Uitspraken

Ten slotte is vonnis bepaald.

[eiseres] is sinds 8 september 2023 eigenaar van de onroerende zaak aan de [adres] in [woonplaats] .

De begane grond van dit pand staat al lange tijd leeg. De bovenwoning in het pand was al jaren vóór de aankoop van het pand verhuurd aan [gedaagde] . Een schriftelijke huurovereenkomst is niet voorhanden.

Tussen partijen bestaat een huurovereenkomst voor onbepaalde tijd. [gedaagde] betaalt een huurprijs van € 750,00 per maand.

[eiseres] is voornemens het gehele pand te renoveren en heeft daarvoor op 21 juni 2023 een vergunning verkregen van de gemeente Kerkrade. De voorgenomen renovatie bestaat uit het realiseren van vier woningen op de begane grond en de splitsing van de bovenwoning in twee woningen.

Voor het uitvoeren van de renovatiewerkzaamheden is het noodzakelijk dat [gedaagde] zijn medewerking daaraan verleent en het door hem gehuurde gedeelte van het pand tijdelijk verlaat.

Ondanks meerdere verzoeken en voorstellen van [eiseres] , heeft [gedaagde] tot op heden geen medewerking verleent aan het uitvoeren van de renovatiewerkzaamheden.

[eiseres] heeft daartoe aangevoerd dat zij de renovatie slechts kan realiseren als zij de bovenwoning die door [gedaagde] wordt gehuurd mag betreden en [gedaagde] deze tijdelijk, voor de duur van de werkzaamheden, verlaat en ontruimt. [gedaagde] moet zijn medewerking verlenen op grond van hetgeen is bepaald in artikel 7:220 lid 2 BW, aldus [eiseres] .

[gedaagde] voert gemotiveerd verweer en concludeert tot afwijzing van de vorderingen van [eiseres] .

Een voorziening in kort geding kan slechts worden gegeven als sprake is van een spoedeisende zaak waarin, gelet op de belangen van partijen, een onmiddellijke voorziening bij voorraad is vereist. Naar het oordeel van de kantonrechter heeft [eiseres] voldoende aannemelijk gemaakt en volgt ook uit de aard van deze zaak dat sprake is van een spoedeisend belang.

Om de onverwijlde voorzieningen te kunnen toewijzen zoals gevorderd in dit kort geding, dient met redelijke mate van zekerheid aangenomen te kunnen worden dat in een bodemprocedure de met de gevraagde voorzieningen (nagenoeg) overeenstemmende vorderingen zullen worden toegewezen, zodat het gerechtvaardigd is daarop vooruit te lopen. Die beoordeling geschiedt op basis van hetgeen in deze korte procedure naar voren is gebracht en voldoende aannemelijk is gemaakt.

Rekening houdende met het voorgaande toetsingskader overweegt de kantonrechter als volgt.

Artikel 7:220 lid 2 BW houdt in dat een huurder aan zijn verhuurder de gelegenheid moet geven tot het uitvoeren van een renovatie van het gehuurde, indien verhuurder met voortzetting van de huurovereenkomst tot renovatie van het gehuurde wil overgaan en aan huurder hiertoe schriftelijk een redelijk voorstel doet. Het te toetsen criterium om te kunnen spreken van een voortzetting van de huurovereenkomst is of de functie en plaats van het gehuurde in beginsel gelijk blijven aan de toestand voordat de renovatie plaatsvond.

Nu tussen partijen (nog) niet vast staat wat de omvang van het gehuurde is en dit ook niet aannemelijk is geworden in deze procedure – partijen nemen daarover tegenovergestelde standpunten in – is de kantonrechter van oordeel dat hij evenmin kan beoordelen of de plaats van het gehuurde gelijk blijft na renovatie en of de huidige huurovereenkomst tussen partijen dus kan worden voortgezet. In kort geding bestaat ook geen mogelijkheid om dit nader te onderzoeken. Een kort geding leent zich naar zijn aard immers niet voor een onderzoek naar de feiten en/of bewijslevering. Dat zal in een eventueel aanhangig te maken bodemprocedure moeten plaatsvinden.

Nu niet aannemelijk is geworden dat artikel 7:220 lid 2 BW op de onderhavige situatie van toepassing is, komt de kantonrechter ook niet toe aan een verdere beoordeling van het renovatievoorstel van [eiseres] en kan hij ook niet bepalen dat [gedaagde] zijn medewerking aan de renovatiewerkzaamheden moet verlenen.

Ten overvloede overweegt de kantonrechter nog dat bij de plannen van [eiseres] hoe dan ook geen sprake kan zijn van een situatie waarin de plaats van het gehuurde gelijk blijft nu die plannen immers behelzen het in tweeën verdelen van de etages waar [gedaagde] momenteel woont om daar twee woningen te realiseren. Volgens [eiseres] zou [gedaagde] na renovatie dan terug kunnen keren naar één van deze twee gerenoveerde appartementen. De kantonrechter is van oordeel dat evident is dat in dat geval van een gelijke plaats van het gehuurde geen sprake meer kan zijn. Er zou dan immers een geheel ander te verhuren object ontstaan, met een substantieel kleinere omvang en een andere indeling, tegen een andere huurprijs en vermoedelijk ook met andere afspraken omtrent het gebruik van het gehuurde aangezien [gedaagde] dan te maken zou hebben met buren, zowel naast hem als onder hem. Een en ander is van een dusdanig wezenlijk karakter dat de kantonrechter van oordeel is dat niet kan worden gezegd dat dan sprake is van een renovatie met voortzetting van de huurovereenkomst.

Gelet op al het voorgaande wijst de kantonrechter de vorderingen van [eiseres] af.

[eiseres] wordt als de in het ongelijk gestelde partij veroordeeld tot betaling van de proceskosten, aan de zijde van [gedaagde] tot aan dit vonnis begroot op € 793,00 aan salaris gemachtigde. Dat is het vaste tarief voor een gemiddeld kanton kort geding op tegenspraak. De door [gedaagde] gevorderde wettelijke rente over deze kosten zal eveneens worden toegewezen zoals hierna in het dictum vermeld.