Uitspraken

De officier van justitie heeft gevorderd dat de verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 24 maanden, met aftrek van de tijd in voorarrest doorgebracht, waarvan 6 voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren en als bijzondere voorwaarden een meldplicht bij reclassering, een ambulante behandeling, het vinden en behouden van dagbesteding en inzicht geven in haar financiën.

De raadsvrouw heeft de rechtbank verzocht om de verdachte indien zij schuldig aan de tenlastelegging wordt bevonden te veroordelen tot een gevangenisstraf voor de duur van vier maanden met oplegging van de bijzondere voorwaarden en haar gelet op haar persoonlijke omstandigheden te schorsen uit de voorlopige hechtenis.

Na te melden straf is in overeenstemming met de ernst van de gepleegde feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gegrond op de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan tijdens het onderzoek op de terechtzitting is gebleken.

De rechtbank neemt hierbij in het bijzonder het volgende in aanmerking.

De verdachte heeft zich vijfmaal schuldig gemaakt aan diefstal door middel van valse sleutels, te weten het pinnen met een gestolen pinpas, kort voor of nadat aangevers merkten dat hun portemonnee gerold was. Dit heeft telkens plaatsgevonden in drukke winkelgebieden waar verdachten met anderen hun slag sloegen. De verdachte heeft enkel gehandeld met het oog op financieel gewin en heeft geen enkel respect getoond voor andermans eigendommen. Ook heeft zij zich er niet om bekommerd dat zoiets overlast, schade en gevoelens van onveiligheid veroorzaken. Slachtoffers zijn door dit handelen dubbel de klos, immers is niet alleen de portemonnee gestolen uit een tas, maar ook wordt kort daarna geld afgeschreven van de bankrekening. De rechtbank rekent dit de verdachte aan.

De rechtbank heeft kennisgenomen van het strafblad van de verdachte van 24 juni 2024. Daaruit blijkt dat de verdachte in 2019, 2022 en 2023 reeds eerder is veroordeeld tot (voorwaardelijke) gevangenisstraf, een taakstraf en een geldboete voor zakkenrollerij. De proeftijd van een van die straffen was nog niet ten einde op het moment dat de verdachte de bewezenverklaarde feiten pleegde. De rechtbank weegt dit mee als strafverzwarende omstandigheid.

De rechtbank heeft ook kennisgenomen van een reclasseringsadvies over de verdachte van 29 juli 2024, waaruit volgt dat sprake is van een pro-criminele houding, sub assertiviteit en beïnvloedbaarheid. Ook speelt er problematiek op het leefgebied van relatie partner, gezin en familie. De reclassering schat het recidiverisico gemiddeld in. De reclassering adviseert bij veroordeling van de verdachte aan haar op te leggen een (deels) voorwaardelijke straf met als bijzondere voorwaarden: een meldplicht bij de reclassering, een ambulante behandeling, het vinden en behouden van dagbesteding en inzicht geven in haar financiën.

Gelet op al het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat niet kan worden volstaan met een lichtere of andere sanctie dan een straf die onvoorwaardelijke vrijheidsbeneming met zich brengt. De rechtbank heeft bij de bepaling van de strafmodaliteit en strafmaat ook aansluiting gezocht bij de landelijke oriëntatiepunten voor straftoemeting.

Concluderend zal de rechtbank de verdachte veroordelen tot een gevangenisstraf voor de duur van twintig maanden, met aftrek van de tijd in voorarrest doorgebracht, waarvan vier maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren. De rechtbank zal daaraan de door de reclassering geadviseerde voorwaarden verbinden om te bewerkstelligen dat een oplossing wordt gevonden voor de problematiek van de verdachte en zo de kans op recidive terug te dringen.

De rechtbank wijst het verzoek om opheffing dan wel schorsing van de voorlopige hechtenis af, omdat artikel 67a lid 3 van het Wetboek van Strafvordering, gelet op de op te leggen straf, niet aan de orde is. Ook voor een schorsing van de voorlopige hechtenis ziet de rechtbank geen aanleiding.

De officier van justitie heeft geconcludeerd tot integrale toewijzing van de vordering van [naam 2] en hoofdelijke toewijzing van de integrale vordering van [naam 5] . De vordering van [naam 6] is naar het oordeel van de officier van justitie voor het materiële gedeelte toewijsbaar en het immateriële gedeelte dient afgewezen te worden.

De raadsvrouw heeft aangevoerd dat de vordering van [naam 2] toewijsbaar is tot een bedrag van € 132,23, de vordering van [naam 5] toewijsbaar is tot een bedrag van € 23,46 en de vordering van [naam 6] toewijsbaar is tot een bedrag van € 53,95. De verdachte is ook bereid dit deel van de vorderingen tot schadevergoeding te betalen. Over het overige deel van de vorderingen is geen standpunt ingenomen.

Vordering van [naam 2]

De rechtbank zal de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren in de vordering, aangezien de verdachte het feit waarop de vordering betrekking heeft, de diefstal van de portemonnee met inhoud, niet wordt verweten.

Vordering van [naam 5]

De vordering, voor zover deze betrekking heeft op de post van € 18,98 en € 4,48, is namens de verdachte niet betwist en door de benadeelde partij voldoende onderbouwd. Op grond van het dossier en het onderzoek ter terechtzitting kan worden vastgesteld dat de benadeelde partij rechtstreeks schade heeft geleden door het onder 5 bewezenverklaarde feit, ter grootte van € 23,46.

