Uitspraken

Dit verkort vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 7 juli 2022.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie,

mr. P.C. Velleman, en van wat verdachte en zijn raadsvrouw, mr. D.M. Moes, naar voren hebben gebracht.

Aan verdachte is – kort gezegd – ten laste gelegd dat

1.

door zijn schuld op 12 juni 2021 te Amsterdam een verkeersongeval heeft plaatsgevonden ten gevolge waarvan [slachtoffer] (zwaar) lichamelijk letsel werd toegebracht, door, terwijl hij onder invloed van alcohol verkeerde, met een door hem bestuurde bromfiets waar het slachtoffer achterop zat, tegen geparkeerde auto’s en een bouwcontainer aan te rijden, dan wel (subsidiair) het zich dusdanig gedragen dat daardoor gevaar op de weg werd veroorzaakt;

2.

hij zich op 12 juni 2021 te Amsterdam schuldig heeft gemaakt aan het besturen van een bromfiets na gebruik van een meer dan de toegestane hoeveelheid alcohol;

3.

hij zich op 12 juni 2021 te Amsterdam schuldig heeft gemaakt aan het besturen van een bromfiets terwijl hij wist (of redelijkerwijs moest weten) dat zijn rijbewijs ongeldig was verklaard.

De tekst van de gehele tenlastelegging is opgenomen in een bijlage die aan dit vonnis is gehecht. Deze bijlage geldt als hier ingevoegd.

De dagvaarding is geldig, deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van de ten laste gelegde feiten en de officier van justitie is ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

Standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de onder 1 primair ten laste gelegde overtreding van artikel 6 van de Wegenverkeerswet 1994 (hierna: WVW) wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard. Verdachte is op zijn bromfiets gaan rijden nadat hij heel veel alcohol had gedronken. Als gevolg hiervan reed verdachte slingerend over de weg en is hij tegen geparkeerde auto’s en een container aangereden. Bovendien beschikte hij niet over een geldig rijbewijs. Dit alles maakt dat kan worden bewezen dat verdachte zeer onvoorzichtig heeft gereden. Het slachtoffer heeft door het ongeval zwaar lichamelijk letsel opgelopen. Ook de onder 2 en 3 ten laste gelegde feiten kunnen volgens de officier van justitie bewezen worden verklaard. Ten aanzien van feit 3 stelt de officier van justitie zich op het standpunt dat ‘ongeldigheid van rechtswege’ moet worden geïnterpreteerd als een specifieke invulling van het algemene begrip ‘ongeldig verklaard’.

Standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft vrijspraak van het onder feit 1 primair ten laste gelegde bepleit.

Weliswaar kan worden vastgesteld dat verdachte onder invloed van alcohol zijn scooter heeft bestuurd, maar er zijn geen gegevens waaruit blijkt dat hij ook nog andere verkeersfouten heeft gemaakt waardoor het ongeval is veroorzaakt. Daarnaast is niet aangetoond dat er sprake is van zwaar lichamelijk letsel bij het slachtoffer als bedoeld in artikel 82 van het Wetboek van Strafrecht (Sr). Een medische onderbouwing daarvoor is achterwege gebleven, en de verwondingen zijn ook niet zodanig dat deze overduidelijk zwaar lichamelijk letsel opleveren. De enkele verklaring ter zitting van het slachtoffer over welke gevolgen het ongeluk voor haar hebben gehad, is daarvoor onvoldoende. Aan de kaak zijn alleen kleine chirurgische ingrepen verricht, en over de genezingsduur is geen professioneel oordeel bekend.

Ook voor feit 3 dient (in afwijking van de pleitnota) vrijspraak te volgen, omdat uit het dossier niet blijkt dat het rijbewijs ongeldig is verklaard.

Wat betreft de onder 1 subsidiair en 2 ten laste gelegde feiten heeft de raadsvrouw zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Oordeel van de rechtbank

Schuld in de zin van artikel 6 WVW

Bij de beoordeling van de vraag of een verdachte schuld heeft aan een ongeval in de zin van artikel 6 WVW komt het volgens vaste jurisprudentie van de Hoge Raad aan op het geheel van gedragingen van de verdachte, de aard en de ernst daarvan en de overige omstandigheden van het geval. Het gaat daarbij om aanmerkelijk onoplettend, onvoorzichtig of onachtzaam verkeersgedrag waardoor het ongeval en de gevolgen daarvan zijn ontstaan.1

De rechtbank is van oordeel dat het ongeval aan verdachtes schuld te wijten is, omdat hij aanmerkelijk onvoorzichtig en onoplettend is geweest.

