Uitspraken

De rechtbank is van oordeel dat het beroep ongegrond is. Hierna legt de rechtbank uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.

De voor de beoordeling van het beroep belangrijke wet- en regelgeving is te vinden in de bijlage bij deze uitspraak.

4. Eiser voert tegen het bestreden besluit aan dat artikel 5.5 van de Woo als vangnet behoort te functioneren. Daarbij komt dat bij afwijzing van zijn Wpg- en AVG-verzoeken als ook de ongegrondverklaringen van zijn beroepen bij de rechtbank telkens wordt verwezen naar de mogelijkheid om de door hem gewenste informatie op basis van artikel 5.5 van de Woo te verkrijgen. Eiser heeft de rechtbank verder gevraagd om gelijkheidscompensatie toe te passen om een zogenoemde ‘equality of arms’ te bereiken. Eiser heeft daarom verzocht om een vijftal politiemedewerkers onder ede te horen.

6. Op grond van artikel 5.5, eerste lid, van de Woo verstrekt een bestuursorgaan zoals de korpschef, ‘onverminderd het elders bij wet bepaalde’ op verzoek van een natuurlijk persoon de op die persoon betrekking hebbende in documenten neergelegde informatie. Bij het verzoek vermeldt de verzoeker de aangelegenheid of het daarop betrekking hebbende document, waarover hij informatie wenst te ontvangen.

7. Gelet op de bewoordingen van het Woo-verzoek van 2 januari 2023 heeft de korpschef zich terecht op het standpunt gesteld dat het verzoek te algemeen geformuleerd is voor een gerichte zoekslag. Op zitting heeft eiser te kennen gegeven dat het om gegevens gaat die betrekking hebben op zijn rol als activist. Ook bij die nadere precisering zou het verzoek echter nog te algemeen zijn geformuleerd. De korpschef heeft het verzoek daarom buiten behandeling mogen stellen. De beroepsgrond slaagt niet.

Gelet op wat op de zitting is besproken, ziet de rechtbank aanleiding om ook in te gaan op de vraag of de korpschef afschriften van documenten had moeten verstrekken als het verzoek voldoende gespecificeerd was geweest. Uit de wetsgeschiedenis3 van artikel 5.5 blijkt dat dit artikel bedoeld is als vangnetbepaling. Het gaat eiser – in aanvulling op zijn verzoek onder de Wpg en AVG – voornamelijk om afschriften van de documenten waarin zijn politie- en persoonsgegevens genoemd staan, maar waar hij krachtens de Wpg en AVG geen recht op heeft. De rechtbank leest hierin het standpunt dat eiser op grond van de vangnetbepaling van artikel 5.5 van de Woo wel recht heeft om deze afschriften van documenten te ontvangen.

De korpschef stelt zich daartegenover op het standpunt dat artikel 5.5 van de Woo niet van toepassing is voor zover het recht op informatieverstrekking uitputtend is geregeld in de Wpg en AVG.

De rechtbank vindt voor beantwoording van deze vraag van belang wat de wetgever met artikel 5.5, eerste lid, van de Wpg bedoeld heeft. In de geconsolideerde artikelsgewijze toelichting bij de Woo is opgenomen: “Met de term “ onverminderd het elders bij wet bepaalde” wordt duidelijk gemaakt dat een andere regeling betreffende op een verzoeker betrekking hebbende gegevens voorrang heeft.”4 Uit deze toelichting blijkt verder dat het daarbij gaat om regelingen die de openbaarheid van informatie en de individuele verstrekking uitputtend regelen. Zo is toegelicht dat het regime van bijvoorbeeld de Wpg aan de toepassing van artikel 5.5 van de Woo in de weg staat, omdat deze wet niet alleen de openbaarheid uitputtend beperkt, maar ook de individuele verstrekking.5
Ten aanzien van de AVG is in de toelichting het volgende opgenomen. Met betrekking tot de verwerking van de eigen persoonsgegevens komt een verzoeker nooit toe aan een verzoek op grond van artikel 5.5 van de Woo. Het gaat volgens de initiatiefnemers tot de wet met artikel 5.5 van de Woo niet om een nieuw recht, maar om: “een vangnet in het geval het beginsel dat eenieder recht heeft om op hem betrekking hebbende informatie te kennen niet optimaal is geregeld.”6 Wel strekt artikel 5.5 van de Woo verder dan het inzagerecht uit artikel 15 van de AVG, omdat het verzoek betrekking kan hebben op andere gegevens dan persoonsgegevens. De rechtbank citeert: “De AVG geeft aanspraak op inzage in de verwerking van persoonsgegevens en in de AVG gespecificeerde informatie betreffende die verwerking. Artikel 5.5 geeft aanspraak op het verstrekken van informatie die betrekking heeft op de verzoeker. Het zal dan vooral gaan om bestuursorganen die bij de uitvoering van hun taak een dossier over de verzoeker hebben aangelegd, dan wel een dossier hebben aangelegd over een aangelegenheid waarbij de verzoeker is betrokken geraakt, zodat gegevens over hem in dat dossier zijn terecht gekomen. De reikwijdte van artikel 5.5 betreft in dat geval de informatie die uitsluitend (rechtstreeks) betrekking heeft op de verzoeker.”

De rechtbank komt gelet op de weergegeven wetsgeschiedenis tot de conclusie dat eiser met zijn verzoek op grond van artikel 5.5 van de Woo niet de informatie kan verkrijgen waar hij om heeft gevraagd. De Wpg regelt in artikelen 3, derde lid, 7 en 25 immers zowel de openbaarmaking als de individuele verstrekking en is daarmee uitputtend. De AVG regelt naast de inzage in persoonsgegevens ook de individuele verstrekking van afschriften. Met betrekking tot de verstrekking van afschriften van documenten waarin persoonsgegevens voorkomen heeft het Hof van Justitie van de EU in haar rechtspraak al geoordeeld dat een bestuursorgaan enkel gehouden is afschriften te verstrekken van die documenten, wanneer die onontbeerlijk zijn om de door de AVG verleende rechten daadwerkelijk uit te oefenen.7 De rechtbank is daarom van oordeel dat met de Wpg en AVG de individuele informatieverstrekking uitputtend geregeld is en artikel 5.5 van de Woo geen toepassing vindt. De beroepsgrond slaagt niet.

10. Voor zover eiser ook in deze zaak heeft verzocht om onder ede een viertal medewerkers van de korpschef en de korpschef van de Eenheid Amsterdam als getuigen te horen, wijst de rechtbank dit verzoek af. De rechtbank is namelijk van oordeel dat het horen van deze getuigen niet kan bijdragen aan de beoordeling van de zaak. Deze zaak gaat immers om een principieel juridisch geschil over de toepassing van een wetsartikel. Getuigenverklaringen onder ede die betrekking hebben op de inhoudelijke afhandeling van eisers informatieverzoeken binnen de nationale politie waarmee eiser het onderwerp van integriteit van de politiemedewerkers bij de rechtbank wil aankaarten, dragen niet bij aan de beoordeling van dit juridische geschil.
Conclusie en gevolgen

11. Het beroep is ongegrond.

12. Voor een proceskostenveroordeling of een vergoeding van het griffierecht bij deze uitkomst bestaat geen aanleiding.