Uitspraken

De rechtbank blijft bij hetgeen is overwogen en beslist in het tussenvonnis.

In het tussenvonnis is overwogen dat de rechtbank behoefte heeft aan het inwinnen van een deskundigenbericht op het gebied van de interne geneeskunde en is een voorstel opgenomen van de aan de deskundige voor te leggen vragen. Verder zijn partijen in het tussenvonnis in de gelegenheid gesteld zich bij akte uit te laten over de wenselijkheid van het voorgenomen deskundigenbericht, de aan de deskundige voor te leggen vragen en de persoon van de deskundige. Ook is CWZ c.s. in de gelegenheid gesteld om de notitie van de AIOS heelkunde over te leggen.

Beide partijen hebben bij hun respectievelijke aktes een gelijkluidende notitie van de AIOS heelkunde ingediend. In de akte van [eiser] staat dat hij na het wijzen van het tussenvonnis deze notitie heeft ontvangen van CWZ c.s.

De notitie van de AIOS heelkunde heeft, voor zover hier van belang, de volgende inhoud:

Hiermee is naar het oordeel van de rechtbank komen vast te staan dat de AIOS heelkunde een notitie heeft gemaakt van het telefoongesprek van 16 mei 2014 met [eiser] . De notitie behoort tot de processtukken.

[eiser] heeft in zijn akte aangevoerd – samengevat – dat volgens hem uit de notitie niet blijkt dat hij op 16 mei 2014 aan de AIOS heelkunde heeft verteld dat er ook ooit een niersteen gezien zou zijn en ook niet dat dit hem toen is verteld. CWZ c.s. heeft eerder haar zienswijze over wat volgens haar uit de notitie blijkt naar voren gebracht (zie rechtsoverweging 4.15 van het tussenvonnis). Over wat al dan niet uit de notitie blijkt zal de rechtbank oordelen nadat het deskundigenbericht als hierna vermeld heeft plaatsgevonden.

Uit de aktes van partijen blijkt dat zij zich kunnen vinden in het benoemen van prof. dr. [deskundige] , internist (hierna: [deskundige] ), als deskundige. [deskundige] heeft zich bereid en in staat verklaard om het onderzoek te verrichten en daartoe vrij te staan. Het voorschot op loon en kosten heeft hij begroot op € 6.924,35 inclusief BTW, uitgaande van een tijdsbesteding van 23 uren tegen een uurloon van € 225,00 exclusief btw voor zichzelf en een tijdsbesteding van 4,8 uren tegen een uurtarief van € 112,50 exclusief btw voor secretariële ondersteuning plus € 9,20 portikosten. Partijen zijn door de griffier bij
e-mailbericht van 30 juni 2023 in de gelegenheid gesteld op het voorschot te reageren en hebben geen bezwaar gemaakt.

De rechtbank zal [deskundige] als deskundige benoemen, met begroting van het voorschot overeenkomstig zijn opgave. Conform rechtsoverweging 4.24 van het tussenvonnis zal [eiser] met betaling van het voorschot worden belast.

Partijen hebben geen opmerkingen gemaakt over de vragen 1, 8, 9, 10 en 11 uit de in rechtsoverweging 4.23 van het tussenvonnis door de rechtbank voorgestelde vraagstelling aan de deskundige. Deze vragen zullen dan ook worden voorgelegd aan de deskundige. Over de vragen 2 tot en met 7 hebben partijen wel op- en aanmerkingen gemaakt. De rechtbank overweegt hierover als volgt.

[eiser] heeft bij akte uiteengezet wanneer hij naar zijn mening door de internist doorverwezen had moeten worden naar de uroloog, namelijk in februari 2014, in mei 2014, dan wel op een later moment in 2014. Daargelaten dat [eiser] aan deze opmerkingen geen concreet voorstel voor aanpassing van de vraagstelling heeft verbonden, ziet de rechtbank hierin geen aanleiding om een wijziging door te voeren. In vraag 4 wordt de deskundige gevraagd aan te geven of en zo ja, wanneer internist [betrokkene 2] [eiser] had moeten doorverwijzen naar een uroloog en worden februari en mei 2014 als concrete momenten genoemd. De deskundige is echter niet aan die momenten gebonden bij zijn beantwoording gezien de toevoeging ‘of wellicht op een later concreet moment’ aan het slot van vraag 4.

