Uitspraken

De rechtbank neemt als vaststaand aan dat [slachtoffer] in de late avond van 8 april 2021, dan wel de vroege ochtend van 9 april 2023, is vermoord. De rechtbank overweegt daartoe als volgt.

Uit onderzoek naar de laatste momenten van het leven van [slachtoffer] blijkt dat hij in de avond van 8 april 2021 bij zijn vriendin, [naam 1] , is geweest. Nadat zij samen hadden gegeten, heeft [slachtoffer] haar bij haar woning afgezet en is hij richting zijn woonadres in [woonplaats] gereden. De bestelbus parkeerde vervolgens iets na 23:00 uur op de [adres 3] in [woonplaats] . Hier hangen geen camera’s. De bestelbus is rond 00:36 uur weggereden en is uiteindelijk naar Amsterdam-Noord gegaan. Rond 00:54 uur is het voertuig in de buurt van de [adres 1] aangekomen. Er zijn geen beelden van de plaats waar de bestelbus is neergezet. Op 9 april 2021 heeft een medewerker van een Renault garage aan de [adres 4] te [woonplaats] drie hulzen op de parkeerplaats / doorgaande weg naast de garage gevonden en lag er rode drab naast zijn auto. Deze parkeerplaats ligt aan de [adres 2] , in dezelfde straat als de woning waar [slachtoffer] woonde. De politie heeft op de parkeerplaats ook nog een huls en een kogel gevonden. Uit onderzoek is gebleken dat de rode drab bloed betreft van [slachtoffer] .

Uit het voorgaande concludeert de rechtbank dat het schietincident, dat niet op beeld staat, na 23:00 uur in [woonplaats] moet hebben plaatsgevonden en dat het levenloze lichaam van [slachtoffer] al achterin de bestelbus lag toen deze naar Amsterdam-Noord werd gereden.

Uit onderzoek is gebleken dat [slachtoffer] door vier tot zes kogels om het leven is gekomen, waaronder in zijn hoofd. Een motief voor de moord is tot op heden niet gevonden.

De rechtbank is, met de officier van justitie en de raadslieden, van oordeel dat het dossier geen aanknopingspunten bevat waaruit kan worden afgeleid dat het verdachte is geweest die [slachtoffer] heeft doodgeschoten. De rechtbank gaat ervan uit dat een onbekend gebleven derde de schutter is geweest. De rechtbank baseert dit onder meer op het feit dat nitrillen handschoenen op de plaats delict in [woonplaats] zijn aangetroffen en schotresten bevatten, maar waarop geen DNA-sporen van verdachte zijn aangetroffen. Medeverdachte [medeverdachte] kan ook niet worden aangemerkt als de schutter – niets in het dossier plaatst hem op de plaats delict in [woonplaats] .

Verdachte moet, om strafbaar te worden geacht aan het medeplegen van de moord op [slachtoffer] , met die onbekende derde in een “nauwe en bewuste samenwerking” hebben gehandeld. In het vereiste van de nauwe en bewuste samenwerking ligt zogenoemd “dubbel opzet” besloten. Dat betekent dat voor een bewezenverklaring van medeplegen bij verdachte zowel opzet gericht op de samenwerking tussen hem en de medeverdachte(n) is vereist, als opzet van de verdachte (al dan niet in voorwaardelijke vorm) op het grondfeit, in dit geval moord.

Op grond van de verkeersgegevens van de telefoon van verdachte met het Amerikaanse telefoonnummer en de GPS-gegevens van de auto’s die door medeverdachte [medeverdachte] zijn gehuurd, in combinatie met de afgelegde verklaring van verdachte, stelt de rechtbank vast dat verdachte in de weken vóór de moord regelmatig [slachtoffer] heeft geobserveerd. Verdachte heeft daarnaast, ondanks dat hij geen volledige openheid van zaken heeft gegeven, een niet op voorhand (hoogst) onwaarschijnlijke verklaring gegeven waarom hij zich steeds in de buurt van [slachtoffer] bevond. Hij moest hem namelijk wegens relatieperikelen observeren en zijn locatie doorgeven. Het dossier biedt geen aanknopingspunten dat hij over meer of andere wetenschap beschikte. Het dossier bevat dan ook geen aanknopingspunten voor de aanname dat verdachte wist van een plan om [slachtoffer] te liquideren. Een observatie kan immers ook voor diverse andere doeleinden worden ingezet, zoals het constateren van overspel.

De redenering van de officier van justitie, dat de observaties door verdachte en het doorgeven van zijn locatie een crimineel doel moeten hebben gehad omdat [slachtoffer] uiteindelijk is doodgeschoten, zegt niets over de wetenschap van verdachte ten tijde van de observaties; ook niet ten tijde van de laatste observatie waarbij [slachtoffer] in aanwezigheid van verdachte is doodgeschoten. Dat verdachte na de moord de schutter heeft geholpen het lichaam van [slachtoffer] in het bestelbusje te leggen is daarvoor eveneens onvoldoende. De voor het medeplegen vereiste ‘wetenschap’ kan immers niet worden afgeleid uit een omstandigheid die ná het delict heeft plaatsgevonden. Dat verdachte vol opzet had op de moord kan dus niet worden bewezen.

