Uitspraken

2.1.

[eiser 1] is ondernemer. Sarabel is een persoonlijke investerings-vennootschap van [eiser 1] .

2.2.

[gedaagde] is advocaat. In het verleden heeft hij als advocaat opgetreden voor zowel [eiser 1] als [naam 4] .

2.3.

In april 2015 heeft [gedaagde] [eiser 1] en [naam 4] met elkaar in contact gebracht. In de periode van juni 2015 en tot en met december 2016 heeft [eiser 1] een bedrag van € 75.350.000,- geleend aan [naam 4] , die de gelden zou aanwenden ten behoeve van de aankoop en exploitatie van een aantal steengroeven in Iran. Ten tijde van het verstrekken van de eerste lening op 17 juni 2015 (ter hoogte van
€ 10.000.000,-) is door [eiser 1] en [naam 4] een letter of intent getekend. Hieruit volgt kort gezegd dat zou worden gekozen voor een joint venture-structuur: [eiser 1] zou een belang van 50% verwerven in de onderneming die [naam 4] in Iran zou oprichten.

2.4.

In 2016, toen van het onder 2.3 genoemde bedrag reeds € 65.350.000,- aan [naam 4] ter beschikking was gesteld, konden [eiser 1] en [naam 4] het niet eens worden over de uitwerking van de joint venture-structuur. [gedaagde] heeft toen bemiddeld tussen [eiser 1] en [naam 4] met als doel de samenwerking tussen hen te formaliseren. Onder begeleiding van [gedaagde] is onderhandeld over een samenwerkingsovereenkomst. In die onderhandelingen is tevens afgesproken dat [eiser 1] aanvullend € 10.850.000,- (€ 10.000.000,- als investering en € 850.000,- als werkkapitaal) aan [naam 4] zou verstrekken. In december 2016 heeft [eiser 1] het bedrag van € 10.850.000,- overgemaakt naar de derdengeldrekening van [gedaagde] , ten behoeve van [naam 4] . Vanaf die derdengeldrekening heeft [gedaagde] het bedrag overgemaakt naar Corporate Real Estate B.V., een vennootschap van [naam 4] .

2.5.

In de eerste helft van 2017 bleek dat [eiser 1] en [naam 4] het niet eens konden worden over de (uitwerking van de) samenwerkingsovereenkomst. [naam 4] wilde op dat moment de samenwerking met [eiser 1] niet voortzetten.

2.6.

Op 11 november 2017 hebben [eiser 1] en Sarabel bij de voorzieningenrechter van deze rechtbank een kort geding aanhangig gemaakt tegen [naam 4] . De vorderingen richtten zich op nakoming van de gemaakte afspraken. Bij vonnis van 29 november 20171 zijn die vorderingen afgewezen, kort gezegd, omdat de voorzieningenrechter van oordeel was dat de afspraken waarvan [eiser 1] nakoming vorderde onvoldoende concreet waren.

2.7.

Op 4 december 2017 heeft [gedaagde] telefonisch contact opgenomen met [eiser 1] , met het voorstel te bemiddelen tussen [eiser 1] en [naam 4] om zodoende een minnelijke oplossing te bewerkstelligen. Op 12 januari 2018 is, na bemiddeling door [gedaagde] , een (nader uit te werken) schikkingsovereenkomst gesloten tussen [eiser 1] en [naam 4] . Onderdeel hiervan was dat [naam 4] uiterlijk op 30 juni 2020
€ 15.000.000,- aan [eiser 1] zou terugbetalen, bij gebreke waarvan het volledig uitstaande bedrag per direct opeisbaar zou zijn.

2.8.

De FIOD is een strafrechtelijk onderzoek gestart tegen [naam 4] . Op 20 december 2018 is [eiser 1] in dit onderzoek als getuige gehoord. [naam 4] wordt (thans) verdacht van verduistering, valsheid in geschrifte en witwassen. De aanvankelijke verdenking van oplichting is komen te vervallen. In december 2018 is ook [gedaagde] door de FIOD als getuige gehoord in het strafrechtelijk onderzoek tegen [naam 4] .

2.9.

