Uitspraken

Volgens [eisers] beschikt [gedaagde] niet over bedoeld certificaat. Ter verkrijging van dit certificaat had [gedaagde] , naast de 200 uur training die zij in 2014 bij [eisers] volgde, nog een 300 uur durende opleiding dienen te volgen en dat is volgens [eisers] niet gebeurd. [gedaagde] was bij de 300 uur durende opleiding van [eisers] in 2015 in India aanwezig als assistent/vrijwilligster en niet als cursist en zij heeft evenmin elders 300 uur yogatraining gevolgd, aldus [eisers] Volgens [eisers] heeft [gedaagde] het certificaat van de 300-uur durende opleiding verkregen door misleiding/manipulatie, hieruit bestaande dat [gedaagde] de vader van [eiser 3] - die ten tijde van de cursus in India verantwoordelijk was voor de uitgifte van de certificaten - heeft voorgehouden dat zij de 300 uur durende training met goed gevolg had afgerond. [eisers] verwijt [gedaagde] bovendien dat zij dit certificaat door listige kunstgrepen heeft laten registreren bij [bedrijf 2] , een overkoepelende non-profit organisatie die een registratie van yogadocenten bijhoudt. Volgens [eisers] heeft [gedaagde] haar aanvraag om registratie binnen vier minuten weer ingetrokken, waardoor [eisers] niet in de gelegenheid is geweest om tegenover [bedrijf 2] de authenticiteit van het certificaat te betwisten.

[gedaagde] heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen de stellingen van [eisers] Zij heeft aangevoerd dat zij het certificaat wel degelijk heeft gehaald. Zij mocht de 300-uur gevorderde yogadocentenopleiding in India volgen in ruil voor het verlenen van hulp bij de organisatie van de training. [gedaagde] heeft verder gesteld dat zij via websites en sociale media altijd openlijk heeft gecommuniceerd dat zij ook de 300-uur opleiding had gevolgd en dat [eisers] hiertegen nooit heeft geprotesteerd. Volgens [gedaagde] doet [bedrijf 2] altijd navraag bij de betreffende yogaschool of diegene die het certificaat registreert de 200- en de 300- uur opleiding daadwerkelijk heeft gevolgd. Dat is in dit geval ook gebeurd, aldus [gedaagde] , maar toen heeft [eisers] geen bezwaar gemaakt tegen registratie, waarna [bedrijf 2] de inschrijving heeft aanvaard en bevestigd.

Hieromtrent wordt het volgende overwogen. Vast staat dat [gedaagde] door [eisers] in het bezit is gesteld van een certificaat in verband met het afronden van de 300-uur gevorderde yogadocentenopleiding. Zij had eerder de 200-uur durende opleiding met goed gevolg afgerond. Toen [gedaagde] yogadocentenopleidingen wilde gaan geven, heeft zij zich in september 2019 bij [bedrijf 2] gemeld teneinde zich te laten registreren. Voor registratie is nodig dat men de 200-uur durende en de 300-uur durende yogadocentenopleiding succesvol heeft afgerond en daarvan bewijs aanlevert. Pas na registratie is men gerechtigd om yogadocentenopleidingen te geven.
Uit hetgeen over en weer is aangevoerd blijkt dat [bedrijf 2] bij een verzoek om registratie altijd de school waar men de opleiding heeft gevolgd benadert en twee weken de tijd geeft om bezwaar in te dienen. De rechtbank neemt aan dat dit bij het verzoek van [eisers] ook het geval is geweest.
Er is kennelijk in eerste instantie sprake geweest van een verzoek dat door [gedaagde] vrij snel is ingetrokken (volgens [gedaagde] had zij bij de aanvraag een foutje gemaakt), waarna [bedrijf 2] [eisers] heeft laten weten dat het verzoek was ingetrokken, maar onbetwist is gebleven dat [gedaagde] daarna een nieuw verzoek heeft ingediend. Aangenomen moet worden dat [bedrijf 2] overeenkomstig haar werkwijze hiervan wederom bij [eisers] melding heeft gemaakt. [eisers] heeft hierop niet gereageerd en dus niet weersproken dat [gedaagde] de betreffende opleidingen succesvol heeft gevolgd en afgerond. Hierna heeft [bedrijf 2] de inschrijving van [gedaagde] aanvaard en bevestigd.

