Uitspraken

Naar het oordeel van de rechtbank heeft het college zich op het standpunt kunnen stellen dat de voorgestelde wijzigingen niet van ondergeschikte aard zijn, omdat het bouwplan door deze wijzigingen een andere ruimtelijke uitstraling krijgt. In het voorstel laat [eiser] de opbouw niet alleen verder zakken in de bestaande derde verdieping, maar heeft hij ook een lichtstraat over vrijwel de gehele oppervlakte van het bouwwerk toegevoegd om voldoende stahoogte te creëren in de opbouw. De bouwlaag waar de opbouw in zakt wordt eveneens gewijzigd, net als de toegang tot het dakterras. Naar het oordeel van de rechtbank verlaat [eiser] met deze wijzigingen de grondslag van de ingediende aanvraag. Dit betekent dat het college het aangepaste voorstel in het bestreden besluit buiten beschouwing mocht laten. Deze beroepsgrond slaagt niet.

Allereerst stelt de rechtbank vast dat het bouwplan van [eiser] door het college terecht is aangemerkt als het toevoegen van een (extra) bouwlaag. Dit brengt met zich mee dat de beleidsregels “Uitvoeringsrichtlijnen bouwlagen Museumkwartier en Valeriusbuurt” relevant zijn. Het plan valt namelijk onder de definitie van bouwlaag van artikel 1.26 van het bestemmingsplan5 en niet onder die van dakopbouw6. Dakopbouwen zijn de ‘telefooncellen’ voor toegang tot het dakterras en die ook wel voor opslag worden gebruikt, maar niet als woonruimte7. Daarom is in deze zaak geen dakopbouw aangevraagd in de zin van het zogenoemde A2 beleid8 en zijn deze beleidsregels dus terecht niet toegepast door het college.

Uitvoeringsrichtlijn 2 van de beleidsregels voor bouwlagen is zo geformuleerd dat een extra bouwlaag op een orde 3 pand in stedenbouwkundige zone B een onevenredige afbreuk betekent van het straat- en bebouwingsbeeld in de zin van artikel 25, sub a onder 6 van het bestemmingsplan. Dat is het uitgangspunt. Het betoog dat de beleidsregels alleen gelden als de extra bouwlaag gesitueerd is direct aan de voorgevel of als deze (beeldbepalend) zichtbaar is vanaf de straatzijde, kan de rechtbank niet volgen. Zo is de richtlijn namelijk niet opgesteld. Er staat in deze richtlijn immers ook ‘bebouwingsbeeld’ en niet alleen ‘straatbeeld’. Ook de ruimtelijke structuur en architectuur zijn expliciet benoemd. De Uitvoeringsrichtlijn 2 bevat een uitleg van één van de voorwaarden uit het genoemde artikeldeel uit het bestemmingsplan en aan deze voorwaarde wordt dus niet voldaan. De voorwaarden zijn cumulatief geformuleerd, oftewel: als aan één voorwaarden niet voldaan is, gebruikt het college zijn bevoegdheid voor een binnenplanse afwijkingsmogelijkheid9 in de regel niet. Gelet hierop, kon het college in het bestreden besluit beslissen om geen gebruik te maken van zijn bevoegdheid.
7.4. Voor zover [eiser] aanvoert dat het college op grond van artikel 4:84 van de Algemene wet bestuursrecht de beleidsregels buiten beschouwing moet laten, omdat de gevolgen voor hem onevenredig zijn ten opzichte van de met de beleidsregels te dienen doelen en sprake is van strijd met het evenredigheidsbeginsel, overweegt de rechtbank als volgt. De omstandigheden die [eiser] heeft aangevoerd zijn naar het oordeel van de rechtbank niet zo bijzonder dat het college op grond daarvan de beleidsregels buiten toepassing moet laten. Evenmin zijn de gevolgen van het bestreden besluit onevenredig in verhouding tot de met het besluit te dienen doelen., In dit kader acht de rechtbank onder meer van belang dat bij [eiser] geen sprake is van een inbreuk op fundamentele rechten. De onzekerheid die hij tijdens de procedure heeft ervaren en de tijd die de zaak heeft gekost, zullen zo zijn maar acht de rechtbank geen reden om de uitkomst van de besluitvorming onevenredig te achten. De kosten die [eiser] heeft gemaakt voor onder andere een architect, dienen verder voor zijn eigen rekening en risico te komen. Het college heeft dus het algemene belang van een goede ruimtelijke ordening, waaronder een niet verdere verrommeling van het straat- en bebouwingsbeeld, zwaarder mogen laten wegen dan het belang van [eiser] als aanvrager. De omwonenden hebben het hiervoor genoemde algemene belang ook onderschreven en genoemd dat extra bouwlagen en dakterrassen een rommelig en benauwend beeld opleveren. Ook deze beroepsgrond slaagt daarom niet.