in de woning aan de [adres] is geweest, dat ze daar zijn binnengekomen met een valse sleutel en dat zij daar spullen hebben weggenomen. Met deze verklaring, de aangifte, het aanvullende contact met aangever en het proces-verbaal van het forensisch onderzoek in de woning kan ook feit 2 wettig en overtuigend worden bewezen.

De officier van justitie heeft zich ook op het standpunt gesteld dat feit 3 wettig en overtuigend kan worden bewezen op grond van de aangifte, de omschrijving van de camerabeelden bij de hoofdingang van het complex en de herkenning van verdachte door de verbalisanten op basis van (stills van) deze camerabeelden. De officier van justitie vindt de herkenningen van verdachte voldoende betrouwbaar. Het gaat om twee afzonderlijke herkenningen waarbij uit de processen-verbaal blijkt dat beide verbalisanten verdachte verschillende keren zijn tegengekomen in hun werkzaamheden. Zij hebben bovendien duidelijk omschreven aan welke persoonskenmerken zij verdachte hebben herkend. Daarbij komt dat de tweede verbalisant kennelijk ook de (bewegende) camerabeelden heeft gezien.

De verdediging heeft geen bewijsverweer gevoerd ten aanzien van feit 1 en feit 2.

De verdediging heeft bepleit dat verdachte van feit 3 moet worden vrijgesproken, omdat hij heeft ontkend dat hij bij de diefstal betrokken is geweest en de herkenningen door de verbalisanten onvoldoende betrouwbaar zijn. Hiervoor is het volgende aangevoerd. De stills van de camerabeelden zijn van matige tot slechte kwaliteit waardoor geen specifieke, onderscheidende persoonskenmerken kunnen worden waargenomen. Daarom kan onvoldoende gewicht aan de herkenningen worden toegekend. Dat de verbalisanten hebben vermeld dat zij verdachte in hun werkzaamheden zijn tegengekomen, maakt dit niet anders, mede omdat niet bekend is hoe vaak en hoe recent dit is geweest. Ander bewijs waaruit volgt dat verdachte betrokken zou zijn geweest bij de diefstal ontbreekt.

Feit 1: diefstal in vereniging door middel van valse sleutel - [adres]

De rechtbank oordeelt - met de officier van justitie en de verdediging - dat de diefstal in vereniging door middel van een valse sleutel aan de [adres] wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard op grond van de bewijsmiddelen in het dossier en de bekennende verklaring van verdachte op zitting.

Feit 2: medeplegen vernieling van camera en alarm - [adres]

De rechtbank oordeelt - met de officier van justitie en de verdediging - dat het medeplegen van de vernieling van een camera en alarm aan de [adres] wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard op grond van de bewijsmiddelen in het dossier en de verklaring van verdachte op zitting over feit 1. Immers, vast staat dat de camera is vernield ten tijde van de diefstal en verdachte heeft bekend dat hij samen met anderen die diefstal heeft gepleegd.

Feit 3: vrijspraak diefstal in vereniging door middel van valse sleutel - [adres]

Met de verdediging oordeelt de rechtbank dat verdachte moet worden vrijgesproken van feit 3. De rechtbank overweegt daartoe het volgende.