Op 12 juni 2021 was verdachte samen met [slachtoffer] uit in het centrum van Amsterdam. Verdachte had naar eigen zeggen alcohol gedronken, maar hij weet niet meer hoeveel. Vervolgens is hij op de bromfiets gestapt en , zoals hij ter terechtzitting ook heeft bekend, met [slachtoffer] als passagier, naar huis gaan rijden. Aangekomen op de Willemsparkweg is verdachte zo gaan slingeren dat hij drie aan de rechterzijde van de weg geparkeerde auto’s heeft geraakt. Vervolgens is hij de controle over de bromfiets volledig verloren en is hij tegen een eveneens aan de rechterkant van de weg geplaatste bouwcontainer aangereden. Als gevolg van deze botsing is [slachtoffer] van de bromfiets afgeslingerd en heeft zij zwaar lichamelijk letsel opgelopen. Uit een ademonderzoek, uitgevoerd bij verdachte kort na het ongeval, bleek dat het alcoholgehalte van de adem van verdachte 995 microgram alcohol per liter uitgeademde lucht was.

De rechtbank is, anders dan de raadsvrouw, van oordeel dat verdachte meerdere verkeersfouten heeft begaan.

Vaststaat dat verdachte veel te veel alcohol had gedronken voordat hij op de bromfiets stapte en met het slachtoffer achterop richting huis is gereden. Het alcoholgehalte bij verdachte bedroeg ruim vier keer meer dan de voor bestuurders toegestane hoeveelheid.

Ook volgt uit het dossier dat verdachte bij het rijden op de bromfiets zijn aandacht onvoldoende op de vóór hem liggende weg en de omgeving daarvan heeft gehouden. Op de Willemsparkweg is verdachte immers zodanig gaan slingeren dat de bestuurder van een achter hem rijdende tram, getuige [getuige 1] , het niet verantwoord achtte om verdachte op dat moment in te halen. Doordat hij zo slingerde, heeft verdachte een aantal aan de zijkant van de Willemsparkweg, in het daarvoor bestemde weggedeelte, geparkeerde auto’s geraakt. Als hij gewoon rechtdoor was blijven rijden, hadden deze auto’s geen enkele belemmering voor hem gevormd. Dat geldt ook voor de bouwcontainer waar verdachte vervolgens tegenaan is gereden en als gevolg waarvan hij met de bromfiets ten val is gekomen. Ook deze bouwcontainer was naast de weg in een parkeervak geplaatst.

Letsel

De rechtbank is, anders dan de raadsvrouw, van oordeel dat het letsel van het slachtoffer [slachtoffer] aan te merken is als zwaar lichamelijk letsel. Het slachtoffer is na het ongeval met een ambulance naar het VU medisch centrum vervoerd, waar zij twee dagen op de afdeling neurologie heeft moeten verblijven. Uit de daar opgemaakte medische verklaring blijkt dat het slachtoffer als gevolg van het ongeval breuken van de kaak, een hersenschudding en een forse vleeswond aan het been heeft opgelopen. Dit is op zich letsel dat, afhankelijk van het genezingsproces, als zwaar lichamelijk letsel kan worden aangemerkt. De rechtbank betreurt het dat er geen nadere medische informatie over het verloop van het genezingsproces in het dossier voorhanden is, maar uit de verklaring van het slachtoffer ter terechtzitting, waar zij als getuige is gehoord, blijkt dat zij ook nu, ruim een jaar na het ongeval, nog met de gevolgen daarvan wordt geconfronteerd. Zij is nog dagelijks bezig met haar revalidatie en staat onder behandeling van een neuropsycholoog, een ergotherapeut, een kaakfysiotherapeut en een logopedist en volgt diverse therapieën. Verder moet zij elke drie maanden naar de tandarts. De kaakbreuken waren weliswaar zes weken na het ongeval genezen, maar hadden ook een blijvende scheefstand van de kaak tot gevolg. Het slachtoffer ondervindt ten gevolge daarvan nog veel pijn en hinder bij het spreken en eten. Neuropsychologische klachten maken dat zij nog maar beperkt belastbaar is. Zij ondervindt klachten in de werking van haar geheugen en kan zich minder goed focussen. Het slachtoffer werkt inmiddels weer acht uur per week, waar zij vóór het ongeval 32 uur per week werkte. Het is medisch gezien nog niet duidelijk wat het eindstadium van haar situatie zal zijn. De rechtbank ziet er, anders dan de raadsvrouw heeft betoogd, geen beletsel in de informatie die het slachtoffer als getuige heeft verstrekt, naast de medische informatie uit het dossier, te betrekken bij haar oordeel dat sprake is van zwaar lichamelijk letsel.

