Uitspraken

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht het onder feit 1 primair en feit 2 van parketnummer16/258854-19, het onder feit 1 en feit 2 van parketnummer 05-076195-19, het onder parketnummer 05-036797-19 en het onder parketnummer 16-025256-20 ten laste gelegde wettig en overtuigend te bewijzen.

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft zich ten aanzien van de bewezenverklaring van het onder feit 1 en feit 2 van parketnummer 16/258854-19, het onder feit 1 en feit 2 van parketnummer 05-076195-19 en het onder parketnummer 16-025256-20 ten laste gelegde, gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

De raadsvrouw heeft bepleit dat het onder parketnummer 05-036797-19 ten laste gelegde niet wettig en overtuigen bewezen kan worden. Verdachte dient hiervan vrijgesproken te worden. De raadsvrouw heeft daartoe aangevoerd dat uit het dossier niet volgt dat de ruit kapot is of dat er krassen of andere schade aan de ruit is toegebracht. Getuige [slachtoffer 4] heeft enkel gebonk en klappen gehoord. Verdachte kan zich niet herinneren dat hij een ruit heeft vernield.

Het oordeel van de rechtbank

Indien hoger beroep wordt ingesteld zullen de bewijsmiddelen worden uitgewerkt en opgenomen in een bijlage die aan dit vonnis zal worden gehecht.

Bewijsoverwegingen

Bewijsoverweging parketnummer 05-036797-19

De raadsvrouw heeft aangevoerd dat uit het dossier niet volgt dat de ruit kapot is of dat er krassen of andere schade aan de ruit is toegebracht. Getuige [slachtoffer 4] heeft enkel gebonk en klappen gehoord. Verdachte kan zich niet herinneren dat hij een ruit heeft vernield.

De rechtbank verwerpt het verweer van de raadsvrouw en acht het tenlastegelegde wettig en overtuigend bewezen. De rechtbank overweegt daartoe dat aangever [slachtoffer 4] verklaard heeft dat hij op 24 december 2018 het silhouet van een persoon voor zijn keukenraam zag staan. Hij zag dat de persoon zijn arm in de richting van het raam bewoog en 4 a 5 keer het raam met een harde klap raakte. Hij ging naar buiten en zag [verdachte] staan. [slachtoffer 4] keek naar het keukenraam en zag dat het raam kapot was. [slachtoffer 1] heeft verklaard dat zij zag dat haar man, [slachtoffer 4] , haar broer [verdachte] , die de ruit had vernield, vasthield.

Voorts is verdachte kort na de melding aangehouden met een bebloede hand. Verdachte zelf heeft geen enkele verklaring hoe het kan dat zijn hand bebloed was.

Bewijsoverweging parketnummer 16-025256-20

De rechtbank zal verdachte vrijspreken van het tenlastegelegde ten aanzien van [slachtoffer 3] . Uit de bewijsmiddelen volgt dat de ten laste gelegde bedreigingen gericht zijn tegen [slachtoffer 1] en [slachtoffer 4] . Het dossier bevat onvoldoende aanwijzingen dat verdachte [slachtoffer 3] heeft bedreigd.

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd verdachte ter zake van het door de officier van justitie bewezen geachte te veroordelen tot:

- een gevangenisstraf van 10 maanden, met aftrek van het voorarrest, waarvan een gedeelte van 4 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 3 jaren, met als bijzondere voorwaarden een meldplicht, ambulante behandeling, controle op middelengebruik en een contactverbod met [slachtoffer 3] , [slachtoffer 1] , [slachtoffer 4] en [slachtoffer 2] .

Daarnaast vordert de officier van justitie dat aan verdachte een vrijheidsbeperkende

maatregel wordt opgelegd voor de duur van twee jaar, in de vorm van een contactverbod met [slachtoffer 3] , [slachtoffer 1] , [slachtoffer 4] en [slachtoffer 2] . Voor iedere

overtreding van de maatregel dient volgens de officier van justitie 14 dagen vervangende

hechtenis te worden opgelegd, met een maximum van zes maanden.

De officier van justitie heeft voorts gevorderd het toezicht van de reclassering, de bijzondere voorwaarden en de vrijheidsbeperkende maatregel dadelijk uitvoerbaar te verklaren.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft zich gerefereerd aan de eis van de officier van justitie en daarbij bepleit aan verdachte een onvoorwaardelijk strafdeel op te leggen dat gelijk is aan de tijd die verdachte in verzekering en voorlopige hechtenis heeft doorgebracht.