De rechtbank zal de benadeelde partij voor het overige deel niet-ontvankelijk verklaren in de vordering aangezien de verdachte het feit waarop dat deel van de vordering betrekking heeft, de diefstal van de portemonnee met inhoud, niet wordt verweten.

De rechtbank zal de gevorderde wettelijke rente toewijzen met ingang van 18 maart 2024, omdat vast is komen te staan dat de schade vanaf die datum is ontstaan.

Nu de vordering gedeeltelijk wordt toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij tot aan deze uitspraak in verband met de vordering heeft gemaakt. De rechtbank begroot deze kosten tot op heden op nihil. Daarnaast wordt de verdachte veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog moet maken.

Omdat de verdachte het strafbare feit ter zake waarvan schadevergoeding zal worden toegekend samen met een mededader heeft gepleegd, zijn zij daarvoor ieder hoofdelijk aansprakelijk. Daarbij geldt dat de verdachte, voor zover de mededader een bedrag aan de benadeelde partij heeft betaald, dat deel van de schadevergoeding niet meer aan de benadeelde partij hoeft te betalen.

De verdachte zal voor het bewezenverklaarde strafbare feit worden veroordeeld en zij is daarom tegenover de benadeelde partij aansprakelijk voor schade die door dit feit aan haar is toegebracht. De rechtbank zal aan de verdachte de verplichting opleggen om aan de Staat te betalen een bedrag van €23,46, te vermeerderen met de wettelijke rente daarover vanaf 18 maart 2024 tot aan de dag dat dit bedrag is betaald, ten behoeve van [naam 5] .

Vordering van [naam 6]

De rechtbank zal de benadeelde partij voor wat betreft het materiële deel niet-ontvankelijk verklaren in de vordering, aangezien de verdachte het feit waarop dat deel van de vordering betrekking heeft, de diefstal van de portemonnee met inhoud, niet wordt verweten.

Met betrekking tot de gevorderde immateriële schadevergoeding, overweegt de rechtbank het volgende. Niet is gesteld of gebleken dat de benadeelde partij haar vordering baseert op het oogmerk van de verdachte om haar immateriële schade toe te brengen (artikel 6:106 sub a BW). Aanknopingspunten dat sprake is van een dergelijk oogmerk, biedt het dossier ook niet. De rechtbank begrijpt dat de benadeelde partij haar vordering dan baseert op de grondslag van art. 6:106 sub b BW, bestaande uit geestelijk letsel, dan wel een aantasting in de persoon “op andere wijze”. Voor zover de benadeelde partij haar vordering baseert op het bestaan van geestelijk letsel, heeft zij haar vordering onvoldoende onderbouwd. Zij heeft geen objectieve gegevens verschaft (zoals bijvoorbeeld een medisch-specialistisch rapport) waaruit volgt dat zij geestelijk letsel als gevolg van het feit heeft opgelopen. Ook voor een vergoeding voor een aantasting in de persoon “op andere wijze” bestaat geen grond. Niet kan worden gezegd dat de gevolgen van diefstal met een valse sleutel, gelet op de aard en ernst van de normschending, zozeer voor de hand liggen dat een aantasting in de persoon kan worden aangenomen. De rechtbank zal dit deel van de vordering daarom afwijzen.

De officier van justitie heeft voorts gevorderd dat de op de lijst van inbeslaggenomen voorwerpen (beslaglijst, die als bijlage B aan dit vonnis is gehecht) onder 2 en 3 genoemde voorwerpen, namelijk een geldbedrag van €15,- en een geldbedrag van €110,26,zullen worden teruggegeven aan de verdachte.

De verdediging heeft naar voren gebracht dat de verdachte de in beslag genomen geldbedragen terug wenst te krijgen.

Nu het belang van strafvordering zich daartegen niet meer verzet, zal de rechtbank de teruggave aan [verdachte] gelasten van de op de beslaglijst onder 2 en 3 genoemde voorwerpen.

De officier van justitie heeft bij vordering van 18 juni 2024 gevorderd dat de bij parketnummer 09/222456-23 door de politierechter van de rechtbank Den Haag op 18 september 2023 voorwaardelijke opgelegde straf ten uitvoer wordt gelegd wegens niet naleven van de algemene voorwaarden. Aan de verdachte is in dat vonnis een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van twee maanden opgelegd.

De raadsvrouw heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering tot tenuitvoerlegging toewijsbaar is.

De rechtbank acht termen aanwezig voor toewijzing van de vordering van de officier van justitie van 18 juni 2024 tot tenuitvoerlegging van het voorwaardelijk deel van de opgelegde gevangenisstraf, waartoe verdachte werd veroordeeld bij onherroepelijk geworden vonnis van de politierechter in deze rechtbank d.d. 18 september 2023, nu uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken dat verdachte de algemene voorwaarde niet heeft nageleefd, doordat deze zich voor het einde van de proeftijd die bij voormeld vonnis was opgelegd, wederom heeft schuldig gemaakt aan strafbare feiten. De rechtbank zal op grond van het voorgaande de vordering tot tenuitvoerlegging van de gevangenisstraf voor de duur van twee maanden toewijzen.