Uitspraken

De man heeft een spoedeisend belang bij een uitspraak op zijn vorderingen in dit kort geding omdat het gaat om opheffing van beslag op zijn bankrekening en een verbod om nieuwe beslagen te leggen. Dergelijke beslagen kunnen immers uitermate belastend en beperkend zijn.

De vrouw heeft niet weersproken dat het exploot van 19 februari 2025 een verkeerd adres vermeldt. Dit leidt echter niet tot nietigheid, omdat het beslag niet bij dit exploot is gelegd, maar bij exploot van 11 februari 2025 (zie: 2.9). Het exploot van 19 februari 2025 betreft een exploot van ‘overbetekening’. Een gebrek aan het overbetekeningsexploot maakt niet dat het gelegde derdenbeslag nietig is. Het overbetekeningsexploot zelf is evenmin nietig, nu artikel 66 lid 1 Wetboek van Burgerlijke rechtsvordering (Rv) bepaalt dat dit slechts het geval is voor zover aannemelijk is dat degene voor wie het exploot is bestemd door het gebrek onredelijk is benadeeld. Dat is niet het geval omdat - ondanks het vermelden van een verkeerde woonplaats op het exploot - geen misverstand kan bestaan over de identiteit van de man (ECLI:NL:HR:2020:2101). Uit de exploten blijkt duidelijk dat beslag is gelegd op zijn bankrekening, en hij kan zich tegen dit beslag verweren in dit kort geding.

Inmiddels is het beslag op de bankrekening van de man vervallen (zie: 2.11). Hij heeft dan ook geen belang meer bij de gevorderde opheffing daarvan. De vorderingen onder punt II en III van het petitum zullen dan ook worden afgewezen. Na de mondelinge behandeling in dit kort geding is geen voorziening getroffen zoals gevorderd onder punt IV van het petitum omdat de man de spoedeisendheid daarvan onvoldoende heeft onderbouwd. Volledigheidshalve zal deze vordering ook in dit vonnis worden afgewezen.

De argumenten die de man heeft aangevoerd in het kader van opheffing van het volgens hem onrechtmatig gelegde beslag worden meegewogen bij de beoordeling van het gevorderde verbod om nieuwe beslagen te leggen, en bij de beoordeling van de gevorderde schadevergoeding. Deze argumenten komen hierna aan de orde.

De man heeft allereerst aangevoerd dat de vrouw met het gelegde beslag misbruik van executiebevoegdheid maakt, omdat zij jarenlang niet heeft meegewerkt aan toedeling van de voormalige echtelijke woning aan de man. Pas op 22 november 2024 heeft zij de akte van toedeling getekend, waarna de man haar uit coulance nog tot 31 januari 2025 de tijd heeft gegeven om de woning te verlaten.

Niet is gebleken dat de vrouw haar executiebevoegdheid aanwendt met het enkele doel de man te schaden. Zij heeft belang bij het incasseren van het bedrag waar zij per saldo recht op heeft. Dat zij bij de overhandiging van de sleutels van de woning zou hebben gezegd dat zij deze weer via een openbare veiling zou terugkopen maakt dit niet anders. Dat de man in de toekomst mogelijk een vordering op de vrouw zou hebben op grond van onverschuldigd betaalde partneralimentatie evenmin.

De man heeft verder aangevoerd dat de tussen partijen gewezen beschikkingen geen titel bieden voor het gelegde beslag. Hierna zal worden ingegaan op specifieke posten die onderdeel uitmaken van de beslagen totaalsom.

Tijdens de zitting heeft de vrouw erkend dat zij geen recht heeft op betaling van € 27.000,00 uit hoofde van “schenkingen”, maar op de helft. Partijen zijn het er dan ook over eens dat deze post voor een bedrag van € 13.500,00 teveel is meegerekend bij het op 11 februari 2025 beslagen bedrag. Gelet op de verstoorde verhouding tussen partijen zal de vrouw zekerheidshalve worden verboden om opnieuw beslag te leggen uit krachte van de beschikking van 16 maart 2022 voor zover het beslagen bedrag de post “schenkingen” omvat en die post een bedrag van € 13.500,00 overstijgt.

Bij beschikking van 16 maart 2022 is de vrouw veroordeeld tot betaling van een schadevergoeding van € 31.900,00 aan de man, te verhogen met de wettelijke rente vanaf 24 april 2019 (zie: 2.4). De vrouw is dus in ieder geval de wettelijke rente verschuldigd voor de periode vanaf 24 april 2019 tot aan 16 maart 2022. Voor de periode vanaf 16 maart 2022 geldt het volgende.

Bij beschikking van 16 maart 2022 is ook de wijze van verdeling van de huwelijksgemeenschap vastgesteld. De vrouw beroept zich op verrekening van alle vorderingen die partijen over en weer op elkaar hebben, op grond van deze beschikking.