Nu [eisers] geen bezwaar heeft gemaakt tegen registratie van [gedaagde] bij [bedrijf 2] , moet worden aangenomen dat [gedaagde] terecht door [eisers] in het bezit is gesteld van het certificaat dat behoort bij de 300-uur docentenopleiding en dat zij terecht is geregistreerd bij [bedrijf 2] . Zij is daarom gerechtigd yogadocentenopleidingen te geven en zich ook als zodanig te presenteren.
Dit betekent dat de vorderingen onder 1c, 1d, 6, 7 en 8 zullen worden afgewezen.

[gedaagde] heeft de stellingen van [eisers] gemotiveerd betwist. Zij ontkent dat zij de betreffende e-mailberichten heeft gestuurd. Volgens haar gaat het om vervalste e-mails. Zij heeft erop gewezen dat de e-mailberichten zijn doorgestuurd, zodat deze kunnen worden gewijzigd. [gedaagde] heeft tevens gewezen op onregelmatigheden in de e-mailberichten, zoals verschillende talen in de adressering (‘van’ in plaats van ‘from’ terwijl in de rest van de adressering de Engelse taal wordt gebruikt) en eenzelfde ‘to’ e-mailadres als ‘from’ e-mailadres in een e-mailbericht. [gedaagde] heeft verder opgemerkt dat het bedrag van € 50.000,00 in de afpersingsmail wordt geschreven als € 50’000, een schrijfwijze die niet wordt gebruikt in Nederland of België, en dat [naam 1] in die mail wordt aangeduid met zijn koosnaam, welke naam door haar na de echtscheiding niet meer wordt gebruikt. Het is volgens [gedaagde] bovendien ongeloofwaardig dat zij eerst een mail zou sturen zonder haar naam te noemen en daarin zou zeggen dat zij anoniem wil blijven, en dat zij vervolgens in een e-mail wél haar naam zou vermelden en zou zeggen dat zij bedrijfsinformatie heeft gestolen. Volgens haar is [eisers] uit op wraak en geld, omdat [gedaagde] tegen de wil van [eisers] heeft beslist niet te wachten met het aanvragen van echtscheiding, met als gevolg dat haar ex-man geen zelfstandige verblijfstitel in Nederland kon krijgen. De rapporten van PSG Recherche kunnen volgens haar niet worden gebruikt, omdat [gedaagde] niet betrokken is geweest bij de aanvraag en PSG Recherche geen keurmerk heeft.

Naar het oordeel van de rechtbank is met de door [eisers] overgelegde rapporten van PSG Recherche niet afdoende komen vast te staan dat de e-mailberichten aan de (voormalig) cursisten en de afpersingsmail door [gedaagde] zijn verzonden. Hiervoor is met name van belang dat, zoals [gedaagde] heeft aangevoerd, de e-mailberichten onregelmatigheden bevatten en vragen oproepen. In een aanzienlijk aantal van de e-mailberichten aan de (voormalige) cursisten worden in de adressering twee talen gebruikt: ’van’, ‘von’, ‘de’ of ‘da’ in combinatie met de Engelse taal. Dit kan erop duiden dat met de e-mailberichten geknoeid is. Verder is onverklaard gebleven waarom in een aantal e-mailberichten hetzelfde ‘to’ en ‘from’ e-mailadres wordt gebruikt. Naar deze onregelmatigheden heeft PSG Recherche geen onderzoek gedaan. Uit haar brief van 4 augustus 2021 (productie 39) blijkt dat de e-mailberichten waarin voormelde onregelmatigheden in de adressering voorkomt niet aan haar zijn verstrekt en niet door haar zijn onderzocht.

Er is dus nadere bewijslevering nodig. De rechtbank is voornemens om hierover een deskundigenbericht te gelasten. Partijen zullen in de gelegenheid worden gesteld om zich uit te laten over het aantal en het specialisme van de te benoemen deskundige(n) en de aan de deskundige(n) voor te leggen vragen. Indien partijen niet slagen in een gezamenlijke voordracht van een deskundige, dienen zij in hun tevoren over en weer aan elkaar toe te zenden akten in te gaan op de persoon of de personen die door de wederpartij zullen worden voorgesteld, waarbij eventuele bezwaren dienen te worden gemotiveerd.

