Uitspraken

4.1.

De minister stelt zich op het standpunt dat eiser geen nieuwe elementen of bevindingen heeft aangevoerd die relevant zijn voor de beoordeling van zijn opvolgende aanvraag. De minister heeft daarom de aanvraag afgewezen als niet-ontvankelijk.

5. Bij de beoordeling van de ontvankelijkheid van een opvolgende asielaanvraag beoordeelt de minister of sprake is van nieuwe elementen of bevindingen die relevant kunnen zijn voor de aanvraag.2 Uit het arrest L.H. van het Hof van Justitie volgt dat deze beoordeling moet gebeuren aan de hand van twee fasen.3 In de eerste fase moet onderzocht worden of er nieuwe elementen of bevindingen zijn die verband houden met de vraag of de vreemdeling in aanmerking komt voor internationale bescherming. In de tweede fase moet de minister beoordelen of die nieuwe elementen of bevindingen de kans aanzienlijk groter maken dat de vreemdeling in aanmerking komt voor internationale bescherming. Een nieuw element of nieuwe bevinding is niet relevant als op voorhand is uitgesloten dat hetgeen alsnog is aangevoerd of overgelegd kan afdoen aan de overwegingen van het eerder genomen besluit.

6. Eiser voert aan dat de minister ten onrechte concludeert dat hij bij zijn opvolgende aanvraag geen nieuwe feiten en omstandigheden heeft aangevoerd, die ook relevant zijn voor de inhoudelijke beoordeling van zijn aanvraag. Om die reden heeft de minister de aanvraag ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard.4 Hierbij wijst eiser ten eerste op een verklaring van de Eritrese ambassade waaruit blijkt dat de persoon die in de verklaring wordt genoemd van Eritrese afkomst is. Deze verklaring is door Bureau Documenten als echt beoordeeld. Mede gelet op de foto die aan de verklaring is gehecht is duidelijk dat het hier om eiser gaat. Uit de verklaring blijkt dat eiser ter onderbouwing van zijn verzoek de documenten van zijn ouders heeft overgelegd die hij ook in de eerdere procedure heeft ingebracht. Dat eiser niet kan bewijzen hoe de Eritrese autoriteiten vervolgens zijn identiteit en nationaliteit hebben vastgesteld, kan hem niet worden tegengeworpen. Het ligt op de weg van de minister om aan te tonen dat eiser, anders dan uit deze verklaring blijkt, niet afkomstig is uit Eritrea. Voor zover in de verklaring in de vrouwelijke vorm over eiser wordt gesproken, heeft eiser ter zitting betoogd dat dit enkele gegeven niet wegneemt dat sprake is van nieuwe elementen en bevindingen.5 De minister betwist niet dat de verklaring afkomstig is van de Eritrese autoriteiten, maar heeft nagelaten de inhoud van de verklaring te beoordelen. Het is niet inzichtelijk gemaakt welke waarde de minister hecht aan de inhoud van de verklaring. Eiser heeft daarnaast een doopakte overgelegd, waaruit blijkt dat hij in Eritrea is gedoopt. De minister heeft hier ten onrechte geen gewicht aan toegekend en heeft alle documenten ten onrechte niet in onderlinge samenhang beoordeeld.

6.1.

Dit betoog slaagt niet. De minister stelt zich niet ten onrechte op het standpunt dat geen sprake is van relevante nieuwe elementen of bevindingen. De minister heeft de door eiser overgelegde documenten niet ten onrechte aangemerkt als niet relevant voor de beoordeling van de asielaanvraag. Ten aanzien van de nationaliteitsverklaring heeft de minister mogen overwegen dat deze verklaring weliswaar een echt document betreft, maar dat de juistheid van de inhoud daarvan niet kan worden beoordeeld. Daarbij heeft de minister er niet ten onrechte op gewezen dat de nationaliteitsverklaring enkel is gebaseerd op de verklaringen van eiser zelf en de door hem overgelegde kopieën van de identiteitsbewijzen van zijn gestelde ouders. Daarmee is niet gebleken van een deugdelijk verificatieonderzoek voorafgaand aan de afgifte van de nationaliteitsverklaring. Het is daarom niet duidelijk welke brondocumenten door de Eritrese autoriteiten zijn geraadpleegd.6 De ter zitting door eiser aangehaalde jurisprudentie leidt niet tot een ander oordeel. Ook de stelling van eiser dat de gegevens van zijn gestelde ouders zouden zijn gecontroleerd bij lokale autoriteiten, kan niet slagen, omdat nergens uit blijkt dat een dergelijke controle daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. Ten aanzien van de door eiser overgelegde doopakte heeft de minister niet ten onrechte overwogen dat de doopakte een kopie betreft, dat deze niet op echtheid is beoordeeld en bovendien geen identificerend document is. Ook als de doopakte in samenhang wordt bezien met de overige overgelegde documenten, waaronder de kopieën van de identiteitsbewijzen van de gestelde ouders – bieden deze documenten onvoldoende basis om tot een ander oordeel over de identiteit en nationaliteit te komen. Zoals al in de eerdere procedure is vastgesteld, zeggen deze documenten niets over de gestelde familieband tussen eiser en zijn gestelde ouders. Hierbij speelt ook een rol dat in de vorige procedure is komen vast te staan dat eiser nauwelijks iets over zijn woonomgeving heeft kunnen verklaren en geen antwoord had op basale vragen over de Eritrese samenleving. In dat licht mag van eiser worden verwacht dat hij meer brondocumenten overlegt die rechtstreeks op zijn persoon betrekking hebben. Nu eiser zelf impliceert dat dergelijke informatie beschikbaar is bij lokale autoriteiten, lag het op zijn weg om dergelijke documenten te overleggen.