Uitspraken

Inleiding

Op 6 december 2019 bevonden aangever en een vriend, [naam] , zich op het openingsfeest van Club Oliva in Amsterdam. Ook verdachte en medeverdachten [medeverdachte 2] en [medeverdachte 1] en zijn vriendin waren daar aanwezig. Op enig moment passeerde aangever de groep van verdachte in zaal 2 van de club (hierna: de zaal), waarbij hij in de richting van de vriendin van [medeverdachte 1] bewoog. Vervolgens werd hij door [medeverdachte 1] aangesproken en ontstond onenigheid, waarbij door verdachte en zijn medeverdachten geweld op aangever werd toegepast. Het geweld verplaatste zich daarna richting de uitgang van de zaal en ging verder in de gang naar en in de kluisjesruimte. Aangever is geschopt, geslagen en is op de grond terecht gekomen, waarna hij nogmaals is geschopt.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de ten laste gelegde mishandeling in vereniging bewezen kan worden verklaard. Hij heeft hiertoe aangevoerd dat de aangifte wordt ondersteund door zowel de verklaring van getuige [naam] als door de camerabeelden. Op grond van deze bewijsmiddelen kan bewezen worden dat de verdachte aangever in het gezicht heeft geslagen en geduwd. [medeverdachte 1] heeft aangever vastgepakt, geduwd en meermaals tegen het lichaam geschopt. [medeverdachte 2] heeft aangever meermaals met de vuist tegen het lichaam en het gezicht geslagen en hij heeft tegen aangevers lichaam geschopt. Uit de bewijsmiddelen volgt dat sprake is van afstemming tussen verdachte en zijn medeverdachten en dat zij nauw hebben samengewerkt, zodat ook het tenlastegelegde medeplegen bewezen kan worden verklaard.

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat de verdachte moet worden vrijgesproken en daartoe het volgende naar voren gebracht. De verklaring van aangever bij de rechter-commissaris is niet betrouwbaar, nu hij op dat moment beschikte over het gehele dossier en niet op grond van zijn geheugen heeft verklaard. Hij heeft bij de rechter-commissaris een ander verhaal verteld dan in zijn aangifte. Ook de verklaring van getuige [naam] is niet betrouwbaar. Hij heeft in zijn tweede verhoor en bij de rechter-commissaris anders verklaard dan in zijn eerste verklaring. Verder is in het proces-verbaal van bevindingen van het uitkijken van de beelden omschreven dat verdachte aangever een stoot in het gezicht geeft. De verdediging betwist dit en ziet de handeling van verdachte als het geven van een duw tegen de rechterkant van het gezicht met vlakke hand. Deze duw heeft geen letsel veroorzaakt. Uit de letselverklaring blijkt enkel van pijn bij het linkeroog. De verdediging betwist ook de door de verbalisant geziene aansporing van verdachte richting medeverdachte [medeverdachte 2] om richting aangever te gaan. Medeverdachte [medeverdachte 2] heeft dit ook niet zo opgevat. De verdediging betwist de mishandeling op de gang niet, maar stelt dat verdachte daar geen rol als pleger of medepleger heeft gehad, nu hij ook niet meer op de beelden in de gang te zien is.

De rechtbank stelt voorop dat de betrokkenheid aan een strafbaar feit als medeplegen (tezamen en in verenging met een ander of anderen) kan worden bewezen verklaard indien is komen vast te staan dat bij het begaan daarvan sprake is geweest van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking. Ook indien het ten laste gelegde medeplegen in de kern niet bestaat uit een gezamenlijke uitvoering tijdens het begaan van het strafbare feit, kan sprake zijn van de voor medeplegen vereiste nauwe en bewuste samenwerking. De materiële en/of intellectuele bijdrage van de verdachte aan het strafbare feit zal dan van voldoende gewicht moeten zijn. Bij de beoordeling of daaraan is voldaan, kan rekening worden gehouden met onder meer de intensiteit van de samenwerking, de onderlinge taakverdeling, de rol in de voorbereiding, de uitvoering of de afhandeling van het delict en het belang van de rol van de verdachte, diens aanwezigheid op belangrijke momenten en het zich niet terugtrekken op een daartoe geëigend tijdstip.