Ook voor opzet in voorwaardelijke zin is onvoldoende bewijs, omdat de rechtbank op basis van het dossier niet kan vaststellen dat verdachte de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat zijn observaties een rol zouden spelen bij een levensdelict (gericht op [slachtoffer] of iemand anders). Dat verdachte slechts een korte verklaring heeft afgelegd en zich verder op zijn zwijgrecht beroept, is onvoldoende om het tegendeel aan te nemen.

Verdachte wordt op grond van het vorenstaande van het primair tenlastegelegde vrijgesproken.

De rechtbank is van oordeel dat ook niet is bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan medeplichtigheid aan moord, zoals subsidiair ten laste is gelegd, zodat hij daarvan eveneens zal worden vrijgesproken.

Voor medeplichtigheid dient de verdachte behulpzaam te zijn geweest bij het plegen van de moord, dan wel gelegenheid, middelen of inlichtingen daartoe te hebben verschaft, waardoor de door een ander begane moord is bevorderd en/of vergemakkelijkt. Vereist is dat het opzet gericht moet zijn geweest op het bevorderen en/of vergemakkelijken van een door een ander begaan misdrijf én dat het opzet van de verdachte (al dan niet in voorwaardelijke vorm) gericht was op het grondfeit, in dit geval moord.

De rechtbank heeft op basis van het dossier niet kunnen vaststellen dat verdachte medeplichtig is geweest aan de moord op [slachtoffer] doordat hij auto’s heeft gehuurd, peilbakens of telefoons heeft aangeschaft en/of peilbakens onder de auto van [slachtoffer] heeft geplaatst (gedachtestreepjes 1, 2 en 3). Anders dan bij medeverdachte [medeverdachte] , is bij verdachte geen sprake van een herkenning door verbalisanten in de winkel [naam 2]. Ook kan niet worden vastgesteld dat verdachte betrokkenheid heeft gehad bij de telefoons en bakens die daar zijn gekocht of ingeleverd. De rechtbank spreekt verdachte daarom vrij van dit deel van het ten laste gelegde.

Zoals de rechtbank hiervoor onder 4.4.2 heeft vastgesteld, heeft verdachte gedurende langere tijd [slachtoffer] gevolgd en informatie over de verblijfplaatsen van [slachtoffer] aan een ander of anderen verstrekt (gedachtestreepjes 4 en 5). De rechtbank kan op basis van het dossier echter niet concluderen dat verdachte met de observaties en het doorgeven van de verblijfplaatsen van [slachtoffer] wist, dan wel zich bewust aan de geenszins te verwaarlozen kans heeft blootgesteld dat die observaties tot doel hadden [slachtoffer] te vermoorden. De rechtbank spreekt verdachte daarom vrij van het subsidiair tenlastegelegde.

Voor strafbare voorbereidingshandelingen moet de rechtbank vaststellen dat verdachte de voorwerpen voorhanden heeft gehad, dat de voorwerpen bestemd zijn tot het begaan van het beoogde misdrijf (in dit geval moord), dat verdachte handelde ter voorbereiding van die moord én dat hij opzet had op het begaan van die moord.

De rechtbank spreekt verdachte vrij van dit deel van het tenlastegelegde omdat niet bewezen kan worden dat verdachte opzet had om een moord voor te bereiden. Uit het dossier kan worden afgeleid dat verdachte in ieder geval in huurauto’s heeft gereden die uiteindelijk een rol hebben gespeeld bij de bewuste moord. Zoals de rechtbank hiervoor onder 4.4.3 al heeft geoordeeld, bevat het dossier geen bewijs dat verdachte wist van een plan om [slachtoffer] te liquideren. Zogenoemd ‘vol opzet’ op moord kan daarom niet worden bewezen.

Ook is er onvoldoende bewijs voor zogenoemd ‘voorwaardelijk opzet’. Daarvan is sprake als verdachte bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat de huurauto’s zouden worden gebruikt bij de uitvoering van een levensdelict. Zoals hiervoor reeds is vastgesteld, kan de rechtbank alleen vaststellen dat verdachte zich ten tijde van de observaties in een huurauto bevond en verblijfplaatsen van [slachtoffer] heeft doorgegeven. Dat verdachte zich voor het overige op zijn zwijgrecht heeft beroepen, levert geen bewijs op voor opzet op moord.

Daarbij acht de rechtbank verder van belang dat observaties met huurauto’s niet uitsluitend worden gedaan met het oog op het voorbereiden van een moord.

Dit alles bij elkaar maakt dat de rechtbank niet kan vaststellen dat verdachte bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat de door hem gebruikte huurauto’s zouden worden gebruikt bij de uitvoering van een moord.

De rechtbank concludeert dat op basis van het dossier niet kan worden bewezen dat verdachte als medepleger of medeplichtige betrokkenheid heeft gehad bij de moord op [slachtoffer] , of in vereniging strafbare voorbereidingshandelingen voor die moord heeft gepleegd.

Dit betekent dat de ten laste gelegde feiten niet zijn bewezen en dat verdachte integraal moet worden vrijgesproken.