De verdediging acht een contactverbod, in de vorm van een vrijheidsbeperkende maatregel, niet noodzakelijk, nu dit ook in de bijzondere voorwaarden kan worden opgenomen, zoals ook wordt geadviseerd door de reclassering.

Het oordeel van de rechtbank

Bij het bepalen van de straf en maatregel heeft de rechtbank rekening gehouden met de ernst van het bewezen verklaarde, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals ter terechtzitting is gebleken.

De rechtbank heeft bij de keuze tot het opleggen van een deels voorwaardelijke vrijheidsbenemende straf en bij de vaststelling van de duur daarvan in het bijzonder het volgende laten meewegen.

Verdachte heeft zijn zus [slachtoffer 1] en zijn voormalig reclasseringswerker [slachtoffer 2] gestalkt, door hen veelvuldig te bellen en hun voicemail in te spreken met bedreigende en beledigende berichten. Daarnaast heeft verdachte een ruit van de woning van zijn zus, [slachtoffer 1] en [slachtoffer 4] vernield.

Verdachte heeft met zijn handelen een grote inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van zijn slachtoffers gemaakt. Dergelijke feiten zorgen bij hen voor gevoelens van angst en onveiligheid. Daarnaast heeft verdachte gedreigd een politiebureau op te blazen en heeft hij meerdere malen het alarmnummer 112 gebeld zonder dat daartoe enige noodzaak was. Verdachte heeft hiermee een kostbaar beslag gelegd op publieke middelen die ten dienste van het algemeen belang staan, waarbij bovendien het risico ontstaat dat het alarmnummer niet of moeilijker bereikbaar is voor daadwerkelijke noodsituaties.

Uit het strafblad van verdachte van 31 maart 2020 volgt dat hij op 10 augustus 2018 door de politierechter is veroordeeld voor onder andere bedreiging tot een voorwaardelijke taakstraf van 40 uren, te vervangen door 20 dagen hechtenis. Verdachte liep ten tijde van het plegen van de bewezenverklaarde feiten nog in een proeftijd van deze veroordeling. Voorts heeft verdachte, terwijl hij voor belaging en/of bedreiging gedetineerd zat in de penitentiaire inrichting, [slachtoffer 1] , [slachtoffer 3] en [slachtoffer 4] telefonisch bedreigd.

Zijn eerdere veroordeling, de proeftijd en zijn detentie hebben verdachte er niet van weerhouden zich opnieuw schuldig te maken aan het plegen van (soortgelijke) strafbare feiten. Verdachte is uitsluitend gefixeerd geweest op het vermeende onrecht dat hem is aangedaan en heeft geen enkele rekening gehouden met de impact die zijn gedrag op zijn slachtoffers heeft.

Bij haar beslissing heeft de rechtbank ook rekening gehouden met de volgende rapportages:

Uit het rapport van C. Jonker volgt dat bij verdachte sprake is van hersenorganisch lijden in de zin van verwijding van het ventrikelsysteem met loopstoornissen, vermoedelijk als gevolg van langdurig chronisch alcoholmisbruik. Ten tijde van het tenlastegelegde was reeds sprake van hersenorganisch lijden.

Het is niet waarschijnlijk dat het verwijde ventrikelsysteem met de loopstoornis i.c. de gestoorde motorische coördinatie - vermoedelijk samenhangend met een periode van excessief alcoholgebruik - het gedrag van verdachte ten tijde van het tenlastegelegde heeft beïnvloed. Het lijkt waarschijnlijk dat de thans geconstateerde lichte cognitieve beperkingen in planningsvaardigheid en mentale flexibiliteit samenhangen met het psychiatrisch beeld, zoals ook geconcludeerd wordt in het NPO, verricht in het kader van de huidige Pro Justitia rapportage.

Uit de Triple rapportage volgt dat bij verdachte sprake is van een psychische stoornis in de vorm van een andere gespecificeerde persoonlijkheidsstoornis met narcistische, dwangmatige en borderline trekken. Hiernaast is sprake van een stoornis in het gebruik van alcohol en cannabis en een stoornis van de spraakvloeiendheid. Deze stoornissen waren ten tijde van het tenlastegelegde aanwezig en van invloed op de gedragskeuzes en gedragingen van verdachte.

Geadviseerd wordt het ten laste gelegde in verminderde mate aan verdachte toe te rekenen.

