Uitspraken

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot een bewezenverklaring van het ten laste gelegde feit. De officier van justitie heeft aangevoerd dat de verklaring van [aangeefster] (hierna: aangeefster) voldoende wordt ondersteund door de verklaring van getuige [getuige] . Er kan daarom worden bewezen dat verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan de aanranding van aangeefster.

De verdediging vindt dat verdachte moet worden vrijgesproken van het ten laste gelegde feit, omdat er onvoldoende bewijs is. De verdediging vindt dat de verklaring van getuige [getuige] geen ondersteunend bewijs biedt voor de aangifte, dat het dossier geen ander ondersteunend bewijs bevat en dat een bewezenverklaring niet uitsluitend kan worden aangenomen op de verklaring van één getuige.

De rechtbank oordeelt dat verdachte moet worden vrijgesproken van het ten laste gelegde feit en overweegt daartoe het volgende.

Bewijsminimum

Verdachte wordt beschuldigd van aanranding. Aanranding is een zedenmisdrijf. Zedenzaken kenmerken zich vaak door het feit dat er slechts twee personen aanwezig zijn geweest bij de veronderstelde seksuele gedragingen: het slachtoffer en de dader. Als de veronderstelde dader de seksuele handelingen ontkent, leidt dit er in veel gevallen toe dat slechts de verklaringen van het veronderstelde slachtoffer het wettig bewijs vormen. Op grond van artikel 342, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering is de verklaring van één getuige (het veronderstelde slachtoffer) echter onvoldoende om een beschuldiging te bewijzen. Het dossier moet daarom een ander bewijsmiddel bevatten dat de verklaring van het veronderstelde slachtoffer voldoende ondersteunt. Een de-audituverklaring (een van horen zeggen-verklaring) van een getuige is hiervoor onvoldoende. Omdat een getuige in een de-audituverklaring verklaart over wat hij of zij van het veronderstelde slachtoffer heeft gehoord, blijft de bron van de verklaring het veronderstelde slachtoffer. Als de verklaring van het veronderstelde slachtoffer niet wordt ondersteund door een ander bewijsmiddel, is niet aan het bewijsminimum voldaan en moet de veronderstelde dader worden vrijgesproken van de beschuldiging.

Bewijsminimum in deze zaak - onvoldoende steunbewijs

De rechtbank moet in deze zaak de vraag beantwoorden of aan het bewijsminimum is voldaan.

De rechtbank is van oordeel dat de verklaring van aangeefster onvoldoende wordt ondersteund door de verklaring van getuige [getuige] . Aangeefster heeft in haar aangifte verklaard dat verdachte haar borst heeft aangeraakt en vastgepakt en dat verdachte haar vagina heeft betast. De getuige heeft niet gezien dat verdachte de borst of vagina van aangeefster heeft aangeraakt. De getuige heeft slechts verklaard wat hij van aangeefster heeft gehoord. De verklaring die de getuige over de seksuele handelingen heeft afgelegd, is dan ook een de-audituverklaring. De bron van de informatie van de getuige is aangeefster zelf. Steun voor de juistheid van de kern van de beschuldiging, dat verdachte de ten laste gelegde handelingen heeft verricht, vindt de rechtbank ook niet in de vorm van andere bewijsmiddelen. Het dossier bevat geen onderzoeksbevindingen of verklaringen van andere getuigen, die de verklaring van aangeefster kunnen ondersteunen. De rechtbank komt tot de conclusie dat niet aan het bewijsminimum is voldaan. De rechtbank spreekt verdachte daarom vrij van het ten laste gelegde feit.