Uitspraken

Het verzet is tijdig en op de juiste wijze ingesteld, zodat DAP c.s. in zoverre in haar verzet kan worden ontvangen. Verder heeft [eiseres] haar eis in deze verzetprocedure vermeerderd met aanvullende kosten in die zin dat zij thans € 51.647,44 in plaats van € 45.374,45 aan schadevergoeding vordert.

Partijen hebben een overeenkomst van opdracht gesloten tot het doen van een aankoopkeuring. [eiseres] stelt dat DAP c.s. deze aankoopkeuring niet naar behoren heeft verricht en vordert om die reden schadevergoeding. Het meest verstrekkende verweer van DAP c.s. is dat [eiseres] niet tijdig over de aankoopkeuring heeft geklaagd.

Artikel 6:89 BW bepaalt dat op een gebrek in de prestatie geen beroep kan worden gedaan als er niet binnen bekwame tijd na het ontdekken van het gebrek is geklaagd. Ratio van deze bepaling is bescherming van de schuldenaar tegen te late en daardoor moeilijk te betwisten klachten, doordat hij erop mag rekenen dat de schuldeiser met bekwame spoed onderzoekt of de prestatie aan de verbintenis beantwoordt en, indien dit niet het geval blijkt te zijn, dit, eveneens met spoed, aan de schuldenaar meedeelt. Dit geldt niet alleen voor verbintenissen tot het geven van zaken (zoals een overeenkomst van huur) maar ook voor verbintenissen tot het verrichten van diensten (zoals een overeenkomst van opdracht). De klachttermijn gaat lopen zodra de schuldenaar het gebrek in de prestatie heeft ontdekt of deze had moeten ontdekken. Er is geen eenduidige termijn voor te geven; wat tijdig is hangt af van de omstandigheden van het geval. Daarbij is de verstreken tijd een factor, maar niet doorslaggevend. Beoordeeld moet worden of het belang van de schuldenaar door het verstrijken van de tijd is geschaad.

DAP c.s. stelt dat [eiseres] met het telefonisch contact eind januari 2020 en met haar aansprakelijkstelling van 2 maart 2020 te laat zou hebben geklaagd omdat zij zichzelf in haar dagvaarding op het standpunt stelt dat het paard ten tijde van de aankoop dan wel zeer kort daarna bepaalde klachten vertoonde die niet in het keuringsrapport waren opgenomen. De rechtbank kan DAP c.s. daarin niet volgen. [eiseres] heeft op 26 september 2018 bij DAP c.s. geklaagd dat zij tijdens de keuring niet is gewezen op scheeflopen van het paard en problemen met de contragalop. Zij is toen echter, zoals [eiseres] tijdens de mondelinge behandeling onweersproken heeft verklaard, door [gedaagde 2] gerustgesteld dat een en ander met training goed zou komen. Hoewel [gedaagde 2] onder verwijzing naar het medisch dossier stelt dat hij daarbij zou hebben vermeld dat [eiseres] bij geen verbetering van de klachten binnen 6 tot 8 weken verder onderzoek zou moeten laten verrichten, betwist [eiseres] dat dit is meegedeeld. [eiseres] voert daarbij onweersproken aan dat spieropbouw meer tijd nodig heeft en dat zij is teruggegaan in klasse vanuit de gedachte dat zij het samen met het paard moest gaan leren. Eerst toen [eiseres] na een jaar nog geen verbetering bemerkte, heeft [eiseres] op 30 december 2019 wederom bij DAP c.s. ter sprake gebracht dat het paard nog niet naar wens liep. Daarbij heeft zij aan DAP c.s. meegedeeld dat zij op advies van een osteopaat nader onderzoek wilde laten verrichten in Heesch bij SMDC. Eerst op of kort na 6 januari 2020 werd [eiseres] bekend met de resultaten van het uitgevoerde onderzoek waarna zij kort daarna, eind januari 2020, contact heeft opgenomen met DAP c.s. Gelet op deze omstandigheden waarbij [eiseres] heeft geklaagd en werd gerustgesteld alsmede de aard van de afwijking die, zoals DAP c.s. zelf aanvoert, bij de aankoopkeuring niet zichtbaar zou zijn geweest althans bij het paard niet voor klachten zorgde, kon van [eiseres] redelijkerwijs niet verwacht worden dat zij het nader onderzoek door SMDC eerder liet verrichten. Zoals hiervoor onder 4.3. is overwogen, is een lange periode van stil zitten immers niet doorslaggevend. DAP c.s. wijst er weliswaar op dat tijdig klagen bij een levend wezen essentieel is omdat klachten een gevolg kunnen zijn van (een combinatie van) de algemene conditie, de wijze waarop een paard wordt verzorgd en bereden en hoe eventuele klachten worden behandeld, is niet gebleken dat DAP c.s. in haar verdedigingsbelangen wordt geschaad. Immers, bij de aankoopkeuring zijn foto’s gemaakt op basis waarvan zou kunnen worden beoordeeld of DAP c.s. bij de aankoopkeuring afwijkingen over het hoofd heeft gezien die hadden moeten worden vermeld of die hadden moeten leiden tot een negatief aankoopadvies. Gelet hierop wordt het verweer van DAP c.s. dat [eiseres] niet tijdig zou hebben geklaagd, gepasseerd.

