Uitspraken

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat beide feiten kunnen worden bewezen. Het in zaak A ten laste gelegde kan worden bewezen op grond van de stukken in het dossier en de bekennende verklaring van verdachte. In zaak B is een muts van één van de verdachten in beslag genomen, bemonsterd en onderzocht. Hieruit volgt een DNA-profiel dat overeenkomt met het DNA-profiel van verdachte. Dit schreeuwt om een verklaring van de verdachte. De verklaring van verdachte dat hij zijn muts mogelijk had uitgeleend, heeft hij pas ter terechtzitting gegeven en acht de officier van justitie ongeloofwaardig. Die omstandigheden samen met de signalementen van de dader die door verschillende getuigen zijn gegeven, maken dat ook het in zaak B ten laste gelegde kan worden bewezen.

De raadsman heeft zich ten aanzien van de eerste zaak op het standpunt gesteld dat niet kan worden bewezen dat het een horloge van het merk Rolex betrof. Ten aanzien van het overige heeft de raadsman geen verweer gevoerd.

Ten aanzien van feit 2 heeft de raadsman bepleit dat verdachte moet worden vrijgesproken, omdat het dossier onvoldoende bewijs bevat om tot een bewezenverklaring te komen. De opgegeven signalementen komen niet met elkaar overeen en bovendien past verdachte niet in deze signalementen. Daarnaast laat het resultaat van het DNA-onderzoek de mogelijkheid open dat een ander dan verdachte de muts ten tijde van het delict heeft gedragen.

Ten aanzien van zaak A

Op grond van de aangifte, de omschrijving van de camerabeelden en de bekennende verklaring van verdachte vindt de rechtbank bewezen dat verdachte zich samen met een ander schuldig heeft gemaakt aan diefstal met geweld van een horloge. Nu uit het dossier niet is gebleken dat het horloge van het merk Rolex was, spreekt de rechtbank verdachte van dat onderdeel van de tenlastelegging vrij.

Ten aanzien van zaak B

De rechtbank heeft door de inhoud van wettige bewijsmiddelen en op basis van wat ter terechtzitting is behandeld niet de overtuiging dat verdachte het in zaak B ten laste gelegde heeft begaan. De rechtbank overweegt hiertoe als volgt.

De rechtbank stelt om te beginnen vast dat de door de getuigen gegeven signalementen niet overeenkomen. Aangeefster [slachtoffer 2] spreekt van een dader met een donkere huid met een normaal postuur. Getuige [getuige 1] verklaart over een dader met een donkere huid, een gezet postuur en een pet. Getuige [getuige 2] heeft het in zijn verklaring over een dader met een Marokkaans uiterlijk en een muts.

Verder heeft de rechtbank twijfel over het daderschap van verdachte vanwege de resultaten van het sporenonderzoek aan de op de plaats delict aangetroffen muts. Getuige [getuige 2] verklaart dat de dader die muts tijdens de diefstal zou zijn verloren.

Uit het rapport dat ziet op het forensisch DNA-onderzoek blijkt dat uit de bemonstering van de muts een enkelvoudig DNA-profiel is verkregen. Dit enkelvoudige DNA-profiel is vergeleken met alle DNA-profielen in de DNA-databank. Dat heeft een match opgeleverd met het DNA-profiel van verdachte. Naast het afgeleide enkelvoudige DNA-profiel van verdachte is ook een gering aantal, zwak aanwezige DNA-kenmerken aangetoond. Deze kenmerken zijn niet geschikt voor vergelijkend DNA-onderzoek. Verdachte heeft ter terechtzitting verklaard dat hij zijn muts destijds in 2019 mogelijk had uitgeleend aan iemand anders. Verdachte heeft hierover geen nadere informatie gegeven, maar nu geen nader onderzoek heeft plaatsgevonden – noch op bronniveau noch op activiteitenniveau – kan dit scenario naar het oordeel van de rechtbank niet worden uitgesloten.

Omdat ook de verklaringen van de aangeefster en de getuigen niet overeenkomen, is de rechtbank niet ervan overtuigd dat verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan het in zaak B ten laste gelegde. Verdachte zal hiervan dan ook worden vrijgesproken.