Uitspraken

[gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] is in het incident aan te merken als de in het ongelijk gestelde partij. Voor [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] geldt dat in de hoofdzaak. Daarmee is elk van partijen op enig punt in het ongelijk gesteld te beschouwen. De proceskosten zullen daarom - in zowel het incident als in de hoofdzaak – worden gecompenseerd op de hierna te vermelden wijze.

Gezien het verweer van [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] zal allereerst de vraag moeten worden beantwoord of [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] ontvankelijk is in zijn vorderingen. De rechtbank is van oordeel dat daarvan sprake is. Zij is als volgt tot dat oordeel gekomen.

Op grond van artikel 6 lid 1 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en fundamentele vrijheden (EVRM) heeft een ieder recht op toegang tot een bij de wet ingesteld gerecht (kort gezegd: de overheidsrechter). Het staat partijen evenwel op grond van artikel 7:900 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek (BW) vrij om in een bindend-adviesovereenkomst af te spreken dat een in de toekomst rijzend geschil wordt beslecht bij bindend advies. Uit artikel 7:906 lid 1 BW volgt dat een bindend advies ook zijn rechtsgrond kan vinden in de statuten van een rechtspersoon. Van dat laatste is in dit geval sprake: [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] beroept zich op een bindend advies-bepaling in de statuten van de Koninklijke Nederlandse Jagers Vereniging (KNJV).

In geval van een van toepassing zijnde bindend adviesclausule doen partijen afstand van het recht op toegang tot de overheidsrechter. Dat levert op zichzelf geen strijd op met artikel 6 EVRM. Het staat partijen vrij om afstand te doen van het recht op toegang tot de overheidsrechter. Deze afstand moet evenwel vrijwillig en ondubbelzinnig geschieden. Vereist is dus dat partijen vrijwillig en ondubbelzinnig kiezen voor bindend advies ter beslechting van een tussen hen bestaand geschil of in de toekomst rijzende geschillen. Naar het oordeel van de rechtbank is aan die eis in dit geval niet voldaan.

Op grond van het voorgaande komt de rechtbank tot de conclusie dat het niet-ontvankelijkheidsverweer van [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] geen doel treft. De rechtbank komt dan ook toe aan een inhoudelijke beoordeling van het geschil.

Onder 1 vordert [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] om voor recht te verklaren dat [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] lid van [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] is, en/of te verklaren voor recht dat met het eindigen van het lidmaatschap van jagersvereniging [naam] het lidmaatschap van [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] van [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] niet is geëindigd.

De rechtbank stelt voorop dat - wil de vordering van [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] slagen - allereerst moet worden vastgesteld dat [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] op enig moment lid is geworden van [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] . [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] stelt dat aan die eis niet is voldaan en dat de vorderingen reeds om die reden moeten worden afgewezen. [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] is nooit lid geworden van [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] ; de [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] kent geen individuele jagers als leden. Evenmin is [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] lid geworden van de Jagersvereniging [naam] , aangezien [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] slechts aspirant-lid is geweest, aldus [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] .

[eiser in hoofzaak, verweerder in incident] heeft vervolgens niet aangevoerd, laat staan onderbouwd, wanneer en op welke wijze hij precies lid zou zijn geworden van [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] . [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] stelt slechts dat “hij degene heeft gebeld die destijds zowel voorzitter was van [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] als van de jagersvereniging Hubertus-Baarlo”. Diegene zou volgens [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] telefonisch toegezegd hebben dat [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] lid was geworden van [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] . Die stelling wordt evenwel door [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] betwist. [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] heeft vervolgens niet aangevoerd met wie en wanneer dat telefoongesprek precies heeft plaatsgevonden, noch wat de aanleiding voor het gesprek was en de omstandigheden waren waaronder het gesprek plaatsvond. [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] heeft ook geen stukken overgelegd waaruit zou kunnen worden afgeleid dat er wel een dergelijk telefoongesprek heeft plaatsgevonden. Nu [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] zijn stelling dat er op enig moment een toezegging is gedaan tot het toelaten van hem tot het lidmaatschap van [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] , niet heeft onderbouwd, zal deze stelling van [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] worden gepasseerd.

[eiser in hoofzaak, verweerder in incident] stelt verder dat uit het feit dat hij van [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] een zogenoemde "gastverklaring" heeft gekregen, blijkt dat hij lid is (geweest) van [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] . De rechtbank ziet in dat feit echter eerder een contra-indicatie voor lidmaatschap van [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] van [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] . De term “gastverklaring” lijkt immers te impliceren dat [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] voor de vereniging werd aangemerkt als “gast” en aldus juist niet als lid. Tijdens de mondelinge behandeling is [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] gevraagd verduidelijking te verschaffen op dit punt. [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] kon daarop echter geen duidelijk antwoord geven, zodat de rechtbank daaraan voorbij gaat.

Nu [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] er niet in is geslaagd (onderbouwd) te stellen dat hij op enig moment lid is geworden van [gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] , moet zijn vordering onder 1 worden afgewezen.

[gedaagde in hoofdzaak, eiseres in incident] is in het incident aan te merken als de in het ongelijk gestelde partij. Voor [eiser in hoofzaak, verweerder in incident] geldt dat in de hoofdzaak. Daarmee is elk van partijen op enig punt in het ongelijk gesteld te beschouwen. De proceskosten zullen daarom - in zowel het incident als in de hoofdzaak - worden gecompenseerd op de hierna te vermelden wijze.