CWZ c.s. heeft aangevoerd dat de periode genoemd in vraag 2a te ruim is omdat de verwijten van [eiser] volgens haar alleen betrekking hebben op de behandeling in de periode van 30 januari 2014 tot en met mei 2014. De rechtbank ziet hierin geen aanleiding om vraag 2a aan te passen en licht dit als volgt toe. Zoals weergegeven in rechtsoverweging 4.1 van het tussenvonnis, is tussen partijen in geschil of bij de behandeling van [eiser] voor buikpijnklachten in de periode 2014-2019 bij het CWZ een professionele norm is geschonden. CWZ c.s. vermeldt in haar akte zelf dat internist [betrokkene 2] [eiser] nog heeft gezien in augustus 2014 in verband met een follow up van het coloncarcinoom, zodat het de vraag is of de behandeling van [eiser] door [betrokkene 2] beperkt was tot en met mei 2014. Verder volgt uit de brief van [betrokkene 2] aan de huisarts van 23 augustus 2019 (weergegeven in rechtsoverweging 2.13 van het tussenvonnis) dat de controle door [betrokkene 2] pas op dat moment is afgesloten en de behandeling is overgedragen aan de
MDL-arts. Daarbij komt dat de deskundige in vraag 1 wordt gevraagd om een chronologisch overzicht te geven van het beloop van de geneeskundige behandeling van [eiser] . Indien de deskundige hierbij constateert dat de (feitelijke) behandelperiode door [betrokkene 2] beperkter was dan de periode die in vraag 2a is vermeld en indien dit naar zijn deskundige mening een relevante omstandigheid is, dan gaat de rechtbank ervan uit dat de deskundige die beperktere periode tot uitgangspunt neemt bij beantwoording van de vraag (2a) of [betrokkene 2] als behandelend arts heeft gehandeld conform de professionele standaard.

Beide partijen hebben bezwaar gemaakt tegen vraag 7. [eiser] meent dat vraag 7 geheel niet dient te worden gesteld aan de deskundige omdat (gezien rechtsoverweging 4.13 van het tussenvonnis) vast staat tussen partijen dat [eiser] de niersteen eerder had laten verwijderen indien hij van het bestaan ervan op de hoogte was geweest. CWZ c.s. meent dat vraag 7 – en ook vraag 5b en vraag 6 – niet op het vakgebied ligt/liggen van een internist maar van een uroloog en daarom niet moeten worden gesteld aan de deskundige.

Ten aanzien van het bezwaar van CWZ c.s. overweegt de rechtbank als volgt. Hoewel de problematiek die aan de orde is in deze zaak hoogstwaarschijnlijk raakvlakken heeft met zowel het vakgebied van de interne geneeskunde als de urologie, dient naar het oordeel van de rechtbank het handelen van de internist beoordeeld te worden en wordt daarom in dit stadium volstaan met het benoemen van een deskundige internist (zie rechtsoverweging 4.23 van het tussenvonnis). Het is verder aan de deskundige om te beoordelen en onderbouwd toe te lichten in zijn rapportage wat al dan niet tot zijn vakgebied hoort en op welke punten advisering door een ander specialisme (zoals bijvoorbeeld een uroloog) noodzakelijk is. Om die reden is ook vraag 10 in de vraagstelling opgenomen. De rechtbank zal dan ook niet vooruitlopen op welke vragen wel of niet tot het vakgebied van een internist horen en zal ook niet om (uitsluitend) die reden vragen aanpassen of achterwege laten.

De rechtbank gaat voorbij aan de bezwaren van [eiser] tegen vraag 7 en licht dit als volgt toe. In deze zaak spelen diverse geschilpunten (zie rechtsoverweging 4.1 van het tussenvonnis), waaronder de vraag of internist [betrokkene 2] een fout heeft gemaakt door [eiser] niet in 2014 te informeren over het mogelijke behandelingstraject van de niersteen. CWZ c.s. betwist dat [betrokkene 2] haar informatieplicht heeft geschonden. Om te kunnen beoordelen of er een fout is gemaakt in de informatieverstrekking door [betrokkene 2] , moet duidelijk worden hoe [eiser] volgens de deskundige geïnformeerd had moeten worden over de behandeling. Indien er contra-indicaties waren voor behandeling op het moment waarop volgens de deskundige [eiser] had moeten worden geïnformeerd over de niersteen en het behandelplan hiervoor, dan is het de vraag of [betrokkene 2] een fout heeft gemaakt en/of er causaal verband bestaat tussen het niet informeren van [eiser] , voor zover dat komt vast te staan, en de gestelde schade. Daarom is vraag 7 wel degelijk relevant.

Gezien het voorgaande ziet de rechtbank geen aanleiding om de vraagstelling uit het tussenvonnis aan te passen, behoudens de hiervoor vermelde aanpassing van vraag 4. Aan de deskundige zullen dan ook de vragen worden voorgelegd als hierna in de beslissing zal worden bepaald.

De rechtbank wijst erop dat partijen wettelijk verplicht zijn om mee te werken aan het onderzoek door de deskundige. De rechtbank zal deze verplichting uitwerken zoals nader onder de beslissing omschreven. Wordt aan een van deze verplichtingen niet voldaan, dan kan de rechtbank daaraan de gevolgtrekking verbinden die zij geraden acht, ook in het nadeel van de desbetreffende partij.

Indien een partij desgevraagd of op eigen initiatief schriftelijke opmerkingen en verzoeken aan de deskundige doet toekomen, dient zij daarvan terstond afschrift aan de wederpartij te verstrekken.

In afwachting van het deskundigenbericht zal iedere verdere beslissing worden aangehouden.