Uitspraken

[eisers c.s.] . legt aan zijn vorderingen ten grondslag dat [gedaagden c.s.] in strijd handelt met het door WESP op grond van artikel 8 Auteurswet (Aw) verkregen auteursrecht op het in 2.7 weergegeven logo, dat inmiddels (mede) in aangepaste vorm (zie 2.9) aan [eiseres sub 1] is overgedragen (zie 2.12 en 2.17) en de door [eiseres sub 1] en [eiser sub 3] geregistreerde merkrechten (zie 2.13 respectievelijk 2.11).

In het navolgende zullen deze grondslagen achtereenvolgens aan bod komen.

Auteursrecht

Tussen partijen staat vast dat [gedaagde sub 2] de fysieke maker is van het in 2.7 weergegeven logo en dat WESP dit logo als van haar afkomstig openbaar heeft gemaakt zonder daarbij [gedaagde sub 2] als maker te vermelden (zie 2.8).

Tussen partijen is echter in geschil of partijen (tijdig) zijn overeengekomen dat de auteursrechten bij [gedaagde sub 2] zouden blijven rusten, zodat deze in afwijking van artikel 8 Aw niet op WESP (als fictieve maker) zijn overgegaan. De bewijslast dat [gedaagde sub 2] zich tijdig zijn auteursrecht op het logo heeft voorbehouden, rust op [gedaagden c.s.] (Hof ’s-Hertogenbosch, 16 december 2003, Zeno/Agio, ECLI:NL:GHSHE:2003:AO1618).

[gedaagden c.s.] heeft in dit kader – naar de voorzieningenrechter begrijpt – aangevoerd dat uit de verklaringen van de heren Koenen, Gudden en [A] (zie respectievelijk 2.18, 2.19 en 2.20) blijkt dat WESP en [eisers c.s.] . ermee instemden dat alle intellectuele eigendomsrechten rondom het muziekevenement bij de heren [gedaagden c.s.] (zouden blijven) berusten.

De voorzieningenrechter volgt [gedaagden c.s.] hierin echter niet. Uit deze verklaringen blijkt naar het oordeel van de voorzieningenrechter slechts dat voornoemde heren [gedaagde sub 3] als bedenker/maker van het concept, logo, naam en muziek van het evenement beschouwen op grond waarvan de intellectuele eigendomsrechten (oorspronkelijk) bij hem zouden rusten. Uit deze verklaring blijkt niet dat [gedaagden c.s.] met [eisers c.s.] . is overeengekomen dat de [gedaagde sub 2] toebehorende auteursrechten op het logo ook bij hem zouden blijven rusten – in het geval WESP dit logo openbaar zou maken als van haar afkomstig zonder vermelding van [gedaagde sub 2] als maker – en dat is nu juist waartoe [gedaagden c.s.] de bewijslast heeft c.q. hetgeen hij in het kader van dit kort geding voldoende aannemelijk moet maken.

[gedaagden c.s.] heeft verder nog aangevoerd dat [gedaagde sub 2] zich zijn auteursrechten op het logo heeft voorbehouden door middel van de algemene voorwaarden die aan [eiser sub 3] zijn gezonden bij de offerte voor de aanpassing van het logo ten behoeve van het evenement dat in 2014 is gehouden (zie 2.10). Op grond van deze algemene voorwaarden zou WESP slechts een gebruiksrecht van een jaar hebben verkregen, aldus [gedaagden c.s.]

De voorzieningenrechter stelt in het kader van dit kort geding echter vast dat deze algemene voorwaarden pas in 2013 aan [eiser sub 3] zijn gezonden. Dat is dus ruimschoots ná de eerste openbaarmaking door WESP. Voor zover [gedaagde sub 2] zich zijn auteursrechten door toezending van algemene voorwaarden had kunnen voorbehouden, hetgeen door [eisers c.s.] . wordt betwist, geldt dus dat hij dat niet tijdig (vóór eerste openbaarmaking door WESP) heeft gedaan. Tussen partijen is overigens niet in geschil dat degene die in 2012 rechthebbende is geworden c.q. is gebleven ook over de auteursrechten van het aangepaste logo (zie 2.9) beschikt.

Merkenrecht

[eisers c.s.] . heeft zijn vorderingen tevens gegrond op de merkrechten van [eiseres sub 1] en [eiser sub 3] (zie 2.13 respectievelijk 2.11).