Op 29 maart 2019 hebben [eiser 1] , [naam 4] en [gedaagde] een bemiddelingsovereenkomst gesloten. In die overeenkomst verplicht [gedaagde] zich om zich in te spannen om de schikkingsovereenkomst van 12 januari 2018 (zie 2.7) zo spoedig mogelijk uit te werken.

2.10.

Op 27 september 2019 en op 1 mei 2020 is [eiser 1] opnieuw als getuige gehoord door de FIOD in het strafrechtelijk onderzoek tegen [naam 4] . Op 21 januari 2020 is [gedaagde] opnieuw als getuige gehoord.

2.11.

Op 19 en 22 juni 2020 heeft een gesprek plaatsgevonden tussen [gedaagde] en [eiser 1] . Op 29 juni 2020 heeft [gedaagde] aan de advocaten van [eiser 1] en [naam 4] bericht dat hij zijn opdracht als bemiddelaar beëindigde.

2.12.

In februari 2022 heeft [eiser 1] van de FIOD een gedeelte van het strafdossier van [naam 4] ontvangen.

2.13.

Op 20 mei 2022 heeft [gedaagde] telefonisch contact opgenomen met [eiser 1] met het voorstel om met [naam 4] te spreken over een oplossing. [eiser 1] heeft dit voorstel niet aanvaard.

2.14.

Op 15 juni 2022 is [eiser 1] een bodemprocedure tegen [naam 4] gestart, waarin hij onder meer de aan [naam 4] ter beschikking gestelde gelden terugvordert. Volgens de dagvaarding zijn die gelden niet aangewend voor de aankoop en exploitatie van de steengroeven in Iran, maar heeft [naam 4] de gelden besteed aan de aankoop van onroerende zaken, casinobezoeken, exclusieve horloges, kunstaankopen etc. Volgens [eiser 1] is hij het slachtoffer geworden van een geraffineerde oplichting door [naam 4] . In de dagvaarding is opgenomen dat [gedaagde] een dubbelrol heeft gespeeld bij de totstandkoming van de schikkingsovereenkomst tussen [eiser 1] en [naam 4] . De mondelinge behandeling in de bodemprocedure tussen [eiser 1] en [naam 4] zal plaatsvinden op 13 juni 2023.

2.15.

Bij verzoekschrift van 27 september 2022 (aangepast op 4 oktober 2022) hebben [eiser 1] en Sarabel de voorzieningenrechter van de rechtbank Rotterdam verzocht verlof te verlenen tot het leggen van bewijsbeslag ten laste van [gedaagde] . Tevens is verzocht DigiJuris B.V. aan te stellen als gerechtelijk bewaarder. In het verzoekschrift is onder meer opgenomen dat [gedaagde] optrad als bemiddelaar (en dus niet als advocaat) in de verhouding tussen [eiser 1] en [naam 4] , dat [eiser 1] civielrechtelijke actie tegen [gedaagde] wenst te ondernemen en dat [eiser 1] , om zijn toekomstige vorderingen te kunnen onderbouwen, afschrift van bepaalde bescheiden nodig heeft, die mogelijk door [gedaagde] verduisterd worden. [eiser 1] zal om die reden tegen [gedaagde] een vordering op grond van artikel 843a Rv instellen. Als motivering hiervoor staat in het verzoekschrift dat [gedaagde] zich weliswaar voordeed als zelfverklaard onafhankelijk bemiddelaar, maar in werkelijkheid uitsluitend de belangen van [naam 4] behartigde, waarvoor [naam 4] hem een beloning in het vooruitzicht stelde van € 10.000.000,-. [gedaagde] heeft misbruik gemaakt van het vertrouwen dat [eiser 1] in hem had. [gedaagde] heeft een dubbelrol gespeeld en er zijn aanwijzingen dat [gedaagde] [naam 4] bevoordeelde, dit alles aldus het verzoekschrift. Onder randnummer 98 van het verzoekschrift is opgenomen op welke bescheiden [eiser 1] bewijsbeslag wenst te leggen. Het gaat dan om:
“alle correspondentie (waaronder, maar uitdrukkelijk niet beperkt tot, correspondentie tussen [gedaagde] en [naam 4] , en tussen [gedaagde] en de raadslieden van [naam 4] ), digitale en fysieke bescheiden en/of andere relevante bescheiden, schriftelijk en/of elektronisch (waaronder, maar uitdrukkelijk niet beperkt tot: e-mails, brieven, SMS-, Whatsapp- of Telegram-berichten, en/of berichten via andere direct messaging-tools) in welke vorm en op welke gegevensdrager dan ook (waaronder, maar uitdrukkelijk niet beperkt tot, servers, USB-sticks, iPads, iPhones, andere mobiele telefoons of tablets, flash drives en harde schijven), alsmede al hetgeen zich in ‘the cloud’ bevindt”.
Onder randnummer 99 van het verzoek is opgenomen dat onder de in beslag te nemen bescheiden in ieder geval ook de overeenkomst valt die op 12 april 2016 tussen [gedaagde] en [naam 4] is gesloten en de afschriften van bankrekeningen op naam van [gedaagde] of aan hem gelieerde vennootschappen met daarop zichtbaar overboekingen van of aan [naam 4] of van of aan [naam 4] gelieerde vennootschappen. [eiser 1] is, aldus het verzoekschrift, op de hoogte van het bestaan van deze stukken omdat hij dit van de FIOD heeft vernomen en in het strafdossier heeft gelezen.
Onder randnummers 129 en 130 van het verzoekschrift is verzocht de deurwaarder toegang te verlenen tot de gehele zakelijke en persoonlijke e-mailboxen van [gedaagde] . In de persoonlijke e-mailbox zou zich geen geprivilegieerde correspondentie moeten bevinden. [eiser 1] benadrukt verder dat hij geen toegang zal krijgen tot de gehele zakelijke e-mailbox, omdat pas in de artikel 843a Rv-procedure (op tegenspraak) zal worden bepaald van welke bescheiden aan [eiser 1] een afschrift dient te worden verstrekt. Er zijn in die procedure voldoende waarborgen om ervoor te zorgen dat de geprivilegieerde correspondentie vertrouwelijk blijft, dit alles aldus het verzoekschrift. Subsidiair is verzocht op de zakelijke e-mailbox beslag te leggen aan de hand van de in het verzoekschrift onder randnummer 130 opgenomen zoektermen.

