Uitspraken

Nu de vordering van [eiser 2] betrekking heeft op opheffing van een bevel gegrond op Benelux-merken, dient de voorzieningenrechter ambtshalve vast te stellen of zij internationaal bevoegd is van de vordering kennis te nemen. In het midden kan blijven of de voorzieningenrechter haar bevoegdheid moet bepalen aan de hand van de bevoegdheidsregeling van Verordening (EU) 1215/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2012 betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken (EEX II-Vo), of aan de hand van het Benelux-verdrag inzake de intellectuele eigendom (merken en tekeningen of modellen) (hierna: BVIE). Nu SSH in Nederland is gevestigd, is de voorzieningenrechter in beide gevallen internationaal bevoegd. Aangezien de vordering van [eisers] betrekking heeft op de herziening van de beschikking, is de voorzieningenrechter op grond van artikel 1019e lid 3 Rv ook relatief bevoegd de beschikking te herzien. Partijen hebben de bevoegdheid van de voorzieningenrechter van deze rechtbank overigens niet bestreden.

Bij de beoordeling van de door [eisers] gevorderde herziening van de beschikking geldt als uitgangspunt dat op SSH de verplichting rust om de feiten die nodig zijn voor het gegeven bevel te stellen en zo nodig aannemelijk te maken. De herzieningsprocedure is immers bedoeld om [eisers] , tegen wie een bevel is toegewezen zonder hen te horen, de gelegenheid te geven alsnog hun verweer naar voren te brengen. Dat betekent dat een herziening moet worden toegewezen als de stellingen van SSH waarop de bevelen zijn gebaseerd, niet meer voldoende aannemelijk zijn in het licht van hetgeen partijen in deze herzieningsprocedure naar voren hebben gebracht.

Aangezien het merkdepot van het woord-/beeldmerk Ventoux3 door Stichting Ventoux3 na inschrijving in rangorde voor zal gaan op de spoedinschrijvingen door SSH, is voor handhaving van het door SSH gewenste verbod alleen plaats indien voldoende aannemelijk is dat het woord-/beeldmerk Ventoux3 niet zal worden ingeschreven omdat het niet aan de formele of materiële vereisten voor inschrijving voldoet. In haar verzoekschrift waarop de beschikking is verleend, heeft SSH betoogd dat dat het geval is omdat het depot te kwader trouw is verricht. SSH zal derhalve voorshands voldoende aannemelijk moeten maken dat het woord-/beeldmerk Ventoux3 te kwader trouw is gedeponeerd.

Uit het voorgaande volgt ook dat het betoog van SSH dat [eisers] niet ontvankelijk zijn in hun vorderingen op grond van artikel 2.19 BVIE omdat zij geen ingeschreven merk hebben maar slechts een depot, moet worden verworpen. In feite vormt het beroep dat [eisers] doen op hun merkdepot het verweer tegen de door SSH ingenomen stelling dat sprake is van merkinbreuk. In het kader van de beoordeling daarvan kan meegewogen worden welke rechten partijen in een bodemprocedure kunnen gaan inroepen.

Ter beoordeling ligt derhalve voor of SSH zich kan beroepen op het (eerste) voorgebruik van het woord-/beeldmerk Ventoux3. Hierbij gaat het er niet om wie de bedenker is van het evenement en/of de naam, maar om de vraag wie het woord-/beeldmerk Ventoux3 als eerste in het economische verkeer heeft gebruikt ten behoeve van het werven van fondsen en/of de organisatie van het evenement.

Partijen zijn verdeeld over de vragen (i) wie van hen het woord-/beeldmerk Ventoux3 als eerste in het economische verkeer heeft gebruikt en, indien aannemelijk is dat [eisers] de eerste (voor)gebruikers waren, of (ii) het gebruik door [eisers] moet worden toegerekend aan SSH.

Partijen zijn het er over eens dat het eerste relevante gebruik van het woord-/beeldmerk Ventoux3 (namelijk het gebruik ten behoeve van het werven van fondsen en/of de organisatie van een evenement) heeft plaatsgevonden eind 2011 op Twitter, althans in ieder geval begin 2012 op de website. De vraag is derhalve of dat gebruik moet worden toegerekend aan SSH.