Verdachte heeft betrokkenheid bij de diefstal ontkend. De betrokkenheid van verdachte zou moeten worden gebaseerd op de herkenningen van verdachte door de verbalisanten op basis van stills van de camerabeelden van de hoofdingang van het complex aan de [adres] . De rechtbank is vanwege de volgende redenen van oordeel dat deze herkenningen onvoldoende betrouwbaar zijn. In het proces-verbaal herkenning door verbalisant Van Delden is opgenomen dat hij verdachte heeft herkend aan zijn gezicht, zijn profiel en postuur. De rechtbank oordeelt dat dit niet alleen onvoldoende specifieke persoonskenmerken zijn, maar ook dat het gezicht, profiel en postuur van de persoon onvoldoende duidelijk zijn te zien op de stills. Daarnaast blijkt uit het proces-verbaal herkenning door verbalisant AML19652 dat deze verbalisant verdachte heeft herkend mede op basis van videobeelden. Bewegende camerabeelden maken echter geen onderdeel uit van het dossier, waardoor de rechtbank deze herkenning niet kan controleren op betrouwbaarheid. De stills die zijn bijgevoegd in het proces-verbaal van AML19652 zijn naar het oordeel van de rechtbank bovendien onvoldoende duidelijk om een betrouwbare herkenning op te kunnen baseren. Tot slot heeft te gelden dat beide verbalisanten hebben vermeld dat zij verdachte tijdens hun werkzaamheden verschillende keren zijn tegengekomen, maar niet hebben omschreven hoe vaak en hoe recent dat is geweest en hoe specifiek dit contact is geweest. De rechtbank is vanwege het voorgaande van oordeel dat de herkenningen van verbalisanten niet voor het bewijs kunnen worden gebruikt.

Het dossier bevat geen andere bewijsmiddelen op grond waarvan de betrokkenheid van verdachte bij de diefstal kan worden vastgesteld. De rechtbank spreekt verdachte daarom vrij van feit 3.

De officier van justitie vindt dat het geld onder conservatoir beslag moet blijven, dat de auto kan worden teruggegeven aan verdachte en dat de overige voorwerpen moeten worden verbeurd verklaard, omdat de door de officier van justitie bewezen bevonden feiten met deze voorwerpen zijn begaan en/of deze bestemd zijn voor het begaan van soortgelijke feiten.

De verdediging heeft geen standpunt kenbaar gemaakt over de in beslag genomen voorwerpen.

Teruggave aan verdachte

De rechtbank gelast de teruggave van het geld aan verdachte, omdat de rechtbank geen verband ziet tussen dit geld en de door de rechtbank bewezenverklaarde feiten.

Teruggave rechthebbende

De rechtbank oordeelt dat de auto moet worden teruggegeven aan verdachte, omdat niet is komen vast te staan dat de bewezenverklaarde feiten met behulp van de auto zijn begaan of de auto is verkregen uit de bewezenverklaarde feiten. De rechtbank overweegt hierbij dat de auto feitelijk niet zal worden teruggegeven aan verdachte, zolang het conservatoir beslag op die auto voortduurt.

Verbeurdverklaring

De rechtbank oordeelt dat de overige in beslag genomen voorwerpen moeten worden verbeurd verklaard, omdat de door de rechtbank bewezenverklaarde feiten met deze voorwerpen zijn begaan en/of deze bestemd zijn voor het begaan van soortgelijke feiten.

In het dossier is een vordering tot schadevergoeding gevoegd. De rechtbank begrijpt de vordering tot schadevergoeding van het slachtoffer [naam 2] zo dat hij in totaal € 500,- aan schadevergoeding heeft geëist voor de diefstal uit zijn woning en de vernieling van de camera en het alarm. De schade bestaat uit een materieel deel van € 200,- en een immaterieel deel van € 300,-, te vermeerderen met de wettelijke rente. Daarnaast is verzocht om de schadevergoedingsmaatregel op te leggen. Tot slot heeft het slachtoffer de hoofdelijke veroordeling gevorderd.

De benadeelde partij [benadeelde partij] heeft in totaal € 12.499,12 aan schadevergoeding gevorderd voor het feit waarvan verdachte onder feit 3 werd beschuldigd, bestaande uit € 12.129,12,- aan vergoeding van materiële schade en € 370,- aan vergoeding van immateriële schade. De benadeelde partij heeft gevorderd om de schadevergoeding te vermeerderen met de wettelijke rente en om de schadevergoedingsmaatregel op te leggen. Tot slot heeft de benadeelde partij de hoofdelijke veroordeling van verdachte en de mededader(s) gevorderd.

De rechtbank oordeelt het volgende. Omdat verdachte wordt vrijgesproken van feit 3, komt de rechtbank niet toe aan een inhoudelijke beoordeling van de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij en verklaart de rechtbank de benadeelde partij niet-ontvankelijk in zijn vordering.