Uitspraken

De rechtbank is, gelet op het bepaalde in artikel 3, eerste lid, Verordening 2015/848 van het Europees Parlement en de Raad van de Europese Unie (herschikking IVO), bevoegd deze insolventieprocedure als hoofdprocedure te openen nu het centrum van voornaamste belangen van verweerster in Nederland ligt.

Een faillissement kan op verzoek worden uitgesproken wanneer van een vorderingsrecht van een verzoeker is gebleken én is gebleken dat de schuldenaar verkeert in de toestand dat hij heeft opgehouden te betalen (de faillissementstoestand). Van die toestand is sprake wanneer de schuldenaar meerdere schuldeisers heeft en hij niet meer betaalt. Een en ander dient summierlijk te blijken, dat wil zeggen dat zowel de toestand als de vordering na een kort, eenvoudig onderzoek moeten blijken. Voor een uitgebreid onderzoek is in een faillissementsprocedure geen plaats.

Naar het oordeel van de rechtbank is genoegzaam gebleken van het vorderingsrecht van verzoekster, de pluraliteit en de toestand van hebben opgehouden te betalen, nu partijen hierover niet in geschil zijn.

Verzoekster heeft een uittreksel uit het handelsregister van de Kamer van Koophandel overgelegd waaruit blijkt dat op 22 november 2022 is geregistreerd dat verweerster per 2 november 2022 is opgehouden te bestaan, omdat geen bekende baten meer aanwezig zijn. De rechtbank dient het er derhalve voor te houden dat deze vennootschap inmiddels is ontbonden en is opgehouden te bestaan op de wijze als bedoeld in artikel 2:19 lid 4 van het Burgerlijk Wetboek (de zogenoemde ‘turboliquidatie’). Het oordeel van het bestuur - of de vereffenaar - van een ontbonden vennootschap dat geen baten meer aanwezig zijn en dat de rechtspersoon derhalve ingevolge het bepaalde in artikel 2:19 lid 4 BW is opgehouden te bestaan, is vatbaar voor toetsing door de rechter indien een schuldeiser, stellende dat de vennootschap nog baten heeft, diens faillissement aanvraagt. Komt de rechter die op de faillissementsaanvraag beslist, tot het oordeel dat summierlijk is gebleken van feiten en omstandigheden die voldoende aannemelijk maken dat er nog baten zijn, dan kan hij, indien aan de overige vereisten voor faillietverklaring is voldaan, het faillissement uitspreken en moet de rechtspersoon geacht worden ter afwikkeling van het faillissement te zijn blijven bestaan (Hoge Raad 27 januari 1995, NJ 1995/579). Een mogelijke vordering van de rechtspersoon of van de curator jegens bestuurders of commissarissen is aan te merken als een (potentiële) bate van de vennootschap waardoor de vennootschap overeenkomstig het bepaalde in artikel 19 lid 5 BW ter vereffening van die claim blijft voortbestaan.

Verzoekster stelt dat door verweerster de jaarstukken over het jaar 2018 tot en met 2021 te laat zijn gedeponeerd. Verweerster heeft hierover ter zitting verklaard dat de jaarrekeningen wél waren gedeponeerd, maar zijn ‘blijven hangen’ in het digitale systeem van de Kamer van Koophandel. Toen de heer [naam] op 14 oktober jl. aan het einde van de dag door zijn advocaat er op werd gewezen dat volgens het door verzoekster overgelegde KvK-uittreksel de laatst gedeponeerde jaarrekening die van het jaar 2017 was, heeft de heer [naam] telefonisch contact opgenomen met de Kamer van Koophandel en de jaarrekeningen alsnog gedeponeerd. Uit het ter zitting overgelegde bericht van verzoeker van 14 oktober 2024 te 16:47 uur, blijkt dat op dat moment de laatst gedeponeerde jaarrekening die van 2017 was. Hoe het ook zij, het dient ervoor te worden gehouden dat niet is voldaan aan de verplichting om uiterlijk twaalf maanden na afloop van het boekjaar de jaarrekening openbaar te maken (artikel 2:394 lid 3 BW). Wanneer niet wordt voldaan aan deze verplichting heeft in geval van faillissement ingevolge artikel 2:248 BW het bestuur van de vennootschap zijn taak kennelijk onbehoorlijk vervuld en wordt vermoed dat deze onbehoorlijke taakvervulling een belangrijke oorzaak van het faillissement is. Dit leidt ertoe dat mogelijk iedere bestuurder (en/of feitelijk bestuurder) hoofdelijk aansprakelijk is voor het boedeltekort. De stelling van mr. Sanchez Montoto dat de heer [naam] als gevolmachtigde van de stichting die bestuurder is van verweerster in een te ver verband staat om daarvoor hoofdelijk aansprakelijk te zijn, is niet onderbouwd, wordt niet gesteund in de vaste jurisprudentie en doet niet af aan het voorgaande. Bovendien merkt de rechtbank op dat uit het uittreksel van de Kamer van Koophandel blijkt dat de heer [naam] ook gevolmachtigde is van verweerster.

Gelet op het vorenstaande is de rechtbank van oordeel dat summierlijk is gebleken dat er nog (mogelijke) baten zijn en dat aan de overige vereisten voor faillietverklaring is voldaan. De rechtbank zal het verzoek tot faillietverklaring daarom toewijzen.