Voor zover [eisers c.s.] . zijn vorderingen baseert op het merkrecht van [eiseres sub 1] , geldt dat slechts [eiseres sub 1] als merkhouder deze vordering kan instellen en dat hij geen belang meer heeft bij toewijzing. [gedaagden c.s.] dient immers reeds op grond van het door [eiseres sub 1] ingeroepen auteursrecht ieder gebruik van het teken “Hossa”, “Hossa!”, “Symphonica in Hossa” en/of enig daarmee overeenstemmend teken te staken en gestaakt te houden op straffe van een aan [eiseres sub 1] te verbeuren dwangsom (zie 5.9 en 7.1). Dat daarnaast enig (aanvullend) belang voor toewijzing op grond van het merkenrecht zou bestaan, is niet door [eisers c.s.] . gesteld.

[gedaagden c.s.] voert echter aan dat de inschrijving van het beeldmerk van [eiser sub 3] in een bodemprocedure op grond van artikel 2.4 sub f BVIE nietig zal worden verklaard, nu het merkdepot te kwader trouw is verricht, omdat [gedaagde sub 2] het logo heeft voorgebruikt in de zin van voornoemd artikel. Het voorgebruik van [gedaagde sub 2] zou, zo voert [gedaagden c.s.] ter zitting aan, bestaan uit het ontwerpen van het logo en de presentatie daarvan aan WESP.

[gedaagden c.s.] heeft voorts aangevoerd dat de kwade trouw van het merkdepot door [eiser sub 3] ook blijkt uit de omstandigheid dat [gedaagde sub 2] op grond van de door hem aan [eiser sub 3] gezonden algemene voorwaarden (zie 2.10) bij uitsluiting is gerechtigd tot het doen van een merkdepot.

De voorzieningenrechter overweegt als volgt. Van “voorgebruik” in de zin van artikel 2.4 sub f BVIE is sprake als een met het merk overeenstemmend teken is voorgebruikt “als merk”, dus ter onderscheiding van waren en diensten. Hetgeen door [gedaagden c.s.] in dit kader is aangevoerd is niet als een dergelijk voorgebruik te beschouwen. Het was in 2012, 2013 en 2014 immers juist WESP die het teken gebruikte ter onderscheiding van het muziekfestival. Zij deed dat te goeder trouw, want met instemming van [gedaagde sub 2] .

Nu – zoals hiervoor reeds is geoordeeld – de auteursrechten van [gedaagde sub 2] reeds vóór de toezending van de algemene voorwaarden op WESP zijn overgegaan, kan het verweer van [gedaagden c.s.] dat [gedaagde sub 2] op grond van die algemene voorwaarden bij uitsluiting gerechtigd zou zijn tot het doen van een merkdepot hem in het kader van dit kort geding niet baten. Als het verweer van [gedaagden c.s.] opgaat, betekent dit immers dat [gedaagde sub 2] – zonder over de auteursrechten van het logo te beschikken – bij uitsluiting bevoegd zou zijn tot een merkdepot van hetzelfde logo over te gaan. Dit leidt tot een conflict van rechten, dan wel een uitholling van het auteursrecht van [eiseres sub 1] . Op grond daarvan is zonder nadere toelichting – die ontbreekt – niet zomaar voldoende aannemelijk dat een beroep van [gedaagden c.s.] op nietigheid van het merkdepot van [eiser sub 3] zal slagen.

Voor zover [gedaagden c.s.] heeft bedoeld aan te voeren dat de merkinschrijving van [eiser sub 3] nietig zal worden verklaard, omdat hij daarmee inbreuk maakt op de auteursrechten van [gedaagde sub 2] , geldt dat de voorzieningenrechter hiervoor reeds heeft geoordeeld dat de auteursrechten niet (meer) bij [gedaagde sub 2] rusten (zie 5.9).

Overdracht Facebook en domeinnaam

[eisers c.s.] . vorderen onder III en IV (zie 3.1) dat [gedaagde sub 2] de domeinnaam www.symphonicainhossa.nl overdraagt aan [eiseres sub 1] en dat [gedaagden c.s.] de Facebookpagina “Symphonica_in_Hossa” overdragen aan [eiseres sub 1] . De voorzieningenrechter is gelet op het voorgaande van oordeel dat de domeinnaam en Facebookpagina inbreuk maken op de intellectuele eigendomsrechten van [eiseres sub 1] en [eiser sub 3] , zodat de gevorderde overdracht zal worden toegewezen.

