Uitspraken

Op grond van artikel 3, vijfde lid, aanhef en onder b, van de Regeling beloning

curatoren, bewindvoerders en mentoren (hierna: de Regeling beloning) – voor zover

hier relevant – kent de kantonrechter naast de jaarbeloning in voorkomende gevallen,

in geval er geen mentor is, een forfaitaire beloning toe voor een verhuizing

In de artikelsgewijze toelichting bij de Regeling beloning (Staatscourant 2014, nr.

32149, p. 14) staat bij artikel 3, vijfde lid, onder b, vermeld: “De werkzaamheden in

het kader van een verhuizing vallen in beginsel onder de taak van de mentor. Daarom

dient een beloning voor werkzaamheden in het kader van een verhuizing alleen te

worden toegekend indien de rechthebbende daartoe zelf niet in staat is en er geen

mentor is die de verhuizing kan regelen.”

In de Aanbevelingen meerderjarigenbewind (vastgesteld op 31 januari 2023) staat in

paragraaf C8 over de beloning bij verhuizing vermeld: “Ten aanzien van de extra

beloning in verband met verhuizen geldt dat dit een beloning is voor de inspanningen

die een bewindvoerder verricht ten aanzien van de feitelijke verhuizing van de

betrokkene. Daarbij kan gedacht worden aan de bewindvoerder die een verhuisbedrijf

moet inschakelen, die een schoonmaakploeg moet inhuren en dergelijke, omdat de

betrokkene en zijn sociale omgeving of mentor dit niet zelf kunnen regelen. De

bewindvoerder moet vermelden waarom de betrokkene dit niet zelf kan. De

administratieve werkzaamheden die gepaard gaan met een verhuizing horen tot de

normale taak van een bewindvoerder.”

Uit bovenstaande blijkt dat de verzochte forfaitaire verhuiskostenvergoeding met name bedoeld is voor werkzaamheden die in eerste instantie door rechthebbende zelf moeten worden uitgevoerd. Als dat niet kan, dan is het aan de mentor, en pas als die er niet is, is het aan de bewindvoerder om de verhuiswerkzaamheden te (laten) verrichten. Uit de artikelsgewijze toelichting op de Regeling beloning volgt dat de bewindvoerder geen recht heeft op de beloning als er een mentor is die de verhuizing kan regelen. Ook in die situatie moet de bewindvoerder administratieve werkzaamheden rondom de verhuizing verrichten. Het gaat hier kortom dus niet om een beloning voor de administratieve handelingen die een bewindvoerder altijd dient te verrichten als een cliënt verhuist.

De kantonrechter gaat hiermee voorbij aan de uitspraak van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 4 februari 2025 (ECLI:NL:GHARL:2025:563). In deze uitspraak heeft het Hof geoordeeld dat zodra er sprake is van een verhuizing en er geen mentor is die betrokkene bij de verhuizing kon ondersteunen de bewindvoerder de aangewezen persoon is om dat te doen en dat dan de betreffende forfaitaire beloning wordt toegekend. Anders dan het Hof is de kantonrechter namelijk van oordeel dat de administratieve handelingen die een bewindvoerder altijd dient te verrichten bij de verhuizing van een cliënt (of er nu wel of geen mentor is) vallen onder de standaardwerkzaamheden van een bewindvoerder en daarmee niet onder de werkzaamheden vallen waarvoor de regeling een beloning bij verhuizing toekent.

Nu verzoeker geen andere werkzaamheden dan de genoemde administratieve handelingen heeft gesteld, wordt niet voldaan aan voornoemd criterium. Het verzoek zal daarom worden afgewezen.