Uitspraken

[gedaagde 2] en [gedaagde 1] hebben de vraag opgeworpen of de kantonrechter bevoegd is van de zaak kennis te nemen, aangezien de belangrijkste vraag het auteursrecht van het ontwerp voor het project [naam 2] betreft. Hierover wordt overwogen dat [eiser] onder meer nakoming vordert van het geheimhoudingsbeding uit de arbeidsovereenkomst van [gedaagde 2] . Met betrekking tot die vordering is de kantonrechter bevoegd. Om te kunnen bepalen of [gedaagde 2] dat beding heeft geschonden moet eerst worden vastgesteld of [eiser] (deels) recht heeft op het auteursrecht van het ontwerp voor het project [naam 2] of andere werken die op de lijst staan. De samenhang tussen de verschillende vorderingen verzet zich tegen afzonderlijke behandeling. De kantonrechter acht zich daarom bevoegd om van alle aspecten van de zaak kennis te nemen.

Volgens [eiser] kan niet van haar worden gevergd om de beslissing in de bodemzaak af te wachten, zodat zij ook provisionele vorderingen heeft ingesteld. [gedaagde 2] en [gedaagde 1] hebben desgevraagd aangegeven op dit vlak geen verweer te voeren, zodat de kantonrechter uitgaat van de juistheid van de stelling van [eiser] en toekomt aan een inhoudelijke beoordeling.

[eiser] heeft 4 situaties geschetst waaruit zou volgen dat de auteursrechten en persoonlijkheidsrechten op het ontwerp van het project [naam 2] bij haar ligt. Zij stelt primair dat [gedaagde 2] het ontwerp heeft gemaakt onder de arbeidsovereenkomst van 28 uur per week. Die conclusie volgt echter niet zonder meer uit de feiten en omstandigheden zoals die door [eiser] zijn gesteld. [eiser] heeft onvoldoende uitgelegd wat het onderscheid in werkzaamheden is tussen arbeid die wordt verricht onder de arbeidsovereenkomst en taken die [gedaagde 2] uitvoerde onder de aanvullende overeenkomst, als dat onderscheid al concreet kan worden aangegeven. Het ligt voor de hand om aan te nemen dat het maken van schetsontwerpen (ook) deel uitmaakt van acquisitiewerkzaamheden en daarom onder de zogenoemde aanvullende arbeidsovereenkomst, nog los van hoe deze juridisch moet worden geduid, kan vallen. In dat geval verwerft [eiser] de rechten op grond van werk van [gedaagde 2] pas zodra een opdracht is verstrekt, althans dit is de stelling van [gedaagde 1] en [gedaagde 2] , die niet zonder nadere onderbouwing, waarvoor in dit incident geen plaats is, kan worden gepasseerd.

[gedaagde 2] voert met betrekking tot de tijd die hij in het tijdschrijfsysteem van [eiser] heeft ingeboekt aan dat hij zijn inzet heeft geregistreerd zodat die tijd kan worden betrokken bij de declaraties indien op een later moment een opdracht wordt binnengehaald. Die toelichting is door [eiser] nog onvoldoende weerlegd. Gezien de openstaande vragen zijn er op dit moment te weinig aanknopingspunten om (voorshands) aan te kunnen nemen dat [gedaagde 2] het ontwerp voor de [naam 2] in dienstbetrekking van [eiser] heeft gemaakt en dat de rechten op het ontwerp op die grond bij [eiser] terecht zijn gekomen.

Of een opdracht tussen [eiser] en [bedrijf 2] daadwerkelijk tot stand is gekomen is evenmin duidelijk. Volgens [gedaagde 2] was de opdracht voor het project [naam 2] anders dan voor de ander projecten op de onder 2.9 bedoelde lijst voor zijn vertrek op 1 juni 2024 niet aan [eiser] verstrekt. De stelling dat het verstrekken van die opdracht blijkt uit betaalde facturen is op zichzelf onvoldoende om het tegendeel aan te tonen omdat die betalingen volgens [gedaagde 2] moeten worden gezien als onkostenvergoeding. Uit de summiere omschrijving op de overgelegde facturen kan de juistheid van de stelling van [eiser] niet worden afgeleid. Vooralsnog is aannemelijk dat [gedaagde 2] de schetsontwerpen heeft gemaakt in de acquisitiefase en heeft [eiser] onvoldoende gesteld op grond waarvan kan worden vastgesteld dat [bedrijf 2] haar op enig moment een opdracht zou hebben verstrekt voor het project [naam 2] .