Op de camerabeelden van zaal 2 is het volgende te zien. Aangever komt met een glas in zijn rechterhand aanlopen en probeert een persoon die langs hem loopt te ontwijken. Aangever raakt enigszins uit balans en beweegt daarbij in de richting van de vriendin van medeverdachte [medeverdachte 1] . Aangever loopt vervolgens door zonder naar verdachte en zijn medeverdachten te kijken, maar wordt dan door [medeverdachte 1] bij zijn arm vastgepakt. [medeverdachte 1] lijkt iets te zeggen tegen aangever. Dan slaat verdachte aangever met de vlakke hand in het gezicht.. [medeverdachte 2] geeft aangever daarop een duw, waarna aangever naar achteren deinst. Er komt een man tussen die met zijn hand een sussend gebaar maakt naar de drie verdachten. [medeverdachte 1] loopt in de richting van aangever en aangever loopt achteruit. Vervolgens geeft [medeverdachte 1] een schop met zijn rechterbeen tegen het rechterbeen van aangever. Verdachte trekt [medeverdachte 1] dan weg, gaat voor [medeverdachte 1] staan en loopt in de richting van aangever. [medeverdachte 2] staat naast [verdachte] . Aangever loopt achteruit. Eerdergenoemde man loopt in de richting van de drie verdachten, maakt wederom sussende gebaren in hun richting en loopt dan weg bij aangever. Aangever kijkt zoekend om zich heen. [verdachte] maakt dan met zijn rechterhand een gebaar in de richting van aangever dat lijkt op ‘wegwezen’. Vervolgens geeft [verdachte] [medeverdachte 2] een duwtje op de schouder en duwt hem dan wat naar voren. Verdachte en [medeverdachte 2] kijken richting aangever. Aangever wordt door meergenoemde man meegetrokken. [medeverdachte 2] loopt in de richting van aangever. [medeverdachte 1] en verdachte kijken naar hen en verdwijnen dan uit beeld. Vervolgens maakt [medeverdachte 2] een slaande beweging, waarna ook hij uit beeld verdwijnt.

Uit het voorgaande, samen bezien met de aangifte en de letselverklaring, volgt dat alle drie de verdachten geweldshandelingen tegen aangever hebben gepleegd, die daaraan letsel heeft overgehouden. Verdachte heeft aangever namelijk met de vlakke hand in het gezicht geslagen. [medeverdachte 1] heeft aangever geschopt. [medeverdachte 2] heeft aangever geduwd en geslagen. Verdachte en zijn medeverdachten hebben hun geweldshandelingen afgewisseld en elkaar daarbij getalsmatig versterkt. [medeverdachte 1] heeft aangever als eerste vastgepakt, [verdachte] is direct daarna met het geweld begonnen door aangever in zijn gezicht te slaan. De handeling waarbij [verdachte] [medeverdachte 2] naar voren in de richting van aangever duwt, legt de rechtbank uit als een aansporing om geweld tegen aangever te plegen. Het is ook [medeverdachte 2] die aangever vervolgens heeft geslagen. De rechtbank is gelet op het voorgaande van oordeel dat sprake is van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachten.

Het antwoord op de vraag of verdachte en [medeverdachte 2] [medeverdachte 1] kenden of bevriend met hem waren, is voor de vraag of sprake was van medeplegen niet van belang. Gelet op het voorgaande acht de rechtbank het tenlastegelegde medeplegen bewezen.

De betrouwbaarheid van de getuige [naam] behoeft geen nadere bespreking, omdat de rechtbank zijn verklaring niet voor het bewijs zal bezigen.

De officier van justitie heeft gevorderd de vordering van de benadeelde partij geheel toe te wijzen en de verdachten hoofdelijk te veroordelen tot vergoeding van de schade. De officier van justitie heeft gesteld dat de gevorderde materiële schade in rechtstreeks verband staat met het strafbare feit. Een eventuele matiging van het materiële deel zou aan de orde kunnen zijn, nu de nieuwwaarde gevraagd is voor kleding van meer dan een jaar oud.