Met betrekking tot het gebruik op Twitter is van belang dat [eiser 2] zelf het Twitter-account ‘Ventoux3_nl’ heeft verkregen en beheerd sinds 2011 en dat [eisers] de tweets schreven.

Voor de website geldt dat de domeinnaam daarvan op naam van SSH is geregistreerd. Het standpunt van SSH dat het gebruik op de website om die reden aan haar moet worden toegerekend, kan niet worden gevolgd. Het gaat er in de eerste plaats om namens welke partij de uitlating is gedaan, waarbij een aanwijzing vormt op wiens naam de website is geregistreerd. In dit verband acht de voorzieningenrechter echter van meer belang dat [eisers] onweersproken hebben gesteld dat zij de volledige inhoud van de website verzorgden. Deze omstandigheid en het in 2.5 vermelde e-mailbericht kunnen ook zo worden uitgelegd, dat SSH de domeinnaam slechts hield ten behoeve van [eiser 2] .

Het standpunt van SSH dat [eisers] bij deze uitingen steeds handelden als vertegenwoordiger van SSH is onvoldoende aannemelijk geworden. Gebleken is dat partijen hun samenwerking op geen enkele wijze hebben geformaliseerd. Wel is aannemelijk geworden dat [eisers] de feitelijke organisatie van het evenement voor hun rekening hebben genomen, dat [eisers] steeds op eigen naam ten behoeve van het evenement een verzekering en een vergunning hebben aangevraagd, dat Stichting Ventoux3 met de deelnemers overeenkomsten sloot op basis van een deelnemersreglement en de deelnemersbijdragen ontving op haar bankrekening. Desgevraagd heeft SSH ter zitting verklaard dat zij daarvoor niet de verantwoordelijkheid kan dragen. De met het evenement gemoeide kosten werden door Stichting Ventoux3 gedragen. Dit blijkt onder meer uit het feit dat die kosten niet in de begroting van SSH zijn opgenomen, terwijl dat wel gebeurde bij de evenementen SteppenTegenKanker en RideForHope. SSH heeft dan ook voorshands onvoldoende aannemelijk gemaakt dat een en ander steeds door [eiser 2] en mensen uit zijn vriendengroep als vertegenwoordigers van SSH is geschied. Uit de omstandigheid dat de opbrengst van het evenement steeds ten goede kwam aan SSH volgt immers niet noodzakelijkerwijs dat het evenement zelf ook door haar werd georganiseerd. Dit kan ook niet met voldoende zekerheid worden afgeleid uit de door SSH als productie 1 overgelegde PowerPointpresentatie van 12 november 2013, waarvan de authenticiteit door [eisers] overigens wordt betwist. Weliswaar wordt [eiser 2] in de door SSH overgelegde versie aangeduid als ‘projectleider’, maar daaruit volgt niet noodzakelijkerwijs dat [eiser 2] projectleider was van een evenement dat voor rekening en risico van SSH werd georganiseerd.

Anderzijds is van belang dat in het woord-/beeldmerk Ventoux3 het woordbestanddeel ‘a ride for hope’ is verwerkt. Tussen partijen is niet in geschil dat SSH de naam ‘RideForHope’ vóór 2011 al gebruikte voor een ander evenement. Dat dit element in het woord-/beeldmerk Ventoux3 is opgenomen, vormt daarmee een aanwijzing dat het woord-beeldmerk met een impliciete licentie van SSH werd gebruikt. Dat zou weer duiden op voorgebruik van SSH. Ook zal dat bij het publiek de indruk hebben gewekt dat het om een evenement ging dat in ieder geval onder ‘auspiciën’ van SSH werd georganiseerd. Dat die indruk bij deelnemers bestond, blijkt ook uit de door SSH overgelegde nieuwsbrief, waarin een deelnemer vertelt dat het evenement door SSH wordt georganiseerd.