Subsidiair beroept [eiser] zich op de inzet van de andere leden van het Woningbouwteam die bij haar in dienst waren en aan het project [naam 2] hebben gewerkt. Waar de bijdrage van die medewerkers uit heeft bestaan blijkt niet uit de stukken en is evenmin door [eiser] gesteld. Uit de omstandigheid dat zij gezamenlijk 393 uur hebben besteed aan het project [naam 2] volgt niet zonder meer dat hun bijdrage een eigen, oorspronkelijk karakter heeft gehad en het persoonlijk stempel van de medewerkers draagt waarmee een (auteurs)recht van [eiser] tot stand is gekomen. Op basis van hetgeen over en weer is gesteld kan (nog) niet worden uitgesloten dat zij enkel de ontwerpen en ideeën van [gedaagde 2] hebben uitgewerkt, te meer nu [gedaagde 2] onbetwist heeft gesteld dat [bedrijf 2] de opdracht aan [gedaagde 1] heeft verstrekt omdat zij graag wil dat [gedaagde 2] aan het project verbonden is. De omstandigheid dat [bedrijf 2] een opdracht heeft verstrekt aan [gedaagde 1] nadat [gedaagde 2] daar in dienst is getreden lijkt daar ook op te wijzen. Het is aan [eiser] om te stellen en te onderbouwen wat de inbreng van de medewerkers van het Woningbouwteam is geweest.

[eiser] stelt over de persoonlijkheidsrechten met betrekking tot de werken aan de [naam 2] en (meer) subsidiair over de auteursrechten dat die aan haar toekomen omdat zij het ontwerp als eerste aan [bedrijf 2] zou hebben gepresenteerd. [gedaagde 2] stelt echter dat hij zelf in 2021, nog vóór [eiser] , zijn ontwerpschetsen aan [bedrijf 2] heeft getoond en heeft de schetsen in kwestie als productie overgelegd. Zonder nadere bewijsvoering kan de kantonrechter niet vaststellen wie van partijen het op dit vlak bij het juiste eind heeft.

[gedaagde 2] is geïnterviewd over een ander project, [naam 1] , en is daarbij aangeduid als architect van [gedaagde 1] . De betreffende ontwerpen zijn echter gemaakt toen hij in dienst was bij [eiser] en de rechten op die ontwerpen liggen ook in elk geval ten dele bij [eiser] . De naam van [eiser] (dan wel haar handelsnaam Mies) diende daarom ook in het artikel vermeld te worden. Het is aan [gedaagde 1] en [gedaagde 2] om daar scherp(er) op toe te zien, zeker gezien de verstandhouding met [eiser] en de afspraken die zij ter afwikkeling van lopende projecten met elkaar hebben gemaakt. Ter zitting is door [gedaagde 1] toegezegd dat er een nieuwe versie van het artikel komt, zodat daarover in het kader van deze voorlopige voorziening in elk geval geen beslissing nodig is.

De kantonrechter stelt op basis van het voorgaande vast dat er nog te veel vragen open staan zijn om een (voorshands) oordeel te kunnen geven over de vraag aan wie het rechten op de ontwerpen met betrekking tot het project [naam 2] toekomen. In het verlengde daarvan kan ook niet worden beoordeeld of er sprake is van (geschonden) bedrijfsgeheimen. Feiten en omstandigheden moeten (voornamelijk door [eiser] ) concreter worden gesteld en het lijkt voor de hand te liggen dat bij een volgend vonnis aan één of beide partijen bewijs zal worden opgedragen. Omdat nog niet kan worden vastgesteld of [gedaagde 2] en [gedaagde 1] inbreuk hebben gemaakt op rechten van [eiser] worden de incidentele vorderingen van [eiser] afgewezen. Het risico dat de bouw van werken wordt voortgezet en in de hoofdzaak alsnog wordt vastgesteld dat enige rechten toekomen aan [eiser] komt voor rekening van [gedaagde 2] en [gedaagde 1] .

De hoofdregel met betrekking tot de proceskosten is om bij het vonnis in incident een beslissing te nemen. De vorderingen in incident en hoofdzaak komen echter voor een groot deel overeen en in hoeverre de vorderingen in de hoofdzaak voor toewijzing in aanmerking komen is nu nog niet duidelijk. Omdat een kostenveroordeling in incident bij eindvonnis niet zonder meer kan worden teruggedraaid wordt de beslissing met betrekking tot de proceskosten in het incident aangehouden tot het (eind)vonnis in de hoofdzaak.

[gedaagde 2] en [gedaagde 1] hebben inmiddels een conclusie van antwoord genomen, waarbij tevens een eis in reconventie is ingesteld. De zaak zal worden voortgezet middels het opgeven van verhinderdata voor het plannen van een mondelinge behandeling in de hoofdzaak. [eiser] mag in reconventie tevens nog voor antwoord concluderen en dient die conclusie uiterlijk 14 dagen voor de mondelinge behandeling aan de kantonrechter en de wederpartijen toe te sturen.

Iedere verdere beslissing in de hoofdzaak wordt aangehouden.