tegen de uitspraak van de rechtbank van 11 september 2023 in het geding tussen
opposant
en
de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid.
Inleiding
1. In deze uitspraak beoordeelt de rechtbank het verzet dat opposant heeft ingesteld tegen de uitspraak van deze rechtbank en zittingsplaats van 11 september 2023, waarin de rechtbank het beroep van opposant kennelijk ongegrond heeft verklaard.
1.1.
Opposant heeft op 11 april 2023 beroep ingesteld tegen het besluit van de staatssecretaris van 5 april 2023. Bij dat besluit is het bezwaar van opposant ongegrond verklaard dat was gericht tegen de afwijzing van de aanvraag om een verblijfsdocument als verzorgende ouder van [naam] (referent) op grond van het arrest Chavez-Vilchez- arrest. Deze rechtbank en zittingsplaats heeft het beroep van opposant tegen dit besluit op 11 september 2023 kennelijk ongegrond verklaard. Opposant voldoet namelijk niet aan de voorwaarden om in aanmerking te komen voor een Chavez-verblijfsrecht,2 omdat hij een verblijfsrecht in Frankrijk heeft.
1.2.
Opposant heeft niet verzocht om op een zitting te worden gehoord.
Beoordeling door de rechtbank
2. In deze uitspraak beoordeelt de rechtbank uitsluitend of zij in haar uitspraak van 11 september 2023 terecht heeft geoordeeld dat het beroep buiten redelijke twijfel kennelijk ongegrond is. Zij doet dat aan de hand van de verzetsgronden die opposant heeft aangevoerd. Als opposant daarbij argumenten naar voren brengt die hij tijdens een behandeling op een zitting ook nog had kunnen aanvoeren, beoordeelt de rechtbank of deze argumenten leiden tot twijfel over de eerdere uitspraak. Aan de inhoud van de beroepsgronden komt de rechtbank in deze zaak pas toe als het verzet gegrond is.
3. Het verzet is ongegrond. Hierna legt de rechtbank uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.
Heeft de rechtbank het beroep terecht kennelijk ongegrond verklaard?
4. Opposant voert aan dat de rechtbank zijn beroep van 11 april ten onrechte kennelijk ongegrond heeft verklaard. Hij stelt dat er wel sprake is van een situatie die vergelijkbaar is met die in het arrest Chavez-Vilchez. Opposant voert aan dat in tegenstelling tot wat de rechtbank heeft overwogen referent wel degelijk als gevolg van langer verblijf in Frankrijk een grotere spraak- en taalachterstand zal oplopen. Daarnaast voert opposant aan dat de moeder van referent vanwege haar sociale en economische binding niet kan meeverhuizen naar Frankrijk. Zij komt daardoor voor de keuze te staan tussen de uitoefening van het familie- en gezinsleven met referent aan de ene kant en het verrichten van haar economische activiteiten in Nederland aan de andere kant. Opposant wijst daarom nogmaals op de uitspraak van het Hof van Justitie die deze situatie onevenredig acht.3
4.1.
Deze verzetsgronden slagen niet. De rechtbank heeft het beroep terecht kennelijk ongegrond verklaard. Opposant heeft een verblijfsrecht in Frankrijk. Als gevolg van het verblijfsrecht van opposant in Frankrijk hoeft referent niet gedwongen de Europese Unie te verlaten4, waardoor opposant niet in aanmerking komt voor een Chavez-verblijfsrecht. De rechtbank heeft in dat verband vaste rechtspraak van de Afdeling gevolgd5 en opposant heeft in het verzetschrift niet toegelicht waarom in zijn geval anders zou moeten worden geoordeeld. De stellingen van opposant dat de spraak- en taalachterstand van referent wel degelijk zal verslechteren bij een verhuizing naar of langer verblijf in Frankrijk of dat de moeder van referent niet naar Frankrijk zou kunnen verhuizen, zijn niet met stukken onderbouwd. Ook als deze stellingen wel waren onderbouwd zouden deze niet kunnen leiden tot het daarmee beoogde resultaat. De rechtbank heeft terecht opgemerkt dat, ook al zouden er tot op zekere hoogte belemmeringen voor referent zijn om naar Frankrijk te verhuizen, er nog steeds niet wordt voldaan aan de voorwaarden om in aanmerking te komen voor een Chavez-verblijfsrecht. Referent hoeft door de afwijzing van de aanvraag namelijk niet gedwongen de Europese Unie te verlaten. Het arrest Naime Dogan6, waar eiser een beroep op heeft gedaan, hoefde de rechtbank niet tot een ander oordeel te brengen, nu dit arrest op een geheel andere casus en rechtsvraag betrekking heeft en daardoor relevantie mist.
Conclusie en gevolgen
5. Het verzet is ongegrond. De rechtbank ziet daarom geen aanleiding anders te oordelen dan in de uitspraak van 11 september 2023. Dat betekent dat de uitspraak van 11 september 2023 in stand blijft. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De rechtbank verklaart het verzet ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. G.W.B. Heijmans, rechter, in aanwezigheid van R. Kloppers, griffier.
De uitspraak is uitgesproken in het openbaar en bekendgemaakt op:
Tegen deze uitspraak staat geen hoger beroep of verzet open
1 Met opposant wordt bedoeld de indiener van het verzetschrift.
2 Dit verblijfsrecht wordt gebaseerd op art. 8, onder e, van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw 2000).
3 HvJ EU 10 juli 2014, C-138/13, ECLI:EU:C:2014:2066 (Naime Dogan).
4 Zie ook paragraaf B10/2.2. van de Vreemdelingencirculaire 2000 (Vc 2000).
5 De rechtbank heeft verwezen naar de Afdelingsuitspraak van 16 april 2021, ECLI:NL:RVS:2021:789, r.o. 4-4.1.
.jpg?width=50&height=55)
.jpg?width=50&height=55)