2.16.

De voorzieningenrechter van de rechtbank [woonplaats] heeft het verzoek verwezen naar de voorzieningenrechter van de rechtbank Den Haag. Bij beschikking van die rechtbank van 7 oktober 2022 is het verlof verleend. In die beschikking is onder meer bepaald dat de deurwaarder voor zover mogelijk (digitale) kopieën zal maken van de in beslag te nemen bescheiden en dat DigiJuris als gerechtelijk bewaarder wordt aangesteld. Onder 3.3 van de beschikking is bepaald dat het beslag ziet op:
- alle correspondentie tussen gerekestreerde en de in het verzoekschrift genoemde [naam 4] , zowel op papier als op gegevensdragers, en welke vorm dan ook, inclusief de correspondentie die zich in the Cloud, (waaronder in ieder geval ten aanzien van de in randnummer 129 van het verzoekschrift genoemde e-mailadressen/mailboxen; bij die emailboxen dient te worden gezocht met gebruikmaking van de in randnummer 130 van het verzoekschrift subsidiair genoemde emailadressen en/of zoektermen);
- de schriftelijke overeenkomst tussen gerekestreerde en [naam 4] van 12 april 2016;
- informatie over wallets op naam van gerekestreerde of aan hem gelieerde ondernemingen waarin cryptovaluta worden gehouden en informatie betreffende bestaande bankrekeningnummers; rekeningafschriften behoeven vooralsnog niet te worden beslagen nu die bij kennis van de in gebruik zijnde rekeningnummers later altijd nog kunnen worden opgevraagd;
2.17. Op 30 november 2022 is het bewijsbeslag ten laste van [gedaagde] gelegd. In het proces-verbaal van beslaglegging is opgenomen dat twee ordners (een rode ordner met opschrift “Mediation” en een zwarte ordner met opschrift “AMB 040”) en een tweetal losse A-4 documenten in beslag zijn genomen (althans door de deurwaarder zijn gekopieerd, de originelen zijn aan [gedaagde] geretourneerd). Daarnaast heeft de deurwaarder kopieën gemaakt van een iPhone en een Apple Macbook Air. Vanaf die gegevensdragers heeft de deurwaarder kopieën gemaakt van WhatsApp, Signal en van de e-mailboxen van [gedaagde] . De deurwaarder heeft de fysieke en digitale kopieën (op een USB-stick en op een harde schijf) in bewaring gegeven aan DigiJuris.

