Uitspraken

De rechtbank stelt – overeenkomstig de opmerkingen van mr. Bitter – vast dat de opmerkingen op pagina 7 van het proces-verbaal omtrent het kickboksen niet van mr. Bitter afkomstig zijn, maar van [eiser] en dat op pagina 3, voorlaatste alinea van het proces-verbaal moet staan: “Daarmee bedoel ik dat [naam 1] en ik voor [eiser] betaalden”.

[eiser] vordert – kort gezegd – vaststelling van de aansprakelijkheid van [gedaagde] en schadevergoeding. De rechtbank ziet aanleiding bij dit tussenvonnis eerst te oordelen over de aansprakelijkheid; de vorderingen tot schadevergoeding zullen – indien de rechtbank daaraan toekomt – op een later moment worden beoordeeld, nadat partijen in de gelegenheid zijn gesteld zich daarover uit te laten.

Bij de beantwoording van de vraag of het door [eiser] aan [gedaagde] verweten gedrag onrechtmatig is, stelt de rechtbank voorop dat een gevaarscheppende gedraging slechts onrechtmatig is indien de mate van waarschijnlijkheid van schade (het oplopen van letsel door de ander) als gevolg van dat gedrag zo groot is dat de dader zich daarvan naar maatstaven van zorgvuldigheid had moeten onthouden. Naast algemene gezichtspunten als de grootte van de kans dat zich een ongeval zou voordoen, de ernst van de gevolgen daarvan en de bezwaarlijkheid van te nemen veiligheidsmaatregelen, dient ook de context van het voorval in deze afweging te worden betrokken. Deze context bepaalt welke mate van risico aanvaardbaar is en daarmee of het vertrekpunt van de weging streng of juist minder streng is voor de gevaarzetter. Een voorbeeld daarvan vormen sport- en spelsituaties, waarin de Hoge Raad een verhoogde drempel voor aansprakelijkheid heeft aangenomen. Van de sport- en spelsituaties moet echter worden onderscheiden de categorie van situaties met ‘speels gedrag’, waarvoor deze verhoogde aansprakelijkheidsdrempel niet geldt, zodat de ‘normale’ (strengere) maatstaf voor gevaarzetting van toepassing is.

[gedaagde] betwist dat hij [eiser] een klap op zijn oor heeft gegeven. Als hij dat zou hebben gedaan, dan had hij het zich zeker herinnerd. Hij heeft [eiser] ook niet naar zijn oor zien grijpen of zeggen dat hij daar geraakt was, aldus [gedaagde] . Hoewel [gedaagde] bij conclusie van antwoord en bij monde van zijn advocaat (in de pleitaantekeningen) nog stelt dat er slechts is gestoeid, heeft [gedaagde] tijdens de mondelinge behandeling verklaard dat er eigenlijk ook niet is gestoeid; ze hebben elkaar in een mensenmassa op de Platielstraat een beetje jolig aangeduwd, verder kan hij het zich niet goed herinneren. Zijn verklaringen in de strafzaak (zowel in de schriftelijke verklaring als tijdens zijn verhoor) zijn volgens [gedaagde] een weergave van wat hij had gehoord van [eiser] ; hij herkent zichzelf daar niet in. Dat [eiser] wegliep en aangaf pijn aan zijn oor te hebben is geen bewijs dat [gedaagde] hem heeft geslagen. Het zou voor [gedaagde] niet eens mogelijk zijn geweest [eiser] te slaan: [eiser] was namelijk een ervaren kickbokser. Dat [gedaagde] tijdens de rit naar huis aan [eiser] heeft gevraagd of het ging, was niet omdat hij [eiser] geslagen zou hebben, maar alleen omdat hij dacht dat [eiser] zich misschien niet goed voelde. Van belang is ook dat [naam 1] niets heeft gezien.

[eiser] stelt dat hij oorletsel, gehoorverlies en tinnitus heeft opgelopen ten gevolge van de klap die [gedaagde] hem op zijn oor heeft gegeven. Hij voert daartoe aan dat hij direct na de klap een stekende pijn aan zijn oor voelde, duizelig en misselijk werd en een scherpe pieptoon hoorde. Toen hij zijn oor bij thuiskomst controleerde met een wattenstaafje, zat daar bloed aan. De vader van [eiser] heeft de volgende ochtend gezien dat er bloed op het kussen van [eiser] zat. [eiser] klaagde toen over oorpijn. Omdat de klachten aanhielden is [eiser] op 22 augustus 2017 naar de huisarts gegaan, die hem doorverwees naar de KNO-arts. Deze constateerde op 23 augustus 2017 een perforatie van het trommelvlies met bijpassend gehoorverlies. [eiser] heeft verder stukken uit zijn medisch dossier overgelegd, alsmede een medisch advies van [naam 3] . Daaruit blijkt, aldus [eiser] , dat hij voorafgaand aan het voorval nooit bij de huisarts is geweest in verband met in deze zaak aan de orde zijnde gehoorproblematiek (gehoorverlies, tinnitusklachten, etc.). Bovendien komen in alle brieven van de KNO-arts de tinnitusklachten terug.

