Uitspraken

De rechtbank merkt allereerst op dat – zoals door Nationale-Nederlanden terecht is opgemerkt – [verzoekster] (op grond van artikel 7:954 lid 6 BW) de verzekerde van Nationale-Nederlanden (de ARZV) bij dit deelgeschil had moeten betrekken. [verzoekster] heeft ter zitting in reactie op dit verweer van Nationale-Nederlanden aangevoerd dat de ARZV te kennen heeft gegeven dat zij het aan de verzekeraar overliet, maar dat doet niet af aan haar verplichting om naast de verzekeraar ook de verzekerde op te roepen. Het gaat er immers om dat een beslissing over het geschil ook tussen de benadeelde en de verzekerde geldt. Gelet op de hierna te nemen beslissing zal de rechtbank aan het nalaten van [verzoekster] in dit geval echter geen consequenties verbinden.

Beoordeeld moet worden of de zaak zich leent voor behandeling in een deelgeschilprocedure.

[verzoekster] heeft in de eerste plaats verzocht voor recht te verklaren dat het medisch causaal verband tussen het haar overkomen ongeval en de in het verzoekschrift omschreven gezondheidsklachten en beperkingen is komen vast te staan. De rechtbank begrijpt uit de toelichting van [verzoekster] ter zitting dat dit verzoek ziet op nek- en schouderklachten, vermoeidheidsklachten en psychische klachten en dat bedoeld is het juridisch causaal verband vast te stellen tussen deze medische klachten en de (daaruit voortvloeiende) beperkingen en het ongeval gedurende de periode vanaf het ongeval tot 1 maart 2020. In de tweede plaats is het verzoek gericht op de vaststelling van de omvang van het als gevolg van de klachten en beperkingen ontstane verlies van arbeidsvermogen. Uit de stukken blijkt dat er geen geschil is over andere materiële schade. [verzoekster] hoopt dat na een beslissing in deze deelgeschilprocedure de immateriële schade verder onderling kan worden geregeld.

Omdat niet alle schadeposten zijn voorgelegd, is strikt genomen niet de gehele afwikkeling van de letselschadezaak in deze procedure voorgelegd. Toch is naar het oordeel van de rechtbank in deze zaak geen sprake van een deelgeschil als bedoeld in de wet. Het gaat er hier niet om dat een knoop wordt doorgehakt in de onderhandelingen tussen partijen, maar dat een oordeel wordt gegeven over het hele geschil tussen partijen; namelijk in hoeverre de klachten van [verzoekster] in causaal verband staan tot het ongeval, tot welke beperkingen die leiden en welke schade zij daardoor heeft geleden. Na de verzochte beslissingen zouden verdere onderhandelingen tussen partijen nagenoeg niet meer nodig zijn. Het feit dat bepaalde (ondergeschikte) posten zoals de overige materiële schade en de immateriële schade niet in deze procedure zijn meegenomen doet hier niet aan af. Met Nationale-Nederlanden is de rechtbank dan ook van oordeel dat in dit geval een oneigenlijk gebruik van de deelgeschilprocedure is gemaakt.

Daar komt nog bij dat op grond van de nu beschikbare gegevens de verzoeken van [verzoekster] niet kunnen worden toegewezen en de zaak zich ook in zoverre niet leent voor behandeling in deelgeschil. De rechtbank zal dit nader toelichten.

Partijen hebben in het buitengerechtelijke traject de vraag naar de klachten en beperkingen van [verzoekster] als gevolg van het ongeval in gezamenlijk overleg voorgelegd aan [naam 2]. Uit het expertiserapport van [naam 2] blijkt, kort gezegd, dat [verzoekster] de door haar geuite klachten wel consistent heeft aangegeven, maar dat deze klachten op neurologisch vakgebied niet verklaarbaar zijn en er dus geen beperkingen kunnen worden aangegeven op neurologisch vakgebied. Aan dit rapport zijn partijen in beginsel gebonden en het rapport biedt geen grondslag om het bestaan van klachten en daaruit voortvloeiende beperkingen voor een langere duur dan de door Nationale-Nederlanden erkende periode (zijnde de periode vanaf het ongeval tot 1 januari 2019) aan te nemen. [verzoekster] heeft weliswaar gewezen op de door haar overgelegde medische informatie uit de behandelend sector, maar [naam 2] heeft die informatie meegewogen en met die informatie op zich is het verband tussen de klachten en het ongeval nog niet gegeven.