3.1.

[eiser 1] en Sarabel vorderen in conventie bij vonnis uitvoerbaar bij voorraad:
A. ten aanzien van bescheiden waarover [gedaagde] direct of indirect kan beschikken
[gedaagde] te veroordelen om binnen een week na het wijzen van dit vonnis aan de advocaat van [eiser 1] afschrift van de volgende bescheiden te verstrekken:

i. het gehele bemiddelingsdossier (inclusief alle communicatie) dat ziet op de bemiddeling tussen [eiser 1] en [naam 4] door [gedaagde] ;

v. de inhoud van de rode ordner met opschrift "Mediation", de zwarte ordner met het opschrift "AMB 040" en de losse A4-documenten die door de deurwaarder in beslag zijn genomen;

vi. de correspondentie en documenten die gewisseld zijn tussen [gedaagde] en [naam 4] en tussen [gedaagde] en de raadslieden van [naam 4] , onder wie in ieder geval begrepen mr. Van Bekkum, mr. Brouwer, mr. Wijers en mr. Koets, zowel als geadresseerde als in de cc, schriftelijk en/of elektronisch (waaronder – doch uitdrukkelijk niet beperkt tot – e-mails, brieven, telefoonnotities, (MS Word) bestanden, SMS-, WhatsApp- of Signal berichten) in de periode van 1 januari 2015 tot en met de datum van dit vonnis die zien op [eiser 1] en/of de steengroeven, waaronder in ieder geval (doch niet beperkt tot) alle correspondentie en documentatie over:

a. de aard en omvang van de netwerkactiviteiten die [gedaagde] verricht zou hebben en waarvoor [gedaagde] direct of indirect een vergoeding heeft ontvangen;

b. de afspraken die zijn gemaakt tussen [gedaagde] en [naam 4] over (de verkoop van) de steengroeven, introductie van [eiser 1] en/of anderszins;

c. de (totstandkoming van de) overeenkomst van 12 april 2016 en de uitvoering daarvan;

d. het gebruik van de derdengeldenrekening van [gedaagde] en de overboekingen van in totaal € 10.850.000 naar Corporate Real Estate;

e. de bemiddelingspogingen (waaronder de totstandkoming van de schikkingsovereenkomst);

f. procedures die [gedaagde] als advocaat heeft behandeld voor [eiser 1] ; en

g. het FIOD-onderzoek;

3.2.

[gedaagde] vordert in reconventie bij vonnis uitvoerbaar bij voorraad:
(1) het op 30 november 2022 door [eiser 1] en Sarabel ten laste van [gedaagde] gelegde bewijsbeslag met onmiddellijke ingang op te heffen;
(2) [eiser 1] en Sarabel te bevelen al het in beslag genomen materiaal te doen vernietigen, op straffe van dwangsommen;
(3) [eiser 1] en Sarabel te bevelen aan de advocaat van [gedaagde] te bevestigen dat aan het bevel tot vernietiging is voldaan, op straffe van dwangsommen;
(4) [eiser 1] en Sarabel te bevelen bij elk volgend verzoek tot het leggen van beslag ten laste van [gedaagde] de voorzieningenrechter te voorzien van een kopie van dit vonnis, op straffe van een dwangsom;
(5) met veroordeling van [eiser 1] en Sarabel in de proces- en nakosten.

4.1.

[eiser 1] en Sarabel stellen – samengevat weergegeven – dat [eiser 1] het slachtoffer is geworden van een geraffineerde oplichting door [naam 4] . [eiser 1] heeft nog geen cent teruggezien van de bijna € 100 miljoen (inclusief rente en kosten) die hij op dit moment van [naam 4] tegoed heeft. Tot op de dag van vandaag is niet duidelijk of [naam 4] de steengroeven in Iran daadwerkelijk heeft verworven. Uit het strafdossier van de FIOD volgt dat [naam 4] wordt verdacht van verduistering, valsheid in geschrifte en witwassen. Uit dit dossier komt een ontluisterend beeld naar voren van het jetset-leven dat [naam 4] zich heimelijk aanmat met het geld van [eiser 1] . [naam 4] heeft in een paar jaar tijd tientallen miljoenen euro’s over de balk gegooid (casino’s, luxe jachten, privévliegtuigen, horloges, kunst etc.). Zonder tussenkomst van [gedaagde] was [eiser 1] nooit een samenwerking met [naam 4] aangegaan. [gedaagde] heeft vervolgens op cruciale momenten in het proces een dubbelrol vervuld en daarbij misbruik gemaakt van zijn jarenlange vertrouwensrelatie met [eiser 1] .

