Uitspraken

[eiser sub 2] is op 2 februari 2010 bevallen in het ziekenhuis van zoon [zoon eisers] . Tijdens de bevalling was sprake van een niet-vorderende uitdrijving en heeft de gynaecoloog uiteindelijk gekozen voor een vacuümextractie. Daarbij is een schouderdystocie opgetreden. Het geboortegewicht van [zoon eisers] bedroeg 4320 gram.

[zoon eisers] is slap en niet ademend ter wereld gekomen. [zoon eisers] is gereanimeerd en beademd. De Agparscore van [zoon eisers] was na 1 minuut 4 en na 5 minuten 7. [zoon eisers] is daarna opgenomen op de afdeling neonatologie. Op 15 februari 2010 mocht [zoon eisers] naar huis.

In de jaren na zijn geboorte is bij [zoon eisers] een ontwikkelingsachterstand, mentale retardatie, een autismespectrumstoornis en epilepsie vastgesteld. [zoon eisers] kan niet praten en communiceert met gebaren en geluiden.

[eisers c.s.] hebben bij brief van 17 april 2016 het ziekenhuis aansprakelijk gesteld voor de schade die zij stellen te hebben geleden als gevolg van foutief medisch handelen bij de bevalling.

Centramed heeft als aansprakelijkheidsverzekeraar van het ziekenhuis de aansprakelijkheidstelling in behandeling genomen en uiteindelijk afgewezen.

Het verzoekschrift strekt ertoe dat de rechtbank een voorlopig deskundigenbericht zal bevelen, zodat daarmee kan worden vastgesteld of het ziekenhuis heeft gehandeld volgens de professionele standaard en of er sprake is van een medische fout. [eisers c.s.] verwijten het ziekenhuis dat zij a) een onnodig risico heeft genomen door niet te kiezen voor een keizersnede, terwijl de omvang en het gewicht van de baby en de moeizame niet vorderende uitdrijving voldoende indicatie was voor een (spoed)keizersnede, b) te laat is begonnen met de reanimatie, waardoor [zoon eisers] te lang is blootgesteld aan zuurstoftekort, en c) te lang door is gegaan met de reanimatie gelet op de te verwachten hersenschade. Ten aanzien van het verwijt onder b) kan volgens [eisers c.s.] uit de genomen foto’s afgeleid worden dat [zoon eisers] na de geboorte eerst 3 á 4 minuten bij zijn moeder heeft gelegen voordat aan de beademing is begonnen.

Het ziekenhuis c.s. verzetten zich op zichzelf niet tegen inwilliging van het verzoek, maar betwisten wel dat niet gehandeld zou zijn volgens de professionele standaard. Daartoe voeren het ziekenhuis c.s. aan dat er geen absolute indicatie was voor een keizersnede, zodat gekozen mocht worden voor een vaginale bevalling. Ook tijdens de bevalling was dit niet alsnog geboden, omdat er continu sprake was van enige vordering. Het ziekenhuis c.s. stellen voorts dat [zoon eisers] direct na de geboorte is afgenaveld op de buik van de moeder (dit vanwege het ‘dwarsbed’) en vervolgens direct is overgedragen aan de aanwezige kinderarts die hem vijf insufflation breaths (beademingsteugen met masker en ballon) heeft gegeven, waarna een goede hartreactie kwam. Vervolgens is kortdurend masker en ballon beademing gegeven, waarna [zoon eisers] goed herstelde en geen ademhalingsondersteuning meer nodig had. Verder wijzen volgens het ziekenhuis c.s. de gemeten waarde van de pH navelstreng op een goede oxygenatie bij [zoon eisers] op het moment van zijn geboorte.

Het verzoek zal, gelet op het voorgaande, als op de wet gegrond worden toegewezen. Partijen hebben overeenstemming bereikt over de te benoemen gynaecoloog, de heer dr. S.V. Koenen, verbonden aan het Elisabeth-Tweesteden Ziekenhuis. Dr. Koenen heeft desgevraagd verklaard vrij te staan ten aanzien van partijen en bereid te zijn als deskundige op te treden in deze zaak. De rechtbank zal dan ook overgaan tot benoeming van dr. Koenen.

