Uitspraken

[verzoekster] heeft haar verzoeken gebaseerd op de Wet deelgeschilprocedure voor letsel- en overlijdensschade, zoals opgenomen in de artikelen 1019w tot en met 1019cc Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv). De deelgeschilprocedure kan worden gevoerd over een geschil omtrent of in verband met een deel van hetgeen tussen partijen rechtens geldt ter zake van aansprakelijkheid voor schade door letsel in gevallen dat de beëindiging van dat geschil kan bijdragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst. De verzoeken van [verzoekster] lenen zich naar hun aard voor behandeling in deelgeschil. Het dispuut over de buitengerechtelijke kosten staat een vaststellingsovereenkomst in de weg en de rechtbank zal daarom hieronder overgaan tot een inhoudelijke beoordeling.

Ter onderbouwing van haar verzoeken heeft [verzoekster] gesteld dat het uurtarief van [A] gelet op zijn opleidingsverleden (MBO Zakelijk Juridisch Dienstverlening en HBO Recht) en werkervaring (hij werkt sinds 2018 als schadebehandelaar bij [onderneming] ) redelijk is. Bovendien heeft ASR in andere, vergelijkbare dossiers van [onderneming] zonder protest de buitengerechtelijke kosten vergoed tegen een uurtarief van € 185,-.

ASR betwist dat € 185,- een redelijke uurtarief is voor de werkzaamheden van [A] . [A] is geen advocaat of NIVRE-specialist en heeft geen opleiding genoten op het gebied van personenschade. Daarnaast heeft [onderneming] geen expertise op het gebied van letselschade, is het kantoor niet aangesloten bij een (beroeps)vereniging en/of keurmerk en is er hierdoor geen enkele vorm van toezicht, educatie en kwaliteitswaarborg. Daarnaast beschikt [onderneming] niet over een beroepsaansprakelijkheidsverzekering en staat het kantoor geregistreerd in het Extern Verwijzingsregister (EVR) vanwege een fraudeveroordeling van één van haar medewerkers van februari dit jaar. Verder voert ASR aan dat de uitgevoerde buitengerechtelijke werkzaamheden niet specialistisch waren en dat bij een gebrek aan aantoonbare deskundigheid van [A] een uurtarief van € 80,- redelijk is, waarbij ASR een vergelijking maakt met zzp’ers die werkzaamheden verrichten als (personen)schadebehandelaar voor een tarief van € 50,- tot € 75,- per uur.

ASR heeft weliswaar niet direct en niet in alle dossiers van [onderneming] bezwaar gemaakt tegen het uurtarief van € 185,-, maar dat wil niet zeggen dat ASR daarmee haar recht zou hebben verspeeld hier bezwaar tegen te maken. Uit de overgelegde jurisprudentie en literatuur blijkt dat er steeds meer aandacht is voor ongereguleerde belangenbehartigers en dat dit doorwerkt in het beleid dat verzekeraars hanteren. Zoals ter zitting is toegelicht, is ASR zich pas in de loop der tijd bewust geworden van het gebrek aan achtergrond en opleiding van de medewerkers van [onderneming] op het gebied van personenschade. Daarnaast heeft een recente EVR-registratie van [onderneming] wegens geconstateerde fraude bijgedragen aan deze bewustwording.

[A] verwijst naar zijn urenspecificatie voor de verdere onderbouwing van de vordering van [verzoekster] . Daarnaast heeft [A] verklaard dat bepaalde werkzaamheden in verschillende dossiers terugkomen omdat deze inherent zijn aan schadeafhandeling. Onder verwijzing naar de GBL en rechtspraak heeft [A] tijdens de mondelinge behandeling nog aanvullend naar voren gebracht dat de tijd die gepaard gaat met het opstellen van een nota declarabele tijd is.

