Uitspraken

De raadsman heeft bepleit dat sprake is van het onrechtmatig binnentreden van de woning. Hij heeft daartoe aangevoerd dat op het moment dat de opsporingsambtenaren de woning binnentraden, er geen sprake was van een redelijk vermoeden van schuld aan een aan de Opiumwet gerelateerd strafbaar feit. Voorts heeft de raadsman aangevoerd dat een schriftelijke machtiging tot binnentreden van de woning in het dossier ontbreekt, zodat het doel van binnentreden niet gecontroleerd kan worden. Beide omstandigheden maken dat sprake is van een onherstelbaar vormverzuim ex artikel 359a van het Wetboek van Strafvordering (hierna: Sv), hetgeen dient te leiden tot het uitsluiten van de onderzoeksresultaten van het bewijs. Verdachte dient daarom – bij gebrek aan overig bewijs – integraal te worden vrijgesproken.

Subsidiair verzoekt de raadsman verdachte partieel vrij te spreken van feit 1, doelende op het (in vereniging) verkopen, afleveren, verstrekken en/of vervoeren, in elk geval opzettelijk aanwezig hebben van de onder feit 1 tenlastegelegde hoeveelheid pillen, en verdachte partieel vrij te spreken van feit 2, doelende op het (in vereniging) opzettelijk telen, bereiden, bewerken en verwerken van de hennep en/of hasjiesj.

Volgens de raadsman valt niet met voldoende zekerheid vast te stellen dat de plastic zak met 5.028 tabletten, die door het Laboratorium Forensische Opsporing is onderzocht en in het rapport is aangeduid met rapportnummer 0128N23, afkomstig is van de woning aan [adres] . Uit het rapport volgt dat het item werd aangeleverd in een waardezak die niet voorzien was van een itemnummer en uit het dossier blijkt niet dat een hoeveelheid van 5.028 pillen in de woning is aangetroffen. Uit het dossier volgt enkel dat een hoeveelheid pillen met een gewicht van 2.206 gram is aangetroffen. Evenmin valt hierdoor vast te stellen dat de in de woning aangetroffen pillen een middel zouden zijn als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I. De ter plaatse uitgevoerde indicatieve test is hiertoe ontoereikend, te meer nu deze test een ander middel (2CB) indiceerde, hetgeen bovendien een extra contra-indicatie oplevert dat de pillen die in het laboratorium zijn onderzocht, de pillen zijn die in de woning zijn aangetroffen.

De raadsman bepleit voorts dat verdachte geen wetenschap had van de pillen en dat deze zich niet in zijn machtssfeer bevonden. De woning is niet van verdachte en hij staat daar evenmin ingeschreven. Toen verdachte zijn intrek in de woning nam, stond de woning reeds vol met spullen van een ander/anderen. Bovendien kan niet worden uitgesloten dat andere personen toegang tot de woning hadden. Verdachte trof soms ook iemand onaangekondigd in de woning aan die met de was bezig was. De omstandigheden waaronder de pillen zijn aangetroffen, te weten verscholen in een tas en niet direct zichtbaar, maken dat verdachte niet op hoogte was of had moeten zijn van de aanwezigheid van de pillen in de woning. Evenmin kan worden bewezen dat verdachte enige zeggenschap had over de aangetroffen pillen.

Tenslotte stelt de raadsman dat het dossier geen aanknopingspunten bevat waaruit blijkt dat verdachte (al dan niet tezamen en in vereniging met anderen) betrokken was bij de lucratieve handel in drugs.

Een redelijk vermoeden van schuld

Uit het dossier volgt dat de woning aan [adres] bij de politie bekend stond als een 'spookwoning': een woning op welk adres kennelijk wel iemand verblijft, maar niemand in de Basisregistratie Personen (BRP) staat ingeschreven. Dergelijke woningen worden regelmatig gebruikt voor criminele activiteiten. Tijdens een observatie van de woning zagen verbalisanten [naam verbalisant 1] en [naam verbalisant 2] twee dure voertuigen staan. Eén van de voertuigen, met kenteken [kenteken] , stond op naam van een vrouw wiens vriend een link bleek te hebben met de handel in drugs. In dit voertuig zat een man. Verbalisanten zagen het voertuig wegrijden, volgden deze en even later werden in het voertuig twee grote zakken met henneptoppen aangetroffen. Verbalisanten keerden hierop terug naar de woning op [adres] en zagen de bewoner, die later verdachte bleek te zijn, uit het raam kijken en de straat nauwlettend in de gaten houden.

