Uitspraken

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 24 juni 2022. De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie mr. M.A. van der Vlugt en van wat verdachte en zijn advocaat mr. M. Berndsen naar voren hebben gebracht. Ook heeft de rechtbank kennisgenomen van de vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij]

Verdachte wordt er kort gezegd van beschuldigd dat hij in de periode van 18 maart 2018 tot en met 20 maart 2018

De tenlastelegging staat in de bijlage.

De rechtbank vindt op grond van de hiervoor opgesomde bewijsmiddelen bewezen dat verdachte

feit 1:

in de periode van 18 maart 2018 tot en met 20 maart 2018 in Nederland meermalen opzettelijk en wederrechtelijk in een geautomatiseerd werk, te weten een server van Tweakers, via 283 en 100 Tweaker-accounts is binnengedrongen, waarbij hij zich toegang tot dat geautomatiseerde werk heeft verworven door een technische ingreep en met behulp van een valse sleutel, te weten het onbevoegd inloggen op die Tweaker-accounts met behulp van het programma Private Keeper;

feit 2:

in de periode van 18 maart 2018 tot en met 20 maart 2018 in Nederland, ter uitvoering van het voorgenomen misdrijf om opzettelijk en wederrechtelijk in een geautomatiseerd werk, te weten de server van Tweakers, via ongeveer 224.000 Tweaker-accounts binnen te dringen waarbij hij zich toegang tot dat geautomatiseerde werk zou verwerven door een technische ingreep en met behulp van een valse sleutel, met behulp van het programma Private Keeper combinaties van inlognamen en wachtwoorden heeft verzonden naar een of meer servers van Tweakers, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

feit 3:

in de periode van 18 maart 2018 tot en met 20 maart 2018 te Amsterdam 272 wachtwoorden in combinatie met een gebruikersnaam en/of email adres, waardoor toegang kon worden gekregen tot een geautomatiseerd werk, heeft verworven en voorhanden heeft gehad met het oogmerk dat daarmee een misdrijf als bedoeld in artikel 138ab, eerste lid, Wetboek van strafrecht werd gepleegd, immers heeft verdachte die gegevens op zijn computer aanwezig gehad, met de bedoeling om daarmee wederrechtelijk een geautomatiseerd werk binnen te dringen.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten staan, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.

Onder verdachte zijn 4 memorykaarten een Samsung en een Blackberry in beslag genomen. De memorykaarten en de Samsung zijn van verdachte. De rechtbank zal deze voorwerpen aan verdachte teruggegeven.

Verdachte heeft verklaard dat de Blackberry niet van hem is. De rechtbank bepaalt daarom dat deze Blackberry zal worden bewaard voor de rechthebbende.

De benadeelde partij [benadeelde partij] vordert € 403,34 aan vergoeding van materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente.

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk moet worden verklaard in de vordering. Uit de vordering blijkt niet dat de indiener van de vordering, [persoon] , over een rechtsgeldige volmacht beschikt om de schadevergoeding te vorderen. In het uittreksel uit het handelsregister staat niet dat degene die de volmacht heeft ondertekend bevoegd was de rechtspersoon te vertegenwoordigen.

De rechtbank ziet in wat de advocaat heeft aangevoerd geen reden om te twijfelen aan de bevoegdheid van [persoon] namens de benadeelde partij op te treden. Hij heeft de B.V. vertegenwoordigd bij de aangifte van de feiten en werkt blijkens die aangifte bij de B.V. De benadeelde partij is dus ontvankelijk in de vordering.

De rechtbank stelt vast dat aan de benadeelde partij door het onder 1 en 2 bewezenverklaarde rechtstreeks materiële schade is toegebracht. De vordering is inhoudelijk niet betwist. De gevorderde schadevergoeding komt de rechtbank niet onrechtmatig of ongegrond voor en wordt daarom toegewezen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf het moment waarop het strafbare feit is gepleegd.

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 9, 22c, 22d, 45, 56, 57, 138ab van het Wetboek van Strafrecht.

De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.

Verklaart het onder 4 tenlastegelegde niet bewezen en spreekt verdachte daarvan vrij.

Verklaart bewezen dat verdachte het onder 1 tot en met 3 tenlastegelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 4 is vermeld.

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Het bewezenverklaarde levert op:

feiten 1 tot en met 3:

voortgezette handeling van met het oogmerk dat daarmee een misdrijf als bedoeld in artikel 138ab, eerste lid, 138b of 139c van het Wetboek van Strafrecht wordt gepleegd, een computerwachtwoord, toegangscode of een daarmee vergelijkbaar gegeven waardoor toegang kan worden verkregen tot een geautomatiseerd werk of een deel daarvan verwerven en voorhanden hebben en computervredebreuk

en

voortgezette handeling van met het oogmerk dat daarmee een misdrijf als bedoeld in artikel 138ab, eerste lid, 138b of 139c van het Wetboek van Strafrecht wordt gepleegd, een computerwachtwoord, toegangscode of een daarmee vergelijkbaar gegeven waardoor toegang kan worden verkregen tot een geautomatiseerd werk of een deel daarvan verwerven en voorhanden hebben en poging tot computervredebreuk

Verklaart het bewezene strafbaar.

Verklaart verdachte, [verdachte], daarvoor strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een taakstraf van 50 (vijftig) uur, met bevel voor het geval dat de verdachte de taakstraf niet naar behoren heeft verricht, dat vervangende hechtenis zal worden toegepast van 25 (vijfentwintig) dagen.

Gelast de teruggave aan [verdachte] van:

Gelast de bewaring ten behoeve van de rechthebbende van:

Wijst de vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij] toe tot een bedrag van € 403,34 (vierhonderddrie euro en vierendertig cent) aan vergoeding van materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf 20 maart 2018 tot aan de dag van voldoening.

Veroordeelt verdachte in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog te maken, tot op heden begroot op nihil.

Dit vonnis is gewezen door

mr. J. Huber, voorzitter,

mrs. G.H. Marcus en J.J.C.M. Wirken, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. J.C. Roodenburg, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 8 juli 2022.

[(...)]