Uitspraken

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van alle (primair) tenlastegelegde feiten.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft bepleit dat verdachte van het gebruik van geweld jegens [slachtoffer 1] (hierna: [slachtoffer 1] ) moet worden vrijgesproken (feit 1). Er is volgens de raadsman onvoldoende bewijs om te concluderen dat er sprake is van een poging tot zware mishandeling. Omdat niet is gebleken dat [slachtoffer 1] is geraakt, is er evenmin sprake van de subsidiair tenlastegelegde mishandeling. Verdachte verklaart dat hij een zogenoemde powerbank in de richting van [slachtoffer 1] heeft gegooid, maar ontkent dat hij ook een stoeptegel naar [slachtoffer 1] heeft gegooid.

De raadsman heeft daarnaast bepleit dat verdachte moet worden vrijgesproken van de tenlastegelegde bedreiging, wegens gebrek aan bewijs (feit 2). Verdachte ontkent dat hij [slachtoffer 1] heeft bedreigd.

Ten aanzien van feit 3 bepleit de raadsman dat verdachte met betrekking tot de vernieling van een spatscherm moet worden ontslagen van alle rechtsvervolging. Verdachte heeft ter zitting bekend dat hij twee keer tegen het spatscherm heeft geduwd. De eerste keer dat verdachte tegen het spatscherm duwde was dit uit zelfverdediging. [slachtoffer 1] uitte strafbare beledigingen jegens verdachte, waardoor verdachte werd getriggerd. Ook sloeg hij verdachtes hand weg. Verdachtes handelingen waren een reactie hierop. Het is volgens de raadsman niet duidelijk of het spatscherm pas bij de tweede keer, of reeds al bij de eerste keer kapot is gegaan. Verdachte heeft daarnaast bekend dat hij een steen in de ruit van coffeeshop [naam coffeeshop] heeft gegooid.

Ten aanzien van feit 4 heeft de raadsman geen bewijsverweren gevoerd. Verdachte heeft dit feit ontkend en verklaard dat hij heeft meegewerkt aan de aanhouding.

Oordeel van de rechtbank

De volgende feiten en omstandigheden kunnen als vaststaand worden aangemerkt.

Op 6 mei 2023 ontstaat tussen aangever [slachtoffer 1] (verkoper) en verdachte (klant) onenigheid in coffeeshop [naam coffeeshop] in [plaats] . In het dossier bevinden zich (omschrijvingen van de) camerabeelden van de situatie binnen en buiten de coffeeshop. Op deze beelden, die ter terechtzitting zijn getoond, is – in willekeurige volgorde – onder andere te zien dat verdachte een stoeptegel richting [slachtoffer 1] gooit, een baksteen tegen de ruit van de coffeeshop gooit, waardoor het glas breekt, en dat verdachte tweemaal tegen een spatscherm duwt dat uiteindelijk op de grond valt. Kort daarna wordt verdachte door twee verbalisanten aangehouden.

De rechtbank ziet zich voor de vraag gesteld of kan worden bewezen dat verdachte geweld heeft gebruikt jegens [slachtoffer 1] en hem heeft bedreigd, spullen van coffeeshop [naam coffeeshop] heeft vernield en of verdachte zich tijdens zijn aanhouding heeft verzet.

Feit 1 – vrijspraak poging zware mishandeling, bewezenverklaring mishandeling

Aangever [slachtoffer 1] heeft verklaard dat verdachte een baksteen tegen zijn arm heeft gegooid en dat hij hierdoor pijn voelde. De rechtbank acht – gelet op de verklaring van aangever en de camerabeelden – bewezen dat [slachtoffer 1] is geraakt door de stoeptegel die verdachte in zijn richting gooide en dat [slachtoffer 1] daardoor pijn heeft ervaren.

Naar het oordeel van de rechtbank is onder de gegeven omstandigheden – anders dan de officier van justitie heeft betoogd – niet bewezen dat verdachte zich schuldig heeft aan poging zware mishandeling. Het dossier bevat onvoldoende aanwijzingen om te kunnen vaststellen of het handelen van verdachte een aanmerkelijke kans op zwaar lichamelijk letsel meebracht. De rechtbank acht wel bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan mishandeling.

Feit 2 – vrijspraak bedreiging

De rechtbank acht niet bewezen dat verdachte [slachtoffer 1] heeft bedreigd. Op basis van de verklaring van verdachte en de camerabeelden (zonder geluid) gaat de rechtbank ervan uit dat sprake is geweest van stevige onenigheid tussen aangever en [slachtoffer 1] . Dat [slachtoffer 1] hierbij door verdachte ook werd bedreigd, laat staan welke invulling daaraan werd gegeven, kan echter niet worden vastgesteld omdat de aangifte op dit punt onvoldoende steun vindt in andere stukken. Verdachte zal daarom worden vrijgesproken van bedreiging.

Feit 3 – bewezenverklaring vernieling

Aangever [slachtoffer 2] , de eigenaar van coffeeshop [naam coffeeshop] , heeft aangifte gedaan van vernieling van het spatscherm en de ruit. Verdachte heeft ter terechtzitting bekend dat hij een steen tegen de ruit van de coffeeshop heeft gegooid. Ook heeft verdachte bekend dat hij tweemaal tegen het spatscherm heeft geduwd. De rechtbank overweegt op basis van de aangifte en de camerabeelden dat het spatscherm door de tweede duw is stukgegaan. Op basis van de aangifte, de camerabeelden en de bekennende verklaring van verdachte acht de rechtbank de tenlastegelegde vernieling van zowel de ruit als het spatscherm bewezen.

Feit 4 – bewezenverklaring wederspannigheid

De rechtbank acht op basis van de verklaringen van verbalisanten [ambtenaar 1] en [ambtenaar 2] , die elkaar onderling ondersteunen, bewezen dat verdachte zich tijdens zijn aanhouding heeft verzet. De tenlastegelegde wederspannigheid is bewezen.

Standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering van de benadeelde partij moet worden toegewezen, vermeerderd met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

Standpunt van de verdediging

De raadsman heeft bepleit dat de vordering van de benadeelde partij niet-ontvankelijk moet worden verklaard of, subsidiair, gedeeltelijk moet worden afgewezen.

De rechtbank is – anders dan de raadsman heeft betoogd – van oordeel dat benadeelde partij [slachtoffer 2] , als eigenaar van de kennelijke eenmanszaak coffeeshop [naam coffeeshop] , bevoegd is tot het indienen van de vordering tot schadevergoeding. De benadeelde partij is daarom ontvankelijk in zijn vordering.

De rechtbank stelt vast dat verdachte de benadeelde partij door de bewezenverklaarde vernieling (feit 3) rechtstreeks materiële schade heeft toegebracht.. Met de raadsman vindt de rechtbank dat de BTW (€ 272,84 in totaal) niet voor vergoeding in aanmerking komt, omdat de benadeelde partij een onderneming is en daarom de BTW kan verrekenen. Dit onderdeel van de vordering zal worden afgewezen. De gevorderde schadevergoeding wordt toegewezen tot een bedrag van € 1.299,26. Verdachte moet daarover de wettelijke rente betalen vanaf het moment dat de schade is ontstaan (6 mei 2023). De rechtbank legt ook de schadevergoedingsmaatregel op.

Bij gebreke van betaling en verhaal kan gijzeling worden toegepast van maximaal 22 dagen.