Uitspraken

De officier van justitie vindt dat alle feiten bewezen kunnen worden verklaard.

Ten aanzien van feit 1 primair voert de officier van justitie aan dat bewezen kan worden dat verdachte [benadeelde partij 1] (hierna: [benadeelde partij 1] ) met een mes in zijn borst heeft gestoken. Zij baseert zich hierbij op de verklaring van verdachte op zitting, de omschrijving van de camerabeelden, de aangifte van [benadeelde partij 1] , een letselverklaring van [benadeelde partij 1] en verschillende getuigenverklaringen. [benadeelde partij 1] heeft hierdoor zwaar letsel opgelopen: een steekwond in zijn borst, een klaplong en er zat bloed achter zijn long. Door [benadeelde partij 1] in zijn borst te steken met een mes heeft verdachte de aanmerkelijke kans aanvaard dat [benadeelde partij 1] zou kunnen overlijden.

Een beroep op noodweer kan niet slagen omdat er geen sprake is geweest van een onmiddellijk dreigend gevaar wat een noodweersituatie zou opleveren. Daarnaast was de verdediging niet noodzakelijk omdat verdachte zich aan de situatie kon onttrekken. Daar komt bij dat het steken of slaan met het mes niet in redelijke verhouding staat tot het mogelijke slaan met een stok door de aangevers.

Een beroep op noodweerexces kan evenmin slagen omdat uit het dossier niet valt op te maken dat sprake is van een dusdanige hevige gemoedstoestand bij verdachte waardoor de verdediging verder is gegaan dan geboden.

Het onder feit 2 tenlastegelegde kan worden bewezen, omdat verdachte heeft verklaard dat hij ‘die meid’ heeft geslagen. Zowel [benadeelde partij 2] (hierna: [benadeelde partij 2] ) als [benadeelde partij 3] (hierna: [benadeelde partij 3] ) verklaren dat zij door verdachte zijn geslagen. Daarnaast zitten er foto’s in het dossier van het letsel van [benadeelde partij 2] .

Ook feit 3 kan volgens de officier van justitie worden bewezen. De 10 bolletjes zijn bij verdachte aangetroffen en uit onderzoek is gebleken dat de bolletjes daadwerkelijk cocaïne bevatten.

De raadsvrouw heeft primair bepleit dat verdachte moet worden vrijgesproken van het tenlastegelegde onder feit 1 omdat niet bewezen kan worden dat verdachte een stekende of snijdende beweging heeft gemaakt. Mocht de rechtbank deze handeling wel bewezen achten, dan stelt de raadsvrouw zich, subsidiair, op het standpunt dat verdachte dit slechts heeft gedaan om aangevers af te schrikken. Verdachte heeft geen opzet gehad, ook niet in voorwaardelijke zin, op de dood van [benadeelde partij 1] .

Meer subsidiair stelt de raadsvrouw dat aan verdachte een geslaagd beroep op noodweer toekomt. Verdachte kon zich niet onttrekken aan de situatie, omdat aangevers zowel dreigend voor als achter verdachte stonden met een stok en een buis. Verdachte was ervan overtuigd dat hij op zijn achterhoofd geslagen zou worden als hij weg zou lopen. De verdediging was dan ook noodzakelijk en geboden. De verdediging was daarnaast ook proportioneel nu verdachte slechts wilde dreigen met het mes.

Uiterst subsidiair voert de raadsvrouw aan dat aan verdachte een geslaagd beroep op (intensief) noodweerexces toekomt. De confrontatie zelf leverde al een hevige gemoedsbeweging op, maar de opmerkingen over de moeder van verdachte hebben hem extra gekwetst. Verdachte dient daarom ontslagen te worden van alle rechtsvervolging.

De raadsvrouw heeft ten aanzien van feit 2 eveneens bepleit dat verdachte moet worden vrijgesproken. Er zijn geen onafhankelijke getuigen die verklaren dat verdachte [benadeelde partij 2] en [benadeelde partij 3] zou hebben geslagen. Daarnaast verklaren [benadeelde partij 2] en [benadeelde partij 3] zelf wisselend en tegenstrijdig over de mishandeling.

