Uitspraken

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd verdachte vrij te spreken van het ten laste gelegde. De officier van justitie denkt dat verdachte de intentie had om voor zijn zieke vader te zorgen. Zij heeft niet de overtuiging dat verdachte het ten laste gelegde feit heeft gepleegd.

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft vrijspraak bepleit van het ten laste gelegde. De raadsvrouw heeft zich primair op het standpunt gesteld dat er onvoldoende wettig bewijs is dat verdachte een kussen (met kracht) op de mond en/of neus van zijn vader heeft gedrukt, althans verstikkende handelingen heeft verricht. De verklaring van mevrouw [getuige] alleen levert onvoldoende bewijs op, aangezien het bewijs dat verdachte het ten laste gelegde feit heeft begaan niet kan worden gebaseerd op uitsluitend de verklaring van één getuige. Ook wordt de verklaring onvoldoende ondersteund door andere bewijsmiddelen. Subsidiair heeft de raadsvrouw zich op het standpunt gesteld dat verdachte geen handelingen heeft verricht die naar hun uiterlijke verschijningsvorm kunnen worden aangemerkt als te zijn gericht op de dood of te zijn gericht op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel. Er is dan ook geen sprake van een poging tot doodslag dan wel zware mishandeling, en de raadsvrouw verzoekt, subsidiair, verdachte om die reden integraal vrij te spreken van het ten laste gelegde.

Getuige [getuige] heeft tegen de politie verklaard dat zij heeft gezien dat verdachte voorover gebogen stond en een groot kussen op het gezicht van zijn vader drukte en dat verdachte hierbij riep “Je moet dood, dood, dood, dood”.

De heer [zorgmanager] , zorgmanager van de vader van verdachte, heeft tegen de politie verklaard dat hij verdachte met het verhaal van getuige [getuige] heeft geconfronteerd, en dat verdachte vervolgens zou hebben toegegeven dat het gebeurd was en zijn verantwoording hiervoor zou afleggen.

Verdachte heeft ter zitting verklaard dat hij enkel zijn zieke vader wilde verzorgen. Verdachte vond het verschrikkelijk om te zien dat zijn vader in zijn laatste levensfase onrustig was en moeite had met ademhalen. Hij wilde zijn vader helpen door een extra kussen onder zijn hoofd te schuiven in de hoop dat zijn vader dan wat beter kon ademen, omdat hij dan wat rechterop zat. Daarnaast heeft verdachte verklaard dat het niet klopt dat hij tegenover [zorgmanager] het verhaal van [getuige] heeft bevestigd.

De raadsvrouw heeft benadrukt dat zij verdachte heeft geadviseerd om zich bij de politie op zijn zwijgrecht te beroepen omdat de vader van verdachte net gecremeerd was en hij hier erg onder te lijden had. De rechtbank acht de gemoedstoestand waarin verdachte toen verkeerde voorstelbaar.

De rechtbank is van oordeel dat de - op zichzelf al redelijk summiere - verklaring van [getuige] onvoldoende steun vindt in de verklaring van [zorgmanager] om tot een bewezenverklaring van een poging doodslag of een poging zware mishandeling te kunnen komen. Dat geldt temeer nu [zorgmanager] in een aanvullend verhoor heeft verklaard dat hij verdachte heeft horen zeggen, toen hij verdachte kort na het overlijden van zijn vader confronteerde met hetgeen getuige [getuige] verklaarde, dat het verhaal een beleving was van [getuige] (de rechtbank begrijpt: getuige [getuige] ), maar dat verdachte daar een heel andere beleving bij had. Daaruit leidt de rechtbank af dat verdachte niet zonder meer heeft bekend ten overstaan van [zorgmanager] dat hij had gedaan wat getuige [getuige] verklaarde. Alles overziend en de verklaring van verdachte ter terechtzitting daartegenover gezet, is de rechtbank van oordeel dat het aan verdachte ten laste gelegde feit niet wettig en overtuigend kan worden bewezen. Hij zal daarvan dan ook worden vrijgesproken.