De sponsorgelden voor het evenement werden, anders dan de deelnemersbijdragen, in principe direct aan SSH betaald via een betaalmodule op de website www.ventoux3.nl. Een deel van de geldstroom liep derhalve via Stichting Ventoux3 en een deel via SSH.

Een verdere relevante omstandigheid is dat [eisers] het later als woord-/beeldmerk gedeponeerde logo naar voorlopig oordeel hebben ontworpen. De documenten met ruwe ontwerpen en een definitief ontwerp uit het najaar van 2011 die [eisers] hebben overgelegd maken dat voorshands voldoende aannemelijk. SSH stellen dat zij voor het ontwerp mondelinge aanwijzingen hebben gegeven over onder andere de te gebruiken kleuren. Of die aanwijzingen zo concreet waren dat er sprake is van een logo dat onder leiding en toezicht tot stand is gekomen en derhalve met hun toestemming aan [eisers] in gebruik is gegeven, kan binnen het kader van dit kort geding niet worden vastgesteld. Daarvoor zou getuigenbewijs nodig zijn en daar leent zich een kort geding procedure niet voor.

De slotsom is dat de feitelijke situatie complex is, waarbij mogelijk sprake is van voorgebruik door één van partijen, maar mogelijk ook sprake is van gezamenlijk aangevangen voorgebruik, zodat partijen slechts gezamenlijk gerechtigd zouden zijn om te goeder trouw een merkdepot te doen. In het laatste geval zou niet alleen het depot door [eisers] te kwader trouw zijn, maar ook het depot van het woordmerk VENTOUX3 waarop het bevel mede is gebaseerd.

Het voorgaande leidt tot de conclusie dat SSH in het beperkte kader van dit kort geding onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt dat zij de eerste voorgebruiker was van het woord-/beeldmerk Ventoux3. De beschikking dient daarom te worden herzien. Daarbij moet het de voorzieningenrechter van het hart dat bij het verzoek om een ex parte bevel een eenzijdig beeld is geschetst van de feiten, dat geen recht doet aan de complexiteit van de situatie. De herziening heeft terugwerkende kracht, hetgeen meebrengt dat [eisers] uit hoofde van de beschikking geen dwangsommen hebben verbeurd1.

Het voorgaande neemt niet weg dat partijen – mede in het belang van het door hen gesteunde goede doel – nadere afspraken dienen te maken over (de afwikkeling van) hun samenwerking. Een daarop gerichte vordering ligt in deze procedure echter niet voor. Dat neemt niet weg dat partijen een (stilzwijgende) overeenkomst tot samenwerking zijn aangegaan die meebrengt dat zij de wijze van samenwerken bij de organisatie van het evenement niet kort voor de volgende editie kunnen beëindigen of wijzigen. Gelet op de herziening van de beschikking en de korte termijn waarop de volgende editie van Ventoux3 zal plaatsvinden, acht de voorzieningenrechter het aangewezen dat [eisers] , conform de door hen ter zitting geuite wens en langs de lijnen van de gedeeltelijke regeling die partijen ter zitting hebben bereikt, het evenement ook dit jaar zal organiseren op dezelfde voet als in voorgaande jaren. Hierbij gaat de voorzieningenrechter ervan uit dat de opbrengst van het evenement, conform de toezegging van [eisers] , aan SSH ten goede zal komen.

Bij wijze van ordemaatregel zal de voorzieningenrechter daarom bevelen dat SSH [eisers] toegang moet verschaffen tot de website en de daaraan verbonden e-mailaccounts op de wijze als toegepast voor 6 juli 2015, zodat [eisers] op de in de voorgaande jaren gebruikelijke wijze met de deelnemers kunnen communiceren in verband met het op 11 september 2015 te houden evenement. Voor de gevorderde overdracht van de domeinnaam om niet bestaat vooralsnog geen grond. Daarnaast zal de voorzieningenrechter aan SSH een gebod opleggen om [eisers] inzage te geven in alle handelingen die SSH vanaf 6 juli 2015 jegens de deelnemers aan het evenement heeft verricht, alsmede om de door haar ontvangen deelnemersgelden over te maken aan [eisers] De door [eisers] gevorderde algemene veroordeling van SSH om haar medewerking te verlenen aan het evenement, alsmede voor het algemeen geformuleerde verbod om negatieve uitlatingen over het evenement te doen, op straffe van een dwangsom, acht de voorzieningenrechter te vaag om voor toewijzing in aanmerking te komen.