Op de korte termijn wordt het risico op recidive voor wat betreft dreigend agressief gedrag, belaging en vernieling als matig ingeschat en op de langere termijn als matig-hoog. Het risico op escalatie van het gedrag richting ernstig fysiek geweld wordt als laag ingeschat.

Om het risico op bedreigingen, vernielingen en belaging te verminderen is het nodig dat verdachte individuele psychotherapeutische behandeling krijgt gericht op emotieregulatie, het verminderen van de vastzittende boosheid en het motiveren van mindering van alcoholgebruik. Hierbij zou onder meer gedacht kunnen worden aan EMDR volgens het woede-wraak protocol, maar ook aan psychomotore therapie (spanningsopbouw). Daarnaast zou het goed zijn om zijn sterke kanten te benadrukken door hem te stimuleren tot activiteiten die een beroep doen op zijn intelligentie en creativiteit, waardoor hij meer erkenning krijgt en mogelijk minder gefixeerd raakt op onrecht. Opbouw van een steunend sociaal netwerk (buddy) zou overwogen kunnen worden. Deze behandeling kan ambulant plaats vinden. De responsiviteit wordt, gelet op de rigiditeit, als beperkt ingeschat. Aan de andere kant is er wel enige behandelmotivatie bij verdachte en heeft hij in het verleden

psychotherapeutische behandeling gehad en afgerond in een gespecialiseerde setting.

Geadviseerd wordt om bovenstaande behandeling op te leggen als bijzondere voorwaarde bij een deels voorwaardelijk strafdeel en een verplicht reclasseringscontact.

Uit het rapport van de reclassering volgt dat, gezien de delictgeschiedenis, het gebrek aan inzicht in eigen handelen en de gevolgen daarvan en het verloop van het toezicht, het professioneel oordeel van de reclassering afwijkt van de uitkomst van het risicotaxatie-instrument. De reclassering schat de kans op recidive in als hoog. Het risico op letselschade wordt ingeschat als gemiddeld en het risico op het onttrekken aan voorwaarden wordt ingeschat als hoog. Hoewel het eerdere reclasseringstoezicht niet goed verliep, ziet de reclassering met de nieuwe invulling van het toezicht (te weten de EMDR behandeling) mogelijkheden om een nieuw toezicht te laten slagen. Zeker ook als bijvoorbeeld het reclasseringscontact met name gericht is op het monitoren van de behandeling.

Geadviseerd wordt om verdachte een deels voorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen met daarbij als bijzondere voorwaarden een meldplicht, een ambulante behandeling, een contactverbod en meewerken aan middelencontrole.

Verdachte heeft ter terechtzitting verklaard bereid te zijn mee te werken aan de geadviseerde begeleiding, behandeling en middelencontrole.

Na de sluiting van het onderzoek ter terechtzitting en de schorsing van de voorlopige hechtenis met ingang van 15 april 2020 onder de bijzondere voorwaarde van een contactverbod met onder meer zijn zus [slachtoffer 1] is gebleken dat verdachte in de nacht van 15 op 16 april 2020 opnieuw meermalen de voicemail van zijn zus heeft ingesproken. Hierop is verdachte aangehouden op grond van artikel 84 Wetboek van Strafvordering. De rechtbank heeft hierop op 21 april 2020 de opheffing van de schorsing bevolen. Met instemming van de officier van justitie en de raadsvrouw en verdachte heeft de rechtbank het onderzoek ter terechtzitting niet heropend maar besloten om dit vonnis uit te spreken.

Alles overwegende is de rechtbank van oordeel dat een gevangenisstraf van 300 dagen, met aftrek van de tijd die verdachte in verzekering en voorlopige hechtenis heeft doorgebracht passend en geboden is. De rechtbank acht het, gelet op de persoon van verdachte, niet wenselijk dat verdachte langer gedetineerd blijft en acht begeleiding en behandeling van verdachte wenselijk en noodzakelijk om de kans op recidive te verlagen. De rechtbank zal daarom een deel van de gevangenisstraf, te weten 120 dagen, voorwaardelijk opleggen, met daarbij de bijzondere voorwaarden zoals deze zijn geadviseerd door de deskundigen. De rechtbank legt verdachte daarbij een proeftijd van drie jaren op.

