Uitspraken

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat het tenlastegelegde in beide zaken kan worden bewezen. Verdachte voldoet aan het signalement van één van de daders dat door aangevers is opgegeven. Daarnaast zijn er DNA-sporen aangetroffen die volgens de officier van justitie als dadersporen kunnen worden beschouwd. Verdachte heeft een alternatief scenario opgegeven dat onvoldoende aannemelijk gemaakt is.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft verzocht om verdachte vrij te spreken van het tenlastegelegde. De

DNA-sporen zijn aangetroffen op verplaatsbare objecten. Verdachte heeft een alternatief scenario gepresenteerd. De DNA-sporen kunnen gelet op dit alternatief scenario niet worden aangemerkt als dadersporen. Door het aanvullende rapport van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) kan er gesproken worden van redelijke twijfel. Het scenario van verdachte is niet volstrekt onwaarschijnlijk. Het door aangevers opgegeven signalement is te weinig specifiek en onderscheidend en levert contra-indicaties op. De raadsman heeft geen standpunt ingenomen ten aanzien van zaak B.

De rechtbank is van oordeel dat de onder zaak A en zaak B ten laste gelegde feiten kunnen worden bewezen op basis van de in bijlage II opgenomen bewijsmiddelen. Ten aanzien van zaak A overweegt de rechtbank hiertoe als volgt.

Zaak A:

Op 18 maart 2021 zijn aangevers [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] in hun woning overvallen door twee onbekende mannen. Hun acht weken oude baby was op dat moment ook in de woning aanwezig. De overvallers waren bewapend en zijn met geweld de woning binnen gedrongen. In de woning hebben zij aangevers bedreigd en met geweld gedwongen om te vertellen waar Rolex horloges en andere waardevolle spullen lagen. Aangever [slachtoffer 2] is meerdere keren geschopt en met de vuist en de achterkant van een wapen geslagen en ook aangever [slachtoffer 1] is een paar keer geschopt. De overvallers hebben een Rolex horloge, sieraden, luxe handtassen, contant geld en andere waardevolle goederen meegenomen.

De overvallers hebben de monden van aangevers met tape gesnoerd en de polsen en benen van aangevers met onder andere tie-wraps en tape vastgebonden. Volgens de aangevers droegen de overvallers handschoenen. De forensische opsporing heeft verschillende items bemonsterd. Van de bemonsteringen zijn DNA-profielen opgemaakt, die zijn vergeleken met de DNA-profielen uit de databank van het NFI. Het NFI heeft op vier items DNA-sporen aangetroffen die matchen met het DNA van verdachte.

Het eerste item betreft het uiteinde van een strook duct tape waarmee de polsen van aangever [slachtoffer 2] zijn vastgebonden. Hierop is een relatief grote hoeveelheid DNA van verdachte aangetroffen. Over de duct tape om de armen van aangever [slachtoffer 2] is door de overvallers een tweede strook transparante tape gewikkeld. Deze transparante tape was volgens aangevers afkomstig uit hun huis en is door hen aan de overvallers gegeven. Ook hierop is het DNA van verdachte aangetroffen. Het derde item waarop het DNA van verdachte is aangetroffen, betreft het uiteinde van een kabelbinder (tie-wrap) waarmee de polsen van aangeefster [slachtoffer 1] aan elkaar waren gebonden. Het laatste item met het DNA van verdachte is de binnenzijde van een lege rol tape die is aangetroffen op de keukenvloer. Voor al deze onderzochte monsters geldt dat het 1 miljard keer waarschijnlijker is dat de bemonstering DNA bevat van verdachte dan van een willekeurig onbekende persoon.

Verdachte is op 21 november 2021 aangehouden. In zijn verhoor bij de politie op

21 november 2021 heeft verdachte zich op zijn zwijgrecht beroepen. Bij de

rechter-commissaris verklaarde verdachte dat hij geen verklaring had voor het feit dat zijn DNA is aangetroffen op de duct tape die zou zijn gebruikt bij de overval. Op 28 december 2021 wordt verdachte op zijn verzoek nogmaals gehoord door de politie. Verdachte verklaart dan dat er in de tijd rond het delict jongens in zijn box kwamen en dat die jongens spullen (handschoenen, tie-wraps en duct tape) zullen hebben gepakt die bij de woningoverval zijn gebruikt. Verdachte verklaart voorts dat hij die spullen voordien in de box heeft gelegd en soms heeft gepakt en dat op die manier zijn DNA, al dan niet indirect, op die spullen in de woning terecht is gekomen.