[gedaagde] betwist dat sprake is van causaal verband en heeft in dat kader een scala aan alternatieve oorzaken aangevoerd. Volgens [gedaagde] is het aannemelijker dat de geconstateerde beschadiging van het oor van [eiser] is veroorzaakt doordat deze een wattenstaafje in zijn oor heeft gestoken. Wattenstaafjes hebben een erg kwalijke reputatie als oorzaak van een trommelvliesperforatie, aldus [gedaagde] . Dat het wattenstaafje in dit geval bebloed uit het oor kwam acht hij een zeer sterke aanwijzing dat dat de oorzaak is van de gehoorbeschadiging. Daarnaast heeft [gedaagde] erop gewezen dat [eiser] een fervent kickbokser was (en dus harde klappen tegen zijn hoofd heeft moeten incasseren), dat hij regelmatig, ook de bewuste nacht, heeft blootgestaan aan (zeer) harde muziek in het uitgaansleven en dat hij mogelijk een (midden)oorontsteking heeft gehad.

De rechtbank stelt voorop dat [gedaagde] het bestaan van de gehoorbeschadiging (perforatie van het trommelvlies met bijpassend gehoorverlies) en de tinnitus als zodanig niet betwist. [gedaagde] betwist wel het causaal verband tussen het (betwiste) voorval en dit letsel. Deze stellingen kunnen [gedaagde] echter niet baten. Volgens de verklaringen van beide partijen in de strafzaak is [eiser] , nadat hij een klap op zijn ook had gekregen, achteruit gestapt en heeft hij tegen [gedaagde] gezegd dat hij zijn oor had geraakt. De rechtbank constateert dat dit er kennelijk zo ernstig uitzag dat [gedaagde] – volgens zijn eigen verklaring – meerdere malen heeft gevraagd of het nog wel ging en zelfs heeft voorgesteld om naar het ziekenhuis te gaan. Gelet op deze omstandigheden, mede in het licht van de stellingen van [eiser] dat hij direct na de klap een stekende pijn voelde, duizelig en misselijk werd en een pieptoon in zijn oor had, is het naar het oordeel van de rechtbank dermate aannemelijk dat de nadien geconstateerde trommelvliesperforatie door de klap op het oor is ontstaan, dat een door [gedaagde] aangedragen alternatieve oorzaak goed gemotiveerd moet zijn. De stellingen van [gedaagde] blijven echter hangen op het niveau van algemene suggesties – waardoor zij het karakter krijgen van een schot hagel – zonder enige onderbouwing of concreet aanknopingspunt voor een daadwerkelijk causaal verband in deze zaak. Dat [eiser] een middenooronsteking heeft gehad is bijvoorbeeld in het geheel niet gebleken, terwijl het feit dat hij een kickbokser was en vaker was blootgesteld aan harde muziek niet verklaart waarom hij juist op 20 augustus 2017 last kreeg van zijn oor. In ieder geval staat het niet in de weg aan de door [eiser] gestelde oorzaak, namelijk de klap op zijn oor. De rechtbank concludeert dan ook dat het door [eiser] gestelde causaal verband tussen de klap op zijn oor en het letsel aan zijn oor onvoldoende gemotiveerd is betwist, zodat dit komt vast te staan.

Nu de rechtbank heeft vastgesteld dat [gedaagde] zich jegens [eiser] toerekenbaar onrechtmatig heeft gedragen, door hem een klap op zijn oor te geven, en dat [eiser] als gevolg van die klap letsel aan zijn oor (een trommelvliesperforatie met bijbehorend gehoorverlies) heeft opgelopen, moet de (tussen)conclusie luiden dat de aansprakelijkheid van [gedaagde] jegens [eiser] is komen vast te staan. [gedaagde] is dus jegens [eiser] aansprakelijk voor de schade die deze ten gevolge van de klap op zijn oor heeft geleden.

[eiser] vordert in totaal € 52.097,44 ter vergoeding van zijn schade, bestaande uit reeds verschenen en toekomstige medische kosten (€ 20.230,08), reeds verschenen en toekomstige reiskosten (€ 2.149,-), studievertraging (€ 13.650,-), voor niets gemaakte (studie)kosten (€ 528,86), immateriële schade (€ 9.000) en kosten voor informatie en medisch advies (€ 1.772,10).

[gedaagde] heeft de rechtbank verzocht zich eerst uit te laten over de aansprakelijkheid en het medisch causaal verband (waarmee [gedaagde] , naar de rechtbank begrijpt bedoelt het causaal verband tussen de klap op het oor en het oorletsel van [eiser] ). In dat verband heeft [gedaagde] de betwisting van de verschillende schadeposten zeer summier gehouden.

Gelet op het feit dat het partijdebat hierdoor nog niet in volle omvang is gevoerd zal de rechtbank partijen in de gelegenheid te stellen zich nader uit te laten over de gevorderde schadeposten. De zaak zal daartoe op de rol worden geplaatst voor een conclusiewisseling. Daarbij zal eerst [eiser] de gelegenheid krijgen zijn stellingen met betrekking tot de gevorderde schadevergoeding desgewenst aan te vullen of te verduidelijken, gevolgd door een conclusie van de zijde van [eiser] . De rechtbank benadrukt dat deze conclusiewisseling uitsluitend gericht dient te zijn op de schade.

Iedere verdere beslissing wordt aangehouden.