Conclusie

Gelet op het geheel van de gedragingen van verdachte, de aard en de ernst daarvan en de overige omstandigheden van het geval – zoals hiervoor overwogen – beschouwt de rechtbank het verkeersgedrag van verdachte als aanmerkelijk onvoorzichtig en onoplettend, en is derhalve van oordeel dat het ongeval aan verdachte zijn schuld te wijten is. De rechtbank ziet onvoldoende grond om het verkeersgedrag als zeer onvoorzichtig te bestempelen, zoals de officier van justitie, zonder nadere toelichting overigens, heeft betoogd.

Feit 3

De rechtbank zal verdachte vrijspreken van het onder feit 3 ten laste gelegde feit. Uit het dossier volgt dat het rijbewijs van verdachte voor de categorie AM van rechtswege ongeldig is geworden op grond van art. 123b WVW, maar niet dat het rijbewijs voor de categorie AM ongeldig is verklaard zoals ten laste is gelegd.

De rechtbank acht bewezen dat verdachte:

1.

op 12 juni 2021 te Amsterdam als verkeersdeelnemer, namelijk als bestuurder van een motorrijtuig (bromfiets), daarmee rijdende over de Willemsparkweg, zich zodanig, te weten aanmerkelijk onvoorzichtig en onoplettend heeft gedragen dat een aan zijn schuld te wijten verkeersongeval heeft plaatsgevonden, waardoor een ander, genaamd [slachtoffer] , zwaar lichamelijk letsel, te weten breuken van de kaak een hersenschudding en een forse vleeswond aan het been, werd toegebracht,

bestaande dat gedrag hieruit:

verdachte heeft gereden over de Willemsparkweg, komende uit de richting van de Van Baerlestraat, en gaande in de richting van de Jacob Obrechtstraat,

verdachte heeft slingerend over de Willemsparkweg gereden,

verdachte heeft niet op het voor hem gelegen weggedeelte van die Willemsparkweg en het overige verkeer en de omgeving gelet,

verdachte is tegen geparkeerde auto’s aangereden en vervolgens tegen een bouwcontainer aangereden en heeft aldus de controle over zijn motorrijtuig verloren, waardoor voornoemde [slachtoffer] , die zich achterop de bromfiets bevond, van de bromfiets is geslingerd, ten gevolge waarvan voornoemde [slachtoffer] vorenomschreven zwaar lichamelijk letsel werd toegebracht,

terwijl verdachte verkeerde in de toestand als bedoeld in artikel 8, tweede lid, van de Wegenverkeerswet 1994;

2.

op 12 juni 2021 te Amsterdam als bestuurder van een bromfiets, dit motorrijtuig heeft bestuurd na zodanig gebruik van alcoholhoudende drank, dat het alcoholgehalte van zijn adem bij een onderzoek als bedoeld in artikel 8, tweede lid, aanhef en onder a van de Wegenverkeerswet 1994, 995 microgram alcohol per liter uitgeademde lucht bleek te zijn.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.

De rechtbank grondt haar beslissing dat verdachte het bewezen geachte heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat. Indien tegen dit verkort vonnis hoger beroep wordt ingesteld, worden de door de rechtbank gebruikte bewijsmiddelen die redengevend zijn voor de bewezenverklaring opgenomen in een aanvulling op het verkort vonnis. Deze aanvulling wordt dan aan het verkort vonnis gehecht.

De bewezen geachte feiten zijn volgens de wet strafbaar. Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.

De op te leggen straffen zijn gegrond op de artikelen: