Uitspraken

Namens de heer [naam] is geen aanbod aan zijn schuldeisers gedaan. Hiertoe is door de schuldhulpverlener in de 285-verklaring aangevoerd: “De schuldbemiddelingsinstantie (…) heeft de crediteuren namens verzoeker geen aanbod gedaan, omdat de bewindvoerder heeft verklaard dat er sprake is van meer schulden waarvan de schuldeisers bekend zijn bij bewindvoerder noch betrokkene. Verdere toelichting is te vinden in de Rapportage schuldbemiddelaar betreffende het minnelijk traject.” In de rapportage waarnaar wordt verwezen is opgenomen: “De gemeente heeft een schuldenoverzicht gemaakt met de gegevens die zijn aangeleverd. De bewindvoerder verklaart dat er sprake is van meer schulden maar dat betrokkene niet meer weer bij welke schuldeisers. Omdat in een MSNP alleen de bekende schulden kunnen worden meegenomen biedt deze geen oplossing voor betrokkene. Om deze reden dienen wij namens de betrokkene een verzoek in om toegelaten te worden tot de WSNP.” De beschermingsbewindvoerder heeft hieraan ter zitting toegevoegd dat bij hem de vrees bestaat dat er nog meer schuldeisers zullen zijn dan tot dusver bekend, en dat wanneer die schuldeisers zich melden zij niet aan de minnelijke regeling kunnen worden gehouden. Met dit alles wordt klaarblijkelijk aangevoerd dat het onmogelijk is om tot een buitengerechtelijke schuldregeling te komen. Dit is verder niet toegelicht.

De rechtbank neemt tot uitgangspunt dat voor een correcte uitvoering van een buitengerechtelijk traject een zo goed mogelijk beeld zal moeten bestaan van inkomsten, bezittingen en uitgaven. Van een schuldenaar moet dus worden gevergd dat deze – ook – ten minste een zo goed mogelijk beeld van zijn schuldenlast geeft. Dit volgt ook uit de omstandigheid dat in een WSNP-verzoek een staat van baten en schulden moet worden opgenomen (artikel 285 lid 1 onder a Fw). Bovendien moet de rechtbank in staat worden gesteld te beoordelen of aannemelijk is dat de schuldenaar ten aanzien van het ontstaan en onbetaald laten van zijn schulden te goeder trouw is geweest (artikel 288 lid 1 onder b Fw).

Naar het oordeel van de rechtbank is de vrees dat zich meer schuldeisers zullen aandienen onvoldoende om er zonder meer van uit te kunnen gaan dat het onmogelijk is om tot een buitengerechtelijke schuldregeling te komen. Niet is voldoende aannemelijk gemaakt dat die vrees gerechtvaardigd is. Het mag zo zijn dat de heer [naam] het overzicht over zijn administratie is kwijtgeraakt, maar daar staat tegenover dat zich sinds de aanvang van het beschermingsbewind (11 juli 2023) geen andere schuldeisers bij de beschermingsbewindvoerder hebben aangediend. Mogelijk dat er andere schuldeisers zijn die stammen uit de periode vóór het (in juni 2019 afgewikkelde) faillissement van de heer [naam] , maar die zijn te herleiden uit de door de curator in dat faillissement opgemaakte crediteurenlijsten, zoals bijvoorbeeld de ter zitting door de rechtbank aan de beschermingsbewindvoerder overhandigde crediteurenlijst d.d. 24 april 2019. Kortom, het is naar het oordeel van de rechtbank niet onmogelijk om met een redelijke mate van inspanning een zo goed mogelijk beeld van de schuldenlast van de heer [naam] te verkrijgen en te geven. Dit leidt ertoe dat de rechtbank er niet vanuit kan gaan dat het onmogelijk is om tot een buitengerechtelijke schuldregeling te komen en dus dat de 285-verklaring niet correct is.

Het ontbreken van een staat van baten en schulden en van een correcte 285-verklaring maakt dat de rechtbank van oordeel is dat de heer [naam] niet-ontvankelijk is in zijn verzoek.