Uitspraken

In dit geding met een internationaal aspect (de woonplaats van verzoekster) heeft deze rechtbank rechtsmacht op grond van art. 4 lid 1 van de herschikte EEX-Verordening (nr. 1215/2012).

Tussen partijen is in geschil of Allianz gehouden is om over de periode tot 1 juli 2023 nadere voorschotten op de schadevergoeding aan [verzoekster] te voldoen en vanaf 1 juli 2023 een jaarlijkse schadevergoeding van € 125.000,00 ter zake van de zorgkosten. [verzoekster] beroept zich daarbij op de rapporten van [naam adviseur] en [naam arbeidsdeskundige] van respectievelijk 30 november 2017 en 14 december 2018, waarin haar zorgbehoefte is bepaald op circa 8,5 uur per dag en waarin de kosten daarvan volgens haar zijn bepaald op circa € 110.000,00 per jaar. Vanaf 2017 tot heden heeft zij aanspraak op minimaal € 660.000,00 per jaar en Allianz heeft in de periode maart 2019 tot juni 2021 slechts € 330.000,00 aan voorschotten voldaan, zodat er thans een tekort gerezen is van € 330.000,00, aldus [verzoekster] . Voor de toekomst maakt [verzoekster] , gelet op de gestegen prijzen en energiekosten, aanspraak op vergoeding van zorgkosten van € 125.000,00 per jaar. [verzoekster] stelt dat Allianz op de inhoud van voormeld rapport van [naam arbeidsdeskundige] nimmer commentaar heeft geleverd, zodat Allianz daarmee de hoogte van de jaarlijkse zorgkosten heeft erkend.

De rechtbank overweegt het volgende. Niet is komen vast te staan dat Allianz de in het rapport van [naam arbeidsdeskundige] vermelde hoogte van de jaarlijkse zorgkosten heeft erkend. In haar verweerschrift heeft Allianz uitgebreid vermeld hoe het overleg tussen partijen over de schadeafwikkeling na het rapport van [naam arbeidsdeskundige] van 14 december 2018 is verlopen. Daaruit volgt dat dat overleg vanaf februari 2019 vooral gericht was op het treffen van een mogelijke eindregeling met het betalen van een slotuitkering aan [verzoekster] en dat partijen niet erin zijn geslaagd daarover overeenstemming te bereiken. Toen de huidige advocaat van [verzoekster] in december 2020 de belangenbehartiging overnam van Hoogstraaten is het overleg op deze voet verdergegaan. In 2021 is na een mediationtraject een regeling getroffen over de zorg die [naam (ex)partner] aan [verzoekster] heeft geleverd, maar hebben partijen over de andere punten geen overeenstemming kunnen bereiken. Voorts heeft Allianz aangevoerd dat zij in het mediationtraject vragen heeft gesteld aan [verzoekster] over onder meer de concrete situatie van de zorg maar dat ze daarop geen antwoord heeft gekregen en ook niet op de vraag voor welke kosten de reeds uitbetaalde voorschotten zijn aangewend. [verzoekster] heeft deze gang van zaken onvoldoende weersproken. Uit de enkele omstandigheid dat Allianz geen commentaar heeft geleverd op voormeld rapport van [naam arbeidsdeskundige] kan gelet op deze omstandigheden niet worden afgeleid dat Allianz de daarin vermelde geschatte jaarlijkse zorgkosten heeft erkend, nog daargelaten dat uit het rapport juist volgt dat nog nader onderzoek nodig is alvorens de daadwerkelijke zorgkosten in de Duitse situatie kunnen worden vastgesteld.

Uit voormeld rapport van [naam arbeidsdeskundige] kan evenmin worden opgemaakt dat de zorgkosten van [verzoekster] vanaf 2017 circa € 110.000,00 per jaar bedragen. Op basis van de in 2018 geldende tarieven in Duitsland voor zorg vanuit een particuliere organisatie heeft [naam arbeidsdeskundige] de zorgkosten berekend op € 108.786,00 per jaar. In het rapport is echter ook vermeld dat niet duidelijk is welk deel van die kosten door het in Duitsland geldende ziektekostensysteem worden vergoed, op welke toeslagen en subsidies mogelijk aanspraak kan worden gemaakt en welke eigen bijdrage van [verzoekster] is verschuldigd. Voorts heeft [naam arbeidsdeskundige] vermeld dat de kosten voor particuliere zorg in Nederland naar verwachting circa € 100.000,00 zouden bedragen. Juist vanwege de onduidelijkheid over de Duitse situatie heeft [naam arbeidsdeskundige] geadviseerd vanaf 2019 een proefperiode van twee jaar aan te gaan, waarin - kort gezegd - aan de hand van een door [verzoekster] bij te houden administratie in kaart kan worden gebracht wat de werkelijke kosten van de noodzakelijk zorg zijn en op welke vergoedingen zij aanspraak kan maken. Voor die proefperiode zou dan € 150.000,00 voor enige investeringen en de zorgkosten ter beschikking moeten worden gesteld. Vaststaat dat Allianz in 2019 en 2020 in totaal € 150.000,00 aan voorschotten aan [verzoekster] heeft voldaan.

Niet gebleken is dat in die proefperiode vanaf 2019 de noodzakelijke zorgkosten en vergoedingen conform het advies van [naam arbeidsdeskundige] daadwerkelijk in kaart zijn gebracht. Ook in deze procedure heeft [verzoekster] niet inzichtelijk gemaakt welke zorgkosten zij daadwerkelijk heeft (gemaakt) en op welke vergoedingen zij aanspraak kan maken. [verzoekster] verklaart weliswaar dat zij dat in een eerdere deelgeschilprocedure, die is ingetrokken, wel inzichtelijk heeft gemaakt, maar de rechtbank beschikt niet over die stukken. Ook heeft [verzoekster] onvoldoende inzichtelijk gemaakt voor welke kosten de reeds door Allianz uitbetaalde voorschotten zijn aangewend. Dat had gelet op het verweer van Allianz wel op haar weg gelegen. De rechtbank is dan ook niet in staat vast te stellen dat de door Allianz verstrekte voorschotten reeds geheel zijn verbruikt of er de afgelopen drie jaren daadwerkelijk een tekort is ontstaan van € 330.000,00 en of Allianz gehouden is vanaf 1 juli 2023 jaarlijks een bedrag van € 125.000,00 aan schadevergoeding te betalen. [verzoekster] heeft daartoe tegenover het gemotiveerde verweer van Allianz onvoldoende gesteld. Dat betekent dat haar verzoeken zullen worden afgewezen. De overige verweren van Allianz behoeven dan geen nadere bespreking.

Ter mondelinge behandeling heeft [verzoekster] het verzoek om Allianz in de proceskosten te veroordelen ingetrokken. [verzoekster] heeft daarom geen belang bij begroting van de kosten van het deelgeschil.