Uitspraken

De vorderingen van [eiser] kunnen alleen worden toegewezen indien voldoende aannemelijk is dat de rechter in een eventuele bodemprocedure dat ook zal doen en [eiser] bij de vorderingen een spoedeisend belang heeft.

De opzeggingsbevoegdheid van een bank en haar contractuele vrijheid zijn niet onbegrensd. De omstandigheden van het geval kunnen meebrengen dat het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is dat een bank van haar contractuele opzeggingsbevoegdheid gebruik maakt (artikel 6:248 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek (BW); Hoge Raad 10 oktober 2014, ECLI:NL:HR:2014:2929).

Een opzegging moet voorts worden beoordeeld tegen de achtergrond van de bancaire zorgplicht op grond waarvan een bank bij haar dienstverlening zorgvuldigheid in acht moet nemen.

Nu [eiser] stelt dat ABN AMRO zich op de verkeerde algemene voorwaarden beroept, moet allereerst – voor de beantwoording van de vraag of ABN AMRO in beginsel bevoegd is om de kredietovereenkomst op te zeggen – worden bezien van welke algemene voorwaarden dient te worden uitgegaan.

Volgens ABN AMRO zijn op de kredietrelatie tussen haar en [eiser] van toepassing de ABV van maart 2017 en de ABK van januari 1999. Deze zijn ook door ABN AMRO ingebracht als productie in deze procedure.

Volgens [eiser] zijn op de kredietrelatie tussen hem en ABN AMRO van toepassing de ABV van januari 2000 en de ABK van mei 2019. ABN AMRO heeft slechts de ABV van januari 2000 in het geding gebracht. In de omstandigheid dat [eiser] zich tijdens de mondelinge behandeling op het standpunt stelde dat ABN AMRO, op grond van artikel 8.1 van de ABK van mei 2019, slechts in geval van het voordoen van een opeisingsgrond mag overgaan tot opzegging van het krediet, heeft de voorzieningenrechter aanleiding gezien om de ABK van mei 2019 – die voor eenieder op het internet openbaar te vinden zijn – ambtshalve te raadplegen.

In het bestek van dit kort geding kan niet worden vastgesteld welke van de door partijen genoemde algemene bank- en kredietvoorwaarden op hun onderlinge kredietrelatie van toepassing zijn. Onduidelijk is gebleven of er in de afgelopen jaren aan [eiser] nieuwe algemene bank- en/of kredietvoorwaarden zijn toegezonden. Wie van partijen op dit punt het gelijk aan zijn of haar zijde heeft kan voor de verdere beoordeling ook in het midden blijven. Gelet op het bovenstaande is namelijk voldoende aannemelijk dat ABN AMRO op grond van zowel de door ABN AMRO als door [eiser] genoemde algemene bank- en kredietvoorwaarden in beginsel contractueel bevoegd is om over te gaan tot opzegging van de klantrelatie en tot opzegging van de kredietovereenkomst.

[eiser] wordt niet gevolgd in zijn standpunt dat ABN AMRO haar klanten ongelijk behandelt. ABN AMRO heeft toegelicht dat zij geheel zal stoppen met haar product ‘OndernemersKrediet’ en dat daarbij de hoogte van het limiet van de individuele klant niet van belang is. Voldoende aannemelijk is dat alle andere klanten met een OndernemersKrediet op een gelijke wijze als [eiser] worden behandeld en dat de alternatieven die aan [eiser] zijn aangeboden ook aan
hen zijn aangeboden. Dat het OndernemersKrediet, met kennelijk een maximale kredietlimiet van € 125.000,00, niet langer door ABN AMRO zal worden aangeboden, terwijl zij haar andere kredietproduct(en) met een hogere maximale kredietlimiet blijft aanbieden, maakt niet dat sprake is van ongelijke behandeling van gelijke gevallen. Het gaat daarbij immers om verschillende bankproducten.
Van strijd met artikel 1 van de Grondwet is geen sprake. Van een van de gevallen als bedoeld in de Algemene wet gelijke behandeling is evenmin sprake.
bedrog?