4.2.

[eiser 1] besloot in eerste instantie om € 10.000.000,- te investeren in de steengroeven in Iran. Wegens tijdsdruk kwamen [eiser 1] en [naam 4] een summiere leningsovereenkomst en een letter of intent overeen. Het was de bedoeling om op een later moment een uitvoerige samenwerkingsovereenkomst op te stellen, maar dat vlotte niet of nauwelijks. Hierdoor verslechterden de verhoudingen. [gedaagde] zou daarom als onafhankelijk bemiddelaar, en niet als advocaat, optreden. Opmerkelijk is dat [gedaagde] [eiser 1] tijdens die onderhandelingen nog wist te verleiden om nogmaals een bedrag van € 10.850.000,- aan [naam 4] ter beschikking te stellen. [gedaagde] opperde toen ook het gebruik van zijn derdengeldrekening om dat bedrag aan [naam 4] te kunnen doen toekomen. Dat [gedaagde] dit bedrag vervolgens aan Corporate Real Estate heeft overgemaakt, en niet aan [naam 4] , wist [eiser 1] niet. Had hij dit geweten dan had hij hierover uiteraard kritische vragen gesteld. Inmiddels is [eiser 1] bekend dat Corporate Real Estate een van de verdachten is in het onderzoek van het OM en eigenaar is geworden van vier panden in Nederland (met een waarde van € 12.500.000,-), waarop het OM beslag heeft gelegd. Tijdens een getuigenverhoor bij de FIOD is [eiser 1] voorgehouden (en dit is ook in het strafdossier opgenomen) dat [gedaagde] een bedrag van ten minste € 450.000,- heeft ontvangen van [naam 4] voor ‘netwerkactiviteiten’ en dat [gedaagde] door [naam 4] een ‘verkoopbonus’ van € 10.000.000,- in het vooruitzicht is gesteld wanneer de steengroeven worden doorverkocht. Van dit laatste bedrag is reeds € 150.000,- aan [gedaagde] betaald. Een en ander volgt uit een geheime overeenkomst tussen [gedaagde] en [naam 4] van 12 april 2016 die bij een doorzoeking van een pand van [naam 4] is gevonden. Dergelijke transacties kunnen het daglicht niet verdragen en dit alles is dan ook verzwegen voor [eiser 1] . [eiser 1] kan niet anders concluderen dan dat [gedaagde] zich door [naam 4] heeft laten omkopen. [gedaagde] had om die reden een eigen belang om [naam 4] in de bemiddeling te bevoordelen ten koste van [eiser 1] . [gedaagde] deed dit door steeds sturend op te treden en druk uit te oefenen op [eiser 1] (onder meer bij het ondertekenen van de schikkingsovereenkomst).

4.3.

[eiser 1] wenst niet alleen tegen [naam 4] maar ook tegen [gedaagde] civielrechtelijke acties te ondernemen. [eiser 1] heeft bewijsbeslag ten laste van [gedaagde] gelegd om alle mogelijke opties tot verhaal van zijn schade op [gedaagde] te kunnen onderzoeken. [eiser 1] wenst thans inzage in het beslagen materiaal. [eiser 1] vordert afschrift van (a) bescheiden waarover [gedaagde] direct of indirect kan beschikken en van (b) bescheiden die door de deurwaarder in beslag zijn genomen. Mogelijk is sprake van een overlap, maar [eiser 1] meent dat hij belang heeft bij toewijzing van beide vorderingen. Van de beslagen bescheiden dient de gerechtelijk bewaarder immers een selectie te maken aan de hand van de zoektermen die in Annex 1 bij de dagvaarding zijn opgenomen. Het kan zijn dat hierbij niet alle relevante bescheiden boven water komen.

