Uitspraken

Nu niet is gesteld of gebleken dat het centrum van de voornaamste belangen van verweerster zich in een andere lidstaat bevindt dan die waarin de plaats van haar statutaire zetel is gelegen, gaat de rechtbank op grond van het bepaalde in artikel 3 van de EU Insolventieverordening uit van de bevoegdheid van de Nederlandse rechter.

Het rechtbank stelt voorop dat het faillissement van een ontbonden rechtspersoon kan worden uitgesproken, indien summierlijk is gebleken van feiten en omstandigheden die voldoende aannemelijk maken dat er nog baten zijn en aan de overige vereisten voor faillietverklaring is voldaan.

De rechtbank is van oordeel dat summierlijk is gebleken van feiten en omstandigheden die voldoende aannemelijk maken dat verweerster nog potentiële baten heeft. Uit de meest recente jaarrekening (ultimo 2022) volgt dat de vennootschap over een aanzienlijk positief eigen vermogen beschikt. Dit zijn potentiële baten die nog onder schuldeisers van verweerster verdeeld kunnen worden. Daar komt bij dat de vennootschap korte tijd na publicatie van de positieve jaarcijfers is ontbonden (via een zogeheten ‘turboliquidatie’), zonder dat vereffening van het vermogen heeft plaatsgevonden. Dit kan onder omstandigheden benadelend voor schuldeisers zijn, waarvoor de bestuurder(s) van verweerster mogelijk aansprakelijk zijn. Ook dit is als een potentiële bate van de vennootschap aan te merken.

Ook aan de overige vereisten voor faillietverklaring is voldaan. Van de vordering van verzoekers is summierlijk gebleken. De rechtbank dient vervolgens te beoordelen of sprake is van pluraliteit van schuldeisers. Verzoekers hebben daarover het volgende aangevoerd. Als gevolg van de wanprestatie van verweerster hebben zij schade geleden, bestaande uit onder meer de kosten voor het opstellen van een bouwkundige rapportage door een expertisebureau. De kosten voor het opstellen van deze rapportage zijn vergoed door de rechtsbijstandsverzekeraar van verzoekers. De vordering is voor wat betreft dit deel daarom op grond van subrogatie ex art. 7:962 BW overgegaan op de verzekeraar. De verzekeraar is een andere partij met een zelfstandig vorderingsrecht, zodat aan het pluraliteitsvereiste is voldaan.

De rechtbank is met verzoekers van oordeel dat aan het pluraliteitsvereiste is voldaan. In dit geval is een deel van de vordering van verzoekers op grond van subrogatie (art. 7:962 BW) overgegaan op de verzekeraar van verzoekers, waardoor sprake is van meerdere schuldeisers. Het maakt daarbij niet uit dat de vordering van de verzekeraar voortvloeit uit dezelfde rechtsverhouding als die van verzoekers (vgl. HR 10 juni 1988, NJ 1988/845). De rechtbank dient verder te onderzoeken of de pluraliteit van schuldeisers is ontstaan met het oog op het aanvragen van het faillissement. Zo leidt splitsing van een vordering gevolgd door een gedeeltelijke cessie niet tot voor de faillietverklaring noodzakelijke pluraliteit van schuldeisers, als die rechtshandelingen hebben plaatsgevonden met het oog op het indienen van een faillissementsverzoek (vgl. Hof Arnhem-Leeuwarden 18 september 2017, ECLI:NL:GHARL:2017:8162). In dit geval is de vordering van verzoekers voor een deel overgegaan op de verzekeraar op grond van een verzekeringsovereenkomst. Deze overeenkomst is niet aangegaan met het oog op het indienen van een faillissementsverzoek. De overgang van de vordering op de verzekeraar houdt evenmin verband met het faillissementsverzoek, maar is een rechtsgevolg van vergoeding van schade van verzoekers door de desbetreffende verzekeraar. Dat de pluraliteit van schuldeisers in dit geval een gevolg is van subrogatie, staat dus niet in de weg aan faillietverklaring (vgl. Hof Arnhem 3 oktober 1996, ECLI:NL:GHARN:1996:AB8535, waarin het hof als steunvordering aanneemt de vordering van een borg die een gevolg is van subrogatie).

Het verzoek zal met inachtneming van het bepaalde in de artikelen 1, 2, 4, 6, en 14 Fw worden toegewezen.