Uitspraken

proces-verbaal van de mondelinge uitspraak van de enkelvoudige kamer van

14 februari 2024 in de zaken tussen

[eiseres] , wonende te [woonplaats] , eiseres
(gemachtigde: C. van Baren),

de heffingsambtenaar van de gemeente Den Haag, verweerder.

De bestreden uitspraak op bezwaar

De uitspraak van verweerder van 24 november 2022 op de bezwaren van eiseres tegen de aan eiseres opgelegde naheffingsaanslagen parkeerbelasting.

Zitting

Overwegingen

1. In geschil is of aan eiseres terecht naheffingsaanslagen parkeerbelasting zijn opgelegd wegens het parkeren van de auto met kenteken [kenteken] (de auto) op 20 september 2022 omstreeks 13:12 uur en op 23 september 2022 omstreeks 15:02 uur aan de [straatnaam] te Den Haag.

Niet in geschil is dat dat eiseres beide keren heeft geparkeerd op de bewuste locatie(s) waar parkeren (uitsluitend) was toegestaan tegen betaling. Vast staat ook dat de parkeerbelasting op het moment van de controles niet was voldaan.

2. Eiseres, geboren in 1945, heeft aangevoerd dat het voor haar onmogelijk is gebleken ter plaatse destijds op de betreffende locatie(s) de parkeerbelasting te voldoen omdat het in werking stellen van de parkeerapparatuur vanwege een veelheid aan fysieke klachten en aandoeningen aan onder meer ogen, handen en benen, welke veelal samenhangen met de ziekte waaraan zij lijdt (parkinsonisme), niet lukt; niet bij een parkeerautomaat en ook niet op andere wijze, bijvoorbeeld door middel van gebruik van een mobiele telefoon. Eiseres heeft beide keren wel geprobeerd de belasting te voldoen en verkeerde ook in de veronderstelling dat dat uiteindelijk was gelukt, maar dit bleek niet het geval te zijn. Eiseres verzoekt daarom de aanslagen te vernietigen.

3. De rechtbank stelt voorop dat de parkeerbelasting een objectieve belasting is, waarbij opzet en schuld geen rol spelen. Dat betekent dat het voor de verschuldigdheid van de parkeerbelasting niet relevant is of eiseres al dan niet bewust geen parkeerbelasting heeft voldaan. Dit is slechts anders in het geval van een acute noodsituatie met een dermate uitzonderlijk en buitengewoon karakter dat er geen rechtsplicht tot betaling van een parkeerbelasting bestaat (overmacht)1.

4. De rechtbank vat het beroep van eiseres op als een beroep op overmacht. Naar het oordeel van de rechtbank valt eiseres haar situatie echter niet onder overmacht. Weliswaar hecht de rechtbank geloof aan de stelling van eiseres dat zij wegens haar fysieke klachten/aandoeningen feitelijk en fysiek, verhinderd was om parkeergeld te betalen. Echter, dit is in het geval van eiseres niet een acute noodsituatie. Eiseres had immers reeds voordat zij op de bewuste locatie(s) parkeerde wetenschap van haar (fysieke) klachten en aandoeningen en was zich er ook van bewust dat dit tot problemen leidde bij het voldoen van parkeerbelasting via de methoden die daarvoor heden ten dage beschikbaar zijn (meer ingewikkelde (digitale) parkeerautomaten en mobiele telefoons of computers). Onder die omstandigheden is naar het oordeel van de rechtbank geen sprake van een acute (onverwachte) noodsituatie, zodat ook geen sprake is van overmacht. Eiseres had vooraf moeten anticiperen op het later moeten voldoen van parkeerbelasting, bijvoorbeeld via het inschakelen van hulp of het kiezen van een ander vervoermiddel. De rechtbank begrijpt dat dit lastig is voor eiseres en een forse beperking voor haar vormt in haar bewegingsvrijheid – waarvoor, naar de rechtbank aannemelijk acht, de auto van cruciaal belang is –, maar dat ligt in de persoonlijke sfeer van eiseres en daaraan kan de rechtbank niet de conclusie verbinden dat daarom van eiseres geen parkeerbelasting kan of mag worden nageheven indien zij parkeert zonder de daarvoor verschuldigde belasting te (kunnen) voldoen.

5. Dat de gemeente geen middelen ter beschikking heeft gesteld waar eiseres wel mee uit de voeten kan om de belasting te voldoen, maakt het vorenstaande niet anders. De gemeente voorziet in de aanwezigheid van parkeerapparatuur alsook apps en/of software om de parkeerbelasting met mobiele apparatuur te voldoen en ook een gehandicaptenparkeervergunning zou uitkomst kunnen bieden. Daarmee heeft de gemeente voldoende aan de in dit verband op haar rustende inspanningsverplichting voldaan. Ook uit dien hoofde kan dus niet worden gezegd dat de naheffingsaanslagen ten onrechte zijn opgelegd. Het strekt daarbij te ver om van de gemeente te eisen dat zij per individueel geval aparte methoden en/of apparatuur creëert en ter beschikking stelt om de parkeerbelasting te kunnen voldoen. Dat ligt dan toch, hoe spijtig en vervelend ook voor eiseres, in haar risicosfeer.

6. Voor zover eiseres meent dat het onredelijk is om onder de omstandigheden van dit geval naheffingsaanslagen op te leggen, overweegt de rechtbank dat eiseres daarmee in feite verzoekt om coulance. Dienaangaande overweegt de rechtbank dat toepassing van de hardheidsclausule een discretionaire bevoegdheid van het college van burgemeester en wethouders is, die niet aan de rechtbank is voorbehouden en dus niet door de rechtbank kan worden toegepast. De rechtbank kan aan dit verzoek van eiseres dus niet tegemoetkomen.

7. Gelet op wat hiervoor is overwogen, is het beroep ongegrond verklaard.

8. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Rechtsmiddel

1 - bij het hogerberoepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd;

2 - het hogerberoepschrift is, indien het op papier wordt ingediend, ondertekend.

Verder vermeldt u ten minste het volgende:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. de datum van verzending;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;

d. de redenen waarom u het niet eens bent met de uitspraak (de gronden van het hoger beroep).