Uitspraken

Op 6 december 2019 bevonden aangever en een vriend, [naam] , zich op het openingsfeest van Club Oliva in Amsterdam. Ook verdachte, zijn vriendin en de twee medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] waren daar aanwezig. Op enig moment passeerde aangever de groep van verdachte in zaal 2 van de club (hierna: de zaal), waarbij hij in de richting van de vriendin van verdachte bewoog. Vervolgens werd hij door verdachte aangesproken en ontstond onenigheid, waarbij door verdachte en zijn medeverdachten geweld op aangever werd toegepast. Het geweld verplaatste zich daarna richting de uitgang van de zaal en ging verder in de gang naar en in de kluisjesruimte. Aangever is geschopt, geslagen en hij is op de grond terecht gekomen, waarna hij nogmaals is geschopt.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de ten laste gelegde mishandeling bewezen kan worden verklaard. De officier van justitie heeft aangevoerd dat de aangifte wordt ondersteund door zowel de verklaring van getuige [naam] als door de camerabeelden. Op grond van deze bewijsmiddelen kan bewezen worden dat de verdachte aangever heeft vastgepakt, geduwd en meermaals tegen het lichaam heeft geschopt. Dit schoppen vond plaats in de zaal en bij de kluisjesruimte. Ook de schop bij de uitgang van de zaal, waarvan geen beelden zijn, kan bewezen worden op basis van de aangifte en de getuigenverklaring van [naam] . [medeverdachte 1] heeft aangever in de zaal een keer met de vlakke hand in het gezicht geslagen. [medeverdachte 2] heeft aangever in de zaal en bij de uitgang daarvan meermaals met de vuist tegen het lichaam en in het gezicht geslagen en in de kluisjesruimte tegen het lichaam geschopt. Uit de bewijsmiddelen volgt dat sprake is van afstemming tussen verdachte en zijn medeverdachten en dat zij nauw hebben samengewerkt, zodat ook het tenlastegelegde medeplegen bewezen kan worden verklaard.

De raadsvrouw heeft vrijspraak bepleit en heeft hiertoe het volgende naar voren gebracht. De aangever heeft gesteld dat er voor de confrontatie in de zaal een eerder moment is geweest waarop de aangever tegen de vriendin van verdachte is aangebotst. Dit vindt geen steun in de bewijsmiddelen en hier zijn geen camerabeelden van. Uit de beelden blijkt dat aangever in de zaal tegen de vriendin van verdachte aanduwt en hier lacherig over doet. Het is een realiteit in het leven van verdachte dat mensen soms op een negatieve manier aandacht van hem als bekende Nederlander vragen. Dat deed het slachtoffer in dit geval. Verdachte spreekt aangever dan aan en vervolgens wordt er geslagen en geduwd door anderen. Verdachte heeft geen geweld gebruikt. Op de beelden is wel te zien dat verdachte zijn voet optilt, maar niet dat hij schopt of aangever raakt. De verklaring van getuige [naam] is ongeloofwaardig. [naam] is een vriend van aangever en gezien de wisselende verklaringen die [naam] heeft afgelegd, lijkt het erop dat zij hebben overlegd over de af te leggen verklaring. Er is daarnaast geen sprake van een nauwe en bewuste samenwerking. De verdachte kent de medeverdachten immers niet en verdachte heeft geen bijdrage geleverd aan de mishandeling die door anderen is gepleegd.

De rechtbank stelt voorop dat de betrokkenheid bij een strafbaar feit als medeplegen (tezamen en in verenging met een ander of anderen) kan worden bewezen verklaard indien is komen vast te staan dat bij het begaan daarvan sprake is geweest van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking. Ook indien het ten laste gelegde medeplegen in de kern niet bestaat uit een gezamenlijke uitvoering tijdens het begaan van het strafbare feit, kan sprake zijn van de voor medeplegen vereiste nauwe en bewuste samenwerking. De materiële en/of intellectuele bijdrage van de verdachte aan het strafbare feit zal dan van voldoende gewicht moeten zijn. Bij de beoordeling of daaraan is voldaan, kan rekening worden gehouden met onder meer de intensiteit van de samenwerking, de onderlinge taakverdeling, de rol in de voorbereiding, de uitvoering of de afhandeling van het delict en het belang van de rol van de verdachte, diens aanwezigheid op belangrijke momenten en het zich niet terugtrekken op een daartoe geëigend tijdstip.

