Uitspraken

De rechtbank is bevoegd van het voorliggende geschil kennis te nemen op grond van artikel 96 onder a en artikel 97 lid 1 jo. 98 GMVo in combinatie met artikel 3 van de Uitvoeringswet EG-verordening inzake het Gemeenschapsmerk omdat [gedaagde] woonplaats heeft in Nederland. Wat betreft het gestelde onrechtmatig handelen en de gestelde ongerechtvaardigde verrijking heeft de Nederlandse rechter (internationale) rechtsmacht op grond van artikel 2 van de Verordening (EG) 44/2001 betreffende de rechterlijke bevoegdheden, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken, omdat [gedaagde] in Nederland zijn woonplaats heeft, en hoeft de relatieve bevoegdheid van de rechtbank, die niet langer door [gedaagde] wordt bestreden, niet ambtshalve te worden getoetst.

Het beeldmerk van Saepio is uitsluitend ingeschreven voor kleding, schoeisel en hoofddeksels (klasse 25). Saepio stelt primair dat [gedaagde] het merk voor beveiligingsdiensten (heeft) gebruikt. Beveiligingsdiensten zijn niet identiek of soortgelijk aan de waren waarvoor het merk is ingeschreven. Het gebruik van het merk voor beveiligingsdiensten is dus geen merkinbreuk onder artikel 9(1)(a), respectievelijk 9(1)(b) GMVo.

Ter zitting heeft Saepio nog gesteld dat het in de rede ligt dat [gedaagde] het merk op zijn bedrijfskleding heeft aangebracht, en daarom het merk wel degelijk voor kleding (heeft) gebruikt. Daargelaten of genoemd gebruik onder de omstandigheden van dit geval merkgebruik voor kleding inhoudt, is een en ander door [gedaagde] betwist en verder op geen enkele wijze door Saepio onderbouwd, zodat genoemde stelling van Saepio als onvoldoende onderbouwd wordt gepasseerd. De vorderingen zullen daarom, voor zover gebaseerd op merkinbreuk, worden afgewezen.

Bij de beoordeling van het gestelde onrechtmatig handelen stelt de rechtbank voorop dat het profiteren van andermans ondernemersactiviteiten zonder dat dit in strijd is met een absoluut (intellectueel of industrieel eigendoms-) recht in beginsel niet onrechtmatig is, ook niet als daardoor nadeel voor die ander wordt veroorzaakt. Meer in het bijzonder geldt dat indien een derde een teken als merk gebruikt op een wijze die niet op grond van de specifieke merkenwetten kan worden verboden, de weg naar een actie op grond van artikel 6:162 BW, behoudens bijzonder omstandigheden, is afgesneden.

Saepio stelt dat [gedaagde] het merk op zijn website, zijn bedrijfspand en zijn bedrijfswagens (heeft) gebruikt c.q. aangebracht. Deze omstandigheden zijn op zichzelf genomen naar het oordeel van de rechtbank geen bijzondere omstandigheden als bedoeld in r.o. 4.4.. Daarnaast geldt, los van de vraag of [gedaagde] een (directe) concurrent is van Saepio en of het merk op zijn bedrijfspand en bedrijfswagens is aangebracht - wat door [gedaagde] gemotiveerd is betwist - dat van enige verwarring tussen beide bedrijven, alsmede schade voor Saepio als gevolg daarvan niet is gebleken. Ook om die reden is geen sprake van onrechtmatig handelen. De vorderingen, voor zover gebaseerd op onrechtmatige daad, zullen daarom worden afgewezen.

Uit niets is verder gebleken dat [gedaagde] is verrijkt als gevolg van het gestelde ‘meeliften’ op de reputatie van Saepio, zodat de vordering tot schadevergoeding voor zover gebaseerd op ongerechtvaardigde verrijking ook niet slaagt.

Als de in het ongelijk gestelde partij zal Saepio worden veroordeeld in de proceskosten. Nu Saepio het door [gedaagde] gevorderde, en op € 3.500,- begrote salaris van de advocaat, kennelijk gebaseerd op artikel 1019h Rv, niet heeft bestreden zal dit bedrag worden toegewezen. Aan de zijde van [gedaagde] worden daarom de proceskosten tot op heden begroot op € 4.368,-, waarvan € 868,00 aan griffierecht en € 3.500,- aan salaris voor de advocaat. De wettelijke rente is niet bestreden en zal daarom worden toegewezen als gevorderd.