Uitspraken

De hierna weer te geven verklaringen van verdachte dienen als uitgangspunt voor de beoordeling van de bewijsvraag. De weer te geven verklaringen van verdachte zijn alle afgelegd ter zitting van 16 november 2023, met uitzondering van de verklaring van verdachte ten aanzien van zaak C.

Verdachte heeft bekend dat hij zijn hond op 13 maart 2023 tweemaal heeft gestoken met een mes. Hij heeft dit naar eigen zeggen gedaan omdat hij door zijn hond in zijn hand was gebeten nadat hij iets te grof met de hond gestoeid had.

Verdachte heeft eveneens bekend dat hij die dag met kracht een bierpul door het raam naar buiten heeft gegooid. Hij ontkent dat hij hiermee iemand letsel heeft willen toebrengen. Wel zegt verdachte geweten te hebben dat er mensen buiten stonden.

Verdachte heeft ook erkend dat de door hem naar buiten gegooide bierpul op een auto terecht is gekomen.

Verdachte heeft verklaard zich van het al dan niet aanhitsen van zijn hond op [slachtoffer 3] niets te kunnen herinneren.

Verdachte heeft op 13 december 2021 bij de politie bekend dat hij zijn hond gestoken heeft met een mes. Hij zou dit gedaan hebben omdat zijn hond hem gegrepen had nadat hij wild was geworden toen er op de deur gebonsd werd. Ter zitting van 16 november 2023 heeft verdachte aangegeven zich van het voorval niets te kunnen herinneren.

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot een bewezenverklaring van alle ten laste gelegde feiten.

Ten aanzien van het steken van de hond op 1 december 2021 (zaak C) en 13 maart 2023 (zaak A, feit 1) geldt dat verdachte buitenproportioneel heeft gehandeld. Van noodweer is geen sprake. De officier van justitie is van mening dat het door de ruit gooien van de bierpul in de richting van [slachtoffer 1] een poging tot zware mishandeling oplevert. Bij die poging tot zware mishandeling is sprake van voorwaardelijk opzet.

De raadsvrouw heeft de rechtbank verzocht om verdachte te ontslaan van alle rechtsvervolging voor zover het gaat om het steken van zijn hond op
1 december 2021 en 13 maart 2023. Zij voert aan dat er door de aanval van de hond in beide gevallen sprake was van een noodweersituatie waartegen verdachte zich mocht verdedigen. Verdachte is in zijn verdediging niet verder gegaan dan noodzakelijk was.

Ten aanzien van het door de ruit gooien van de bierpul heeft de raadsvrouw vrijspraak bepleit voor de primair ten laste gelegde poging tot zware mishandeling. Er bestond geen aanmerkelijke kans dat [slachtoffer 1] zwaar lichamelijk letsel zou oplopen. Er is enkel sprake van de subsidiair ten laste gelegde bedreiging. Wat betreft de vernieling van de auto heeft de raadsvrouw zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Ten aanzien van het op 7 oktober 2021 aanhitsen van zijn hond op [slachtoffer 3] heeft de raadsvrouw vrijspraak bepleit. De buurtbewoners wilden dat de hond van verdachte in beslag genomen zou worden. Aangever en getuige [naam getuige] hadden daarmee een motief om belastend over verdachte te verklaren en hebben hun verklaringen in dit kader wellicht op elkaar afgestemd.

De tenlastelegging in deze zaken is toegesneden op artikel 2.1, eerste lid, van de Wet Dieren, waarin staat dat het verboden is om zonder redelijk doel of met overschrijding van hetgeen ter bereiking van zodanig doel toelaatbaar is, bij een dier pijn of letsel te veroorzaken dan wel de gezondheid of het welzijn van het dier te benadelen. De rechtbank zal het door de raadsvrouw gevoerde noodweerverweer in de hiernavolgende bewijsoverwegingen bespreken en niet bij de strafbaarheid van de verdachte, omdat de rechtsfiguur van noodweer als het ware al is vervat in het genoemde artikel.