Ten aanzien van feit 3 refereert de raadsvrouw zich aan het oordeel van de rechtbank.

Ten aanzien van feit 1:

De rechtbank acht bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan een poging tot zware mishandeling van [benadeelde partij 1] . Van poging doodslag wordt verdachte vrijgesproken. De rechtbank overweegt hiertoe het volgende.

Op 22 april 2022 heeft er een incident plaatsgevonden op de [adres] tussen onder andere [benadeelde partij 1] en verdachte. [benadeelde partij 1] heeft hierbij letsel opgelopen, te weten een steekwond in zijn linkerborst en een klaplong. [benadeelde partij 1] heeft hierover in zijn aangifte verklaard dat hij verdachte iets uit zijn jas of tas zag pakken en dat verdachte vervolgens met iets tegen zijn borst stootte. Verdachte heeft bij de politie verklaard dat er een mes in zijn tas zat en hij heeft ter terechtzitting verklaard dat hij dit mes op enig moment uit zijn tas pakte en in zijn hand hield om [benadeelde partij 1] af te schrikken.

Van het incident zijn camerabeelden. Deze beelden zijn op de zitting getoond en daarna door de rechtbank in raadkamer nogmaals bekeken. Op de beelden is te zien dat verdachte op [benadeelde partij 1] af loopt. Ook is te zien dat verdachte iets in zijn linkerhand vasthoudt. Op grond van de verklaring van verdachte op de zitting gaat de rechtbank ervan uit dat dit het mes betreft. Vervolgens is op de beelden te zien dat verdachte met het mes in zijn linkerhand stekende bewegingen maakt in de richting van [benadeelde partij 1] . Zij komen beiden ten val, deels achter een daar geparkeerde auto. Zichtbaar is dat de linkerarm van verdachte op de grond ligt, dat hij deze omhoog brengt en een stekende beweging omhoog maakt in de richting van het bovenlichaam van [benadeelde partij 1] . Gelet op het feit dat [benadeelde partij 1] vervolgens een steekwond heeft in zijn borst, acht de rechtbank het aannemelijk dat verdachte [benadeelde partij 1] op dit moment in zijn linker borst heeft gestoken.

Vrijspraak poging tot doodslag

De rechtbank ziet zich voor de vraag gesteld of dit een poging tot doodslag oplevert. De rechtbank is van oordeel dat dit niet het geval is en overweegt daartoe als volgt.

Op basis van het dossier kan niet worden vastgesteld dat verdachte vol opzet had op de dood van [benadeelde partij 1] . De vraag is of er sprake is van voorwaardelijk opzet op de dood van [benadeelde partij 1] . Voorwaardelijk opzet kan worden aangenomen als de verdachte bewust de aanmerkelijke kans op een bepaald gevolg heeft aanvaard. De beantwoording van de vraag of de gedraging van de verdachte de aanmerkelijke kans op een bepaald gevolg in het leven roept, is afhankelijk van de omstandigheden van het geval. Daarbij komt betekenis toe aan de aard van de gedraging en de omstandigheden waaronder deze is verricht. Het moet gaan om een kans die naar algemene ervaringsregels aanmerkelijk is te achten. Bepaalde gedragingen kunnen naar hun uiterlijke verschijningsvorm worden aangemerkt als zo zeer gericht op een bepaald gevolg, dat het - afgezien van contra-indicaties - niet anders kan zijn dan dat de verdachte de aanmerkelijke kans op het gevolg heeft aanvaard.