Met betrekking tot de gevorderde rectificatie overweegt de voorzieningenrechter als volgt. Ingevolge artikel 6:167 BW kan de voorzieningenrechter SSH veroordelen tot rectificatie van onjuiste of door onvolledigheid misleidende publicaties van gegevens van feitelijke aard. Een dergelijke rectificatie vormt een bij wet en in artikel 10 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens voorziene beperking op de vrijheid van meningsuiting. Bij de beoordeling of een rectificatie is aangewezen dient de vrijheid van meningsuiting van SSH te worden afgewogen tegen het recht van [eisers] op de bescherming van hun eer en goede naam.

In de publicaties op de website en in e-mails (zoals deels weergegeven in 2.17 en 2.19) en de uitingen op Facebook en Twitter heeft SSH [eisers] beschuldigd van het kapen van Facebook en Twitter accounts, een onrechtmatige poging om de website over te nemen het zich toe-eigenen van eigendommen van SSH. Daarnaast heeft SSH [eisers] beschuldigd van oplichting. Deze beschuldigingen zijn ernstig en kunnen zwaarwegende gevolgen hebben voor de geloofwaardigheid van [eisers] en daarmee voor de goede doelen waarvoor zij (en SSH) zich wensen in te zetten. Gelet op de ernst van de beschuldigingen en de te verwachten gevolgen, mocht van SSH worden verwacht dat zij dergelijke beschuldigingen alleen dan publiekelijk zou uiten indien de geuite verdenkingen ten tijde van de publicatie ruim voldoende steun vonden in het op dat moment beschikbare feitenmateriaal.

De Facebook en Twitter accounts waarop SSH doelt, zijn in 2011 door [eiser 2] aangevraagd en sindsdien door hem beheerd en door hem en/of Stichting Ventoux3 van inhoud voorzien. SSH heeft zelf gesteld dat dat met haar medeweten en goedkeuring is gebeurd. Onder deze omstandigheden, waar SSH mee bekend was, kan het feit dat die accounts op zijn naam stonden geregistreerd niet als ‘kaping’ worden aangemerkt. De term ‘kaping’ wekt immers bij het publiek de indruk dat de accounts op oneigenlijke wijze op naam van [eiser 2] zijn gezet, hetgeen niet het geval is.

Met betrekking tot de beschuldigingen van het toe-eigenen van eigendommen van SSH en zelfverrijking overweegt de voorzieningenrechter als volgt. Uit het voorgaande volgt dat voorshands onvoldoende aannemelijk is dat [eisers] het woord-/beeldmerk Ventoux3 te kwader trouw hebben gedeponeerd of dat zij zich anderszins op onrechtmatige wijze eigendommen van SSH hebben toegeëigend.

[eisers] hebben ook gemotiveerd weersproken dat zij sponsorgeld dat voor SSH bestemd was, aan zichzelf lieten uitkeren. Hun betoog dat zij sporadisch donaties op hun bankrekening lieten overmaken vanwege problemen met de betalingsmodule op de website, om het vervolgens direct over te maken aan SSH, is door SSH niet gemotiveerd weersproken en wordt ondersteund door het door [eisers] overgelegde overzicht. Het in 2.15 vermelde e-mailbericht waarin een sponsor wordt uitgenodigd geld over te maken naar de bankrekening van Stichting Ventoux3 levert zo bezien geen bewijs op van de door SSH gestelde afbuiging van sponsorgelden. Ook het in 2.9 weergegeven bericht vormt volstrekt geen bewijs van ‘zelfverrijking’ door [eiser 2] ten koste van SSH.