Aan haar vordering tot betaling van het bedrag van € 15.000,00 heeft [eisers] ten grondslag gelegd dat [gedaagde] drie maal een tussen [eiser 1] en [gedaagde] gesloten geheimhoudingsovereenkomst heeft geschonden en daarom drie maal de in die overeenkomst vastgelegde boete van € 5.000,00 verschuldigd is. Ter onderbouwing heeft [eisers] arbeidsovereenkomsten en geheimhoudingsverklaringen overgelegd (producties 25 en 34). In de eerste arbeidsovereenkomst, ingaande per 1 april 2016, is een geheimhoudingsbeding opgenomen, in de twee daarop volgende arbeidsovereenkomsten wordt verwezen naar een bijgevoegde “geheimhoudingsverklaring werknemer”.

[gedaagde] heeft onvoldoende gemotiveerd betwist dat zij deze arbeidsovereenkomsten en geheimhoudingsverklaringen heeft getekend. Er is geen aanleiding om te veronderstellen dat de handtekeningen onder deze stukken vervalst zijn. [gedaagde] heeft weliswaar gesteld dat haar handtekening wat raar staat, alsof er geknipt en geplakt is, maar zij heeft deze stelling niet nader toegelicht en de rechtbank ziet niet dat er een handtekening vreemd is geplaatst onder een van de stukken. Ter gelegenheid van de mondelinge behandeling heeft [gedaagde] bovendien erkend dat in de eerste arbeidsovereenkomst die zij heeft getekend een geheimhoudingsovereenkomst stond en voorts dat zij zich niet kan herinneren dat zij de geheimhoudingsovereenkomst heeft getekend, maar niet uitsluit dat zij dat in goed vertrouwen, zonder alles goed te lezen, wel heeft gedaan.

Volgens de “Geheimhoudingsverklaring werknemer” bestaat een geheimhoudingsplicht met betrekking tot bedrijfsinformatie. Bepaald is dat de werknemer zich verplicht tot het onthouden van mededelingen tegenover eenieder die betrekking hebben op (maar zich niet beperkt tot) de “informatie” zoals nader gespecificeerd onder 1:
“1.1 Dagelijkse, maandelijkse, of jaarlijkse omzet dan wel inkomsten van [eiser 1]
1.2 Administratieve gegevens, waaronder alle gegevens worden verstaan van cliënten, cursisten, leerlingen of klachten (…),
1.3 Persoonlijke kenmerken en gegevens (…) van cursisten, leerlingen of klanten.
1.4 Wijze waarop marketingstrategieën worden bepaald, welke marketingstrategieën er worden bepaald, de kosten van marketingstrategieën, en de opbrengsten van marketingstrategieën.
1.5 Documenten die informatie bevatten die betrekking hebben of te herleiden zijn tot [eiser 1] Onder documenten worden tevens digitale documenten en digitale gegevens verstaan.
1.6 Elke informatie waarvan de werknemer weet, kan weten of behoort te weten dat die [eiser 1] kan schaden.”
5.15. Volgens [eisers] heeft [gedaagde] de geheimhoudingsovereenkomst onder meer geschonden door tijdens haar eigen lessen in de 200-uur opleiding een PowerPoint-presentatie van [eisers] te gebruiken. [eisers] heeft een e-mail van een cursiste van [gedaagde] in het geding gebracht, waarbij de door [gedaagde] tijdens haar lessen gebruikte presentatie is gevoegd (productie 21 bij dagvaarding). Die presentatie is volgens [eisers] een selectie, en naar het Nederlands vertaalde versie van de PowerPoint-presentatie die [eisers] gebruikt (productie 22). Als voorbeelden worden genoemd de slides belangrijkste botten (fundamental bones), uitdagingen (challenges), zenuwstelsel (nervous system) en Illiopsoas (Il-e-o-so-us), waarbij volgens [eisers] zowel teksten als afbeeldingen uit [eisers] ’s lesmateriaal zijn gekopieerd.