Door verrekening gaan verbintenissen tot hun gemeenschappelijk beloop teniet met terugwerkende kracht tot het tijdstip waarop de verrekeningsbevoegdheid ontstond (artikel 6:127 lid 2 en 6:129 lid 1 Burgerlijk Wetboek).

De bevoegdheid tot verrekening van de verbintenissen op grond van de beschikking van 16 maart 2022 ontstond op de datum van die beschikking. De vrouw had immers op dat moment op grond van die beschikking een prestatie te vorderen van de man die beantwoordde aan haar schuld jegens de man, en de vrouw was bevoegd zowel tot betaling van haar schuld als tot het afdwingen van de betaling van haar vordering jegens de man.

Niet in geschil is dat de man op grond van de beschikking van 16 maart 2022 per saldo een bedrag verschuldigd is aan de vrouw. Dit betekent dat de schuld van de vrouw jegens de man op grond van de beschikking van 16 maart 2022 met terugwerkende kracht volledig teniet is gegaan. In dit executiegeschil geldt dan ook dat de vrouw na 16 maart 2022 geen wettelijke rente is verschuldigd over de middels verrekening betaalde schadevergoeding van € 31.900,00.

Conclusie is dat de vrouw de verschuldigde wettelijke rente voor de periode van 24 april 2019 tot 16 maart 2022 in mindering had moeten brengen op het beslagen totaalbedrag. Nu zij dit niet heeft gedaan zal de vrouw worden verboden om opnieuw beslag te leggen uit krachte van de beschikking van 16 maart 2022, voor zover de door de vrouw verschuldigde wettelijke rente voor de periode van 24 april 2019 tot 16 maart 2022 over een bedrag van € 31.900 (zie: 2.4) niet in mindering is gebracht op de totaalvordering waarvoor de vrouw beslag legt.

Wat betreft het door de vrouw beslagen bedrag van € 3.875,34 uit hoofde van wettelijke rente geldt dat zij niet over een executoriale titel beschikt. De vrouw stelt dat dit niet nodig is, en dat het enkele feit dat de man het bedrag dat hij op grond van de beschikkingen per saldo moest voldoen niet meteen heeft betaald, voldoende is. Dit gaat niet op. Voor een executoriaal beslag is een executoriale titel nodig. De vrouw zal dan ook worden verboden om executiemaatregelen te nemen voor deze vordering, waarvoor zij niet over een titel beschikt.

De man stelt dat bij beschikking van 27 november 2018 zijn aanspraak op de bedragen € 4.900 + € 1.500 + 797,39 is bepaald, zodat hij aanspraak maakt op wettelijke rente daarover vanaf die datum. In die beschikking is echter geen betaling van dergelijke bedragen, noch wettelijke rente aan de man toegewezen (zie: 2.1). Voorshands kan niet worden aangenomen dat de schuld van de man aan de vrouw, waarvoor zij over een executoriale titel beschikt, moet worden verrekend met een rentepost waarvoor de man niet over een executoriale titel beschikt, die de vrouw betwist, en de man in dit kort geding niet nader heeft onderbouwd.

De man stelt dat hij jegens de vrouw aanspraak maakt op de helft van de notariskosten die zijn gemaakt ten behoeve van de eigendomsoverdracht van de woning. De woning is overgedragen nadat partijen daar aanvankelijk afspraken over hadden gemaakt en de vrouw daartoe is veroordeeld bij vonnis in kort geding van 19 april 2022. De vrouw betwist dat zij de helft van de notariskosten verschuldigd is. Nu de man de inhoud van de gemaakte afspraken (vastgelegd in een proces-verbaal), noch het kort geding vonnis van 19 april 2022 heeft ingediend, kan niet worden vastgesteld waarop hij zijn aanspraak baseert. Deze kosten zullen dan ook niet worden betrokken bij het door de man in dit kort geding gevorderde executieverbod.

Uit het voorgaande volgt dat sommige posten van het gelegde beslag verkeerd zijn berekend. Het beslag is echter niet geheel onrechtmatig. De vrouw had immers per saldo een vordering op de man waarvoor zij een executoriale titel heeft en de man heeft geweigerd om aan het betalingsbevel te voldoen, en ook om het bedrag te betalen waarvan hij de verschuldigdheid erkent (hetgeen hij wel heeft gedaan, maar pas nádat reeds beslag was gelegd, zie: 2.10.). De man heeft om die reden geen recht op vergoeding van de kosten die met het gelegde bankbeslag samenhangen.

Als prikkel tot nakoming zal aan de verboden, zoals geformuleerd in 4.9, 4.15, en 4.16. een dwangsom worden verbonden, met dien verstande dat de gevorderde dwangsom zal worden gematigd en gemaximeerd.

Omdat partijen ex echtgenoten zijn zullen de proceskosten zoals gebruikelijk tussen hen worden gecompenseerd in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.