Op de camerabeelden van zaal 2 is het volgende te zien. Aangever komt met een glas in zijn rechterhand aan lopen en probeert een persoon die langs hem loopt te ontwijken. Aangever raakt enigszins uit balans raakt en beweegt daarbij in de richting van de vriendin van verdachte. Aangever loopt vervolgens door zonder naar verdachte en zijn medeverdachten te kijken, maar wordt dan door verdachte bij zijn arm vastgepakt. Verdachte lijkt iets te zeggen tegen aangever. Dan slaat [medeverdachte 1] aangever met de vlakke hand in het gezicht. [medeverdachte 2] geeft aangever daarop een duw, waarna aangever naar achteren deinst. Er komt een man tussen die met zijn hand een sussend gebaar maakt naar de drie verdachten. Verdachte loopt in de richting van aangever en aangever loopt achteruit. Vervolgens geeft verdachte een schop met zijn rechterbeen tegen het rechterbeen van aangever. [medeverdachte 1] trekt verdachte dan weg, gaat voor verdachte staan en loopt in de richting van aangever. [medeverdachte 2] staat naast [medeverdachte 1] . Aangever loopt achteruit. Eerdergenoemde man loopt in de richting van de drie verdachten, maakt wederom sussende gebaren in hun richting en loopt dan weg bij aangever. Aangever kijkt zoekend om zich heen. [medeverdachte 1] maakt dan met zijn rechterhand een gebaar in de richting van aangever dat lijkt op ‘wegwezen’. Vervolgens geeft [medeverdachte 1] [medeverdachte 2] een duwtje op de schouder en duwt hem dan wat naar voren. [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] kijken richting aangever. Aangever wordt door meergenoemde man meegetrokken. [medeverdachte 2] loopt in de richting van aangever. Verdachte en [medeverdachte 1] kijken naar hen en verdwijnen dan uit beeld. Vervolgens maakt [medeverdachte 2] een slaande beweging, waarna ook hij uit beeld verdwijnt.

Op de camerabeelden van de kluisjesruimte is te zien dat aangever op de grond valt. Een onbekend gebleven man geeft met kracht meer trappen in de richting van de plek waar aangever is gevallen. Aangever ligt op de grond. Verdachte komt dan in beeld en te zien is dat hij aangever met zijn rechterbeen een trap geeft en dan over hem heen stapt. [medeverdachte 2] komt in beeld en bukt richting aangever.

Uit het voorgaande, samen bezien met de aangifte en de letselverklaring, volgt dat alle drie de verdachten geweldshandelingen tegen aangever hebben gepleegd, waarbij verdachte aangever tweemaal heeft geschopt waarvan eenmaal toen aangever op de grond lag. [medeverdachte 1] heeft aangever namelijk in zijn gezicht geslagen en [medeverdachte 2] heeft aangever geduwd en geslagen. Verdachte en zijn medeverdachten hebben hun geweldshandelingen afgewisseld en elkaar daarbij getalsmatig versterkt. De rechtbank is dan ook van oordeel dat sprake is van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking. Het antwoord op de vraag of verdachte [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] kende of bevriend met hen was, is voor de vraag of sprake was van medeplegen niet van belang. Gelet op het voorgaande acht de rechtbank het tenlastegelegde medeplegen bewezen.

De betrouwbaarheid van de verklaringen van getuige [naam] behoeft geen nadere bespreking, nu de rechtbank zijn verklaring niet voor het bewijs zal gebruiken.

De officier van justitie heeft gevorderd de vordering van de benadeelde partij geheel toe te wijzen en de verdachten hoofdelijk te veroordelen tot vergoeding van de schade. De officier van justitie heeft gesteld dat de gevorderde materiële schade in rechtstreeks verband staat met het strafbare feit. Een eventuele matiging van het materiële deel zou aan de orde kunnen zijn, nu de nieuwwaarde gevraagd is voor kleding van meer dan een jaar oud.