Vervolgens ligt de vraag voor of DAP c.s. jegens [eiseres] aansprakelijk is als gevolg van het feit dat [gedaagde 2] bij de aankoopkeuring volgens [eiseres] heeft nagelaten afwijkingen van het paard vast te stellen en te benoemen en daarmee is tekortgeschoten bij de uitvoering van de overeenkomst van opdracht tot keuring. De beantwoording van deze vraag wordt beïnvloed door het antwoord op de vraag of het beroep van DAP c.s. slaagt op de exoneratieclausule zoals vermeld op het voorblad van het keuringsrapport. Als dit beroep slaagt, is DAP c.s. alleen aansprakelijk voor zover sprake is van opzet of grove schuld van DAP c.s.

Wat betreft de vraag of sprake is van opzet of grove schuld overweegt de rechtbank het volgende. DAP c.s. heeft over de röntgenologische keuring opgemerkt dat voor de beoordeling van de benen van een paard op basis van wetenschappelijk onderzoek een classificatiesysteem bestaat met de daarbij behorende kreupelheidrisico’s en een leidraad waarin nauwkeurig is opgenomen welke anatomische variaties acceptabel zijn dan wel een verhoogd risico geven op eventuele problemen in de toekomst. Dit bestaat (nog) niet voor de beoordeling van röntgenfoto’s van de hals van een paard. [gedaagde 2] erkent dat hij de anatomische variatie op locatie C6/7 niet heeft opgemerkt. Dat zou echter volgens hem niet tot een ander aankoopadvies hebben geleid, omdat deze variatie frequent voorkomt en bij een klinisch gezond sportpaard geen relevant risico geeft. Van opzet of grove schuld is daarom geen sprake. [eiseres] heeft met overlegging van de resultaten van het onderzoek van SMDC onvoldoende onderbouwd dat opzet of grove schuld wel aan de orde is.

De slotsom is dat DAP c.s. een beroep op de exoneratie toekomt. De vordering van [eiseres] tot vergoeding van schade zal daarom worden afgewezen.

Het verstekvonnis zal op grond van het vorenstaande worden vernietigd. De vorderingen van [eiseres] zullen alsnog worden afgewezen.

[eiseres] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de kosten van de verstek- en verzetprocedure worden verwezen. De eventuele kosten van het betekenen van het verstekvonnis en van het uitbrengen van de verzetdagvaarding zullen echter op grond van het bepaalde in artikel 141 Rv voor rekening van DAP c.s. komen, omdat deze kosten een gevolg zijn van het feit dat DAP c.s. in eerste instantie niet is verschenen. De door [eiseres] te vergoeden kosten aan de zijde van DAP c.s. worden begroot op:

- griffierecht € 656,00

- salaris advocaat 2.148,00 (2,0 punten × tarief € 1.074,00)

Totaal € 2.804,00