Uitspraken

De spoedeisendheid vloeit voort uit de aard van de zaak, omdat het dakterras met name in de zomer zal worden gebruikt.

De beoordeling vindt plaats op grond van artikel 5:50 van het Burgerlijk Wetboek, dat – voor zover relevant – luidt als volgt:

1. Tenzij de eigenaar van het naburige erf daartoe toestemming heeft gegeven, is het niet geoorloofd binnen twee meter van de grenslijn van dit erf vensters of andere muuropeningen, dan wel balkons of soortgelijke werken te hebben, voor zover deze op dit erf uitzicht geven.

2. […].

3. De in dit artikel bedoelde afstand wordt gemeten rechthoekig uit de buitenkant van de muur daar, waar de opening is gemaakt, of de buitenste naar het naburig erf gekeerde rand van het voorspringende werk tot aan de grenslijn der erven of muur.

4. […].

5. […].

Voorshands is niet gebleken dat [eiser] toestemming heeft gegeven voor de bouw van het terras in de huidige vorm. De verklaring van [naam] (productie 2 van [gedaagde]) is te onbepaald, omdat niet duidelijk is over welke plannen precies is gesproken en hoe concreet deze op dat moment reeds waren. [gedaagde] heeft ook niet betwist dat de plannen in de loop van de tijd zijn gewijzigd.

Het dakterras bevindt zich geheel op het perceel van [gedaagde] op circa 1 meter en 20 centimeter afstand van de erfgrens en het achterste gedeelte bevindt zich door de schuin weglopende achterbouw van [gedaagde] op toenemende grotere afstand. Doordat de bovenkant van de terrasafscheiding zich op borsthoogte bevindt en men er deels doorheen kan kijken, is er uitzicht vanaf het dakterras op het naburig erf van [eiser].

Bij uitzicht moet het gaan om de zichtlijn die loodrecht op de terrasafscheiding staat. Voor zover is gesteld dat vanaf het dakterras in de woning (met name de badkamer) kan worden gekeken, is dit niet relevant voor de beoordeling, omdat zijdelings uitzicht niet onder de reikwijdte van artikel 5:50 BW valt.

Onder “erf” wordt verstaan een grondstuk inclusief eventuele op dat grondstuk staande opstallen. Het platte dak van [eiser] valt derhalve onder het begrip erf. De ratio van artikel 5:50 BW is om de privacy te beschermen. De privacy wordt evenwel niet geschonden door zicht op een plat dak. [eiser] kan zich niet verzetten tegen de aanwezigheid van het dakterras binnen twee meter van de erfgrens dat geen rechtstreeks uitzicht geeft op de tuin, voor zover zijn eigen uitbouw in de loodrechte zichtlijn staat.

Het voorgaande betekent dat het terras ter hoogte van de ondoorzichtige schutting gedeeltelijk uitzicht geeft op de tuin, namelijk ter breedte van de tuinpoort van [eiser], en dat ook een deel van de doorkijkbare terrasafscheiding – naar de rood bakstenen achtermuur toe afnemend – uitzicht op de tuin geeft. Deze situatie is in strijd met artikel 5:50 BW en dient derhalve opgeheven te worden. Dat kan door verwijdering van dat deel van het dakterras, zoals door [eiser] is gevorderd. De voorzieningenrechter geeft in onderstaande figuur 2 schetsmatig (niet op schaal) weer hoe met behulp van loodrechte zichtlijnen vanaf de terras-afscheiding de nieuwe terrasomvang zou dienen te worden bepaald, voor zover [gedaagde] een terras wil blijven realiseren ten behoeve van zijn huurders. De groene lijn geeft de nieuwe terrasafscheiding weer.

De voorzieningenrechter is evenwel van oordeel dat de met artikel 5:50 BW strijdige situatie ook kan worden opgeheven door het plaatsen van een hogere schutting met een hoogte van minimaal 1.80 meter ter hoogte van het in bovenstaande figuur weergegeven gedeelte waar de groene lijn inspringt. [gedaagde] heeft die oplossing ook aangeboden en deze is het minst belastend voor zijn huurders, die belang hebben bij het kunnen blijven gebruiken van het dakterras. Nu de advocaat van [eiser] echter bij de bezichtiging heeft verklaard dat voor het plaatsen van een hogere schutting een omgevingsvergunning is vereist, en thans niet duidelijk is of dat inderdaad zo is, zal de voorzieningenrechter [gedaagde] de keuze laten tussen beide opties.

De voorzieningenrechter zal de termijn waarbinnen [gedaagde] één van beide opties dient te hebben gerealiseerd, bepalen op twee weken na de uitspraakdatum van dit vonnis.

[eiser] vordert dat het gebruik van het dakterras wordt gestaakt, althans dat [gedaagde] dat doet staken. Deze vordering kan, gelet op hetgeen hiervoor is overwogen worden toegewezen voor de tijd dat [gedaagde] geen uitvoering heeft gegeven aan dit vonnis voor wat betreft het verwijderen c.q. verplaatsen van het terras, dan wel het aanbrengen van een hogere schutting.

[gedaagde] zal als de grotendeels in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van het geding. Deze kosten worden aan de zijde van [eiser] tot op heden begroot op:

• -

  explootkosten € 95,43

• -

  griffierecht € 282,00

• -

  salaris advocaat € 816,00

totaal € 1.183,43

De door [eiser] gevorderde veroordeling in de nakosten is in het kader van deze procedure slechts toewijsbaar voor zover deze kosten op dit moment reeds kunnen worden begroot. De nakosten zullen dan ook worden toegewezen op de wijze zoals in de beslissing vermeld.