De rechtbank is van oordeel dat op grond van de hiervoor genoemde omstandigheden, een redelijk vermoeden van schuld kon worden aangenomen dat in de woning een overtreding van de Opiumwet plaats vond. De verbalisanten waren dus op grond van artikel 9 van de Opiumwet bevoegd tot het binnentreden van de woning.

Het ontbreken van een schriftelijke machtiging tot binnentreden

Uit het dossier volgt voorts dat verbalisant [naam verbalisant 1] na het ontstaan van voornoemde verdenking, de hulpofficier van justitie heeft gebeld voor een machtiging tot binnentreden van de woning aan [adres] . De machtiging is vervolgens mondeling aangezegd. Hierop hebben verbalisanten de woning betreden. Uit het dossier blijkt niet dat een schriftelijke machtiging tot het binnentreden ter inbeslagneming en/of aanhouding is gegeven.

Op grond van het eerste lid, onder b, van artikel 9 van de Opiumwet hebben opsporingsambtenaren de bevoegdheid om zich de toegang te verschaffen tot een plaats waar redelijkerwijze vermoed kan worden dat een overtreding van de Opiumwet wordt gepleegd. Voor het binnentreden van een woning gelden evenwel aanvullende vereisten van de Algemene wet op het binnentreden (hierna: Awbi). Volgens het eerste lid van artikel 2 Awbi is voor het binnentreden in een woning zonder toestemming van de bewoner een door een daartoe bevoegde functionaris afgegeven schriftelijke machtiging vereist. Het achterwege blijven van een dergelijke schriftelijke machtiging levert een onherstelbaar vormverzuim in de zin van artikel 359a Sv op.

Ten aanzien van de vraag of, en zo ja welk, rechtsgevolg aan het geconstateerde vormverzuim moet worden verbonden, geldt dat de rechtbank rekening moet houden met de in artikel 359a, tweede lid, Sv genoemde factoren, te weten het belang van het geschonden voorschrift, de ernst van het verzuim en het nadeel dat daardoor wordt veroorzaakt. Bij de beoordeling daarvan is onder meer van belang of en in hoeverre verdachte door het verzuim daadwerkelijk in zijn verdediging is geschaad. In het bijzonder gelet op dit laatste overweegt de rechtbank het volgende.

Volgens artikel 3 Awbi is de hulpofficier van justitie bevoegd tot het afgeven van een schriftelijke machtiging tot binnentreden van een woning. In aanmerking genomen dat de hulpofficier van justitie de bedoelde machtiging heeft afgegeven, doch deze niet op schrift heeft gesteld, zal de rechtbank met de constatering van het vormverzuim volstaan.1 Het verweer van de raadsman wordt daarom verworpen.

De rechtbank stelt vast dat in de woning aan [adres] , zijnde het adres waar verdachte ten tijde van het tenlastegelegde feit al geruime tijd woonde, 5.028 pillen (2.026 gram) bevattende 4-MEC, methylon en pentedron, 14 gram MDMA, 12.520 gram hennep en 1.583,5 gram hasjiesj zijn aangetroffen. De verdovende middelen zijn in verschillende kamers in de woning gevonden.

Het verweer van de raadsman dat niet met voldoende zekerheid kan worden vastgesteld dat de pillen die in de woning zijn aangetroffen, ook de pillen zijn die door het Laboratorium Forensische Opsporing zijn onderzocht en dus het tenlastegelegde materiaal bevatten, wordt verworpen. Hoewel de pillen bij het laboratorium zijn aangeleverd in een waardezak die niet was voorzien van een itemnummer, kan op basis van de meegeleverde Kennisgeving van inbeslagneming met voldoende zekerheid worden vastgesteld dat dit de pillen betreffen die bij de woning aan [adres] in beslag zijn genomen. Dat de pillen bij het laboratorium in aantallen zijn geduid geeft de rechtbank ook geen reden tot twijfel, nu het bij de doorzoeking vastgestelde gewicht van de pillen (2.026 gram) en deze hoeveelheid (5.028 pillen) goed bij elkaar passen. Ook het gegeven dat de in eerste instantie uitgevoerde indicatieve test 2CB indiceerde in plaats van 4-MEC, methylon en pentedron geeft de rechtbank geen reden tot twijfel, nu dit een indicatieve test betreft en deze middelen niet zodanig van elkaar afwijken (allen behoren immers tot de groep synthetische drugs), dat wel twijfel zou moeten ontstaan.

