Uitspraken

Op 24 januari 2024 heeft de rechtbank een machtiging tot voortzetting van de op 19 januari 2024 opgelegde crisismaatregel verleend, welke machtiging gold tot en met 14 februari 2024. In deze beschikking zijn, behalve het beperken van het ontvangen van bezoek en het aanbrengen van beperkingen in de vrijheid het eigen leven in te richten, die tot gevolg hebben dat betrokkene iets moet doen of nalaten, waaronder het gebruik van communicatiemiddelen, alle vormen van verplichte zorg als bedoeld in artikel 3:2 Wvggz toegewezen. Verzoekster verbleef destijds bij GGZ inGeest, locatie [locatie] .

Op 19 januari 2024 is verzoekster door de zorgverantwoordelijke schriftelijk in kennis gesteld van de beslissing tot het toepassen van verplichte zorg in de vorm van onder andere het onderzoek aan kleding of lichaam, alsmede insluiten en uitoefenen van toezicht. Hierbij heeft de zorgverantwoordelijke geconcludeerd dat sprake was van wilsbekwaamheid, waarbij sprake is van levensgevaar voor verzoekster.

slaapt op rechterzij

slaapt op rug

slaapt op r.zij

slaapt op rug

slaapt op rug

slaapt op rug

slaapt op rug

slaapt op rug

slaapt op rug

slaapt op rug

Verzoekster heeft op 9 oktober 2024 een klacht ingediend over het inwendige onderzoek in haar lichaam. De klachtencommissie heeft verzoekster op 10 oktober 2024 bericht dat zij uitsluitend klachten behandelt met betrekking tot verplichte zorg en dat zij de klacht niet-ontvankelijk verklaart, omdat verzoekster een klacht had ingediend over onderzoek in haar lichaam, en zij uitsluitend klachten behandelt met betrekking tot onderzoek aan het lichaam.

Verzocht wordt om de klacht met betrekking tot het uitgevoerde inwendige lichamelijk onderzoek gegrond te verklaren, onder toekenning van een schadevergoeding ter hoogte van €5000,-- euro.

Verzoekster heeft naar voren gebracht dat de klachtencommissie ten onrechte haar klacht niet in behandeling heeft willen nemen. Zij is van mening dat het onderzoek in het lichaam is geweest en niet aan het lichaam. Zij moest naakt op haar hurken gaan zitten en hoesten en kuchen om te kijken of er iets uit haar anus kwam. Vervolgens moest verzoekster gaan liggen en zijn haar benen en schaamlippen gespreid waarna een verpleegkundige met een handschoen met haar vingers aan en in haar vagina heeft gevoeld. Verzoekster snapt niet waarom is overgegaan tot het inwendige onderzoek. Verzoekster heeft duidelijk kenbaar gemaakt dat er geen scheermesje in haar lichaam zat en reageerde dan ook verbaasd toen de behandelaren dat aan haar vroegen, zo blijkt ook uit de overlegde crisisrapportage. Daarnaast was zij al gesepareerd en had zij enkel een scheurjurk aan, waaronder zij naakt was.

Verzoekster stelt zich primair op het standpunt dat het inwendige onderzoek wat bij haar heeft plaatsgevonden onrechtmatig is geweest omdat voor een onderzoek in het lichaam geen wettelijke basis bestaat in de Wvggz. Zo blijkt uit de memorie van toelichting bij art. 3:2 lid 2 onder e Wvggz, dat dit artikel geen mogelijkheden biedt tot het verrichten van onderzoek in het lichaam omdat dit een te verregaande aantasting is van de lichamelijke integriteit. Subsidiair is verzoekster van mening dat indien deze wettelijke basis er wel zou zijn, er niet is voldaan aan de eisen van proportionaliteit, doelmatigheid en veiligheid zoals vastgelegd in art. 2:1 lid 3 Wvggz. Volgens verzoekster had het gesprek met haar over het al dan niet verbergen van de scheermesjes gevoerd moeten worden en was het alternatief van toezicht voorhanden. De Wet op de geneeskundige behandelovereenkomst (WGBO) is niet van toepassing, nu de Wvggz in dit geval voorgaat (lex specialis).

Verzoekster verzoekt om een immateriële schadevergoeding vanwege het trauma wat zij heeft opgelopen door het handelen van de behandelaren. Zij heeft veel emotionele schade geleden en voelt zich tot op de dag van vandaag niet meer zichzelf. Zij verzoekt dan ook een bedrag van € 5000,--. De raadsman heeft ter zitting naar voren gebracht dat hij deze schadevergoeding slechts beperkt heeft kunnen onderbouwen met andere jurisprudentie, nu er weinig soortgelijke zaken zijn.

Verweerster vindt ook dat de klachtencommissie de klacht van verzoekster ten onrechte niet in behandeling heeft willen nemen. Inhoudelijk heeft zij naar voren gebracht dat enkel onderzoek aan het lichaam heeft plaatsgevonden. Ter zitting heeft de psychiater toegelicht dat in de rapportage met “volledig gestript ook vaginaal en anaal” wordt bedoeld uitkleden en een schouw van de holtes van het onderlichaam. Anaal houdt in dat een patiënt moet hurken en kuchen terwijl wordt toegekeken. Vaginaal betekent in dit geval dat de benen en schaamlippen worden gespreid. De verpleegkundige heeft aangegeven dat zij in dit geval met haar vingers de schaamlippen enigszins heeft gespreid om te schouwen. Er is niet met een of meer vingers in de vagina gevoeld. Er is dus geen sprake geweest van inwendig onderzoek. Het onderzoek aan kleding of lichaam is ook aangezegd in de aan verzoekster verstuurde beslissing tot het verlenen van verplichte zorg, zoals bedoeld in art. 8:9 Wvggz. Daarbij is het handelen van de behandelaren ten tijde van het lichamelijk onderzoek proportioneel, subsidiair en doelmatig geweest, nu verzoekster toenemend suïcidaal was en zei dat ze een scheermesje had, terwijl zij niet wilde zeggen waar dat mesje was, ook niet na onderzoek in haar kamer en kleding.

Indien de rechtbank oordeelt dat geen sprake is van onderzoek aan maar in het lichaam, stelt verweerster zich op het standpunt dat er in elk geval op grond van de WGBO een grondslag was om verzoekster aan het lichaam te onderzoeken, omdat de situatie dusdanig ernstig was dat verzoekster hiermee een gevaar voor zichzelf vormde. Verzoekster schermde met de aanwezigheid van een scheermesje en vertelde in de ochtend dat haar menstruatie was begonnen en dat ze bloedde. De behandelaren hadden een gegronde reden om te denken dat verzoekster het scheermesje in zich bewaarde. Aangezien de aanwezigheid van een scheermesje in de vagina levensgevaarlijk is en in ieder geval heel veel schade kan aanrichten was deze ingreep erop gericht dat mesje te verwijderen.

Verweerster heeft ter zitting naar voren gebracht dat het verzoek tot schadevergoeding onvoldoende is onderbouwd.