De rechtbank zal in de bijzondere voorwaarden geen contactverbod opnemen. De rechtbank overweegt daartoe dat bij een eventuele overtreding van dit contactverbod de mogelijkheid bestaat dat de tenuitvoerlegging van de voorwaardelijk opgelegde gevangenisstraf wordt bevolen, waarmee het strafrechtelijk kader voor de noodzakelijke begeleiding en behandeling van verdachte komt te vervallen. Het geadviseerde contactverbod zal de rechtbank opleggen in de vorm van een vrijheid beperkende maatregel zoals hierna wordt overwogen.

Dadelijke uitvoerbaarheid

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan een misdrijf dat is gericht tegen dan wel gevaar veroorzaakt voor de onaantastbaarheid van het lichaam van een of meer personen, te weten de hiervoor bewezen verklaarde feiten.

Gelet op de persoon van verdachte en de adviezen van de deskundigen zoals deze ter terechtzitting zijn besproken, is de rechtbank van oordeel dat er ernstig rekening mee moet worden gehouden dat verdachte zonder behandeling opnieuw een dergelijk misdrijf zal begaan. Daarom zal zij bevelen dat de bijzondere voorwaarden die verdachte zullen worden opgelegd en het toezicht door de reclassering, dadelijk uitvoerbaar zijn.

Vrijheidsbeperkende maatregel

De rechtbank zal, ex artikel 38v van het Wetboek van Strafrecht, ten aanzien van het onder feit 1 primair en feit 2 van parketnummer 16/258854-19 en het onder parketnummer 16-025256-20 bewezen verklaarde, ter beveiliging van de maatschappij en ter voorkoming van strafbare feiten verdachte een contactverbod opleggen. Verdachte heeft zich bij het stalken en bedreigen voornamelijk gericht op zijn familie, te weten zijn broer, zus, zwager en moeder, en op zijn voormalig reclasseringswerker [slachtoffer 2] .

De rechtbank zal daarom bevelen dat verdachte op geen enkele wijze, direct noch indirect, contact zal zoeken met [slachtoffer 1] , [slachtoffer 3] , [slachtoffer 4] , [A] en [slachtoffer 2] .

De rechtbank legt deze vrijheidsbeperkende maatregel op voor de duur van 2 jaar. Voor het geval niet aan de maatregel wordt voldaan, zal per overtreding vervangende hechtenis voor de duur van 7 dagen worden opgelegd, met een maximum van zes maanden. De rechtbank wijkt hier af van de door de officier van justitie gevorderde periode, om te voorkomen dat de begeleiding en behandeling van verdachte voor een langere duur wordt onderbroken.

Bij deze maatregel beveelt de rechtbank tevens de dadelijke uitvoerbaarheid, omdat uit de rapportages blijkt dat er ernstig rekening mee moet worden gehouden dat de verdachte opnieuw een strafbaar feit pleegt of zich belastend gedraagt jegens voornoemde personen, hetgeen ook gebleken is na de schorsing van de voorlopige hechtenis per 15 april 2020, waarna de schorsing is opgeheven.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft de gehele tenuitvoerlegging van de bij vonnis van de politierechter van 10 augustus 2018 voorwaardelijk opgelegde werkstraf van 40 uren, subsidiair 20 dagen vervangende hechtenis gevorderd.

Het standpunt van de verdediging

De raadsrouw heeft bepleit de vordering af te wijzen. Het uitvoeren van een taakstraf zal voor verdachte, naast de noodzakelijke reclasseringsbegeleiding en behandeling, een te grote belasting vormen. Daarnaast is verdachte fysiek beperkt en is contact met anderen voor hem moeilijk.

Het oordeel van de rechtbank

Bij vonnis van de politierechter in deze rechtbank van 10 augustus 2018 (parketnummer 05-045246-18) is aan verdachte een taakstraf van 40 uren voorwaardelijk opgelegd.

De rechtbank overweegt dat verdachte zich binnen de proeftijd opnieuw schuldig heeft gemaakt aan strafbare feiten en dat om die reden deze straf alsnog ten uitvoer gelegd kan worden. De reclassering wordt in staat geacht een voor verdachte passende werkstraf te vinden.

De rechtbank acht tenuitvoerlegging van voormelde werkstraf echter niet wenselijk. Gelet op de persoon van verdachte zullen de begeleiding en behandeling die aan verdachte worden opgelegd dusdanig belastend en intensief zijn dat de uitvoering van een werkstraf te belastend voor verdachte zal zijn en hem zal overvragen.

De rechtbank zal daarom de eerder vastgestelde proeftijd met één jaar verlengen.