Uitspraken

[A] betoogt dat de rechtbank zich reeds onbevoegd dient te verklaren omdat Bacardi c.s. in de dagvaarding niet of niet correct zou hebben gesteld op welke grond de rechtbank bevoegd is van de vorderingen jegens hem kennis te nemen.

De rechtbank volgt [A] hierin niet. De rechtbank dient ambtshalve vast te stellen of zij al dan niet internationaal bevoegd is van vorderingen jegens een partij kennis te nemen, ongeacht de rechtsgronden die partijen voor de bevoegdheid aandragen.

De vorderingen jegens [A] in de hoofdzaak en de daaraan ten grondslag liggende stellingen kunnen als volgt worden gecategoriseerd. Naar de rechtbank begrijpt heeft [A] volgens Bacardi c.s.:

• -

  i) onrechtmatig jegens Bacardi c.s. gehandeld door te bewerkstelligen, althans niet te voorkomen dat de vennootschappen, waaronder gedaagden die in Nederland zijn gevestigd, inbreuk maken en/of hebben gemaakt op BACARDI-Gemeenschapsmerken (de vorderingen onder 1 b, 3 tot en met 7);

• -

  ii) onrechtmatig jegens Bacardi c.s. gehandeld door te bewerkstelligen, althans niet te voorkomen dat de vennootschappen, waaronder gedaagden die in Nederland zijn gevestigd, inbreuk maken en/of hebben gemaakt op Internationale/Benelux BACARDI-merken (de vorderingen onder 1 b, 3 tot en met 7);

• -

  iii) onrechtmatig jegens Bacardi c.s. gehandeld door te bewerkstelligen, althans niet te voorkomen dat de vennootschappen, waaronder gedaagden die in Nederland zijn gevestigd, handelen en/of hebben gehandeld in Bacardi-producten waarvan de productcodes zijn verwijderd (de vorderingen onder 1 b, 3 tot en met 7);

• -

  iv) onrechtmatig jegens Bacardi c.s. gehandeld door te bewerkstelligen dat gedaagde sub 9 niet in staat is te voldoen aan haar verplichting tot betaling van verbeurde boetes en betaling van schadevergoeding (de vorderingen onder 1 b, 3 tot en met 7 en 8 en 9);

op grond waarvan hij als (feitelijk) bestuurder voor die handelingen aansprakelijk is.

Bacardi c.s. heeft zich op het standpunt gesteld dat de vorderingen jegens [A] dienen te worden aangemerkt als vorderingen in de zin van artikel 96 GMVo. Die stelling is onjuist nu de vorderingen niet zien op merkinbreuk door [A] zelf maar op zijn aansprakelijkheid voor (onder meer) de gestelde inbreuk door de rechtspersonen waarvan hij (feitelijk) bestuurder is. Anders dan Bacardi c.s. stelt betreft de hiervoor onder 3.1 weergegeven vordering 3 dan ook geen aan [A] op te leggen inbreukverbod, maar een gebod om zorg te dragen voor staking van de inbreuk door de vennootschappen. Artikel 97 lid 5 GMVo is daarom – anders dan Bacardi c.s. meent – niet van toepassing (evenmin als artikel 4.6 van het Benelux-verdrag inzake de intellectuele eigendom (merken en tekeningen of modellen) voor wat betreft het onder 5.3 ii genoemde verwijt). De internationale bevoegdheid dient daarentegen te worden vastgesteld aan de hand van de EEX-Vo (oud).

Bacardi c.s. stelt dat internationale bevoegdheid kan worden aangenomen op grond van artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud), wegens de samenhang met de vorderingen ingesteld jegens de gedaagden die woonplaats hebben in Nederland.

[A] meent dat artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud) niet kan worden toegepast al omdat deze bepaling hoogstens bevoegdheid kan scheppen van het gerecht van de woonplaats van een van de gedaagden, terwijl geen van de gedaagden woonplaats heeft in het arrondissement Den Haag. [A] wijst er op dat artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud) zowel de internationale als relatieve bevoegdheid regelt.

Dit standpunt is juist voor zover het gaat om de vorderingen ingesteld op de onder 5.3 ii, iii en iv genoemde grondslagen. Wat deze vorderingen betreft kan deze rechtbank inderdaad niet als het gerecht van de woonplaats van een van de gedaagden worden aangemerkt, zodat de bevoegdheid niet op de bepaling kan worden gebaseerd.

