Uitspraken

Uit de overgelegde stukken en het behandelde ter zitting is gebleken dat er ten aanzien van betrokkene sprake is van onmiddellijk dreigend ernstig nadeel, gelegen in levensgevaar en ernstig lichamelijk letsel.

Uit de medische verklaring blijkt dat deze via beeldbellen tot stand is gekomen. Verder volgt niet wat de reden is geweest om betrokkene via een beeldbelverbinding te onderzoeken.

Blijkens rechtspraak die berust op het EVRM dient de onafhankelijk psychiater het in de wet voor de diverse vormen van verplichte zorg voorgeschreven medische onderzoek in beginsel te verrichten aldus dat hij de betrokkene in een direct contact, dat wil zeggen: in diens fysieke aanwezigheid, spreekt en observeert. Dit is slechts anders indien dat redelijkerwijs niet mogelijk is. Daarbij kan het bijvoorbeeld gaan om een weigering van de betrokkene om aan een onderzoek mee te werken, maar ook andere omstandigheden kunnen meebrengen dat onderzoek in fysieke aanwezigheid van de betrokkene niet of slechts beperkt mogelijk is. In die gevallen zal, met het oog op de beoogde maatregel, steeds op de best mogelijke manier moeten worden getracht inzicht te verkrijgen in de actuele gezondheidstoestand van de betrokkene en de noodzaak tot het treffen van de beoogde maatregel.

De rechtbank stelt vast dat de onafhankelijke psychiater in zijn medische verklaring niet heeft verantwoord waarom onderzoek in fysieke aanwezigheid van de betrokkene redelijkerwijs niet mogelijk of niet verantwoord is. Ter zitting is evenmin toegelicht waarom is gekozen voor een medisch onderzoek via een beeldbelverbinding. Voorts ontkent betrokkene dat beoordeling middels videobellen heeft plaats gevonden. Hoewel de rechtbank niet in twijfel trekt dat de videobeoordeling daadwerkelijk heeft plaats gevonden blijkt uit dit laatste eens te meer het belang van de fysieke aanwezigheid van de onderzoeker en diens verslaglegging.

Gelet op het voorgaande voldoet de medische verklaring niet aan de wettelijke vereisten. Het verzoek zal daarom worden afgewezen