Het NFI heeft onderzoek gedaan naar het scenario zoals door verdachte geschetst. De deskundige acht de kans op het aantreffen van DNA van verdachte door middel van indirecte overdracht zeer klein. Ook volgt uit het NFI-rapport dat wanneer er sprake is geweest van intensiever contact of gebruik van de voorwerpen door onbekende personen tussen het moment dat verdachte deze voorwerpen voor het laatst heeft gebruikt en het incident, de kans zal afnemen dat daarop nog DNA van verdachte aanwezig is. Al met al komt het NFI in dit rapport tot de conclusie dat de sporen zoals die zijn aangetroffen het meest waarschijnlijk zijn onder hypothese 1 (dat verdachte en een onbekende dader aangevers hebben vastgebonden met duct tape, transparante tape en tiewraps).

Daarnaast is ter zitting door de NFI-deskundige Kokshoorn toegelicht dat de kans dat er zich nog DNA van verdachte op de tie-wraps en tape bevindt in dat stadium, afhankelijk is van de manier waarop er met deze spullen is omgegaan en hoe zij zijn vervoerd. De kans op verlies van DNA is kleiner als de goederen door verdachte zijn vervoerd, dan wanneer zij door onbekende derden zijn vervoerd. De verklaring van verdachte dat er spullen uit de garagebox zouden zijn weggenomen en iemand anders daarmee op de plaats delict is geweest, is naar het oordeel van de rechtbank niet aannemelijk geworden.

Gelet op het bovenstaande, acht de rechtbank het scenario van verdachte onaannemelijk.

De rechtbank acht op basis van de aangiften en de DNA match bewezen dat verdachte degene is geweest die samen met een ander de woningoverval heeft gepleegd.

Zaak B:

t.a.v. feit 1:

De rechtbank acht, gelet op het proces-verbaal van bevindingen en de medische verklaring van de spoedeisende hulp, bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan wederspannigheid met lichamelijk letsel tot gevolg.

t.a.v. feit 2:

De rechtbank acht, gelet op het proces-verbaal van bevindingen en de beschrijving van de bodycambeelden, bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan belediging van verbalisant [ambtenaar 3] .

De vorderingen

[slachtoffer 2] heeft zich, voorafgaand aan de zitting, als benadeelde partij in het geding

gevoegd en vordert aan schadevergoeding € 29.410,18. Dit bedrag bestaat uit € 9.410,18 aan

vergoeding van materiële schade en € 20.000,- aan vergoeding van immateriële schade, te

vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de pleegdatum en met oplegging van de

schadevergoedingsmaatregel.

[slachtoffer 1] heeft zich, voorafgaand aan de zitting, als benadeelde partij in het geding

gevoegd en vordert aan schadevergoeding € 28.767,28. Dit bedrag bestaat uit € 8.767,28 aan

vergoeding van materiële schade en € 20.000,- aan vergoeding van immateriële schade, te

vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de pleegdatum en met oplegging van de

schadevergoedingsmaatregel.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht de vorderingen van de benadeelde partijen geheel hoofdelijk toewijsbaar, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de pleegdatum en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft zich ten aanzien van de vorderingen van de benadeelde partijen gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Het oordeel van de rechtbank

Uit het onderzoek ter terechtzitting is voldoende gebleken dat de benadeelde partijen als gevolg van het onder zaak A bewezenverklaarde handelen van de verdachte rechtstreeks schade hebben geleden. De vorderingen zijn voldoende met stukken onderbouwd. Daarom, en in aanmerking genomen dat de verdediging zich heeft gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank, is de verdachte tot vergoeding van die schade gehouden, zodat de vorderingen geheel zullen worden toegewezen.

De schadevergoedingsmaatregel t.a.v. [slachtoffer 2]

Als extra waarborg voor betaling zal de rechtbank, gelet op artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht, ten behoeve van de benadeelde partij [slachtoffer 2] aan verdachte de verplichting opleggen tot betaling aan de Staat van het bedrag van € 29.410,18 te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente vanaf 18 maart 2021 tot aan de dag van de volledige betaling. Als door verdachte niet wordt betaald, zal deze verplichting worden aangevuld met 182 dagen gijzeling, waarbij toepassing van de gijzeling de betalingsverplichting niet opheft.

De schadevergoedingsmaatregel t.a.v. [slachtoffer 1]

Als extra waarborg voor betaling zal de rechtbank, gelet op artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht, ten behoeve van de benadeelde partij [slachtoffer 1] aan verdachte de verplichting opleggen tot betaling aan de Staat van het bedrag van € 28.767,28 te vermeerderen met de gevorderde wettelijke rente vanaf 18 maart 2021 tot aan de dag van de volledige betaling. Als door verdachte niet wordt betaald, zal deze verplichting worden aangevuld met 178 dagen gijzeling, waarbij toepassing van de gijzeling de betalingsverplichting niet opheft.

De rechtbank stelt vast dat verdachte het strafbare feit samen met een ander heeft gepleegd. De rechtbank zal verdachte en zijn mededader ieder hoofdelijk aansprakelijk stellen voor de schade. Dat wil zeggen dat zij allebei kunnen worden aangesproken voor het hele schadebedrag, maar dat dit bedrag (uiteraard) maar eenmaal aan de benadeelde partij betaald dient te worden.