[eiser] wordt ook niet gevolgd in zijn standpunt dat ABN AMRO met een drogreden, althans een valse reden de kredietovereenkomst wenst te beëindigen en daarmee bedrog op de voet van artikel 326 Sr zou plegen. ABN AMRO heeft aan [eiser] meegedeeld dat zij met het OndernemersKrediet wenst te stoppen vanwege een nieuwe strategie, die erin bestaat dat zij zal overgaan op een nieuw digitaal (online) en overzichtelijk product voor ondernemers. Voorshands is er geen reden om aan die mededeling te twijfelen. ABN AMRO heeft tijdens de mondelinge behandeling uitgelegd dat bij het nieuwe product van New10 alles geheel digitaal verloopt, in tegenstelling tot het OndernemersKrediet waar slechts bepaalde services online beschikbaar zijn. Voor zover [eiser] nog heeft aangevoerd dat ABN AMRO de gewenste digitalisering ook in het OndernemersKrediet zou kunnen implementeren en dat het onduidelijk is waarom klanten met een krediet hoger dan
€ 125.000,00 niet digitaal zouden hoeven te bankieren, geldt dat het ABN AMRO in beginsel vrij staat om te beslissen hoe zij haar producten vormgeeft en op welk moment zij binnen bestaande of met nieuwe producten een digitaliseringsslag wenst te maken.

Beoordeeld moet voorts worden of de opzegging en de door ABN AMRO aangeboden alternatieven, naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zijn en of ABN AMRO heeft gehandeld in strijd met haar zorgplicht.

Uit de brief van 6 december 2021 volgt dat het besluit om afscheid te nemen van het OndernemersKrediet een beleidsmatige althans strategische keuze was. Op zichzelf staat het een bank vrij haar beleid en/of strategie te wijzigen, maar bij de wijze waarop daaraan in een concreet geval uitvoering wordt gegeven, geldt wel de maatstaf zoals hiervoor (onder 4.2 en 4.3) is weergeven. De wens van ABN AMRO om te stoppen met het OndernemersKrediet en te kiezen voor een nieuw digitaal productaanbod is legitiem, maar moet afgewogen worden tegen de belangen van [eiser] .

De voorzieningenrechter is voorshands van oordeel dat bij de huidige stand van zaken het belang van [eiser] bij voortzetting van het krediet minder zwaarder dient te wegen dan het belang van ABN AMRO bij beëindiging daarvan. De contracts- en ondernemingsvrijheid van de bank is een te respecteren belang. Beëindiging van het krediet is in lijn met de gewijzigde strategie van ABN AMRO, waarbij het product ‘OndernemersKrediet’ geheel verdwijnt. Er zijn geen concrete aanwijzingen dat de kans groot is dat [eiser] zijn onderneming niet meer kan voortzetten, indien hij bijvoorbeeld zou kiezen voor aflossing van het krediet in vijf jaar of voor een nieuw krediet bij New10. Niet uit de verf is gekomen dat de opzegging van het krediet voor de onderneming van [eiser] onaanvaardbare gevolgen zal hebben. [eiser] heeft in deze procedure – maar ook jegens ABN AMRO – nagelaten om de financiële situatie van zijn onderneming inzichtelijk te maken (waar ABN AMRO overigens anders dan [eiser] meent wel degelijk om heeft verzocht; zie 2.7). Daarbij komt dat ABN AMRO onbetwist heeft aangevoerd dat [eiser] ruimschoots binnen de kredietlimiet bankiert en dat ABN AMRO heeft aangeboden dat [eiser] het krediet binnen een verlengde termijn mag afbouwen indien zijn financiële gegevens daartoe aanleiding geven.

Voor zover [eiser] nog heeft aangevoerd dat New10 geen reëel alternatief is, omdat New10 een kredietwaardigheidstoets zal uitvoeren en omdat de looptijd van het krediet bij New10 relatief kort is, geldt dat [eiser] niet verplicht is voor dat alternatief te kiezen en het hem vrij staat om bij een andere bankinstelling een krediet aan te gaan.

Met de opzegtermijn van ruim een jaar en de geboden alternatieven, waaronder aflossing binnen vijf jaar, heeft ABN AMRO ten slotte voldoende rekening gehouden met de belangen van [eiser] en daarmee zorgvuldig jegens hem gehandeld.

Dit alles in aanmerking genomen, is onvoldoende aannemelijk dat de bodemrechter zal oordelen dat de opzegging naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is en/of dat ABN AMRO door het opzeggen van het krediet heeft gehandeld in strijd met haar zorgplicht.

Uit het voorgaande vloeit reeds voort dat de vorderingen van [eiser] worden afgewezen.

Ten overvloede geldt dat [eiser] ook geen spoedeisend belang lijkt te hebben bij zijn vorderingen. In de brief van 10 februari 2022 heeft ABN AMRO immers aan [eiser] geschreven dat het mogelijk is om de eerder gestelde termijn van 1 maart 2022 voor het maken van zijn keuze te verlengen. Tijdens de mondelinge behandeling heeft ABN AMRO nader toegelicht dat [eiser] in principe nog tot 1 januari 2023 de tijd heeft om voor een van de drie alternatieven te kiezen.

[eiser] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van ABN AMRO worden begroot op:

- griffierecht € 676,00

- salaris advocaat 1.016,00

Totaal € 1.692,00.