Verdachte heeft [benadeelde partij 1] met een mes in zijn borst gestoken. Onder bepaalde omstandigheden kan het steken met een mes in de borst de aanmerkelijke kans in het leven roepen dat het slachtoffer als gevolg daarvan komt te overlijden. Daarvoor is onder andere van belang met welke kracht en met wat voor soort mes is gestoken. Op basis van het dossier kan de rechtbank niet vaststellen met welke kracht er is gestoken en nadere informatie over het gebruikte mes, zoals de scherpte van het lemmet, is niet aanwezig. [benadeelde partij 1] verklaart zelf bij de rechter-commissaris dat hij lichtelijk in zijn borst is geraakt en een verbalisant heeft beschreven dat de wond niet meer bloedde toen hij hier ter plaats naar keek. Daarnaast blijkt uit een aanvraagformulier medische informatie dat [benadeelde partij 1] een klaplong heeft opgelopen, maar niet blijkt of de long daadwerkelijk door het mes geperforeerd is. Het dossier bevat geen andere (medische) informatie over het letsel van [benadeelde partij 1] . Ook uit de door [benadeelde partij 1] aangeleverde stukken van het ziekenhuis kan niet vastgesteld worden met welke kracht hij is gestoken. Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat niet kan worden vastgesteld dat in dit specifieke geval sprake is geweest van een aanmerkelijke kans op de dood. Verdachte zal daarom worden vrijgesproken van de primair tenlastegelegde poging tot doodslag.

Poging tot zware mishandeling

De rechtbank acht wel bewezen dat verdachte heeft geprobeerd om [benadeelde partij 1] zwaar lichamelijk letsel toe te brengen. Uit de camerabeelden blijkt dat verdachte meerdere zwaaiende bewegingen heeft gemaakt met het mes richting [benadeelde partij 1] . Zo heeft verdachte eerst tweemaal zwaaiende bewegingen gemaakt met het mes in de richting van de rug van [benadeelde partij 1] en daarna heeft verdachte [benadeelde partij 1] daadwerkelijk in zijn borst gestoken. Deze verschillende steekbewegingen bij elkaar leiden tot het oordeel dat verdachte bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat [benadeelde partij 1] zwaar lichamelijk letsel zou oplopen. Immers, het mes had op verschillende plekken in het lichaam van [benadeelde partij 1] terecht kunnen komen, met alle gevolgen van dien. Dat de gevolgen relatief beperkt zijn gebleven is vooral een kwestie van geluk en niet te danken aan de handelwijze van verdachte.

Ten aanzien van feit 2:

De rechtbank acht ook bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan mishandeling van [benadeelde partij 2] en [benadeelde partij 3] . De rechtbank overweegt hiertoe als volgt.

Bij de politie heeft verdachte verklaard dat hij ‘die meid’ een klap heeft gegeven. Wie verdachte hiermee heeft bedoeld, is de rechtbank niet duidelijk geworden. Wel maakt de rechtbank hieruit op dat verdachte geslagen heeft. Daarnaast heeft [benadeelde partij 2] verklaard dat zij zelf door verdachte is geslagen en dat zij heeft gezien dat [benadeelde partij 3] ook tweemaal door verdachte is geslagen. [benadeelde partij 3] verklaart ook dat zij door verdachte is geslagen.

De rechtbank heeft kennisgenomen van het verweer van de raadsvrouw, dat de verklaringen van [benadeelde partij 2] en [benadeelde partij 3] niet betrouwbaar zijn omdat beiden wisselende verklaringen afleggen. De rechtbank overweegt hierover dat beide aangevers op de dag van het incident hebben verklaard dat zij zijn geslagen door verdachte. Dat [benadeelde partij 2] en [benadeelde partij 3] later (deels) anders verklaren over de mishandelingen maakt de op 22 april 2022 afgelegde verklaringen van [benadeelde partij 2] en [benadeelde partij 3] niet onbetrouwbaar of onbruikbaar. De rechtbank hecht juist meer waarde aan de verklaringen van [benadeelde partij 2] en [benadeelde partij 3] op de dag van het incident, dan aan hun verklaringen van anderhalve maand tot anderhalf jaar na het incident.

Ten aanzien van feit 3:

De rechtbank acht eveneens bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het aanwezig hebben van 10 bolletjes van een materiaal bevattende cocaïne. De bolletjes zijn tijdens de fouillering bij verdachte aangetroffen en uit onderzoek is gebleken dat de inhoud ervan daadwerkelijk cocaïne bevat.