ASR heeft in randnummer 24 van haar verweerschrift betwist dat 2,6 uur van de 15,9 in rekening gebrachte uren de dubbele redelijkheidstoets van artikel 6:96 van het Burgerlijke Wetboek kan doorstaan. Er is volgens ASR sprake van een dubbele intake en een te ruime tijdsbesteding in verhouding met de verrichte werkzaamheden. ASR stelt het aantal redelijke uren vast op 13,3 hetgeen gelijk staat aan een totale vergoeding van € 1.225,73 incl. BTW aan buitengerechtelijke kosten voor de verrichtte werkzaamheden. ASR heeft reeds € 1.350,- incl. BTW aan [onderneming] betaald en acht de buitengerechtelijke kosten volledig vergoed.

Ten aanzien van de genoteerde tijd voor de werkzaamheden oordeelt de kantonrechter als volgt. Bij het begroten van de buitengerechtelijke kosten dient de dubbele redelijkheidstoets gehanteerd te worden: zowel het inroepen van de rechtsbijstand als de daarvoor gemaakte kosten moeten redelijk zijn. De door ASR betwiste uren kunnen niet volledig beoordeeld worden omdat niet alle onderliggende documentatie is overgelegd. De kantonrechter is het met ASR eens voor zover zij stelt dat de tijd die gepaard gaat met het opstellen van een gespecificeerde nota valt onder ondernemersactiviteiten en daarmee niet declarabel is. De verklaring van [A] dat de overeenkomst in werkwijze en genoteerde tijd tussen verschillende dossiers van [onderneming] te vinden is in het feit dat de cliënten van [A] vergelijkbare letsels hebben en hiervoor grotendeels dezelfde werkzaamheden verricht moeten worden, kan de kantonrechter deels volgen. Alles in aanmerking genomen houdt de kantonrechter het ervoor dat - gelet op de complexiteit en looptijd van het dossier, en de aard en omvang van de werkzaamheden - een totale tijdsbesteding in dit dossier van de door ASR aangehouden 13,3 uur redelijk is. Hiervan ziet 1,7 uur op administratieve werkzaamheden en 11,6 uur op inhoudelijke werkzaamheden. Dit komt neer op een totaalbedrag van (1,7 uur x € 50,- + 11,6 uur x € 80,-) € 1.013,- excl. BTW en € 1.225,73 incl. BTW. ASR heeft reeds een bedrag van € 1.350,- incl. BTW aan buitengerechtelijke kosten aan [onderneming] vergoed, zodat deze ruimschoots zijn voldaan.

Ook bij het begroten van de kosten van deze deelgeschilprocedure dient de dubbele redelijkheidstoets gehanteerd te worden: zowel het inroepen van de rechtsbijstand als de daarvoor gemaakte kosten moeten redelijk zijn. In haar verzoekschrift heeft [verzoekster] een begroting overgelegd welke sluit op 4,9 uur. Met de door [A] gehanteerde uurtarieven komt dit neer op een bedrag van € 833,- excl. BTW (te vermeerderen met het griffierecht) voor de kosten van deze deelgeschilprocedure.

ASR voert aan dat de kosten niet voor vergoeding in aanmerking komen nu de deelgeschilprocedure volstrekt onnodig en onterecht is gestart. Subsidiair verzoekt ASR om matiging van de kosten, omdat het verzoekschrift qua inhoud grotendeels gelijkluidend is aan de twee tegelijkertijd ingediende verzoekschriften bij onderhavige rechtbank waarin nagenoeg hetzelfde aantal uren begroot is.

De kantonrechter acht deze deelgeschilprocedure niet volstrekt onnodig en acht een oordeel gewenst over deze kwestie met het oog op de andere lopende dossiers met [onderneming] en ASR. Bij de complexiteit en omvang van dit dossier en met de ervaring van [A] komt een tijdsbesteding van 4,9 uur niet bovenmatig voor. De kantonrechter zal wel het door [A] gehanteerde uurtarief matigen om de onder 4.4. genoemde redenen. De kantonrechter begroot de kosten van dit deelgeschil op (4,2 uur x € 80,- + 0,7 uur x € 50,-) € 371,- excl. BTW, vermeerderd met € 244,- aan griffierecht en veroordeelt ASR tot betaling.

De wettelijke rente wordt toegewezen vanaf de datum van deze beschikking tot aan de dag van de algehele voldoening.