Verder is niet alleen de looptijd van de schade maar ook de omvang daarvan niet voldoende onderbouwd om te kunnen beslissen dat [verzoekster] de door haar gestelde schade heeft geleden door het ongeval. [verzoekster] stelt dat zij tot 1 maart 2020 is gehinderd in de uitoefening van haar gebruikelijke werkzaamheden (waaronder het geven van muzieklessen, het begeleiden van een koor en het optreden als zangeres en muzikant), maar zij heeft vanaf begin 2019 deelgenomen aan een concerttour waarbij zij als muzikant in een band circa zestig keer heeft opgetreden. Hoewel de rechtbank er nota van heeft genomen dat het optreden tijdens de tour volgens [verzoekster] minder intensief was dan een werkdag bestaande uit het geven van muzieklessen en dat de concerten eigenlijk boven haar macht lagen, maakt de deelname aan de tour wel dat het ingewikkeld is om duidelijk te krijgen wat haar mogelijkheden destijds waren en dat niet zonder meer kan worden aangenomen dat [verzoekster] tot 1 maart 2020 als gevolg van haar ongevalsklachten nog beperkt was in het verrichten van (haar gebruikelijke) werkzaamheden. Ook de omvang van de schade (door [verzoekster] gesteld op € 30.000 netto per jaar, oftewel € 2.500 netto per maand) is onvoldoende onderbouwd. Gelet op de overgelegde jaarcijfers van [verzoekster] zijn er op dit moment onvoldoende aanknopingspunten om uit te gaan van het door [verzoekster] gestelde verlies van arbeidsvermogen.

De rechtbank concludeert dat – hoezeer het de rechtbank ook duidelijk is geworden dat het ongeval een grote impact op het dagelijkse leven van [verzoekster] heeft gehad – de verzoeken op grond van artikel 1019z Rv moeten worden afgewezen. Geen sprake is van een deelgeschil waarvan de beslechting kan bijdragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst en voor verdere bewijslevering met betrekking tot de causaliteit en de omvang van de schade wegens verminderd arbeidsvermogen is een deelgeschilprocedure niet de geëigende procedure.

Ook als een verzoek in deelgeschil wordt afgewezen, moet in beginsel op grond van artikel 1019aa Rv begroting plaatsvinden van de kosten bij de behandeling van het verzoek aan de zijde van de persoon die schade door dood of letsel lijdt. Hierbij wordt de dubbele redelijkheidstoets gehanteerd: het moet redelijk zijn dat de kosten zijn gemaakt en de hoogte van de kosten moet eveneens redelijk zijn. Dit betekent dat als een deelgeschilprocedure volstrekt onnodig of onterecht is ingesteld, de kosten daarvan niet voor vergoeding in aanmerking komen.

De rechtbank is met Nationale-Nederlanden van oordeel dat hier sprake is van een volstrekt onnodig ingestelde procedure. Mr. Comans-Diesfeldt is een ervaren letselschadeadvocaat en mag bekend worden verondersteld met de situaties waarvoor een deelgeschilprocedure is bedoeld. In dit geval had op voorhand duidelijk moeten zijn dat met het indienen van de verzoeken in feite het gehele tussen partijen bestaande geschil aan de rechtbank werd voorgelegd, hetgeen in strijd is met het doel van de deelgeschilprocedure. Alleen al gelet hierop lag afwijzing van de verzoeken zo voor de hand dat indiening van het onderhavige verzoekschrift achterwege had moeten blijven. Gelet op het voorgaande komen de kosten van de behandeling van het deelgeschil niet voor vergoeding in aanmerking. Begroting van de kosten kan daarom achterwege blijven.