Het voorschot op loon en kosten zal conform de opgave van dr. Koenen worden begroot op € 3.600,00, waarbij dr. Koenen heeft verklaard niet BTW plichtig te zijn. Dit voorschot is gebaseerd op een te verwachten urenbesteding van 24 uur tegen een uurtarief van € 150,00. Partijen hebben geen bezwaar gemaakt tegen deze kostenbegroting. De rechtbank ziet geen aanleiding om af te wijken van het uitgangspunt van de wet, dat het voorschot op de kosten van de deskundige in beginsel door de verzoekende partij moet worden gedeponeerd. Het ziekenhuis c.s. hebben immers geen aansprakelijkheid erkend noch kan voor nu het bestaan van een aansprakelijkheidsgrond als vaststaand worden aangenomen. Dit voorschot zal daarom door [eisers c.s.] moeten worden betaald.

Partijen hebben geen overeenstemming bereikt over de vraagstelling. De rechtbank overweegt dat aan een deskundige vragen moeten worden gesteld die de rechter feitelijke informatie verschaffen over de medische praktijk en het handelen van de betrokken arts. Met de antwoorden van de deskundige op de feitelijke vragen is het aan de rechter het handelen te toetsen aan de maatstaf van een redelijk bekwaam en handelend vakgenoot. Om te kunnen beoordelen of sprake is van een medische fout is het voor de rechter wel noodzakelijk de deskundige te vragen naar de professionele standaard en/of de gangbare inzichten, opvattingen en gebruiken in de beroepsgroep of op het vakgebied op het moment van het medisch handelen. Daarom moet aan de deskundige eerst worden gevraagd hoe het in algemeen hoort te gaan en dienen daarna vragen te worden gesteld over hoe het in dit geval is gegaan. De beschrijving van de behandeling volgens de medisch professionele standaard kan zo worden vergeleken met de daadwerkelijk verrichte behandeling, waardoor kan worden beoordeeld of de handelwijze van het ziekenhuis overeenkomstig de norm van artikel 7:453 van het Burgerlijk Wetboek (BW) is. Hierbij zullen de drie onder 2.6. weergegeven verwijten aan de orde moeten komen. Bij de vraagstelling zal de rechtbank nog inleidende opmerkingen in de beslissing opnemen, waarmee het onderscheid tussen informatie over de feitelijke gang van zaken en een oordeel over aansprakelijkheid wordt toegelicht, en wordt uitgelegd wat onder het begrip professionele standaard moet worden verstaan. Bij de vraag of de behandeling voldoet aan die standaard wordt de deskundige er nog eens op gewezen dat hij deze vraag zo feitelijk mogelijk moet beantwoorden.

Zoals ter zitting is besproken, kunnen de door [eiser sub 1] gemaakte foto’s relevant zijn voor de beantwoording van de vraag welke handeling op welk moment heeft plaatsgevonden. De deskundige zal (met een gelijktijdige kopie aan het ziekenhuis c.s.) van [eisers c.s.] de beschikking krijgen over de foto’s die zijn gemaakt in een periode tussen vijf minuten voor de geboorte van [zoon eisers] tot tien minuten na de geboorte. Verder heeft het ziekenhuis c.s. toegezegd het medisch dossier compleet te maken en aan de deskundige toe te zenden (met gelijktijdige kopie aan [eisers c.s.] ). [eisers c.s.] heeft daar ter zitting toestemming voor gegeven.

De rechtbank wijst erop dat partijen wettelijk verplicht zijn om mee te werken aan het onderzoek door de deskundige. De rechtbank zal deze verplichting uitwerken zoals nader onder de beslissing omschreven. Wordt aan een van deze verplichtingen niet voldaan, dan kan de rechtbank daaruit de gevolgtrekking maken die zij geraden acht, ook in het nadeel van de desbetreffende partij.

Indien een partij desgevraagd of op eigen initiatief schriftelijke opmerkingen en verzoeken aan de deskundige doet toekomen, dient zij daarvan terstond afschrift aan de wederpartij te verstrekken.