Daaraan staat naar het oordeel van de voorzieningenrechter niet in de weg dat, zoals [gedaagden c.s.] heeft aangevoerd, deze overdracht bij een andersluidend oordeel van de bodemrechter niet eenvoudig ongedaan kan worden gemaakt in het geval de domeinnaam en Facebookpagina reeds zijn overgedragen aan een derde. In een voorkomend geval zal dit zich kunnen vertalen in een eventuele schadevergoedingsvordering op [eisers c.s.] .

Nu overdracht aan [eiseres sub 1] wordt gevorderd, zal de door [eisers c.s.] . gevorderde dwangsom slechts ten gunste van [eiseres sub 1] worden toegewezen.

[eiseres sub 2]

Alle dagen en uren

Dwangsommen

Proceskosten

[eisers c.s.] . vordert op grond van artikel 1019h Rv dat [gedaagden c.s.] wordt veroordeeld in de volledige door haar gemaakte proceskosten.

[gedaagden c.s.] heeft hiertegen aangevoerd dat [eisers c.s.] . de proceskosten dient te dragen, omdat de auteursrechten pas bij akte van 12 april 2015 aan [eiseres sub 1] zijn overgedragen en [gedaagden c.s.] hiervan pas één dag voor de zitting van op de hoogte was. Ten tijde van de sommatie en het opstellen van de dagvaarding was [eiseres sub 1] dus – de argumentatielijn van [eisers c.s.] . volgende – nog geen auteursrechthebbende, terwijl hij zich hier wel op beriep. De voorzieningenrechter is echter van oordeel dat de kernvraag van (dit onderdeel van) onderhavig geschil is of WESP auteursrechthebbende is geworden. Dat [eiseres sub 1] pas onlangs de auteursrechten van WESP heeft overgedragen gekregen, heeft in dat verband geen zelfstandige betekenis en er zijn (ook overigens) geen kosten aan toe te rekenen. De voorzieningenrechter gaat dan ook aan dit verweer voorbij.

Uit een door [eisers c.s.] . overgelegde specificatie en een in de pleitnota weergegeven overzicht/schatting van de meest recent gemaakte/te maken kosten, blijkt dat zijn proceskosten in totaal € 12.967,00 (exclusief kantoorkosten en btw) bedragen.

Nu de hoogte van de door [eisers c.s.] . gevorderde kosten door [gedaagden c.s.] is bestreden, zullen de kosten conform de Indicatietarieven in IE-zaken worden gematigd tot het bedrag van het toepasselijke indicatietarief, te weten het tarief voor een eenvoudig kort geding à
€ 6.000,00.

Aangezien de procedure in conventie en reconventie volledig met elkaar samen hangen – ze zijn immers elkaars spiegelbeeld, in die zin dat elke partij met zijn vorderingen wil bewerkstelligen dat hij zijn beweerdelijke intellectuele eigendomsrechten uit kan oefenen met uitsluiting van de andere partij – geldt het genoemde indicatietarief voor de conventie en reconventie tezamen.

[gedaagden c.s.] zal als de grotendeels in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld van zichzelf en van [eiseres sub 1] en [eiser sub 3] . De kosten aan de zijde van [eiseres sub 1] en [eiser sub 3] worden, met inachtneming van het bovenstaande, begroot op:

Totaal € 6.698,89

De door [eisers c.s.] . gevorderde wettelijke rente over de proceskosten, zal worden toegewezen als in het dictum bepaald.

[gedaagden c.s.] zal als de in het ongelijk gestelde partij ook in de kosten van de reconventie worden veroordeeld. Nu de procedure in conventie en reconventie echter volledig met elkaar samen hangen, geldt het indicatietarief voor de conventie en reconventie tezamen (zie 5.19).

Dat de reconventionele vorderingen (ook) jegens [eiseres sub 2] worden afgewezen, leidt niet tot een ander oordeel omtrent de proceskosten dan onder 5.19 en 5.20 is omschreven, omdat ook aan de reconventieonele rechtsstrijd tussen [eiseres sub 2] en [gedaagden c.s.] geen zelfstandige betekenis toekomt.