Uitspraken

De officier van justitie heeft — onder verwijzing naar het schriftelijk requisitoir —

gerekwireerd tot bewezenverklaring en heeft hiertoe de relevante bewijsmiddelen

opgesomd.

De raadsvrouw heeft vrijspraak bepleit. Op basis van het dossier kan een veel kleiner aantal handelingen worden vastgesteld dan aan verdachte is tenlastegelegd. Daarnaast delen verdachte en aangeefster het co-ouderschap over hun zoon en was het, gelet op de afspraken die over de omgang met hun zoon zijn gemaakt, in veel gevallen noodzakelijk voor verdachte om contact te zoeken met aangeefster. Gelet op alle omstandigheden kan het handelen van verdachte daarom niet als wederrechtelijk worden aangemerkt.

Aangifte en meldingen

Verdachte is op 11 oktober 2021 uit [naam kliniek] kliniek ontslagen, waar hij in het kader van een eerdere veroordeling van belaging van aangeefster werd behandeld. Op 28 april 2022 heeft aangeefster [slachtoffer] tegen verdachte aangifte gedaan van belaging. Zij heeft verklaard dat sinds verdachte uit de kliniek is ontslagen, hij bij haar huis langskomt. Dit is meermalen gebeurd, zowel overdag als ’s nachts en soms meerdere malen per dag. Ook stuurt verdachte aangeefster veelvuldig Whatsapp-berichten en belt hij haar. Dit gebeurt zowel overdag als ’s nachts. Indien aangeefster niet reageert, stuurt verdachte Whatsapp-berichten naar hun zoon. In meerdere berichten en telefoongesprekken is de toon van verdachte dreigend. Zo zou verdachte op 28 maart 2022 tijdens een telefoongesprek met aangeefster hebben gezegd: “Ik kan niet slapen, gedachtes stoppen niet. Het is beter als jij en [naam 1] dood zijn dan stopt het tenminste en dan maak ik mijzelf ook af.” Aangeefster heeft verklaard dat verdachte ook meerdere keren melding heeft gemaakt bij de politie dat aangeefster haar zoon zou mishandelen, waardoor de politie een aantal keren bij aangeefster aan de deur is geweest.

Steunbewijs bij aangifte

De rechtbank overweegt dat de verklaring van aangeefster deels wordt ondersteund door het proces-verbaal van bevindingen van historie, waarin politiemutaties zijn opgenomen van een aantal keren dat verdachte bij aangeefster aan de deur is gekomen. Op 14 april 2022 is er melding gedaan van een man die op het adres van aangeefster en haar zoontje meerdere keren voor de deur zou hebben gestaan. Politieagenten hebben verdachte toen in de omgeving van de woning van aangeefster aangetroffen. Verdachte bleek onder invloed van drugs te zijn geweest en had een mes bij zich. Verdachte heeft ter terechtzitting verklaard dat hij inderdaad op een aantal momenten bij aangeefster langs is gegaan, omdat hij zich zorgen maakte over zijn zoon. Aangeefster zou op die momenten niet hebben gereageerd op zijn berichten en oproepen. Verdachte heeft verklaard dat dit ook wel ’s nachts gebeurde en dat hij dan op de deur en het slaapkamerraam klopte en riep.

De aangifte wordt daarnaast ondersteund door het overzicht van de Whatsapp-berichten dat in het dossier is gevoegd. Hieruit blijkt dat verdachte aangeefster op meerdere dagen veelvuldig berichtte en haar probeerde te contacteren via spraakoproepen. In meerdere gevallen was de toon van verdachte boos of dreigend, zoals op 5 december 2021 (“ WAAR BEN JIJ IN GODSNAAM?”) en op 6 december 2021 (“Ik hoor dat je bezoek hebt, wie zijn dat?”, “Klopt dat of is het nepbericht om mij op te fokken”).

Een verbalisant heeft verklaard dat hij op 13 april 2022 met aangeefster [slachtoffer] sprak en dat zij tijdens dit gesprek zeker 19 keer werd gebeld door verdachte. Verdachte heeft tijdens zijn politieverhoor en ter terechtzitting verklaard dat hij inderdaad berichten naar aangeefster heeft verstuurd en haar heeft gebeld, omdat hij zich dan zorgen maakte om zijn zoon en dacht dat er iets aan de hand was.

In het politieverhoor en ter terechtzitting heeft verdachte over de vermeende uitlating tijdens het telefoongesprek op 28 maart 2022 gezegd dat hij op dat moment onder invloed moet zijn geweest en dat hij erg van de uitlating geschrokken is.

Gelet op het feit dat de aangifte op meerdere punten wordt ondersteund door het procesdossier en de verklaringen van verdachte, ziet de rechtbank geen reden om aan de verklaring van aangeefster te twijfelen. De rechtbank gaat dan ook uit van de verklaringen die door aangeefster zijn afgelegd.

De rechtbank acht alle feitelijke handelingen die aan verdachte ten laste zijn gelegd bewezen. Met zijn handelen heeft verdachte stelselmatig opzettelijk inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van aangeefster gemaakt.

Wederrechtelijkheid

De verdediging heeft aangevoerd dat, gelet op de afspraak dat de omgang met het kind in het kader van het co-ouderschap in overleg dient te gaan, verdachte in veel gevallen noodzakelijkerwijs contact moest hebben met aangeefster. De verdediging heeft erop gewezen dat de berichten die verdachte heeft verstuurd en de keren dat hij aan de deur bij aangeefster kwam allemaal te maken hadden met zijn zoon. De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat deze omstandigheid de wederrechtelijkheid van de gedraging wegneemt.

De rechtbank overweegt als volgt. Omdat zij gezamenlijk het ouderlijk gezag hebben over hun zoon, dienen verdachte en aangeefster inderdaad enige vorm van overleg te hebben over hun zoon. De gedragingen van verdachte gaan echter elke redelijke grens van noodzakelijk ouderlijk overleg voorbij. Verdachte contacteerde aangeefster veelvuldig ‘s nachts, ging ’s nachts bij haar langs en klopte dan op het slaapkamerraam en de deur en stond daar te roepen. Ook de intensiteit van het contact en de toonzetting van de berichten van verdachte passen niet bij normaal ouderlijk overleg over de zorg voor een kind. Bovendien heeft verdachte ter terechtzitting verklaard dat hij op het moment dat hij contact zocht met aangeefster vaak onder invloed van verdovende middelen verkeerde en dan zorgen had over het welzijn van zijn zoon die niet terecht bleken maar een uitvloeisel van waanideeën. De rechtbank is op deze gronden van oordeel dat het gezamenlijke ouderlijke gezag de tenlastegelegde handelingen niet kan rechtvaardigen.

Oogmerk

Verdachte heeft met zijn handelen aangeefster en zijn zoon willen dwingen contact met hem op te nemen. Verdachte heeft aangeefster gedwongen te dulden dat er contact tussen hen plaatsvond, ook middenin de nacht. Ook heeft verdachte aangeefster willen dwingen om afspraken omtrent het bezoeken van zijn zoon niet af te zeggen. Verder heeft verdachte, door zich op meerdere momenten in berichten en tijdens telefoongesprekken dreigend uit te laten, aangeefster vrees aan willen jagen.

Al het voorgaande overwegend acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen hetgeen aan verdachte is tenlastegelegd.