4.4.

De gevorderde bescheiden zien, aldus [eiser 1] , op rechtsbetrekkingen waarbij [eiser 1] partij is als bedoeld in artikel 843a Rv. Die rechtsbetrekkingen bestaan uit de volgende vorderingen en grondslagen:
(1) [gedaagde] heeft onrechtmatig gehandeld jegens [eiser 1] door misbruik te maken van het vertrouwen dat [eiser 1] in hem stelde, onder meer door in het geheim betalingen aan te nemen van [naam 4] . Voor zover [naam 4] geen volledig verhaal biedt voor de vorderingen uit hoofde van de leningsovereenkomsten, betekent dit dat [eiser 1] schade heeft geleden waarvoor [gedaagde] mogelijk (mede) aansprakelijk kan worden gesteld.
(2) [eiser 1] heeft een vordering tot vernietiging van de bemiddelingsovereenkomst wegens bedrog en/of dwaling.
(3) [eiser 1] heeft uit hoofde van wanprestatie een vordering op [gedaagde] tot terugbetaling van de vergoeding die aan [gedaagde] is betaald voor zijn bemiddelende werkzaamheden.
(4) [eiser 1] heeft een vordering op [naam 4] van ruim € 75 miljoen. [naam 4] neemt in de bodemprocedure die [eiser 1] tegen hem heeft aangespannen stellingen in over de rol van [gedaagde] die [eiser 1] in die procedure moet kunnen weerleggen.
(5) [eiser 1] heeft vorderingen op [naam 4] en [gedaagde] uit hoofde van groepsaansprakelijkheid (artikel 6:166 BW).
[eiser 1] heeft ook een rechtmatig belang in de zin van artikel 843a Rv. Het gaat dan om een bewijsbelang in de eerder genoemde procedures tegen [gedaagde] en [naam 4] . [eiser 1] heeft verder belang bij afgifte van de overeenkomst van 12 april 2016 waarin de vergoeding van [gedaagde] van € 10.000.000,- is opgenomen. [eiser 1] dient een compleet beeld te krijgen van de heimelijke en onrechtmatige afspraken tussen [gedaagde] en [naam 4] . Hetzelfde geldt voor openbaarmaking van de rekeningafschriften en voor alle (e-mail)correspondentie tussen [gedaagde] en [naam 4] . Tot slot geldt in het kader van artikel 843a Rv dat de gevorderde bescheiden voldoende bepaalbaar zijn. Dat geldt in ieder geval voor de overeenkomst van 12 april 2016 en voor de twee in beslag genomen ordners (een rode ordner met opschrift “Mediation” en een zwarte ordner met opschrift “AMB 040”). Dat voor de rest niet alle bescheiden afzonderlijk kunnen worden gespecificeerd staat volgens jurisprudentie van de Hoge Raad niet aan toewijzing van de exhibitievordering in de weg.

4.5.

Tot slot stellen [eiser 1] en Sarabel dat zij een spoedeisend belang hebben bij toewijzing van hun vorderingen in conventie. Zij bereiden een bodemprocedure voor tegen [gedaagde] en de mondelinge behandeling in de procedure tegen [naam 4] zal plaatsvinden op 13 juni 2023. Een vordering op grond van artikel 843a Rv is bovendien naar zijn aard spoedeisend.

4.6.

[gedaagde] heeft – samengevat weergegeven – het volgende aangevoerd. Vanwege de omvang en complexiteit van de zaak leent de inzagevordering zich niet voor een kort geding. De verdenking van oplichting aan het adres van [naam 4] komt uit de koker van [eiser 1] zelf, die de FIOD bewust op het verkeerde spoor heeft gezet. [eiser 1] heeft bij de FIOD onder meer verzuimd uit te leggen hoe het betalingsverkeer met Iran (door de sancties tegen dit land) noodzakelijkerwijs dient te verlopen, dat voor het doen van betalingen aan Iran alternatieve routes nodig zijn, dat op het eerste oog ongebruikelijke transacties zich dus zeer wel laten verklaren en dat het bedrag van ongeveer 75 miljoen euro wel degelijk is gebruikt voor de verkrijging van licenties en voor de exploitatie van de steengroeven. [eiser 1] beschikt al sinds 25 september 2016 over het bewijs dat de licenties zijn verkregen en heeft dit bewust verzwegen. Dit alles maakt onderdeel uit van een lastercampagne die [eiser 1] is gestart met als doel de reputatie en goede naam van [naam 4] te beschadigen. Het OM heeft de verdenking van oplichting aan het adres van [naam 4] inmiddels laten vallen.