De rechtbank acht het in zaak A onder 1 ten laste gelegde bewezen. Gelet op de verklaring van verdachte en de door de politie waargenomen verwondingen op zijn hand is het aannemelijk dat verdachte door zijn hond is gebeten. Verdachte mocht zich hiertegen verdedigen en er was in zoverre dus sprake van een redelijk doel om bij de hond pijn of letsel te veroorzaken. De rechtbank is echter van oordeel dat het met een mes steken van de hond (in dit geval in de hals en heup) een buitenproportionele reactie is geweest. Daarmee is sprake van een overschrijding van hetgeen ter bereiking van het redelijke doel dat verdachte had (zijnde het zichzelf verdedigen) toelaatbaar was. Het had op de weg van verdachte gelegen om te proberen zichzelf, alvorens naar een mes te grijpen, eerst op een andere manier te verdedigen, bijvoorbeeld middels een stok of ander voorwerp, trappen of stoten.

De rechtbank acht eveneens bewezen dat verdachte, met het door het raam naar buiten gooien van een bierpul, voorwaardelijk opzet heeft gehad op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel aan [slachtoffer 1] . Voorwaardelijk opzet op een bepaald gevolg - zoals hier zwaar lichamelijk letsel - is aanwezig indien de verdachte bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat dat gevolg zal intreden. De rechtbank stelt vast dat verdachte wist dat de politie buiten op straat voor zijn keukenraam stond. Toen de politie hem vroeg om zijn raam open te doen schreeuwde hij: “Wat?! Moet ik het raam open doen voor je?! Moet dat raam open voor je? Ik zal hem open zetten!” Hierop liep verdachte naar het aanrecht, pakte hij een bierpul en gooide deze bierpul door het raam. [slachtoffer 1] stond op ongeveer 4 meter van het keukenraam vandaan en een gedeelte van de bierpul vloog richting zijn hoofd. De bierpul heeft aldus nadat deze door het raam ging nog een behoorlijke afstand afgelegd en de rechtbank maakt hieruit op dat verdachte de bierpul met kracht moet hebben gegooid. Op de terechtzitting van 16 november 2023 heeft verdachte verklaard dat hij inderdaad behoorlijk hard zal hebben gegooid. De kans dat [slachtoffer 1] zwaar lichamelijk letsel had opgelopen wanneer de bierpul hem tegen zijn hoofd of in zijn gezicht had geraakt, is aanmerkelijk. Daarbij merkt de rechtbank op dat uit het dossier volgt dat de bierpul toen hij richting het hoofd van [slachtoffer 1] ging, niet meer intact was. Verbalisant [naam verbalisant] verklaart immers dat hij na de klap en het glasgerinkel nog een deel van de bierpul door de lucht zag vliegen. Deze gebroken bierpul had dus aanzienlijke snijwonden op het hoofd van [slachtoffer 1] kunnen opleveren. Daarnaast is een bierpul een zwaar voorwerp, wat ook gelet op de zwaarte ervan en gelet op de kracht waarmee deze pul werd gegooid, voor aanzienlijk letsel had kunnen zorgen. Verdachte heeft deze aanmerkelijke kans, gelet op zijn wetenschap van de aanwezigheid van de politie en hetgeen hij in aanloop naar het gooien van de bierpul heeft geschreeuwd, bewust aanvaard.

Op grond van de aangifte en de bekennende verklaring van verdachte acht de rechtbank eveneens de vernieling van de auto van [slachtoffer 2] bewezen.

De rechtbank acht, gelet op de aangifte van [slachtoffer 3] en de verklaring van getuige [naam getuige] , bewezen dat verdachte op 7 oktober 2021 zijn hond heeft aangehitst op [slachtoffer 3] . Er bestaat geen enkele aanleiding om aannemelijk te achten dat aangever en de getuige hun verklaringen op elkaar afgestemd hebben om ervoor te zorgen dat de hond van verdachte afgepakt zou worden.

Op grond van dezelfde overwegingen als hiervoor onder 3.4.2 weergegeven acht de rechtbank bewezen dat verdachte hetgeen hem in zaak C ten laste gelegd is heeft begaan. Ook ten aanzien van deze zaak geldt dat verdachte weliswaar een redelijk doel had om bij de hond pijn of letsel te veroorzaken, namelijk om zich te verdedigen, maar dat door meteen te steken met een mes sprake is van een overschrijding van hetgeen ter bereiking van dat doel toelaatbaar was.