Op de zitting van 17 mei 2023 heeft verdachte bekend de hennep en hasjiesj in bezit te hebben gehad. Verdachte ontkent echter wetenschap van de aanwezigheid van de pillen te hebben gehad. Als mogelijke verklaring voor de aanwezigheid van de pillen heeft verdachte verklaard dat hij de woning tot aan december 2021 met drie Bulgaarse personen deelde. Hoewel deze personen waren verhuisd, hadden zij mogelijk nog sleutels van de woning. Verdachte vermoedt dit omdat hij één van deze personen eenmaal onverwachts in de woning heeft aangetroffen. Verder liepen er volgens verdachte ‘nog wel meer figuren met een sleutel’. Bovendien stond de woning al vol met spullen toen hij daar zijn intrek nam.

De verdediging heeft naar voren gebracht dat het mogelijk is dat de aangetroffen pillen buiten medeweten van verdachte door een ander in de woning zijn geplaatst. De raadsman heeft hieraan toegevoegd dat vanwege de verscholen locatie van de aangetroffen pillen, niet kan worden bewezen dat verdachte van de aanwezigheid van de pillen wetenschap had.

De rechtbank stelt voorop dat voor het bewijs van het opzettelijk aanwezig hebben van verdovende middelen niet noodzakelijk is dat bewezen kan worden dat deze middelen aan de verdachte toebehoren, noch dat hij enige beschikkings- en/of beheersbevoegdheid ten aanzien daarvan heeft. Voldoende is dat de middelen zich in de machtssfeer van de verdachte bevinden en dat de verdachte wetenschap heeft van de aanwezigheid daarvan, waaronder tevens is te begrijpen de situatie waarin de verdachte de aanmerkelijke kans daarop bewust heeft aanvaard. Vooropgesteld wordt tevens dat volgens vaste rechtspraak een gebruiker/bewoner van een woning geacht wordt bekend te zijn met alles wat zich in die woning bevindt en afspeelt.

Uit de verklaring van getuige [naam getuige] (de eigenaar van de woning aan [adres] ), volgt volgens de rechtbank dat verdachte de enige bewoner van de woning was en is geweest. De pillen zijn daarbij aangetroffen in een buffetkast in de keuken waar verdachte aantoonbaar gebruik van maakte. In de kast zijn namelijk ook door verdachte voorgedraaide joints en zijn modelautootjes aangetroffen. Bovendien zaten de pillen (ogenschijnlijk) in een blauwe plastic Albert Heijn tas, evenals de andere verdovende middelen die in de woning zijn aangetroffen waarvan verdachte het bezit heeft bekend. Voorts overweegt de rechtbank dat de aangetroffen pillen een meer dan geringe financiële waarde vertegenwoordigen. Het is dan ook hoogst onwaarschijnlijk dat een onbekende persoon deze goederen onbeheerd in de door verdachte bewoonde woning achter zou hebben gelaten.

Het door de verdediging eerst ter terechtzitting opgeworpen alternatieve scenario is gelet op het voorgaande onvoldoende concreet en vindt op geen enkele wijze steun in het dossier. Sterker nog, de eigenaar van de woning verklaart juist dat verdachte de enige bewoner van de woning is geweest en weerspreekt daarmee het alternatieve scenario. Het door de verdediging geschetste alternatieve scenario voor de aanwezigheid van de pillen is dan ook niet aannemelijk geworden. De rechtbank gaat hier dan ook aan voorbij. Gelet op het hiervoor overwogene is de rechtbank van oordeel dat het niet anders kan zijn dan dat de verdachte wetenschap had van de aanwezigheid van de aangetroffen pillen.2