Uitspraken

De kantonrechter zal de vorderingen van [eiseres] grotendeels toewijzen. [gedaagde] hoeft alleen een gedeelte van de door [eiseres] gevorderde inleverschade en een aantal kostenposten niet te betalen. De contractuele rente over de hoofdsom wordt toegewezen met ingang van de datum van de dagvaarding. De buitengerechtelijke kosten worden toegewezen tot het toepasselijke wettelijke tarief. Hierna wordt uitgelegd waarom.

[eiseres] vordert een vergoeding van € 1.362,05 voor de kilometerafrekening en gaat daarbij uit van de kilometerstand die door de taxateur op 11 juli 2019 is opgenomen. Die kilometerstand is 77.317 kilometer. [gedaagde] heeft de kilometerstand slechts in algemene bewoordingen betwist. Ook stelt [gedaagde] dat [eiseres] de voorgeschreven procedure voor inname van een auto niet correct heeft gevolgd, maar zonder daarbij aan te geven welke consequenties daaraan verbonden moet worden. [eiseres] heeft de auto wel laten taxeren door een onafhankelijke derde en daar is een rapportage van, de kantonrechter gaat daarom uit van de kilometerstand zoals genoemd in die rapportage. De gevorderde kilometerafrekening wordt daarom toegewezen.

[gedaagde] stelt (zonder nadere onderbouwing) dat zij de auto schoon heeft ingeleverd en betwist dat er sprake is van inleverschade. Als er sprake is van schade, dan is die volgens [gedaagde] ontstaan in de periode tussen de inname op 24 juni 2019 en de taxatie op 11 juli 2019.

In het taxatierapport is met foto’s vastgelegd dat er sprake is van de opgevoerde schadeposten, die met name zijn ontstaan door het gebruik van de auto. De kantonrechter gaat ervan uit dat de auto – behalve voor het vervoer naar de stallingslocatie – niet door een derde is gebruikt tot de taxatie. De enige schade die zonder gebruik in de tussentijd kan zijn ontstaan zijn de plekken vogelpoep aan de buitenkant van de auto. Omdat er enige tijd zat tussen het inleveren en de taxatie, komt die schade voor risico van [gedaagde] . Dat betekent dat er € 700,- exclusief btw in mindering wordt gebracht op de post inleverschade.

De door [eiseres] gevorderde vergoeding van € 125,- voor het kentekenbewijs wordt ook toegewezen: [gedaagde] heeft het kentekenbewijs namelijk nog steeds in haar bezit. Het had op haar weg gelegen om ervoor te zorgen dat [eiseres] het weer tijdig in bezit kreeg.

[gedaagde] moet dus ook voor de inleverschade betalen, die na aftrek van de onder 3.4 genoemde post nog € 746,57 inclusief btw (€ 1.317,- € 700,- plus 21% btw) bedraagt.

[gedaagde] stelt dat er ten onrechte kosten zijn opgevoerd en verwijst daarbij in ieder geval naar de bovengenoemde facturen. Deze facturen zijn niet aan [gedaagde] gericht, maar aan [eiseres] . [eiseres] kan deze kosten op grond van de algemene voorwaarden weliswaar aan [gedaagde] doorbelasten, maar zij heeft dat niet op de juiste manier gedaan. Een factuur of ingebrekestelling voor deze kosten aan [gedaagde] ontbreekt namelijk. Daarom wordt het deel van de vordering van [eiseres] dat ziet op de kosten incassobureau, berger en veiling (samen € 703,-) afgewezen.

De overige facturen zijn voldoende gespecificeerd en gericht aan [gedaagde] . [eiseres] heeft de factuur voor de kosten van de voortijdige beëindiging in deze procedure voldoende toegelicht.

De post ‘inleverschade’ op basis van de factuur van 16 juli 2019 wordt verlaagd tot € 746,57. Er wordt daarnaast € 703,- in mindering gebracht op het totaalbedrag, vanwege de kostenposten incassobureau, berger en veiling. Dat betekent dat de hoofdsom wordt toegewezen tot het bedrag van € 4.176,64.

[eiseres] vordert een vergoeding van de buitengerechtelijke incassokosten. Aan de wettelijke eisen voor een vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten is voldaan. De hoogte van de vordering is getoetst aan het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten (hierna: het Besluit). [eiseres] heeft het gevorderde bedrag aan buitengerechtelijke incassokosten vermeerderd met btw. De gevorderde btw is niet toewijsbaar, nu [eiseres] niet heeft gesteld geen ondernemer te zijn in de zin van artikel 7 van de Wet op de omzetbelasting 1968 of als ondernemer een vrijgestelde prestatie verricht te hebben. De vordering van € 859,00 als vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten is hoger dan het in het Besluit bepaalde tarief van € 542,66 bij € 4.176,64in hoofdsom. De kantonrechter wijst daarom € 542,66 toe.

Uit het voorgaande volgt dat in totaal het volgende bedrag wordt toegewezen:

[eiseres] heeft 18% rente per jaar gevorderd. Dat percentage volgt niet uit de overeenkomst die partijen hebben gesloten. In artikel 5.3 van de toepasselijke algemene voorwaarden is bepaald dat de lessee ( [gedaagde] ) 1,5% rente per maand verschuldigd is bij niet tijdige betaling. Omdat het niet duidelijk is hoe [eiseres] de rente van 4 maart 2020 tot 13 januari 2022 (€ 2.074,48) heeft berekend, wordt dat deel van de vordering afgewezen. 3.13. [gedaagde] is wel de contractuele rente van 1,5% per maand verschuldigd over de toegewezen hoofdsom, met ingang van de datum van de dagvaarding tot de voldoening.

[gedaagde] is de partij die ongelijk krijgt en zij zal daarom in de proceskosten worden veroordeeld. Tot aan dit vonnis worden de proceskosten aan de zijde van [eiseres] als volgt vastgesteld: