Uitspraken

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot vrijspraak voor de primair ten laste gelegde poging tot doodslag en de subsidiair ten laste gelegde zware mishandeling. Voor de meer subsidiair ten laste gelegde poging tot zware mishandeling is wel voldoende wettig en overtuigend bewijs in het dossier aanwezig. Hoewel het slachtoffer [slachtoffer] geen aangifte heeft gedaan, heeft zij wel verklaard dat verdachte haar wel tien keer op haar hoofd heeft geslagen en dat dit zo hard ging dat ze haar gezicht niet meer voelde. De manier waarop de politie haar op de grond in het trapportaal heeft aangetroffen vlak na de melding, draagt bij aan de geloofwaardigheid van die verklaring. De politie heeft geconstateerd dat haar hoofd is opgezwollen en dat ze bloed in haar gezicht heeft. Op de foto’s zijn wondjes in haar gezicht en blauwe plekken te zien en uit het dossier blijkt dat ze in het ziekenhuis heeft gelegen. Daarnaast heeft de (anoniem gebleven) buurvrouw van [slachtoffer] verklaard dat zij de buurvrouw heeft horen roepen dat iemand het huis uit moest en getuige [getuige] heeft verklaard dat verdachte zei dat er een vechtpartij was geweest. Dit alles maakt het alternatieve scenario van verdachte, namelijk dat hij juist niet het huis uit mocht van [slachtoffer] en dat hij [slachtoffer] niet heeft geslagen, niet geloofwaardig.

De raadsman heeft verzocht om verdachte vrij te spreken van alle varianten van het ten laste gelegde feit, primair omdat er onvoldoende bewijs is voor het scenario dat [slachtoffer] heeft geschetst en subsidiair omdat niet bewezen kan worden dat de gedragingen van verdachte een poging tot doodslag, een zware mishandeling of een poging tot zware mishandeling opleveren.

De rechtbank gaat uit van het scenario zoals door [slachtoffer] beschreven in haar verklaring. De rechtbank overweegt hiertoe als volgt.

Op 15 januari 2022 heeft de buurvrouw van [slachtoffer] een melding gedaan dat [slachtoffer] letsel had, bij haar voor de deur stond en hulp nodig had. Om 03.20 uur is [slachtoffer] in het trapportaal van haar flatgebouw aangetroffen door de politie, liggend op de trap. Haar kaak was opgezwollen, haar gezicht en linkerhand zaten onder het bloed en ze sprak moeilijk. [slachtoffer] is uiteindelijk opgenomen in het ziekenhuis.

In het ziekenhuis heeft [slachtoffer] een verklaring afgelegd. Zij wilde geen aangifte doen, maar heeft wel verklaard dat er ruzie ontstond tussen haar en verdachte, waarna verdachte op haar hoofd begon in te rammen terwijl ze in bed lag. Hij heeft wel tien keer op haar hoofd ingeramd. Op een gegeven moment voelde ze haar gezicht niet meer, het leek alsof haar gezicht verlamd was. Ze heeft tegen verdachte geschreeuwd dat hij haar huis moest verlaten.

Verdachte heeft een alternatief scenario naar voren gebracht. Hij heeft verklaard dat er inderdaad ruzie was tussen hem en [slachtoffer] , maar dat hij [slachtoffer] niet heeft geslagen. [slachtoffer] heeft een longdrinkglas kapotgeslagen op de hand van verdachte. Dat is vreselijk gaan bloeden, wat ook verklaart waarom [slachtoffer] onder het bloed zat. Verdachte wilde daarom weg, maar [slachtoffer] liet hem niet gaan. Uiteindelijk is hij langs haar heen gekomen en heeft hij de woning verlaten. Later hoorde hij dat [slachtoffer] was gevallen. Ze hadden allebei alcohol gedronken.

Op basis van het dossier is de rechtbank van oordeel dat het scenario van verdachte niet geloofwaardig is en dat van [slachtoffer] wel. De rechtbank wijst daarbij ten eerste op de wijze waarop [slachtoffer] is aangetroffen. Zij zat onder het bloed en had een opgezwollen kaak. Naar het oordeel van de rechtbank past dit in beginsel beter bij een mishandeling dan bij een val.

Steun voor het scenario van [slachtoffer] vindt de rechtbank daarnaast in de verklaring van de anoniem gebleven buurvrouw. Zij heeft onder meer verklaard dat zij de buurvrouw (de rechtbank begrijpt: [slachtoffer] ) heeft horen schreeuwen dat iemand het huis uit moest. Deze onafhankelijke getuigenverklaring ondersteunt het scenario van verdachte niet, omdat verdachte juist heeft verklaard dat [slachtoffer] hem probeerde tegen te houden toen hij de woning wilde verlaten. Ondersteuning voor het scenario van [slachtoffer] is er juist wel, omdat [slachtoffer] naar eigen zeggen heeft geschreeuwd dat verdachte het huis uit moest.

Op basis van het voorgaande acht de rechtbank bewezen dat verdachte [slachtoffer] meermalen op haar hoofd heeft geslagen. Ten aanzien van de vraag of dit één van de in de tenlastelegging genoemde strafbare feiten oplevert, overweegt de rechtbank als volgt.

Er is geen sprake van een medische rapportage waaruit blijkt welk letsel verdachte precies heeft veroorzaakt en of er een aanmerkelijke kans op de dood van [slachtoffer] bestond. Voor de primair ten laste gelegde poging tot doodslag zal verdachte dan ook worden vrijgesproken. Dat geldt ook voor de subsidiair ten laste gelegde zware mishandeling, omdat uit het dossier niet volgt dat aan [slachtoffer] zwaar lichamelijk letsel is toegebracht.

De rechtbank is echter wel van oordeel dat het handelen van verdachte een poging tot zware mishandeling oplevert. Verdachte heeft meermalen hard op het hoofd van [slachtoffer] geslagen terwijl zij in bed lag. [slachtoffer] heeft in het ziekenhuis verklaard dat er bloed in haar hersenen zat. Hoewel dat niet kan worden gekwalificeerd als zwaar lichamelijk letsel, zegt het wel iets over de behoorlijke kracht waarmee verdachte [slachtoffer] kennelijk heeft geslagen. Daarnaast is het zichtbare letsel (opgezwollen kaak, gezicht onder het bloed) een aanwijzing dat er met aanzienlijke kracht is geslagen. Deze omstandigheden zijn voor de rechtbank voldoende om aan te nemen dat sprake was van een aanmerkelijke kans op zwaar lichamelijk letsel, een kans waarvan – gezien zijn handelen – het niet anders kan dan dat verdachte deze bewust heeft aanvaard. De rechtbank acht het meer subsidiair ten laste gelegde dan ook wettig en overtuigend bewezen.