4.7.

Ook de verwijten van [eiser 1] aan het adres van [gedaagde] zijn onterecht. Van omkoping is geen sprake. [eiser 1] heeft verzuimd toe te lichten op welke punten [gedaagde] in het nadeel van [eiser 1] zou hebben bemiddeld. Van een schending van het vertrouwen dat [eiser 1] in [gedaagde] stelde is evenmin sprake. Iedereen die [eiser 1] kent weet dat hij zich door niets en niemand laat sturen en meer dan goed in staat is zijn eigen boontjes te doppen.

4.8.

[gedaagde] heeft – niet als advocaat maar als ondernemer – [eiser 1] en [naam 4] met elkaar in contact gebracht. [naam 4] heeft [gedaagde] al eind 2015 toegezegd hem voor die rol te willen belonen, welke toezegging hij nadien is nagekomen. Van een geschil met [eiser 1] was op dat moment nog geen sprake. Een beloning bij dit soort investeringsprojecten is bepaald niet ongebruikelijk. Hiermee is de betaling van € 150.000,- verklaard die [gedaagde] als commissie heeft ontvangen. Het bedrag van € 300.000,- dat [naam 4] aan een vennootschap van [gedaagde] heeft betaald ziet op een voorschot op commissies voor het in contact brengen van [naam 4] met andere relaties van [gedaagde] met het oog op andere projecten. Overigens is [eiser 1] al sinds mei 2020 bekend met de betaling van
€ 450.000,- aan (een vennootschap van) [gedaagde] . Van belang hierbij is dat [gedaagde] zich vanaf 2016 naast zijn advocatenpraktijk is gaan bezighouden met ondernemen en netwerkactiviteiten, waarbij hij uit zijn grote netwerk de juiste mensen bij elkaar brengt voor specifieke projecten en investeringen, hetgeen [eiser 1] niet kan zijn ontgaan.

4.9.

Dat [gedaagde] het bedrag van € 10.850.000,- van zijn derdengeldrekening naar Corporate Real Estate heeft overgemaakt is alleszins begrijpelijk. [naam 4] was immers naar [woonplaats] verhuisd en zijn Nederlandse bankrekeningen waren om die reden opgeheven. Onjuist is de stelling van [eiser 1] dat [gedaagde] hem zou hebben ‘verleid’ om die laatste lening nog te verstrekken.

4.10.

Verder voert [gedaagde] aan dat [eiser 1] in zijn beslagrekest op de volgende punten de volledigheids- en waarheidsplicht van artikel 21 Rv heeft geschonden. Bij een juiste voorstelling van zaken was het beslagverlof niet verleend. Dit dient te leiden tot opheffing van het beslag.
(1) [gedaagde] krijgt het onterechte verwijt dat hij vertrouwelijke informatie over het FIOD-onderzoek voortijdig heeft doorgespeeld. Dit is een harde leugen.
(2) [gedaagde] krijgt het onterechte verwijt dat hij informatie afkomstig uit dossiers van [eiser 1] zou hebben gedeeld.
(3) [eiser 1] stelt met betrekking tot de gesprekken in juni 2020 (zie 2.11) ten onrechte dat [gedaagde] namens [naam 4] actief op zoek was naar nieuwe investeerders en dat [gedaagde] [eiser 1] zou hebben gevraagd of hij bereid zou zijn [naam 4] uitstel van betaling te verlenen.
(4) [eiser 1] heeft [gedaagde] telkenmale neergezet als “zelfverklaard onafhankelijk bemiddelaar”. Deze term wekt een geheel verkeerde indruk. Ook heeft [eiser 1] gesteld dat hij zwaar heeft geleund op het vertrouwen dat hij in [gedaagde] stelde. [eiser 1] verzwijgt echter dat hij deze verwijten schriftelijk heeft ingetrokken in een brief aan de voorzieningenrechter, ten tijde van een kort geding dat eerder aanhangig was. Verderop in zijn conclusie van antwoord heeft [gedaagde] nog een elftal schendingen opgenomen van de waarheidsplicht, zoals neergelegd in artikel 21 Rv.

