Uitspraken

De kern van het geschil dat partijen verdeeld houdt, wordt gevormd door het antwoord op de vraag of Linkkers een (mede)auteursrecht heeft op de softwareapplicatie zorgIQ. Linkkers wenst inzage in de door haar op 2 april 2014 beslagen stukken om haar stellingen ten aanzien van het door haar gestelde (mede)auteursrecht in de nog in te stellen hoofdzaak nader te kunnen onderbouwen.

Linkkers beroept zich op artikel 843a Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) in samenhang met artikel 1019a Rv. Op grond van artikel 843a Rv kan hij die daarbij rechtmatig belang heeft inzage, afschrift of uittreksel vorderen van bepaalde bescheiden aangaande een rechtsbetrekking waarbij hij of zijn rechtsvoorgangers partij zijn. Volgens Linkkers is sprake van een inbreuk op een recht van intellectuele eigendom en daarmee van een onrechtmatige daad van PriHealth waar deze laatste de softwareapplicatie zorgIQ openbaart en verveelvoudigt zonder toestemming van Linkkers als mederechthebbende.

Op grond van het bepaalde in artikel 1 in samenhang met artikel 10 Auteurswet (Aw) komen voor auteursrechtelijke bescherming die werken in aanmerking die voldoende oorspronkelijk zijn en een eigen karakter hebben en bovendien het persoonlijk stempel van de maker dragen. Dat het voortbrengsel een eigen, oorspronkelijk karakter moet bezitten, houdt in dat de vorm niet ontleend mag zijn aan het werk van een ander. Om te voldoen aan de eis dat het werk het persoonlijk stempel van de maker moet dragen, zal sprake moeten zijn van een vorm die het resultaat is van scheppende menselijke arbeid en dus van creatieve keuzes, en die aldus voortbrengselen zijn van de menselijke geest (Hoge Raad, 30 mei 2008, NJ 2008, 556; Endstra-tapes).

Aan de softwareapplicatie zorgIQ, die in wezen een computerprogramma is, komt auteursrechtelijke bescherming toe in het geval de applicatie een eigen, oorspronkelijk karakter heeft en het persoonlijk stempel van de maker draagt. Computerprogramma’s worden vermeld in artikel 10, lid 1, onder 12 Auteurswet (Aw), welke bepaling is toegevoegd ter voldoening aan Richtlijn 91/250/EEG, thans vervangen door de Richtlijn betreffende de rechtsbescherming van computerprogramma's (Richtlijn 2009/24/EG).

Linkkers heeft in het bestek van dit kort geding geen feiten gesteld waaruit kan worden opgemaakt wat haar inbreng is geweest bij het ontwikkelen van de softwareapplicatie zorgIQ. Zij volstaat met de stelling dat Linkkers en PriHealth eendrachtig hebben samengewerkt om de applicatie te bouwen, waarbij zowel de inhoud als de structuur van de applicatie het gevolg is van op elkaar afgestemde eigen – scheppende – intellectuele keuzes van zowel PriHealth als Linkkers, zonder deze keuzes te beschrijven. Ook zonder dat Linkkers over de verlangde bescheiden beschikt, moet het mogelijk worden geacht een dergelijke beschrijving te geven. Dit laat Linkkers na. Door Linkkers is concreet gesteld noch onderbouwd welke (creatieve) keuzes zijn gemaakt en op welke wijze de vorm van de applicatie – mede – het resultaat is van scheppende menselijke arbeid en dus van creatieve keuzes van (medewerkers van) Linkkers. Weliswaar blijkt uit een door Linkkers overgelegde productie dat veelvuldig overleg heeft plaatsgevonden tussen medewerkers van Linkkers en van PriHealth, maar uit dit stuk kan niet worden opgemaakt wat daarbij is besproken. Daarbij is van belang dat PriHealth heeft aangevoerd dat de bemoeienis van Linkkers voornamelijk zag op het inbrengen van haar contacten met huisartspraktijken, opdat deze als potentiële afnemer benaderd konden worden. Het feit dat Linkkers tijd heeft geïnvesteerd en kennis ter beschikking heeft gesteld en zogenoemde “zorgpaden” en overig materiaal heeft aangeleverd, vormt evenmin voldoende onderbouwing omdat een nadere concretisering op dit punt ontbreekt. Dit voorgaande klemt omdat de “zorgpaden” volgens beide partijen grotendeels – al dan niet via internet – van derden werden betrokken en daarom niet zonder meer gesproken kan worden van een oorspronkelijk karakter. Daar komt bij dat, zo er al wijzigingen zijn aangebracht in de door Linkkers aangeleverde “zorgpaden” niet duidelijk is geworden of deze wijzigingen zijn toe te dichten aan Linkkers en evenmin dat deze een eigen, oorspronkelijk karakter bezitten. Naast het voorgaande heeft Linkkers niet inzichtelijk gemaakt op welke wijze het genoemde overige materiaal voldoende oorspronkelijk is en een eigen karakter heeft en bovendien het persoonlijk stempel van (medewerkers van) Linkkers draagt.

Zoals PriHealth in dit verband ter terechtzitting met juistheid heeft aangevoerd, vloeit geen auteursrecht voor Linkkers voort uit het beoordelen en verbeteren van (fouten in) teksten van de softwareapplicatie die PriHealth heeft vervaardigd. Het corrigeren van teksten, in die zin dat daaruit taal- en typefouten werden gehaald, is geen voortbrengsel van de menselijke geest die auteursrechtelijke bescherming meebrengt.

Dit voorgaande leidt ertoe dat niet aannemelijk is geworden dat aan Linkkers een (mede)auteursrecht toekomt op de softwareapplicatie zorgIQ. Daarmee is evenmin aannemelijk geworden dat sprake is van een uit een inbreuk op dat recht van intellectuele eigendom bestaande onrechtmatige daad van PriHealth en daarmee van een rechtsbetrekking in de zin van artikel 1019a Rv in samenhang met artikel 843a Rv. Omdat niet is voldaan aan de eis van artikel 843a Rv dat een rechtsbetrekking tussen Linkkers en PriHealth moet bestaan om inzage, afschrift of uittreksel te kunnen vorderen van bepaalde bescheiden, dienen de vorderingen van Linkkers te worden afgewezen.

Als de in het ongelijk gestelde partij zal Linkkers worden veroordeeld in de proceskosten. PriHealth heeft verzocht om een volledige proceskostenveroordeling ter hoogte van € 10.762,95 (inclusief btw), op grond van het bepaalde in artikel 1019h Rv aangezien het hier een (verweer tegen een) intellectueel eigendomsrecht betreft. Deze zaak betreft een eenvoudig kort geding waarvoor in het indicatietarief IE-zaken een bedrag van € 6.000,00 als redelijk en evenredig is begroot. In hetgeen van de zijde van PriHealth is betoogd wordt onvoldoende aanleiding gevonden om van dit tarief af te wijken. De voorzieningenrechter begroot de proceskosten daarom op € 6.000,00, te vermeerderen met de griffierechten ter hoogte van € 608,00, in totaal € 6.608,00. Dit bedrag zal worden toegewezen.