De beschuldiging van ‘oplichting’ heeft SSH gemaakt op basis van de stelling dat [eiser 2] het bestaan van de Stichting Ventoux3 opzettelijk geheim zou hebben gehouden voor SSH. Uit de in 2.8 geciteerde e-mail blijkt echter dat [betrokkene 2] , voormalig bestuurder en echtgenoot van de voorzitter van de SSH, wel bekend was met Stichting Ventoux3. In zijn e-mail schrijft hij immers: “Toevallig gaan de betalingen van Stichting Ventoux3 vaak op die manier fout” (onderstreping vzr). De voorzieningenrechter gaat er daarom vanuit dat het bestaan van Stichting Ventoux3 in ieder geval in maart 2014 ook aan SSH bekend was.

Uit hetgeen hiervoor is overwogen volgt dat SSH ten tijde van de publicaties van de beschuldigingen op de hoogte behoorde te zijn van de onjuistheid van de beschuldiging van kaping, ombuiging van geldstromen en oplichting. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter had SSH – gelet op de ernstige gevolgen – zich er dan ook van moeten onthouden om de beschuldigingen te uiten op de wijze waarop zij dat heeft gedaan. Van SSH mocht worden verwacht dat zij op andere wijze uiting zou geven aan het geschonden vertrouwen en de bij haar levende verdenkingen, die voortkomen uit het in juli 2015 tussen partijen gerezen conflict. Het voorgaande geldt temeer, nu de samenwerking tussen partijen de afgelopen jaren zo succesvol is verlopen.

Op grond van het hiervoor overwogene acht de voorzieningenrechter een rectificatie van de beschuldigingen aangewezen op de wijze als in het dictum verwoord. Aangezien [eisers] op korte termijn in staat zal worden gesteld de inhoud van de website voor hun rekening te nemen, zal de rectificatie zich beperken tot de door SSH nieuw aangemaakte accounts op Facebook en Twitter en de door haar verzonden e-mailberichten, waarin SSH de hiervoor vermelde beschuldigingen heeft geuit. Voor de door [eisers] gevorderde uitgebreidere rectificatie bestaat vooralsnog geen grond.

De slotsom is dat de vorderingen van [eisers] op de hierna te vermelden wijze – en versterkt met een dwangsom – zullen worden toegewezen.

SSH zal, als de in overwegende mate in het ongelijk gestelde partij, worden veroordeeld in de proceskosten, tot dusver aan de zijde van [eisers] begroot op € 1.525,19, waarvan € 818,- aan salaris advocaat, € 613,- aan griffierecht en € 94,19 aan kosten dagvaarding, een en ander zoals gevorderd vermeerderd met de wettelijke rente. Voor veroordeling in de nakosten bestaat geen grond, nu de kostenveroordeling ook voor deze nakosten een executoriale titel oplevert2.

SSH heeft een reconventionele vordering ingesteld onder voorwaarde dat de voorzieningenrechter in conventie tot het oordeel zou komen dat niet uitsluitend SSH het auteursrecht zou hebben op het beeldmerk Ventoux3, maar dat in plaats daarvan partijen een gemeenschappelijk auteursrecht zouden hebben. Naar de letter genomen is deze voorwaarde niet vervuld, aangezien de voorzieningenrechter het door SSH beschreven (voorlopig) oordeel niet heeft gegeven. Voor zover SSH bedoeld heeft als voorwaarde te stellen dat haar primaire beroep op een uitsluitend auteursrecht van SSH op het logo niet zou slagen, overweegt de voorzieningenrechter als volgt. Op dezelfde gronden als overwogen in verband met de vraag of het Ventoux3 logo onder leiding en toezicht van SSH tot stand is gekomen, is voorshands onvoldoende aannemelijk geworden dat het Ventoux3 logo een gemeenschappelijk werk van partijen is. Reeds daarom is het door SSH in reconventie gevorderde niet toewijsbaar.

SSH zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten in reconventie worden veroordeeld, tot op heden begroot op € 408,- aan salaris advocaat.