[eisers] heeft evenwel niet duidelijk gemaakt waarom de informatie uit de PowerPoint-presentatie van [eisers] aangemerkt zou moeten worden als informatie/bedrijfsinformatie als bedoeld in de geheimhoudingsverklaring. Het gaat om algemene informatie over yoga en de werking van het lichaam. Die informatie is niet onder te brengen bij een van de specifieke omschrijvingen in punt 1 van de geheimhoudingsverklaring. Ook bij een bredere opvatting van het begrip informatie/bedrijfsinformatie kan niet worden aangenomen dat dergelijke informatie onder een geheimhoudingsverplichting valt, althans dat een werknemer dit behoort te begrijpen.

Hetzelfde geldt voor (de inhoud van) het handboek van [eisers] Ook het handboek van [eisers] bevat algemene informatie over yoga en de werking van het lichaam. [gedaagde] is opgeleid met dit handboek en draagt de kennis die zij heeft opgedaan thans over in haar eigen docentenopleiding. Dergelijke informatie kan niet worden aangemerkt als informatie/bedrijfsinformatie in de zin van de geheimhoudingsovereenkomst.

[eisers] heeft verder gesteld dat [gedaagde] de geheimhoudingsverklaring heeft geschonden door het cliëntenbestand van [eisers] te kopiëren. Dat het cliëntenbestand door [gedaagde] is gekopieerd, blijkt volgens [eisers] uit de afpersingsmail en het feit dat [gedaagde] tenminste veertig cursisten heeft gemaild.
[gedaagde] heeft in dit verband aangevoerd dat alle gegevens van oud-cursisten openbaar zijn en op de website van [eisers] te vinden zijn onder de uitvouwpagina “directory”. Zij heeft de lijsten van voormalig cursisten die op de website van [eisers] te vinden zijn als productie 1 en 2 in het geding gebracht. Het gaat om gegevens van meer dan 1.100 personen. Hiertegen heeft [eisers] geen gemotiveerd verweer gevoerd. Nu het gaat om openbare gegevens, kunnen de gegevens niet worden aangemerkt als informatie/bedrijfsinformatie in de zin van de geheimhoudingsverklaring.

In dit verband is van belang dat voor het verkrijgen van auteursrecht vereist is dat het werk (dit is ieder voortbrengsel op het gebied van letterkunde, wetenschap of kunst) een eigen, oorspronkelijk karakter bezit en het persoonlijk stempel van de maker draagt (artikel 1 juncto artikel 10 van de Auteurswet (Aw)). Dat het voortbrengsel een eigen, oorspronkelijk karakter moet bezitten, houdt in dat de vorm niet ontleend mag zijn aan het werk van een ander. Het dient te gaan om een intellectuele schepping van de auteur ervan. Om te voldoen aan de eis dat het werk het persoonlijke stempel van de maker moet dragen, dient sprake te zijn van een vorm die het resultaat is van scheppende menselijke arbeid en dus van creatieve keuzes.

[eisers] heeft onvoldoende gesteld om aan te kunnen nemen dat het door haar gebruikte handboek voldoet aan de hiervoor genoemde eisen. Zoals blijkt uit die eisen komen ideeën niet voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking. Alleen de vormgeving, die een uiting is van datgene wat de maker tot zijn arbeid heeft bewogen, geniet de bescherming van het auteursrecht (HR 28 juni 1946, NJ 1946, 712, Van Gelder/Van Rijn). Nergens blijkt uit dat het door [eisers] gebruikte handboek oorspronkelijk is, in die zin dat het gaat om een eigen intellectuele schepping van [eisers] De filosofische basis van yoga is altijd hetzelfde. Hetzelfde geldt voor yogaoefeningen en het functioneren van het lichaam. Evenmin is gebleken dat [eisers] creatieve keuzes heeft gemaakt die de vorm van het handboek bepalen. Dit geldt evenzeer voor de PowerPoint-presentatie van [eisers]

Nu [eisers] zelf geen auteursrecht heeft, staat het haar niet vrij om [gedaagde] te beschuldigen van inbreuk op het auteursrecht. Vordering 9 zal derhalve worden afgewezen.