Anders ligt het voor zover de vorderingen tegen [A] zijn ingesteld op de onder 5.3 i genoemde grondslag. De gedaagden sub 5, 7-10, 14, 18 en 19 (verder te noemen: de Nederlandse mede-gedaagden) zijn gevestigd in Nederland en tegen een of meer van hen zijn vorderingen ingesteld die zijn gegrond op inbreuk op de BACARDI- Gemeenschapsmerken. Deze rechtbank is exclusief bevoegd van deze vorderingen kennis te nemen op grond van artikel 96 onder a en 97 lid 1 GMVo in combinatie met artikel 3 van de Uitvoeringswet EG-verordening inzake het Gemeenschapsmerk. Daaruit volgt dat zij voor wat betreft deze vorderingen jegens de Nederlandse mede-gedaagden dient te worden aangemerkt als het “gerecht van de woonplaats” in de zin van artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud). Een andere opvatting zou artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud) tot een dode letter maken steeds indien sprake is van samenhang met een vordering gebaseerd op een Gemeenschapsmerk, ingesteld tegen een gedaagde die woonplaats heeft buiten het arrondissement van de rechtbank die ter zake exclusief bevoegd is.

Voor toepassing van artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud) is daarnaast vereist dat tussen de vorderingen tegen de Nederlandse mede-gedaagden en die tegen [A] een zo nauwe band bestaat dat een goede rechtsbedeling vraagt om gelijktijdige behandeling en berechting teneinde te vermijden dat bij afzonderlijke berechting van de zaken onverenigbare beslissingen worden gegeven. Hiervan kan pas sprake zijn indien die beslissingen zien op eenzelfde situatie, feitelijk en rechtens. De rechtbank verwijst in dit verband naar HvJEG 13 juli 2006, zaak C-539/03, Roche-Primus, overweging 26 en HvJEU 1 december 2011, zaak C‑145/10, Painer - Standard Verlags, overweging 79.

Volgens [A] is van een zodanige nauwe band geen sprake omdat zowel feitelijk als rechtens sprake zou zijn van een geheel andere grondslag. Het is echter slechts denkbaar dat [A] onrechtmatig heeft gehandeld wegens het bewerkstelligen, althans niet voorkomen van inbreuk op de BACARDI-Gemeenschapsmerken door de Nederlandse mede-gedaagden, indien allereerst wordt vastgesteld dat deze gedaagden inbreuk op BACARDI-Gemeenschapsmerken hebben gemaakt. Derhalve moet in zowel de procedure tegen [A] als die tegen de Nederlandse mede-gedaagden worden beslist of de Nederlandse mede-gedaagden inbreuk op BACARDI-Gemeenschapsmerken hebben gemaakt. Die beslissingen zien op eenzelfde situatie, feitelijk en rechtens. Bij de beoordeling van de betreffende vorderingen jegens [A] moet daarnaast worden beoordeeld of het bewerkstelligen, althans niet voorkomen van de gestelde inbreuk onrechtmatig is geweest, maar dat doet aan het gevaar van tegenstrijdige beslissingen niet af.

Bacardi c.s. heeft in de dagvaarding niets gesteld waaruit moet worden afgeleid dat de onder 5.3 vermelde schadebrengende feiten zich (mede) hebben voorgedaan of zich kunnen voordoen in het arrondissement Den Haag. Derhalve kan Bacardi c.s. geen bevoegdheid jegens [A] ontlenen aan artikel 5 aanhef en onder 3 EEX-Vo (oud). De stelling in de conclusie van antwoord in het incident dat de B&S groep onder meer heeft gehandeld in Inbreukmakende producten met een bedrijf dat gevestigd is te Leiden kan er niet toe leiden dat door deze nadere stelling alsnog bevoegdheid ontstaat, daargelaten dat niet is in te zien waarom op deze grond moet worden aangenomen dat het bewerkstelligen van deze merkinbreuk door [A] dan eveneens in het arrondissement Den Haag zou hebben plaatsgevonden, zoals Bacardi c.s. stelt.

Voor zover Bacardi zich nog op het standpunt heeft gesteld dat de internationale bevoegdheid van de rechtbank in de vorderingen jegens [A] kan worden gegrond op “verknochtheid” faalt ook dat betoog nu de EEX-Vo (oud) verknochtheid niet als afzonderlijke bevoegdheidsgrond kent, naast een eventuele bevoegdheid die bestaat op grond van artikel 6 aanhef en onder 1 EEX-Vo (oud).

Het vorenstaande leidt tot de conclusie dat de rechtbank onbevoegd is kennis te nemen van de vorderingen jegens [A], behoudens voor zover deze zijn gebaseerd op de grondslag vermeld onder 5.3 i.

In weerwil van het verzoek daartoe van [A], ziet de rechtbank geen aanleiding om van het incidenteel vonnis hoger beroep open te stellen.

De rechtbank houdt de beslissing over de proceskosten aan totdat in de hoofdzaak zal worden beslist.