De verdediging heeft primair verzocht de vordering af te wijzen in verband met de bepleite vrijspraak. Subsidiair heeft de raadsman verzocht de materiële schade af te wijzen. De pet en handschoenen staan niet in relatie tot het gepleegde feit en het scheurtje in de broek wordt niet genoemd in de aangifte. Hoofdelijke aansprakelijkheid voor het immateriële deel staat niet in verhouding tot de rol van client. De duw in het gezicht heeft geen letsel opgeleverd.

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder 5 bewezenverklaarde rechtstreeks materiële schade is toegebracht.

Materiële schade

De pet en de handschoenen zijn niet door toedoen van de verdachten of als rechtstreeks gevolg van de mishandeling kwijtgeraakt. Het slachtoffer heeft na het incident wel zijn jas uit het kluisje teruggekregen maar kennelijk niet de pet en handschoenen uit hetzelfde kluisje. Voor dit deel van de materiele schade bestaat echter geen causaal verband met het bewezenverklaarde feit zodat deze schade niet als rechtstreekse schade kan worden aangemerkt. Voor dit deel zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering.

De schade aan de pantalon van het slachtoffer is niet aan verdachte [verdachte] toe te rekenen, nu verdachte niet is betrokken bij de gewelddadigheden in de hal. Aangever is ten gevolge van de mishandeling ten val gekomen en het is plausibel dat daarbij de schade aan de pantalon is ontstaan. Ook in dit deel van de vordering is de benadeelde partij niet-ontvankelijk in de vordering.

De benadeelde partij kan het restant van het materiële deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Immateriële schade

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder 5 bewezenverklaarde rechtstreeks immateriële schade is toegebracht. Op grond van artikel 6:106 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek heeft de benadeelde partij recht op een naar billijkheid vast te stellen vergoeding van de immateriële schade aangezien de benadeelde partij ten gevolge van het strafbare feit lichamelijk letsel heeft opgelopen en er een ernstige inbreuk is gepleegd op zijn lichamelijke integriteit.

De hoogte van de vordering is ter terechtzitting betwist. Op grond van de door de benadeelde partij gestelde omstandigheden en rekening houdend met de vergoedingen die in soortgelijke zaken worden toegekend, begroot de rechtbank de immateriële schadevergoeding naar billijkheid op € 250, -. Dit bedrag moet worden vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 6 december 2019.

De benadeelde partij zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in het immateriële deel zijn vordering. De behandeling van dit deel van de vordering levert een onevenredige belasting van het strafgeding op. De benadeelde partij kan dit deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Omdat ook de medeverdachten voor de schade verantwoordelijk en daarmee aansprakelijk zijn, zal de rechtbank bepalen dat verdachte daarvoor hoofdelijk aansprakelijk is.

Voorts dient de verdachte te worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken.

In het belang van [slachtoffer] voornoemd wordt, als extra waarborg voor betaling aan laatstgenoemde, de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht aan

verdachte opgelegd.

Kosten rechtsbijstand

Kosten van rechtsbijstand komen in aanmerking voor vergoeding op grond van artikel 592a Wetboek van Strafvordering (Sv). Een redelijke uitleg van artikel 532 Sv brengt mee dat bij de begroting van deze kosten dezelfde maatstaf wordt gehanteerd als in civiele procedures. De rechtbank zal de kosten aan de hand van het liquidatietarief, uitgaande van het toegewezen bedrag aan schadevergoeding, bepalen op € 187,- (1 punt (zoals gevorderd) à € 187), zoals door de benadeelde partij is verzocht.

Bij de toepassing van het liquidatietarief dient aansluiting te worden gezocht bij de competentieregels voor de civielrechtelijke procedure. Dat wil zeggen dat voor deze zaak, met een vorderingen tot en met € 25.000,- aansluiting wordt gezocht bij het liquidatietarief kanton zoals dat geldt per 1 februari 2021.