De raadsvrouw heeft primair verzocht tot niet-ontvankelijk verklaring van de benadeelde partij in lijn met haar betoog tot vrijspraak. Subsidiair heeft de raadsvrouw verzocht de benadeelde partij in de gevraagde vergoeding voor de pet en handschoenen niet-ontvankelijk te verklaren nu voor dit deel geen sprake is van een causaal verband. De raadsvrouw heeft verder verzocht het immateriële deel te matigen.

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder 5 bewezenverklaarde rechtstreeks materiële schade is toegebracht.

Materiële schade

De pet en de handschoenen zijn niet door toedoen van de verdachten of als rechtstreeks gevolg van de mishandeling kwijtgeraakt. Het slachtoffer heeft na het incident wel zijn jas uit het kluisje teruggekregen maar kennelijk niet de pet en handschoenen uit hetzelfde kluisje. Voor dit deel van de materiële schade bestaat geen causaal verband zodat deze schade niet als rechtstreekse schade kan worden aangemerkt. Voor dit deel zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk worden verklaard in zijn vordering.

De schade aan de pantalon van het slachtoffer is wel als rechtstreekse schade aan te merken, nu het slachtoffer tijdens het incident ten val is gekomen en als gevolg daarvan een scheur in zijn pantalon is ontstaan. Het slachtoffer heeft echter geen specificatie voor de prijs van de pantalon overgelegd, maar enkel een aanbetaling voor in totaal twee pakken. De rechtbank zal de schade voor de pantalon schatten op € 200,-.

De rechtbank concludeert dat de vordering tot vergoeding van materiële schade zal worden toegewezen tot een bedrag van in totaal € 200,-, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf het moment waarop het strafbare feit is gepleegd (6 december 2019).

De benadeelde partij zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in het materiële deel van zijn vordering. De behandeling van de vordering levert voor dit deel een onevenredige belasting van het strafgeding op omdat de vordering onvoldoende is onderbouwd en het toelaten van nadere bewijslevering zou betekenen dat de behandeling van de strafzaak moet worden aangehouden. De benadeelde partij kan het resterende deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Immateriële schade

Vast staat dat aan de benadeelde partij door het onder 5 bewezenverklaarde rechtstreeks immateriële schade is toegebracht. Op grond van artikel 6:106 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek heeft de benadeelde partij recht op een naar billijkheid vast te stellen vergoeding van de immateriële schade aangezien de benadeelde partij ten gevolge van het strafbare feit lichamelijk letsel heeft opgelopen en er een ernstige inbreuk is gepleegd op zijn lichamelijke integriteit.

De hoogte van de vordering is ter terechtzitting betwist. Op grond van de door de benadeelde partij gestelde omstandigheden en rekening houdend met de vergoedingen die in soortgelijke zaken worden toegekend, begroot de rechtbank de immateriële schadevergoeding naar billijkheid op € 250,-. Dit bedrag moet worden vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 6 december 2019.

De benadeelde partij zal voor het overige niet-ontvankelijk worden verklaard in het immateriële deel van zijn vordering. De behandeling van dit deel van de vordering levert een onevenredige belasting van het strafgeding op. De benadeelde partij kan dit deel van zijn vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Omdat ook de medeverdachten voor de schade verantwoordelijk en daarmee aansprakelijk zijn, zal de rechtbank bepalen dat verdachte daarvoor hoofdelijk aansprakelijk is.

Voorts dient de verdachte te worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog zal maken.

In het belang van [slachtoffer] voornoemd wordt, als extra waarborg voor betaling aan laatstgenoemde, de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht aan verdachte opgelegd.

Kosten rechtsbijstand

Kosten van rechtsbijstand komen in aanmerking voor vergoeding op grond van artikel 592a Wetboek van Strafvordering (Sv). Een redelijke uitleg van artikel 532 Sv brengt mee dat bij de begroting van deze kosten dezelfde maatstaf wordt gehanteerd als in civiele procedures. De rechtbank zal de kosten aan de hand van het liquidatietarief, uitgaande van het toegewezen bedrag aan schadevergoeding, bepalen op € 187,- (1 punt (zoals gevorderd) à € 187,-).

Bij de toepassing van het liquidatietarief dient aansluiting te worden gezocht bij de competentieregels voor de civielrechtelijke procedure. Dat wil zeggen dat voor deze zaak, met een vordering tot en met € 25.000,- aansluiting wordt gezocht bij het liquidatietarief kanton zoals dat geldt per 1 februari 2021.