4.11.

[gedaagde] doet voorts een beroep op zijn verschoningsrecht als advocaat. Dit moet volgens [gedaagde] leiden tot opheffing van het beslag. [gedaagde] heeft de beslagen bescheiden verkregen in zijn hoedanigheid van advocaat, zoals onder meer blijkt uit de bemiddelingsovereenkomst van 29 maart 2019. [gedaagde] was juist als bemiddelaar aangesteld omdat hij als advocaat een geheimhoudingsplicht heeft. [gedaagde] heeft vervolgens als advocaat van elk van partijen zowel schriftelijk als mondeling informatie verkregen waarvan het niet de bedoeling was dat die met de ander werd gedeeld. De rechter-commissaris van deze rechtbank heeft in een beschikking van 8 juli 2022 het verschoningsrecht van [gedaagde] (waarop hij zich had beroepen ten tijde van het verhoor bij de FIOD op 21 januari 2020) gehonoreerd, net als de Deken van de Orde van Advocaten in het arrondissement Rotterdam . Overigens valt correspondentie tussen [gedaagde] en andere advocaten van [naam 4] onder de geheimhoudingsplicht van die andere advocaten.

4.12.

De gang van zaken rondom de beslaglegging was onrechtmatig, aldus [gedaagde] . In het beslagrekest wordt hij neergezet als een halve crimineel die bewijsmateriaal zal vernietigen of verduisteren. Tijdens de beslaglegging is het er bepaald niet vriendelijk aan toegegaan. Het hele hebben en houwen van [gedaagde] ligt thans onversleuteld bij DigiJuris. Het beslagen materiaal bevat zowel geprivilegieerd materiaal als privé-informatie van [gedaagde] , zoals medische gegevens en gegevens met betrekking tot testamenten. Ook heeft de deurwaarder in zijn proces-verbaal in beslag genomen materiaal voorzien van een concrete omschrijving, zoals bijvoorbeeld een zwarte ordner met het opschrift “AMB 040”. Voor iedereen is duidelijk dat dit stukken uit een strafdossier betreft. De deurwaarder heeft hierdoor zijn geheimhoudingsplicht geschonden. Op de mondelinge behandeling van dit kort geding heeft [gedaagde] verklaard dat de beslagen informatie bij DigiJuris niet veilig is. Hij heeft twee beveiligingsrisico’s geanalyseerd bij DigiJuris. Dit geeft [gedaagde] een ongemakkelijk gevoel omdat er een reëel risico is dat derden bij de beslagen informatie kunnen. Dit alles dient te leiden tot opheffing van het beslag, aldus [gedaagde] .

4.13.

Tot slot voert [gedaagde] aan dat een belangenafweging in zijn voordeel moet uitvallen. Alle genoemde rechtsbetrekkingen hebben niet veel om het lijf en vormen geen rechtvaardiging voor het bewijsbeslag noch voor inzage in het beslagen materiaal. Van een onrechtmatige daad kan geen sprake zijn, omdat de werkzaamheden van [gedaagde] hebben plaatsgevonden op een contractuele grondslag. Met de rechtsbetrekking die verwijst naar de vordering op [naam 4] tot terugbetaling van de geleende bedragen, komt de aap uit de mouw. [gedaagde] had namelijk al een donkerbruin vermoeden dat het [eiser 1] eigenlijk te doen is om het verzamelen van bewijs in de procedure tegen [naam 4] . Via een civiele exhibitievordering probeert [eiser 1] thans inzage te verkrijgen in documenten die hem in het kader van de strafzaak tegen [naam 4] zijn geweigerd, terwijl [eiser 1] opvallend genoeg tegen [naam 4] geen exhibitievordering heeft ingesteld. Dit vormt tevens een gewichtige reden als bedoeld in artikel 843a lid 4 Rv om de beslagen bescheiden niet aan [eiser 1] af te geven, aldus steeds [gedaagde] .

4.14.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.